261.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Վիշի],
12
սեպ.,
1912,
հինգշաբթի
Սիրական,
մէկ
հատիկ
կնիկս,
Նամակդ
առի,
ինչպէս
որ
ենթադրեր
էի,
երէկ
ցորեկէն
վերջը:
Առի
նոյնպէս
հեռագիրդ:
Ծաղիկներդ,
զոր
պատուէրիդ
համաձայն,
դուրսը
դնել
կուտամ
կոր,
դեռ
իրենց
աղուորութեանը
մէջ
են,
եւ
դուն
քովս
ես-ի
պէս
կը
ցուցնեն
կոր:
Այստեղ
օդը
յանկարծ
թթուեցաւ.
ցուրտ
էր,
անձրեւն
ալ
վրան
աւելցաւ.
այնքան
որ
կը
վախնամ
կոր
թէ
cure-u
[1]
`
պիտի
կրնա՞մ
շարունակել
10
օրի
չափ:
Այսօր
chauffageով
[2]
սենեակ
փնտռելու
ելայ
պանդոկիս
մէջ:
Ես
գիտես
թէ
որքան
մսկոտ
եմ:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
Ուրբաթ,
13
սեպտ.,
1912,
ցորեկ
Այսօր
դեռ
քենէ
նամակ
չունիմ:
Օդը
միշտ
խոնաւ
եւ
ամպոտ,
բայց
անձրեւ
չի
կայ:
Այսօր
bain
à
air
chaud
[3]
չառի,
վաղը
պիտի
առնիմ:
Գիտես
որ
Ազատամարտին
յօդուած
մը
խրկեր
էի
Բարիզէն.
անցած
շաբաթ
կամ
կիրակի
կարելի
է
որ
հրատարակուած
է.
եթէ
այդ
թիւը
Ժնեւի
Դրօշակի
bureauէն
[4]
կրնաս
գտնիլ
եւ
ինծի
խրկել
նէ`
շատ
գոհ
կ՚ըլլամ:
Երէկ
եւ
այսօր
առտուները
ժամ
մը
կը
պտըտիմ
կոր:
Աղուոր
դիրք
մը
գտայ,
այնքան
աղուոր
որ,
եթէ
ստակ
ունենայի,
հող
մը
ծախու
կ՚առնէի:
Ծախու
հող
ալ
կար.
գացի
եւ
հարցուցի.
շատ
սուղ.
մեթրօն
50
ֆռանք.
էն
քիչը
էն
պզտիկ
(1
ա.
)
650
մեթրօ,
ուրեմն
1200
ոսկի
մը
տալու
է:
Բայց
շատ
աղուոր,
Սէլէսթէնի
sourceէն
[5]
600
քայլ
հեռու
է,
առջին
parc
եւ
անկէ
անդին
գետը`
Allier:
Բայց
ձգենք
այս
երազը:
Ոտքս
միշտ
իր
պզտիկ
աննշմարելի
ուռուցքը
ունի.
ի՜նչ
ընենք.
ասկէ
վերջը
երիտասարդնալ
կարելի
չէ.
մէկ
բան
մը
միայն
կարելի
է`
ալ
աւելի
ծերնալ:
Պաչիկներ
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
Գիշերները
թուղթ
խաղալէն
վազ
պիտի
անցնիմ,
վասն
զի
կը
յոգնիմ
կոր
եւ
կանուխ
քնանալը
ինծի
պէտք
է:
Բայց
քիչիկ
մը
գործս
շտկեմ
տէ`
անանկ
վազ
անցնիմ
կ՚ըսեմ
կոր:
Աւելի
շիտակը
կ՚ուզես
նէ`
բոլորովին
թուղթ
չի
խաղալն
է.
այս
émotionը
[6]
ինծի
վնաս
է.
նայինք
անկէ
ալ
պիտի
անցնիմ:
Գ.
Զ.
