11.
ՍԻՐԵՑԻ
ՔԵԶ
Շաղի,
շողի
ժամք
էին.
Վարդից
հրդեհ
կար
յ՚երկին՝
Փոխան
ամպոց
հուր
հիւսքի.
Տեղա՜ր
մարգրիտ
եւ
ոսկի:
Թաւուտքի
մը
ծաղկոտ
Ընկողմանած
նըւաղկոտ՝
Կը
հեւայիր
դու
տժգոյն,
Ամրան
սիւքի
հանգոյն:
Աչերդ
սիրոյ
Ատրուշա՜ն…
Եւ
մատներովդ
զերթ
շուշան՝
Կը
ծաղիկ
մի,
Յառած
շողից
աչքդ
երկնի:
Հիանայի
թէ
ի՜նչպէս
վարդին
վէս՝
Եւ
թափթըփել
քու
գիրկ
Կը
զօրէին
մատներդ
գիրգ:
Եւ
նըւաղկոտ
այլ
աչեր
Նըշուլէին
նո՜ր
եթեր,
Եթեր
մ՚աստեղց
ուր
փոխան
Հրաշէկ
սլաքք
կը
:
Ըրիր
աչացդ
մէկ
կայծին
Եւ
մէկ
վանկիդ
զ՚իս
գերին,
Շղթայեցիր
զ՚իս ,
անգո՛ւթ,
Նշոյլներովն
վեհ
հոգւոյդ:
Թո՛ղ
սիրտս,
ինձմէ
գնա
հեռի,
Չ՚ուզեմ
հոգւոյս
թագուհի
Քեզ,
որուն
կուրծն
վարդի
թերթ,
Այլ
կըրանիտ
սիրտն
է
գէթ:
Դու,
որ
գիտես
լոկ
բուրել,
սրտերու
վէրք
փորել,
Եւ
կը
սիրես ,
երբ
կարի՜
Քեզ
պաշտող
սիրտն
արիւնի:
Թաւուտքի
շուք
նըսեմ
Երբոր
մենիկ
արտասուեմ,
Հոն
ես
դու,
կը
գտնես
զ՚իս,
Տերեւներէ՜ն
կը
խօսիս:
Երբ
առուակին
մէջ
փաղփուն
Կ՚ուզեմ
մոռնալ
դէմքըդ ,
դուն
Դարձեալ
հոն
կը
գտնես
զ՚իս,
Ալիներէ՜ն
կը
ժպտիս:
Երբ
կը
փախչիմ
ժայռ
ու
սար՝
Ջախջախել
սիրտս
եւ
քընար,
Հովին
մէջէն
մնչես՝
Թէ
դու
բնաւ
զ՚իս
սիրած
չ՚ես:
Գրկեմ
սրտովս
ցուրտ
հող,
Ւ՚ալ
չը
դիպիմ
քեզի
թող.
Կոյս
մ՚է
նաեւ
գերեզման…
Կա՞յ
խորունկ
սիրտ
մ՚անոր
նման…
1869