Հինգերորդ
առարկեն,
թէ
իցէ
մի
եւ
նոյն
բնութիւն
հօր
եւ
որդւոյ,
եւ
որդի
ծնեալ
ի
նոյն
բնութենէ,
կարէ
ասիլ
եւ
հօր
ծնանիլ
ի
յորդւոյ
ի
նոյն
բնութենէն.
զի
բնութիւնն
մի
է։
Պատասխանեմք
թէ՝
կարի
յիմարութիւն
է
հարցումնդ։
Եւ
զի
գոյ
հայր
ըստ
քում
բանիդ
ծնօղ
որդւոյ,
ապա
եւ
ոչ
կարէ
ոչ
լինիլ
եւ
ծնանիլ։
Դարձեալ՝
ոչ
կարէ
ծնանիլ
որդի
զհայր՝
թէպէտ
ունի
զհօր
բնութիւնն.
որպէս
եւ
դու
ծնեալ
ի
հօրէն
քո՝
ոչ
կարես
ծնանիլ
զհայր
քո
եւ
լինիլ
հայր
հօրն
քում.
թէպէտ
ունիս
յամենայնի
բնութիւն
Հօր
քոյ։
Վեցերորդ
առարկեն
թէ՝
որ
հայր
կոչեմք
Աստուծոյ
բնութենէ
անուն՝
թէ
արարչութեանն։
Թէ
բնութեանն
է,
ապա
ասեն
որդի
ոչ
ունի
զնոյն
բնութիւնն.
զի
բն
ութիւնն
մի
է
Աստուծոյ։
Եթէ
որպէս
հօր,
է
հայրութիւն
միայն.
իւր
լինի
եւ
բնութիւնն։
Իսկ
թէ
արարչութեանն,
ասեն
թէ
եւ
որդի
արարած
է։
Պատասխանեմք՝
թէ
հայր
ոչ
բնութեանն
է
անուն՝
եւ
ոչ
արարչութեանն.
այլ
առանձնաւորութեանն.
զի
այնու
յատկանայ
յորդւոյ
եւ
ի
հոգւոյ։
Հարց
եւ
դու
զնոսա։
Ով
արիանոսք՝
զի
թէ
որպէս
զմեզ
զորդի
շնորհօք
ասէք
եւ
արարած,
մեք
զի
եմք
շնորհօք
որդիք՝
ունիմք
ընդ
մեզ
եւ
ընդ
հայր
շաղկապ.
իբր
թէ
զլար
զհոգին
սուրբ։
Իսկ
դուք
զի
ուրանայք
զհոգին
հաւասար
գոլ
հօր
եւ
որդւոյ,
եւ
կրտսեր
ասէք
քան
զորդի։
Ո՞
ոք
է
ընդ
մէջ
որդւոյ
եւ
հօր
շաղկապ՝
զի
հրաւիրեսցէ
զնա
յորդէգրութիւն
հօր.
եւ
զի
ոչ
ոք։
Ապա
ուրեմն
խոստովանեցէք
զորդի
ծնունդ
ի
բնութենէ
հօր
անժամանակաբար։
