Խնդրեմ
եւ
զայս
որ
ա
սացաւ
ի
վերոյ
թէ
պատահումն
ո՛չ
է
յԱստուած։
Այլ
արդ՝
երեւի
թէ
արարածք
պատահումն
են
ի
յարարիչն
զի
յետո՛յ
եղեն։
Պատասխան։
Ոչ
բնաւ։
Նախ՝
զի
պատահմունքն
են
յէութենէ
իրին
երեւեալ.
այլ
արարածք
ոչ
յէութեան ,
այլ
ի
կամաց
արարչին
յոչընչէ
ներգործեալ
են։
Երկրորդ՝
պատա
հմունքն
բաժանեալ
ի
գոյացութեանց
ո՛չ
կարեն
ըստ
ինքեան
կեալ։
Այլ
արարածք
բաժանեալ
յարարչէն՝
կարե՛ն
ըստ
ինքեան
կեալ։
Եւ
բաժանումն
ասեմ
ո՛չ
ըստ
նախախնամութեան,
այլ
ըստ
գոյացութեան։
Երրորդ՝
զի
արարածք՝
են
ի
գոյացական
սեռ
է,
եւ
ո՛չ
ի
պատահական.
զիա՛րդ
լինին
պատա
հումն
ի
յարարիչն։
Այլ
ասիցէ
ոք,
թէ
բազում
ինչ
գոն
ի
յայլս
գոյացութիւն
եւ
ի
յայլս
պատահումն.
որպէս
ջերմութիւն
ի
հուրն
գոյացութիւն
է,
եւ
ի
անորակ
մարմինն
պատահումն։
Եւ
տերեւն
ըստ
ինքեան
գոյացութիւն
է,
եւ
ի
ծառն
պատահումն.
այսպէս
եւ
մազն։
Պատասխանեմք
ա
ռ
այս
եթէ՝
առանց
ջերմութեան
անձեւ
եւ
անկերպ
է
անորակ
մարմինն։
Իսկ
տերեւն
զա՛րդ
է
ծառոյն.
եւ
մազն
մարմնոյն։
Այլ
արարիչն
առանց
արարածոց
ո՛չ
է
անկերպ
եւ
անզարդ.
զի
արարածք
ոչ
ինչ
յաւելուած
են
արարչին։
Այժմ
պատասխանեմք
առարկութեանն։
Թէպէտ
արարածք
յետոյ
եղեն,
այլ
ոչ
պատահումն
արարչին։
Նախ՝
զի
զգոլն
իւրեանց
ունէին
ի
նախագաղափար
տեսութիւնն
Աստուծոյ .
թէպէտ
յետո՛յ
ընկալան
գոյացութիւնս
յինքեանս.
որպէս
տաճար
ի
միտս
շինողին։
Երկրորդ՝
թէպէտ
յետոյ
եղեն
արարածք,
ո՛չ
են
պատահումն,
որպէս
եւ
բանն
էր
յառաջ,
եւ
յետոյ
եղեւ
մ
արմին.
այլ
մարմինն
բանին
ո՛չ
է
պատահումն.
եւ
որդի
հօրն
ո՛չ
է
պատահումն
թէպէտ
յետոյ
ծնանի
զի
առ
ինչ
է
հօրն։
Այսպէս
առ
ինչք
են
արարածք
արարչին.
եւ
առ
ինչքն
համանգամայն
ունին
զգոլն։
