Նախ՝
զի
միատեսակ
է
եւ
մի։
Երկրորդ՝
զտեսակն
անիբաց
դնելի
ունի։
Երրորդ՝
տեսակն
յառաջ
է
քան
զնիւթն։
Չորրորդ՝
գ
է
յատկութեամբ
եւ
մի
բնութեամբ։
Հինգերորդ՝
պատկեր
եւ
օրինակ
է
Քրիստոս
ի՝
արեգականն
արդարութեան։
Վեցերորդ՝
մեծ
է
քան
զաշխարհս։
Եօթներորդ՝
զի
ջերմ
է
զօրութեամբ։
Ութերորդ՝
զի
լուսաւոր
է։
Իններորդ՝
հաւասար
ունի
զջերմութիւն
եւ
զլոյս։
Տասներորդ՝
արարիչ
է
եղանակաց։
Մետասաներորդ՝
զտիւ
եւ
զգիշեր
կատարէ՛։
Երկտասաներորդ՝
պատճառ
է
ծննդոց։
Երեքտասներորդ՝
խոնարհի
եւ
բարձրանայ։
Չորեքտասաներորդ՝
մերձանալով
նորոգէ,
եւ
հեռանալով
ապականէ՛։
Հնգտասաներորդ՝
անդադա՛ր
է
ի
ներգործութիւն
յո
րս
կարգեցաւ։
Վեցտասաներորդ՝
զի
ամենայն
լուսաւորք
ի
նմանէ՛
առնուն
զլոյսն։
Եօթնեւտասներորդ՝
զի
չա՛փ
է
ժամանակաց։
Ութեւտասներորդ՝
լուսով
եւ
ջերմութեամբ
մե՛րձէ
յամենայնսն.
եւ
բոլորակութեամբ
հեռի։
Իննեւտասներորդ՝
զոմանս
խաւարէ՛
եւ
զայլս
լուսաւորէ՛։
Քսաներո
րդ՝
է՛
ի
նշանս
եւ
ի
ժամանակս
եւ
յաւուրս
եւ
ի
տարիս
որպէս
ասէ
գիրն։
Հարց։
Զի՞նչ
է
որ
ասէ
մեծն
Իգնատիոս
վասն
արեգական՝
թէ
յամենայն
օր
ի
բաց
դնէ
զլոյսն
եւ
զջերմութիւնն,
եւ
միւսանգամ
յարփոյն
առնու։
Պատասխան։
Ի
բաց
դնելն
կրկին
է.
մին
ըստ
տեսակի,
եւ
միւսն
ներգործութեամբ։
Ա՛րդ՝
ըստ
տեսակի՝
անիբաց
դնելի՛
է
լոյս
արեգականն։
Այլ
ըստ
ներգործութեան
որ
ի
մէնջ
պակասի
եւ
լուսաւորի՝
զայն
ասէ։
Նոյնպէս
յորժամ
ասեմք
թէ
արեգակն
խաւարեցաւ,
ո՛չ
ի
բնական
լուսոյն՝
այլ
ի
մեզ
լուսաւորելոյն։
Այս
այսպէս։
Յատկութիւն
Աստեղաց։
Նախ՝
զի
մի
բնութիւն
է
աստեղաց։
Երկրորդ՝
զի
լուսաւոր
է։
Երրորդ՝
զի
անապական
է։
Չորրորդ՝
զի
մշտաշարժ
է։
Հինգերորդ՝
զի
դիրքն
իւր
մեծ
է.
թէպէտ
եւ
առ
մեզ
փոքր։
Վեցերորդ՝
զի
հաստատէ
ի
դիրս
իւր։
Եօթներորդ՝
զի
զարդ
երկնից
է։
Ութերորդ՝
զի
նշան
ժամանակաց
է։
Իններոր
դ՝
զի
օրինակ
փառաց
մերո՛ց
է։
Տասներորդ՝
զի
բոլո՛ր
է։
