1
97.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Վիսբադէն,
28
օգոստոս,
1911],
Երկուշաբթի
առտու
Անուշիկ,
սիրական,
թուռմիրի
պէս
կնիկս,
Երէկ
հեռագիրդ
առի,
ուրախացայ:
Այսօր
ալ
առտուն
կանուխ
նամակդ
շատ
զուարճացուց
զիս:
Գրեր
ես
որ
նամակիդ
հետ
երկու
նամակ
կը
խրկես
ինծի.
մէկը
[առի],
Պանք
Օթոմանէն
էր,
միւսը
ձեռքս
չեկաւ:
Ժիլէներուս
գալով`
կը
յուսամ
որ
նորերը
խրկեցիր.
այս
տարի
շինած
ժիլէս:
Հիները
մի՛
խրկեր
ըսելու
համար`
քեզի
պէս
խելացի
կին
մը
անխելք
ենթադրել
պէտք
էր:
Ուստի
հեռագրին
մէջ
աւելորդ
բառ
չի
դրի:
Էֆէնտիմ,
գլխուս
եկածները
պատմեմ.
քիչ
քիչ
բոլորովին
քու
խօսքիդ
պիտի
գամ
կարծեմ
եւ
դուն
պիտի
ըլլաս
իմ
professeur
[1]
բժիշկս,
քառթիդ
վրայ
ալ
պիտի
կրնաս
գրել
այս
նոր
titre-ըդ
[2]:
Բժիշկն
ըսեր
էր
ինծի
որ
առտուն
կանուխ
խմելիք
երկու
գաւաթ
տաք
ջուրին
առաջինին
մէջ
sel
de
Carlsbad
[3]
դնեմ
5
gramme
եւ
անանկ
խմեմ,
երկրորդ
գաւաթը
մինակ
տաք
Վիսպատէնի
ջուր.
ասով
փորդ
կը
կակուղնայ
ըսեր
էր:
Ես
այս
sel
de
Carlsbadէն
փախցունք
տուեր
էի.
ի՛նչ
օգուտ
որ
փորս
շատ
անհանգիստ
զգացի
եւ
երէկ
առտու
քֆրելով,
անիծելով
sel
de
Carlsbadը
դրած
տաք
Վիսպատէնի
ջուրին
մէջ
անանկ
խմեցի.
հա՜
քանսս
հա
վիլլաքապրո
հա
աս
ջուրը:
Երեւակայէ
իմ
վիճակս.
մէկն
ալ
չի
կայ
որ
տէրտլէշմիշ
ըլլամ:
Ասոր
վրայ
քառորդ
մը
վերջը
երկրորդ
գաւաթ
տաք
ջուր.
պէտք
կա՞յ
իմ
վիճակս
բացատրելու.
անկէ
շիտակ
սօլուխս
անտառը
առի.
քալեցի՜
քալեցի՜:
Բայց
սա
ըսեմ
որ,
զարմանա՜լի
բան,
եթէ
փորս
չելաւ,
բայց
շատ
հանգստացաւ,
բեռ,
ծանրութիւն,
իւմրուխի
պէս
բաներ
կային,
անոնք
անհետացան
եւ
ինքզինքս
հանգիստ
զգացի:
Ասոր
վրայ
այս
առտու
ալ
քաջութիւն
ունեցայ
շարունակելու:
Բայց
այս
աղի
ջուրերը,
տաք
ջուրերը
խմելով
քեզի
յիշեցի
եւ
տօքթէօռի
diplôme
[4]
տուի:
Քալել,
alcalin
[5]
ջուր,
տաք
ջուր,
քիչ
ուտել.
ասոնք
քուկդ
են.
այստեղի
professur-ը
(1
ա.
)
է
ըրեր:
Շաբաթ
ցորեկ
տօքթ.
Տէօվլէթեանին
հետ,
երիտասարդ
բժիշկ
մը
որ
երկինքէն
կարծես
ինծի
համար
ինկած
է
հոս,
autoով
Վիսպատէնին
մօտերը
պտըտեցանք:
Այս
տեղուանքը
երկիր
չէ,
դրախտ
է:
Հաւտա՛,
անուշիկ
կնիկս,
թէ
որքա՜ն
զքեզ
քովիկս
ունենալու
կարօտը
քաշեցի:
Գալ
տարի
անպատաճառ
եւ
անպատճառ
միասին
պիտի
ճամբորդենք,
եթէ
Աստուած
ուզէ,
այսինքն`
թէ
ողջ
մնանք
եւ
քիչ
մըն
ալ
(1
ա.
)
ունենանք
նէ:
Շատ
մը
պաչիկներ`
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
