Տաղեր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

35. ՆՈՒԷՐ ՅԻՇԱՏԱԿԻ ԱՌ Պ. Հ . ՃԱՆՖԷՍՃԵԱՆ
       ՅՈ՜ՒՇՔ
       Սա խաղաղ Մայր֊Ովկեանին,
Ուր փողփողեն աւազք ոսկի՝
Մեր երազոց վառարանին՝
Թ՚եզրէն՝ վարդից մէջ աճիւնի
Երբ արեւը շողշողէ,
Դու իմ սէրը միշտ յիշէ՛:
       Թաւուտքէ մը կանաչ ու մորչ,
Որոց շուքը սիրէինք միշտ
Նստիլ, խօսիլ շրթամբք դողդոջ,
Ծըծել անյագ իրարու սիրտ,
Երբ տերեւ մը խարշափէ,
Դու իմ մրմունջքը յիշէ՛:
       Առաւօտներն գարնանային,
Ո՜հ, հորիզոնն ալ վարդավառ՝
Յ՚այց ելնելուդ ծաղկած մարգին,
Ուր կը գտնես մորչ չոր մացառ՝
Երբ թռչնիկ մը ճըռուողէ,
Դու իմ իղձերը յիշէ՛:
       Պաղլար֊պաշի ելած ատեն՝
Եւ կամ սա՛րը Չամլըճային՝
Սիրո՜ւն վայրեր ուր միշտ արդէն
Ճեմել հոգիք մեր սիրէին՝
Երբոր զեփիւռ մը փըչէ,
Դու իմ հոգին միշտ յիշէ՛:
       Եւ առօրեայ աշխատանքէ
Վաստակաբեկ վերադարձիդ՝
Եւ կամ սիրոյ արշաւանքէ
Դարձած ատեն տըրոփ ի սիրտ՝
Երբ հորիզոնն հրդեհէ,
Դու իմ կրակները յիշէ՛:
       Ամրան գիշեր մ՚երբոր գտնես
Աստղերն առատ գլխուդ վըրայ՝
Եւ լուսինը լապտեր ընես
Դողդոջ քայլից դէպ ՚ի Մոտա,
Երբ շրջազգեստ մը շրշէ,
Իմ մաշած սիրտը յիշէ՛:
       Տրտում նստած դու պատուհան՝
Յառած երկնից այն սեւերես՝
Սեւ մըտածմանց լոկ վառարան
Տժգոյն ճակատդ եւ աչերդ վէս՝
Տըխուր կոչնակ մ՚երբ հնչէ,
Մըտերմիդ մա՜հը յիշէ՛:
       1871 <Հոկտ. 6>