Նահատակութիւն
երկուց
մանկանց:
Չեւ
եւս
էին
փախուցեալք
Օսմանցիքն
՚ի
սուտ
համբաւոյն,
ըմբռնեալ
էին
երկուս
մանկունս
՚ի
Կոտէից.
եւ
՚ի
փախչելն
իւրեանց
կապեալ
զմանկունս
(մանկանց)
զձեռս
յետս`
եւ
առաջի
արկեալ
վարէին
զնոսա.
եւ
հասեալ
՚ի
գիւղն
Արծնի`
՚ի
գլուխս
բարձր
քարանցն`
որ
ասի
Դժուարադէմ,
ասեն
մանկունքն
ցվարիչսն,
արձակեցէ'ք
զձեռս
մեր,
զի
մի'
նեղիցուք.
քանզի
փախչիլ
եւս
ոչ
կարեմք.
վասնզի
մին
կողմն
քարափն
է`
եւ
մի
կողմն
դուք:
Եւ
նոքա
արձակեցին
զձեռս
նոցա:
Իսկ
մանկունքն
միաբանեալ`
գնացին
մինչ
՚ի
գլուխ
քարին,
յիշեցին
անուն
Աստուծոյ,
եւ
անկան
՚ի
քարանցն
՚ի
վայր`
եւ
մեռան:
Յաղագս
Բ[2]ց
իրաց
ընկալան
կամաւ
իւրեանց
այնպիսի'
դառն
մահ.
նախ`
զի
զերծցին
յանառակ
պղծութենէ.
երկրորդ`
զի
քրիստոնէութեամբ
մեռցին`
քան
թէ
ուրացութեամբ
կեցցեն:
Վասնորոյ
ոչ
վարկպարիզի
համարիմ
զմահ
սոցա:
Այլ
պսակակից
Վիլոնի
Եպիսկոպոսին,
որ
անկաւ
՚ի
բարձանց`
եւ
մեռաւ
վասն
այնպիսի'
գործոց.
եւ
Ռ
կուսանքն`
որք
անկան
՚ի
գետն
վասն
Քրիստոսի,
եւ
մեռան:
Նոյնպէս
եւ
սոքա
կատարեցան
երանելի
մահուամբ:
Եւ
էին
՚ի
ձոր
անդր
արք
թագուցեալք,
եւ
տեսին
զանկանել
մանկանցն,
մնացին
մինչեւ
՚ի
միւս
վաղիւն.
եւ
եկեալ
բարձին
զնոսա,
եւ
տարեալ
՚ի
գիւղն
Արծնի
թաղեցին: