16.
ՆԱՅՈՒԱԾՔ
ՄԸ
Ամրան
տապէն
ես
խոնջած՝
Թաւուտքի
մը
բիւր
բիւր
կայծ
Տերեւներուն
շուքն
ինկած՝
Ո՜րչափ
սիրեմ
շունչն
հովտաց՝
Մեղմիկ
Հողմիկ:
կանուխկեկ՝
Ո՜րչափ
սիրեմ՝
ոտքըս
մերկ
Կոխելով
մարգ
ծաղկաներկ՝
Լըւացուելու
գտնել
մէկ
Յստակ
Վըտակ:
Երբ
ես
գամ
ման,
Ո՜րչափ
սիրեմ
կրակներս
այն
Ներշնչելու
սէրս
անձայն՝
Հոտոտելու
նման՝
Քաղցրիկ
Ծաղիկ:
Երբ
հովանի
աստղազարդ
Ըլլայ
երկնից
,
Որչափ
սիրեմ
ի
Երբ
կը
հիւսէ
երգ
ի
վարդ
Թրթրակ
Սոխակ:
Բայց
չ՚եմ
փոխեր
բնաւ
հետ
անբաւ՝
յուղարկէ
ինձ
հեշտեաւ
Իր
աչերէն
վառ
ու
սեաւ՝
Լուսիկ
Կուսիկ:
1871
