Նամակներ (1884-1915)

204. ԿԼԱՐԱ ԶՕՀՐԱՊԻՆ

[Վիսպատէն], 2 սեպտ. [1911], շաբաթ առտու, ժամը 10

Անուշիկ հոգիս,

28-ին նամակդ երէկ գիշեր առի, Տօլլիիս նամակն ալ: Սա յիմար կնիկը վռնտելնուդ գոհ եղայ: Գիտե՞ս որ գէշութիւն մը գնաց վրանուս, աչքիս ցաւը անցաւ. բժիշկին ըսածը շիտակ ելաւ: Իցիւ թէ միւս գուշակած ու ըսածներն ալ շիտակ ըլլային: Նաումհայմ որ այստեղէն 2 ժամ հեռու [է], սրտի հիւանդութեան համար մէկ professeur կայ եղեր. երթամ պիտի ինքզինքս ցուցնեմ:

Այս առտուան պտոյտս Վիսպատէնի parcին կողմը տարաւ զիս. ո՜րքան մեծ բառք. կէս ժամ քալեցի: Ո՜րքան սխալ ըրի քեզի միասին չառնելովս:

Leleu-ն 405 ֆռ. կ՚ուզէ կոր ըսեր ես. ի՞նչ ստակ, ատիկա չեմ գիտեր կոր. նո՞ր ֆիստան շինեցիր իմ երթալէս վերջը. բացատրութիւն ալ չես տուեր, ըսեր անցեր ես:

Դեռ այս ատեն կապոյտ զգեստները չեկան. կարելի է աւելի ուշ, կարելի է վաղը գան:

Պաչիկներ`

Գ. ԶՕՀՐԱՊ