Ի 
  
   Պօլսոյ՝ 
  
   ի 
  
   Կարնոյ՝ 
  
   ի 
  
   Զմիւռնոյ՝ 
  
   ի 
  
   յՈւռումելու 
  
   և 
  
   ի 
  
   Կարսայ 
  
   ժամանեցին 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհս 
  
   մեր 
  
   թուղթք 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարսայ, 
  
   որոց 
  
   զորպէսն 
  
   տե՛ս 
  
   ի 
  
   պատասխանեաց 
  
   իւրեանց: 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   դեկտեմբեր 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվար 
  
   ամիսսն 
  
   գրեալ 
  
   թղթոցն: 
  
   Ծանուցանելով 
  
   զգրելն 
  
   յառաջ 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   զպատասխանիս 
  
   առաջին 
  
   գրեցելոցն 
  
   իւրոց 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարնոյ. 
  
   և 
  
   ի 
  
   նոյնում 
  
   աւուր 
  
   յղելն 
  
   զմեծ 
  
   թղթաշէն 
  
   ֆռանկն 
  
   ևս 
  
   յետս 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարսայ, 
  
   և 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   զի 
  
   զվարձն 
  
   նորին 
  
   անդէն 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   տացէ 
  
   նմա, 
  
   հանդերձ 
  
   ծախիւք 
  
   ճանապարհին՝ 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Պօլսոյ 
  
   մինչև 
  
   ցիւր 
  
   երկիրն: 
  
   Ծանոյց 
  
   և 
  
   զայն՝ 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Կարս 
  
   առեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Գէորգէն 
  
   զբոլոր 
  
   վարձն 
  
   իւր՝ 
  
   ֆռանկի 
  
   տանօղ 
  
   թղթարն, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   ԱՃԺԵ 
  
   զռուշ. 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրվարի 
  
   ԻԱ 
  
   ), 
  
   զոր 
  
   և 
  
   Գէորգն 
  
   գրեալ 
  
   է 
  
   ասէ 
  
   քեզ: 
  
   Մի՛ 
  
   գուցէ 
  
   ասէ 
  
   այլ 
  
   ևս 
  
   դրամ 
  
   տայցես 
  
   ֆռանկին՝ 
  
   եթէ 
  
   տակաւին 
  
   յայդր 
  
   իցէ. 
  
   այլ 
  
   որպէս 
  
   յառաջ 
  
   գրեալ 
  
   եմ, 
  
   միայն 
  
   զիւր 
  
   վարձն 
  
   և 
  
   մինչև 
  
   ցիւր 
  
   երկիրն 
  
   զծա՛խսն 
  
   տուր, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   այլ 
  
   ինչ: 
  
   Եւ 
  
   գրեա՛ 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վիճոյն՝ 
  
   որ 
  
   անցեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Սահակ 
  
   վարդապետին 
  
   և 
  
   Կեսարացւոցն, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ). 
  
   գրեալ 
  
   է՛ին 
  
   կեսարացիքն 
  
   զգանգատ 
  
   առ 
  
   սա. 
  
   զոր 
  
   և 
  
   սա 
  
   գրեալ 
  
   և 
  
   ծանուցեալ 
  
   էր 
  
   այժմ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն: 
  
   Ուստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   թէ՝ 
  
   այն 
  
   երկերես 
  
   կեղծաւորքն 
  
   որպէս 
  
   քեզ 
  
   գրեալ 
  
   են 
  
   բազմաւ 
  
   կնքով՝ 
  
   մեզ 
  
   ևս 
  
   էին 
  
   գրեալ 
  
   յառաջ. 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   կեղծաւորեալ 
  
   զդատաստան 
  
   խնդրեն, 
  
   նոյնպէս 
  
   և 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   կեղծաւորաբար 
  
   գրեն 
  
   թէ՝ 
  
   որովհետև 
  
   սորա 
  
   մեծաւորն 
  
   դու 
  
   ես, 
  
   վասն 
  
   այնորիկ 
  
   քեզ 
  
   գրեցաք, 
  
   և 
  
   պատրիարքին 
  
   չգրեցաք: 
  
   Ուրեմն, 
  
   զերկոսեանս 
  
   ևս 
  
   խաբեն: 
  
   Եւ 
  
   ծանոյց 
  
   ի 
  
   միամտութիւն 
  
   սմին՝ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   յայնժամ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նուիրակն 
  
   և 
  
   նոսա: 
  
   Մեղն 
  
   ասէ 
  
   բերմանց 
  
   ժամանակիս 
  
   է, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   այլում: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   առաջնորդաց 
  
   ոմանց 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   կոնդակ 
  
   յղե՛ա 
  
   առաջնորդութեան: 
  
   Առ 
  
   որ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   Աստուած 
  
   որ 
  
   յամենայնի 
  
   առատն 
  
   է 
  
   և 
  
   տուող 
  
   ասէ՝ 
  
   թէ 
  
   որ 
  
   խնդրէ՝ 
  
   առնու : 
  
   Եթէ 
  
   մեք 
  
   տուօղ 
  
   եմք 
  
   և 
  
   նոքա 
  
   խնդրօղ՝ 
  
   պարտին 
  
   խնդրել 
  
   և 
  
   ապա 
  
   առնուլ. 
  
   ցայժմ 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   ոչ 
  
   զմեզ 
  
   ճանաչօղ 
  
   գոյ 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   կոնդակ 
  
   խնդրօղ, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   մեք 
  
   տամք, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   առաջնորդ 
  
   նուիրակութեան 
  
   շնորհակալութեան 
  
   կոնդակ 
  
   խնդրէր 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   հասարակին, 
  
   գրելով 
  
   թէ՝ 
  
   տրտնջան, 
  
   թէ 
  
   Բասենցին 
  
   զնուիրակութիւն 
  
   մի 
  
   առեալ 
  
   գնաց 
  
   ի 
  
   Լիմպոսականս, 
  
   իսկ 
  
   սմա 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   յառաջ 
  
   տուաք, 
  
   դեռ 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   չտեսաք, 
  
   նոր 
  
   նուիրակութիւն 
  
   ևս 
  
   ժողովեն: 
  
   Առ 
  
   որ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   այդ 
  
   օրհնեալ 
  
   հասարակութիւնքդ 
  
   զքեզ 
  
   լաւ 
  
   ճանաչեն 
  
   որ 
  
   դու 
  
   լիմպոսային 
  
   չես, 
  
   և 
  
   զարդիւնսն 
  
   մեզ 
  
   ես 
  
   հասուցեալ: 
  
   Ուրեմն՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   համբերեալ 
  
   են 
  
   յայսքան 
  
   ամս, 
  
   թո՛ղ 
  
   համբերեն 
  
   և 
  
   ի 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   ամիսս, 
  
   մինչև 
  
   մինչև 
  
   յետին 
  
   նուիրակութիւնն 
  
   ևս 
  
   լրումն 
  
   առնուցու: 
  
   Ահա 
  
   դու 
  
   գրես 
  
   ասէ 
  
   թէ՝ 
  
   Յակոբ 
  
   վարդապետն 
  
   յղեցից 
  
   զկնի 
  
   հոգւոյ 
  
   գալստեանն. 
  
   յորժամ 
  
   նա 
  
   եկեսցէ, 
  
   յայնժամ 
  
   վասն 
  
   երկուցն 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   միասին 
  
   գրելոց 
  
   եմ 
  
   զշնորհակալութիւնս 
  
   առ 
  
   հասարակութիւնն՝ 
  
   զի 
  
   միամտեսցին 
  
   թէ 
  
   վասն 
  
   հնոյն 
  
   և 
  
   թէ 
  
   վասն 
  
   նորոյն: 
  
   Զի 
  
   ի 
  
   յաւուր 
  
   սև 
  
   Նաւռուզին 
  
   էաք 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   յալէկոծման: 
  
   Եւ 
  
   հնդկաց 
  
   նուիրակ 
  
   Փիլիլպպոս 
  
   վարդապետն 
  
   որ 
  
   յամսոյս 
  
   Զ 
  
   ասացաւ 
  
   թէ 
  
   ակն, 
  
   իբրև 
  
   ետ 
  
   աստ 
  
   զհաշիւն, 
  
   չունէր 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   զդրամ: 
  
   Զի 
  
   զամենայն 
  
   արդիւնսն 
  
   ձգեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   հնդկաց 
  
   ի 
  
   Բասրայ, 
  
   և 
  
   յորժամ 
  
   ելեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Բանդարբուշեռ, 
  
   խնդիր 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   վասն 
  
   այնր 
  
   ի 
  
   մահտեսի 
  
   Յարութիւն 
  
   և 
  
   ի 
  
   Միքայէլ 
  
   աղայիցն, 
  
   նոքա 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   թէ՝ 
  
   կարմիր 
  
   շինեցաք, 
  
   և 
  
   գրեցաք 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   Ղարա 
  
   Այվազօղլի 
  
   պարոն 
  
   Պօղոս 
  
   աղային, 
  
   զի 
  
   տացէ 
  
   անդ 
  
   պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   առ 
  
   ի 
  
   հասուցանել 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռն: 
  
   Ուստի՝ 
  
   այժմ 
  
   զայս 
  
   ծանոյց 
  
   սմա, 
  
   և 
  
   գրեաց՝ 
  
   զի 
  
   ծանուսցէ 
  
   ինքեան 
  
   թէ՝ 
  
   առեա՞լ 
  
   է 
  
   թէ 
  
   ո՛չ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   Բաղդատու 
  
   գանձապետ 
  
   Ալէքսանի 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յղեալ 
  
   դրամոյն 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   նոյնպէս 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   առեա՞լ 
  
   է, 
  
   ծանուսցէ 
  
   ինքեան: 
  
   Գրեաց 
  
   և 
  
   զորպէսն 
  
   և 
  
   զհիւանդութիւն 
  
   ֆռանկաց 
  
   թարճիման 
  
   Ստեփանին, 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   գրեցաւ. 
  
   որ 
  
   որպէս 
  
   անդամալոյծ 
  
   անկեալ 
  
   կայր 
  
   ի 
  
   գեղջն, 
  
   և 
  
   զամենայն 
  
   ուտելին 
  
   և 
  
   զըմպելին 
  
   և 
  
   զպահողաց 
  
   վարձն 
  
   տամք 
  
   ասէ. 
  
   երբեմն 
  
   ևս 
  
   քանի 
  
   զռուշով 
  
   զողորմութիւնս 
  
   տամք, 
  
   դեռ 
  
   այսու 
  
   ինքն 
  
   ո՛չ 
  
   բաւականացեալ 
  
   ի 
  
   ծածուկ 
  
   պարտս 
  
   ևս 
  
   առնէ 
  
   աստի 
  
   և 
  
   անտի: 
  
   Հիւանդութեան 
  
   առիթն 
  
   ո՛չ 
  
   այլ 
  
   ինչ 
  
   է 
  
   ասէ՝ 
  
   եթէ 
  
   ոչ 
  
   անկանօն՝ 
  
   անյագ՝ 
  
   և 
  
   անժամանակ 
  
   ուտելն: 
  
   Զբոլոր 
  
   վարձն 
  
   առեալ 
  
   է 
  
   ասէ 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   ղապզ 
  
   տուեալ. 
  
   եթէ 
  
   գալոյ 
  
   լինի՝ 
  
   զճանապարհի 
  
   ծախսն 
  
   ևս 
  
   տալոց 
  
   եմք, 
  
   և 
  
   երբեմնապէս 
  
   ևս 
  
   իբրու 
  
   զողորմութիւնս՝ 
  
   քանի 
  
   ղռուշով 
  
   տամք, 
  
   իսկ 
  
   զպարտսն 
  
   զոր 
  
   արարեալ 
  
   է, 
  
   թէ 
  
   ո՞վ 
  
   է 
  
   տալոց՝ 
  
   ո՛չ 
  
   գիտեմ 
  
   ասէ, 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   զի 
  
   գիտասցես, 
  
   զի 
  
   այսքան 
  
   վնաս 
  
   ետուն 
  
   մեզ. 
  
   և 
  
   փարայի 
  
   օգուտ 
  
   ո՛չ 
  
   ցուցին: 
  
   Խրատ 
  
   լիցի 
  
   մեզ 
  
   ասէ՝ 
  
   որ 
  
   այլ 
  
   մարդ 
  
   չուզեմք 
  
   յայդր 
  
   կողմէդ: 
  
   Իսկ 
  
   և՝ 
  
   Տաթևու 
  
   առաջնորդ 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետն՝ 
  
   վասն 
  
   ցաւուն 
  
   և 
  
   այտուցմանն 
  
   և 
  
   սաստիկ 
  
   հիւանդութեան 
  
   որ 
  
   դիպեցեալ 
  
   էր 
  
   նմա, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   յօգոստոսի 
  
   ԻԹ 
  
   ). 
  
   յայսմ 
  
   նոր 
  
   թուոջն 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԺԵ 
  
   փոխեցեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   Քրիստոս: 
  
   Եւ 
  
   յառաջ 
  
   քան 
  
   զվախճանիլն, 
  
   զգաստ 
  
   մտօք 
  
   արարեալ 
  
   էր 
  
   զկտակ՝ 
  
   և 
  
   իւր 
  
   ձեռամբն 
  
   գրեալ, 
  
   և 
  
   յղեալ 
  
   աստ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Ագուլեցի 
  
   տիրացու 
  
   Մեսրօպին, 
  
   որ 
  
   յանցեալ 
  
   ամառանն 
  
   եկն 
  
   աստ 
  
   յուխտ, 
  
   և 
  
   գնաց 
  
   աստի 
  
   ի 
  
   Տաթև, 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   եկն 
  
   անտի: 
  
   Յղեալ 
  
   էր 
  
   և 
  
   զկողոպուտն 
  
   իւր, 
  
   և 
  
   Զ 
  
   հատ 
  
   գիրք 
  
   ի 
  
   գրեանց 
  
   իւրոց : 
  
   Նաև 
  
   Գ 
  
   թամասուկ՝ 
  
   զի 
  
   զդրամսն 
  
   նոցին 
  
   առնուցու 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   վասն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս: 
  
   Որոց 
  
   մինն 
  
   էր 
  
   Ագուլեցի 
  
   Գէորգին 
  
   և 
  
   Աստուածապահին 
  
   անուամբ՝ 
  
   որք 
  
   ի 
  
   Պօլիս. 
  
   յորմէ 
  
   մասն 
  
   ինքն 
  
   ի 
  
   կենդանութեան 
  
   առեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   նոցունց, 
  
   և 
  
   զմնացեալն 
  
   այժմ 
  
   կտակեալ 
  
   էր, 
  
   զի 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   առնուցու 
  
   վասն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս, 
  
   ուստի՝ 
  
   և 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   զօրինակ 
  
   թամասուկին 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   և 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   առնուցու 
  
   ի 
  
   նոցունց: 
  
   Զիսկ 
  
   այժմ 
  
   չըյղեաց 
  
   երկնչելով 
  
   ի 
  
   վտանկէ 
  
   ճանապարհին, 
  
   յետոյ 
  
   ասէ 
  
   յղելոց 
  
   եմ 
  
   ընդ 
  
   տիրացու 
  
   Մեսրօպին 
  
   որ 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   յիշեցաւ: 
  
   Եւ 
  
   Ա 
  
   թամասուկն 
  
   էր 
  
   անուամբ 
  
   Ծատուրի 
  
   ումեմն 
  
   Պալթայ 
  
   օղլի 
  
   կոչեցելոյ, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Զմիւռին: 
  
   Եւ 
  
   էր 
  
   այս 
  
   թամասուկս 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   Գէորգն: 
  
   Թէպէտ 
  
   ասէ 
  
   ինքն 
  
   ի 
  
   կենդանութեան 
  
   շա՛տ 
  
   է 
  
   ջանացեալ 
  
   առնուլ 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   է 
  
   կարացեալ, 
  
   զի 
  
   է՛ր 
  
   նա 
  
   ասէին 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ծանր 
  
   պարտուց 
  
   ). 
  
   սակայն՝ 
  
   դու 
  
   ասէ 
  
   զթամասուկն 
  
   ա՛ռ՝ 
  
   և 
  
   յղեա՛ 
  
   ի 
  
   Զմիւռին 
  
   առ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   առնուլ 
  
   զայն 
  
   դրամն, 
  
   ես 
  
   ևս 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին, 
  
   իսկ 
  
   երրորդ 
  
   թամասուկն 
  
   էր 
  
   յանուն 
  
   Բաղդենց 
  
   Մելքոնին 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   որ 
  
   ևս 
  
   աղքատ 
  
   էր 
  
   և 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ծանր 
  
   պարտուց, 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   ևս 
  
   պարտական: 
  
   Այս 
  
   էր 
  
   ասէ 
  
   նորին 
  
   կտակն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   և 
  
   այլ 
  
   ոչինչ, 
  
   իսկ 
  
   և 
  
   այլ 
  
   ո՛չինչ , 
  
   իսկ 
  
   մնացեալ 
  
   ինչքն 
  
   չիմացաք 
  
   թէ 
  
   ո՞ւր 
  
   գնացին 
  
   ասէ, 
  
   թուի 
  
   թէ՝ 
  
   Սահակայն՝ 
  
   Բարսղին 
  
   և 
  
   Բասէնցունն 
  
   ո՞ւր 
  
   գնացին 
  
   սորինն 
  
   ևս 
  
   անդ 
  
   գնացին: 
  
   Եւ 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   այժմ 
  
   ևս 
  
   խնդրեաց 
  
   գրել 
  
   զորպէսն 
  
   ընչից 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   հանգուցեալ 
  
   տէր 
  
   Մատթէոսին : 
  
   Փուսուլայ 
  
   ունի, 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   տես: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   Զմիւռին՝ 
  
   առ 
  
   տեղւոյն 
  
   նուիրակ 
  
   և 
  
   առաջնորդ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   Ե 
  
   գրեցեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Փոքր 
  
   ինչ 
  
   զնեղութենէ 
  
   և 
  
   զաղքատութենէ 
  
   ժողովրդոցն 
  
   և 
  
   զանյաջողութենէ 
  
   գործոյն 
  
   էր 
  
   գրեալ , 
  
   առ 
  
   այն 
  
   զմխիթարութիւն 
  
   և 
  
   զքաջալերութիւնս 
  
   գրեաց: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   յառաջագոյն 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին 
  
   արարեալ 
  
   փօլիցային 
  
   կրկին 
  
   միամտութիւն, 
  
   թէ 
  
   ղապզն 
  
   յղեալ 
  
   եմք, 
  
   և 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   է 
  
   հասանելոց. 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   նոյեմբերի 
  
   Թ 
  
   ). 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   յօգոստոսի 
  
   Թ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Թօխաթու 
  
   գանձապետ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին 
  
   յղեալ 
  
   Լ 
  
   հատ 
  
   տօնացուցիցն՝ 
  
   (որ 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետին 
  
   յիշեցաւ 
  
   ), 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   քեզ 
  
   է 
  
   հասանելոց: 
  
   Քանզի՝ 
  
   Մուրտիկեանքն 
  
   յղեալ 
  
   էին 
  
   զայն 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   յառաջագոյն, 
  
   որպէս 
  
   այժմ 
  
   գրէին 
  
   ի 
  
   Կարնոյ՝ 
  
   նոքա 
  
   և 
  
   Հայրապետն 
  
   և 
  
   նուիրակն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին 
  
   դժուարաւ 
  
   հասանի 
  
   յայդր 
  
   փօլիցայ, 
  
   եթէ 
  
   հրամայեսցես, 
  
   Նազարէթին 
  
   հասուցից 
  
   ի 
  
   Պօլիս, 
  
   զի 
  
   եղբարքն 
  
   նորին 
  
   ի 
  
   Կարնոյ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռդ 
  
   հասուսցեն 
  
   շուտով: 
  
   Ընդ 
  
   որ 
  
   և 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   հաճեցեալ՝ 
  
   գրեաց 
  
   այնպէս 
  
   առնել: 
  
   Գրէր 
  
   ևս 
  
   եթէ 
  
   դրամ 
  
   ունիմ 
  
   ի 
  
   պատրաստի, 
  
   Նազարէթին 
  
   հասուցից, 
  
   և 
  
   դու 
  
   ի 
  
   յեղբարցն 
  
   ա՛ռ 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   գրեաց 
  
   այնպէս 
  
   առնել, 
  
   (զոր 
  
   և 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Նազարէթին 
  
   ևս 
  
   ասելոց 
  
   եմ 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ): 
  
   Գրեաց 
  
   և 
  
   զորպիսութիւն 
  
   մահուան 
  
   լուսահոգի 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետին, 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   առ 
  
   պատրիարքն: 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց՝ 
  
   զի 
  
   յորժամ 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   պատրիարքն 
  
   զթամասուկն 
  
   Պալթայ 
  
   օղլի 
  
   Ծատուրին, 
  
   առցէ 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   զդրամն 
  
   և 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան: 
  
   Եւ 
  
   սոյն 
  
   լուսահոգի 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետս՝ 
  
   զսպասաւորն 
  
   իւր 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետն 
  
   յղեա 
  
   լեր 
  
   յերկիրն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   ի 
  
   ժողովս 
  
   առնել: 
  
   Զոր 
  
   կարծելով 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   թէ 
  
   յՈւռումէլի 
  
   լինիցի, 
  
   գրեաց 
  
   նուիրակ 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետին 
  
   յղել 
  
   աստ՝ 
  
   (զոր 
  
   և 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ): 
  
   Ուստի 
  
   և 
  
   սմա 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   անդ 
  
   լինիցի, 
  
   յուսադրեալ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   յղեսցէ 
  
   ժողովեալ 
  
   արդեամբքն: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   գրեաց 
  
   յղել 
  
   զգրագրի 
  
   դեղորայս, 
  
   այսինքն՝ 
  
   Ի 
  
   տրամ 
  
   լաւ 
  
   ղըմզ՝ 
  
   ֆռանկի 
  
   եփեալ. 
  
   Լ 
  
   ևս 
  
   միջակ, 
  
   Լ 
  
   տրամ 
  
   խաս 
  
   լաճվարդ՝ 
  
   բատամչայ. 
  
   լաւ 
  
   զգուշացուցանելով՝ 
  
   զի 
  
   ֆռանկի 
  
   և 
  
   կամ 
  
   պատի 
  
   չլինիցի, 
  
   այլ 
  
   բատաշխի, 
  
   Խ 
  
   ևս 
  
   միջակ: 
  
   Ժ 
  
   դաստայ 
  
   ևս 
  
   ոսկի 
  
   վարաղ: 
  
   Զորս 
  
   լաւ 
  
   գիտողաց 
  
   ձեռօք 
  
   առնուլ 
  
   և 
  
   յղել, 
  
   պատուիրեաց: 
  
   Նոյնպէս՝ 
  
   գրեաց 
  
   և 
  
   զճոթեղէն 
  
   առնուլ 
  
   և 
  
   յղել, 
  
   այսինքն՝ 
  
   Դճ 
  
   հալապի 
  
   աթլաս՝ 
  
   լաւ 
  
   և 
  
   միջակ՝ 
  
   և 
  
   գոյնզգոյն, 
  
   և 
  
   կարմիր 
  
   գլխաց 
  
   խարճ: 
  
   Նաև՝ 
  
   խառայ 
  
   ևս 
  
   նոյնչափ, 
  
   և 
  
   նոյնպէս, 
  
   սախչու 
  
   չիչակլու 
  
   աթլաս 
  
   ևս՝ 
  
   ԲՃ 
  
   հալապի, 
  
   նոյնպէս 
  
   գոյնզգոյն, 
  
   և 
  
   ինչ 
  
   գոյն 
  
   և 
  
   լինիցի, 
  
   պատուիրեաց 
  
   այնպէս 
  
   առնուլ՝ 
  
   զի 
  
   Թ 
  
   Թ 
  
   հալապի 
  
   ելցեն, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   Ղզլբաշի 
  
   տօնլուղ. 
  
   զի 
  
   աւելին 
  
   անպիտան 
  
   լինի 
  
   ասէ: 
  
   Զորս 
  
   և 
  
   փոքր 
  
   մի 
  
   աժանագիսն 
  
   առնուլ 
  
   ջանալ 
  
   պատուիրեաց, 
  
   և 
  
   կամ 
  
   ընդ 
  
   կարաւանի, 
  
   կամ 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Պօլսոյ 
  
   ընդ 
  
   ձեռն 
  
   Մուրտիկեան 
  
   Նազարէթին 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   յղել: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Ուռումէլու 
  
   նուիրակ 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց, 
  
   ծանուցանելով 
  
   զգրելն 
  
   յառաջ 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   զթուղթս 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԺԱ, 
  
   և 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   Դ, 
  
   և 
  
   չընկալնուլն 
  
   դեռ 
  
   ևս 
  
   զպատասխանիսն,
  
   և 
  
   հարկ 
  
   ի 
  
   գրել 
  
   զպատասխանիս 
  
   նոցին՝ 
  
   հանդերձ 
  
   որպիսութեամբք 
  
   գործոյն : 
  
   Իսկ 
  
   հարկաւորութիւն 
  
   սոյն 
  
   թղթոյս 
  
   գրելոյն 
  
   էլ 
  
   այս, 
  
   զի 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   զմահ 
  
   լուսահոգի 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետին, 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   պատրիարքին 
  
   և 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   ևս 
  
   գրեաց: 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   զի 
  
   զսպասաւորսն 
  
   նորին 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետն 
  
   որ 
  
   անդ 
  
   ի 
  
   ժողովս 
  
   էր 
  
   գնացեալ, 
  
   յուսադրեալ 
  
   յամենայն 
  
   կողմանէ՝ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   յղեսցէ. 
  
   զի 
  
   երկիրն 
  
   խառնակեցեալ 
  
   է 
  
   յոյժ 
  
   ասէ՝ 
  
   բնակիչքն 
  
   գազանացեալք, 
  
   և 
  
   տունն 
  
   այն 
  
   յայլս 
  
   է 
  
   ապաստան. 
  
   ուստի՝ 
  
   թարց 
  
   խոկման 
  
   և 
  
   առանց 
  
   մերոյս 
  
   կամաց 
  
   և 
  
   հրամանաց 
  
   մի՛ 
  
   երթիցէ 
  
   անդ՝ 
  
   այլ 
  
   եկեսցէ 
  
   աստ 
  
   հանդերձ 
  
   ժողովեալ 
  
   արդեամբքն, 
  
   զի 
  
   որդի 
  
   մեր 
  
   է, 
  
   և 
  
   շահելոց 
  
   է 
  
   ըստ 
  
   ամենայնի, 
  
   և 
  
   յորժամ 
  
   եկեսցէ 
  
   աստ 
  
   ասէ՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   պատշաճ 
  
   իցէ՝ 
  
   այնպէս 
  
   եմք 
  
   տնօրինելոց 
  
   ասէ 
  
   ըստ 
  
   ժամանակին: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   նոյն 
  
   ինքն 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց, 
  
   նոյնպէս 
  
   յուսադրութիւն 
  
   առ 
  
   ի 
  
   գալ 
  
   աստ 
  
   հանդերձ 
  
   ժողովեալ 
  
   արդեամբքն, 
  
   և 
  
   մխիթարութիւն 
  
   վասն 
  
   մահուան 
  
   վարդապետին 
  
   իւրոյ, 
  
   և 
  
   յոյժ 
  
   հարկ՝ 
  
   թարց 
  
   իւրոյ 
  
   կամացն 
  
   և 
  
   հրամանին 
  
   անդ 
  
   չերթալ. 
  
   գրելով 
  
   և 
  
   զորպէսն 
  
   երկրին՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետին, 
  
   և 
  
   պատուէր՝ 
  
   զի 
  
   աստ 
  
   եկեսցէ, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   պատշաճն 
  
   իցէ՝ 
  
   այնպէս 
  
   եմք 
  
   ասէ 
  
   անօրինելոց 
  
   ըստ 
  
   ժամանակին: 
  
   Առ 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետն 
  
   յղեաց 
  
   զայս 
  
   թուղթս, 
  
   տալ 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետին, 
  
   և 
  
   յուսադրելով 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   յղել: 
  
   Զայս 
  
   Գ 
  
   թուղթքս 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեան 
  
   Նազարէթն 
  
   յղեաց 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   և 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա՝ 
  
   և 
  
   առ 
  
   պարոն 
  
   Թագէոսն, 
  
   և 
  
   հարկեաց 
  
   շուտով 
  
   հասուցանել 
  
   յիւրաքանչիւր 
  
   տեղիսն: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյ 
  
   սոցին 
  
   որ 
  
   գրեցեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԺԷ, 
  
   գրեաց 
  
   զայս 
  
   ինչ: 
  
   Զի 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   ասացաք՝ 
  
   գրեաց 
  
   զփօլիցագիր 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   դիտին 
  
   Զմիւռնոյ, 
  
   և 
  
   յղեաց 
  
   ի 
  
   ձեռս 
  
   սոցա 
  
   առնուլ 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   զդրամս՝ 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   հասուցանել: 
  
   Եւ 
  
   ըստ 
  
   հրամանի 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   որ 
  
   գրեցաւ 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԻԸ, 
  
   Խ 
  
   հալապի 
  
   շալ՝ 
  
   և 
  
   ԺԷ 
  
   կտոր 
  
   դեղնապղնձեայ 
  
   թել՝ 
  
   առեալ 
  
   և 
  
   յղեալ 
  
   էին 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   իւրեանց 
  
   եղբայր 
  
   Առաքելն 
  
   յղել 
  
   աստ, 
  
   գրեաց 
  
   թէ 
  
   դեռ 
  
   ո՛չ 
  
   հասոյց 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   զի 
  
   կարի 
  
   յա՛մր 
  
   է 
  
   յայսպիսի 
  
   բանս, 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   իբրև 
  
   զՓիլիպպոսն, 
  
   գրեսջիք 
  
   նմա 
  
   արիանալ: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   Ջուղայեցի 
  
   տէր 
  
   Յովհաննէսի 
  
   որդի 
  
   տիրացու 
  
   Ստեփաննոսի 
  
   որ 
  
   գրեցաւ 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԺԱ 
  
   զԺ 
  
   հատ 
  
   լաւ 
  
   և 
  
   մեծ 
  
   բաղայ 
  
   սանտրս 
  
   առնուլ 
  
   և 
  
   յղել, 
  
   նա 
  
   զոմանս 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   նոր 
  
   շինեցուցեալ 
  
   և 
  
   զոմանս 
  
   առեալ՝ 
  
   յղեալ 
  
   ձեռամբք 
  
   սոցին 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   որ 
  
   չէր 
  
   հասեալ 
  
   դեռ 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   զայն 
  
   ևս 
  
   ծանոյց 
  
   սոցա: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   գին 
  
   վերոյիշեալ 
  
   շալին 
  
   և 
  
   պղնձոյն՝ 
  
   ԾԳ 
  
   ղռուշ 
  
   և 
  
   կէս 
  
   էին 
  
   խարճեալ. 
  
   հաճեցաւ 
  
   ընդ 
  
   այն, 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   ահա 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   մեր 
  
   հաշուեալ 
  
   գրեցաք 
  
   ի 
  
   դաւթարս 
  
   տրոց 
  
   ձերոց : 
  
   Գրեաց 
  
   և 
  
   զմահ 
  
   լուսահոգի 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետին, 
  
   և 
  
   զորպիսութիւնս 
  
   կտակացն՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերին 
  
   թուղթսն, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարքն 
  
   վասն 
  
   կտակացն, 
  
   և 
  
   պատուէր՝ 
  
   զի 
  
   ինքեանք 
  
   ևս 
  
   մուղայէթ 
  
   լիցին 
  
   առ 
  
   ի 
  
   կատարումն 
  
   տալ: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   Մուրտիկզատէ 
  
   Խօջայ 
  
   Առաքելն 
  
   գրեաց 
  
   ծանուցանելով 
  
   զհասանիլն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   թղթոցն 
  
   երկիցս 
  
   անգամ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   թաթարին 
  
   և 
  
   Եսայուն՝ 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրվարի 
  
   ԻԳ 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   նոյն 
  
   Եսայուն 
  
   դրամ 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   սա՝ 
  
   նաև 
  
   զԿեսարիոյ 
  
   առաջնորդ 
  
   Մատթէոս 
  
   վարդապետի 
  
   յղեալ 
  
   ամանաթն, 
  
   որ 
  
   յիշեցաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   վեղարացուք, 
  
   և 
  
   ԻԱ 
  
   հատ 
  
   ոսկի 
  
   ևս 
  
   վասն 
  
   գործակալացն, 
  
   որոց 
  
   զհասանիլն 
  
   ծանոյց 
  
   զի 
  
   միամտեսցին: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   այժմ՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   այլ 
  
   յառաջ, 
  
   (որ 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ) 
  
   թէ 
  
   մեր 
  
   մնացած 
  
   հաշուին 
  
   կողմանէ 
  
   որ 
  
   ինչ 
  
   կու 
  
   մնայ 
  
   մեզ 
  
   վրայ, 
  
   ձեռամբ 
  
   տէր 
  
   Վահանին 
  
   կու 
  
   հասուցանեմ, 
  
   և 
  
   Ա 
  
   տիլլու 
  
   դաւթար 
  
   ևս 
  
   կու 
  
   շինեմ 
  
   և 
  
   յղեմ, 
  
   որ 
  
   մեր 
  
   հին 
  
   հիսապն 
  
   վերջանայ, 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   թէ՝ 
  
   զայդ 
  
   քանիցս 
  
   գրէք 
  
   և 
  
   ասէք, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   առնէք. 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   ձեզ 
  
   գրեալ 
  
   եմք, 
  
   թէ 
  
   այդպէս 
  
   արարէք, 
  
   ապա 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   առնէք, 
  
   որ 
  
   հինն 
  
   վերջանայ 
  
   և 
  
   միամտիմք, 
  
   և 
  
   նորն 
  
   սկսանիմք: 
  
   Եւ 
  
   յոյժ 
  
   հարկ 
  
   այսպէս 
  
   առնել : 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   Պօլսոյ 
  
   եկեալ 
  
   շալն՝ 
  
   պղնձեայ 
  
   թելն 
  
   և 
  
   Աղութիով 
  
   սանտրն՝ 
  
   որք 
  
   ի 
  
   վերոյ 
  
   յիշին 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Նազարէթին, 
  
   և 
  
   զընծայն 
  
   սուրբ 
  
   Երուսաղէմի 
  
   պատրիարքին՝ 
  
   (որ 
  
   յիշեցեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ) 
  
   պատուիրեաց 
  
   շուտով 
  
   յղել: 
  
   Ծանոյց 
  
   և 
  
   զնոր 
  
   փօլիցայ 
  
   առնելն 
  
   այժմ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Նազարէթին 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին: 
  
   Եւ 
  
   զթուղթսն 
  
   Պօլսոյ 
  
   ի 
  
   միում 
  
   պահարանոջ 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յղեաց 
  
   յղել 
  
   շուտով 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   Նազարէթն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   այժմ 
  
   սրբազան 
  
   վեհին՝ 
  
   ըստ 
  
   որում 
  
   խնդիր 
  
   արար 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   թէ 
  
   առ 
  
   տէր 
  
   Մանուէլն 
  
   տօնացոյց 
  
   ո՛չ 
  
   է 
  
   մնացեալ. 
  
   այլ 
  
   Առաքելին 
  
   հարցի, 
  
   և 
  
   նա 
  
   ասաց 
  
   թէ՝ 
  
   եթէ 
  
   տօնացոյցն՝ 
  
   և 
  
   եթէ 
  
   նոցին 
  
   որքանութեան 
  
   հաշիւն 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   է: 
  
   Ուստի 
  
   գրեաց 
  
   այժմ 
  
   սմա 
  
   թէ՝ 
  
   եթէ 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   է, 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   էիր 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   զորքանութիւնն 
  
   և 
  
   զորպիսութիւնն. 
  
   գրեա՛ 
  
   զի 
  
   գիտասցուք: 
  
   Կրկին 
  
   հարկ 
  
   վասն 
  
   ամանաթիցն 
  
   ի 
  
   շուտով 
  
   յղել: 
  
   Եւ 
  
   ծանոյց՝ 
  
   թէ 
  
   Երուսաղէմայ 
  
   պատրիարքի 
  
   յղեալն 
  
   է 
  
   Բալասանի 
  
   իւղ, 
  
   որ 
  
   է՛ 
  
   վասն 
  
   սրբալոյս 
  
   Մեռոնի: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   կամէր 
  
   յաջողմամբն 
  
   Աստուծոյ 
  
   Մեռոն 
  
   օրհնել 
  
   ի 
  
   Հոգեգալուստ 
  
   կիւրակէին, 
  
   ծանոյց 
  
   սմա, 
  
   և 
  
   հարկեաց 
  
   շուտով 
  
   յղել 
  
   աստ 
  
   զԲալասանն: 
  
   Եւ 
  
   հրաւիրեաց՝ 
  
   զի 
  
   ում 
  
   և 
  
   կամիցի 
  
   բարեկամաց՝ 
  
   ծանուսցէ, 
  
   և 
  
   եկեսցեն 
  
   ի 
  
   վայելել 
  
   զշնորհս 
  
   օրհնութեան 
  
   սրբալոյս 
  
   Մեռոնին, 
  
   այնպէս 
  
   եկեսցին, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   Հոգեգալստեանն 
  
   աստ 
  
   գտանիցին: 
  
   Վասն 
  
   Համթայ 
  
   առաջնորդի 
  
   տալեացն 
  
   դարձեալ 
  
   հարկ՝ 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերոյսն, 
  
   զի 
  
   հոգ 
  
   տարեալ 
  
   առնուցու 
  
   շատով: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԺԷ 
  
   գրեցաւ 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   մահտեսի 
  
   Բունիաթին 
  
   և 
  
   այլոցն՝ 
  
   զի 
  
   դրամս 
  
   Պետրոս 
  
   վարդապետին 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   յղեսցեն, 
  
   այժմ 
  
   էհարց 
  
   սմա 
  
   թէ՝ 
  
   քեզ 
  
   դրամ 
  
   էհա՞ս, 
  
   թէ 
  
   ո՛չ. 
  
   գրեա 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   փոքր 
  
   ինչ 
  
   սիրով 
  
   մեղադրութիւն 
  
   վասն 
  
   ծոյլ 
  
   լինելոյն 
  
   ի 
  
   գործս 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս, 
  
   ի 
  
   գիր 
  
   գրելն 
  
   և 
  
   զյղելիսն 
  
   մեր 
  
   յաստ 
  
   յղելն. 
  
   և 
  
   պատուէր՝ 
  
   մի՛ 
  
   այնպէս 
  
   առնել: 
  
   Իւր 
  
   հօրեղբօր 
  
   որդի 
  
   Սիմօնին 
  
   ողջոյն 
  
   գրեաց, 
  
   և 
  
   պատուիրեաց 
  
   արի 
  
   լինիլ 
  
   ի 
  
   գրելն. 
  
   զի 
  
   նա՛ 
  
   էր 
  
   գրող 
  
   նոցին: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   նուիրակ 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   Ա 
  
   գրեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Գրեալ 
  
   էր 
  
   նա 
  
   վասն 
  
   պատերազմի՝ 
  
   թէ 
  
   սոքա 
  
   զպատրաստութիւնս 
  
   տեսանեն. 
  
   գրեաց 
  
   աստ 
  
   այդպիսի 
  
   ձայն 
  
   ո՛չ 
  
   գոյ 
  
   ի 
  
   սոսա, 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   ունին 
  
   դիտումն 
  
   պատերազմի: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   տօնացուցից 
  
   հաշուին 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   առ 
  
   Առաքելն 
  
   գրեաց՝ 
  
   սմա 
  
   ևս 
  
   գրեաց, 
  
   հարկել 
  
   զնա 
  
   զի 
  
   զորպէսն 
  
   գրեսցէ. 
  
   և 
  
   ինքն 
  
   ևս 
  
   գրեսցէ: 
  
   Վասն 
  
   Համթայ 
  
   առաջնորդին 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   մինչև 
  
   ցվիզն 
  
   խրեցեալ 
  
   կայ 
  
   ի 
  
   պարտս, 
  
   և 
  
   թաք 
  
   փարայ 
  
   չունի, 
  
   բարկացաւ, 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   է 
  
   այդ 
  
   զոր 
  
   գրես, 
  
   մի՞թէ 
  
   Աթոռոյս 
  
   դրամն 
  
   կորնչելոց 
  
   է: 
  
   Եւ 
  
   հարկ՝ 
  
   զի 
  
   ինքն 
  
   ևս 
  
   լիցի 
  
   մուղայէթ՝ 
  
   և 
  
   գրեցուսցէ 
  
   Առաքելին 
  
   առ 
  
   նա 
  
   զգիր՝ 
  
   և 
  
   առնուլ 
  
   տացէ 
  
   զայն 
  
   դրամն: 
  
   Եւ 
  
   անդէն 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   Արևելցի 
  
   էրէց 
  
   մի 
  
   վախճանեալ 
  
   էր 
  
   Յակոբ 
  
   անուամբ, 
  
   և 
  
   ի 
  
   վախճանիլն 
  
   Ա 
  
   ձեռք 
  
   տուն 
  
   վա՛խմ 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս, 
  
   որք 
  
   էին՝ 
  
   Ա 
  
   այվան, 
  
   Ա 
  
   օդայ, 
  
   Ա 
  
   տուն, 
  
   և 
  
   Ա 
  
   գոմ, 
  
   և 
  
   զվախուպնամայն 
  
   գրեցուցեալ 
  
   էր 
  
   սմա: 
  
   Բայց 
  
   այսու 
  
   պայմանաւ, 
  
   զի 
  
   կինն 
  
   մինչև 
  
   ցմահն 
  
   նստցի 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   տանն, 
  
   և 
  
   երբ 
  
   նա 
  
   ևս 
  
   վախճանիցի, 
  
   ապա՝ 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   տիրեսցէ: 
  
   Եւ 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետին 
  
   կամելով 
  
   զթուղթ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   սմանէ 
  
   առնուլ, 
  
   զօրհնութեան 
  
   և 
  
   շնորհակալութեան 
  
   գիր 
  
   գրեալ, 
  
   առ 
  
   կին 
  
   նորին 
  
   Խանումն՝ 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   սրբազան 
  
   վեհէն, 
  
   հանդերձ 
  
   մխիթարութեամբ: 
  
   Զոր 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   և 
  
   պատուիրեաց՝ 
  
   զի 
  
   ըստ 
  
   կտակի 
  
   տոն 
  
   իւրոյ 
  
   նստցի 
  
   ի 
  
   տանն 
  
   մինչև 
  
   ցմահն 
  
   և 
  
   յետ 
  
   յանօրիկ 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   տիրեսցէ: 
  
   Բայց 
  
   ինքն 
  
   ևս 
  
   վասն 
  
   հաստատուն 
  
   լինելոյ 
  
   յիշատակի 
  
   առնն 
  
   իւրոյ՝ 
  
   վկայութեամբ 
  
   տեղւոյ 
  
   իշխանացն 
  
   Ա 
  
   գիր 
  
   տուր 
  
   մեր 
  
   նուիրակին, 
  
   զի 
  
   քեզ 
  
   ևս 
  
   վարձք 
  
   լիցի: 
  
   Յղեաց 
  
   առ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Օլթու 
  
   ժողովուրդսն 
  
   գրեաց 
  
   ըստ 
  
   խնդրոյ 
  
   սորին, 
  
   զի 
  
   ասացեալ 
  
   էին 
  
   նոքա 
  
   սմա, 
  
   թէ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   յատուկ 
  
   օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   ո՛չ 
  
   է 
  
   գրեալ 
  
   բնաւ: 
  
   Վասնորոյ՝ 
  
   գրեաց 
  
   օրհնութիւն 
  
   և 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   վասն 
  
   հարազատութեանցն 
  
   որ 
  
   առ 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս. 
  
   և 
  
   պատուէր 
  
   վասն 
  
   գանձանակին, 
  
   և 
  
   պարոն 
  
   Յարութիւնին 
  
   ևս 
  
   պատուէր՝ 
  
   մուղայէթ 
  
   լինիլ 
  
   գանձանակին 
  
   և 
  
   արդիւնաւոր 
  
   առնել: 
  
   Եւ 
  
   պատուէր 
  
   ևս՝ 
  
   զի 
  
   երթևեկս 
  
   արասցեն 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս, 
  
   և 
  
   մի՛ 
  
   հեռի 
  
   մնասցեն: 
  
   Զայս 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յղեաց 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   նոսա: 
  
   Այս 
  
   Բ 
  
   թղթոցս 
  
   օրինակքն 
  
   ի 
  
   բոլորագրահամար 
  
   տետրոջն 
  
   են, 
  
   յերեսն 
  
   ՉԺ, 
  
   ՉԼԵ, 
  
   ՉԼԶ: 
  
   Այլ 
  
   և 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետին 
  
   թէ՝ 
  
   դրամ 
  
   ունիմ 
  
   ի 
  
   պատրաստի, 
  
   փօլիցայ 
  
   արա 
  
   և 
  
   տար: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   դու 
  
   գիտես 
  
   որ 
  
   աստ 
  
   փօլիցայ 
  
   տուօղ 
  
   ո՛չ 
  
   գտանի՝ 
  
   կամ 
  
   հաւատարիմ 
  
   ոք: 
  
   Ուստի՝ 
  
   դու 
  
   յայդր 
  
   կամ 
  
   ամանաթ 
  
   դիր 
  
   առ 
  
   հաւատարիմ 
  
   ոք, 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   ի 
  
   հանդիպիլն 
  
   ուրուք 
  
   հաւատարմի, 
  
   փօլիցայ 
  
   արասցուք, 
  
   և 
  
   կամ 
  
   դու 
  
   ի 
  
   դիպիլն 
  
   հաւատարմի 
  
   եկողի, 
  
   յղեա՛ 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   տեղւոյս 
  
   քահանայքն 
  
   աւելի 
  
   քան 
  
   զչափն 
  
   լրբացեալ 
  
   են, 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   և 
  
   մեք 
  
   գիտեմք, 
  
   այլ 
  
   ի 
  
   յառաջնորդ 
  
   կացուցանելն 
  
   մեր 
  
   յայդր, 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   կանոնի 
  
   իրիք 
  
   կացուցանելոց 
  
   եմք 
  
   զդոսա: 
  
   Բայց 
  
   դու 
  
   զգուշացուսցես, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   չափու 
  
   իւրեանց 
  
   կացցեն, 
  
   զի 
  
   մի՛ 
  
   պատժիցին 
  
   ի 
  
   մէնջ: 
  
   Գրէր 
  
   ևս՝ 
  
   թէ 
  
   մաքսապետն 
  
   վարդեջուր 
  
   խնդրէ, 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   դու 
  
   ընդէ՞ր 
  
   չասացեր 
  
   թէ՝ 
  
   մէկ 
  
   այնքան 
  
   բան 
  
   չէ 
  
   խնդրեալդ, 
  
   բայց 
  
   բերօղ 
  
   չկայ: 
  
   Իսկ 
  
   Գաղատիոյ 
  
   նուիրակ 
  
   Աստուածատուր 
  
   վարդապետն 
  
   բաց 
  
   յայն 
  
   թղթոյն՝ 
  
   զորոյ 
  
   զպատասխանին 
  
   գրեցաք 
  
   ի 
  
   յապրիլի 
  
   ԺԹ, 
  
   այլ 
  
   թուղթ 
  
   ո՛չ 
  
   գրէր: 
  
   Ուստի 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   զորպէսն 
  
   և 
  
   զուր 
  
   լինելն 
  
   նորին 
  
   հարցմամբ 
  
   իմանալ 
  
   յեկողաց, 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   գրել: 
  
   Իսկ 
  
   և՝ 
  
   զթուղթս 
  
   ինչ 
  
   խնդրեալ 
  
   էր, 
  
   որք 
  
   են. 
  
   Թուղթ 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Մելքոն 
  
   ոմն, 
  
   որ 
  
   վասն 
  
   հոգւոյ 
  
   հանգուցեալ 
  
   Առաքելի 
  
   ումեմն 
  
   զքառասնից 
  
   էր 
  
   տուեալ. 
  
   օրհնութիւն 
  
   և 
  
   շնորհակալութիւն: 
  
   Թուղթ 
  
   մի 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   տիրացու 
  
   Գրիգորն 
  
   և 
  
   պարոն 
  
   Մկրտիչն, 
  
   որ 
  
   վասն 
  
   հոգւոյ 
  
   Գօրոյենց 
  
   հանգուցեալ 
  
   մահտեսուն 
  
   քառասնից 
  
   էր 
  
   տուեալ, 
  
   զանուն 
  
   հանգուցելոյն 
  
   չէր 
  
   գրեալ 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետն: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   թուղթ 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորն, 
  
   որ 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   քառասնից 
  
   էր 
  
   տուեալ: 
  
   Նաև՝ 
  
   թուղթ 
  
   առ 
  
   Բակզատայ 
  
   կինն, 
  
   որ 
  
   ևս 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   քառասնից 
  
   էր 
  
   տուեալ: 
  
   Զորս 
  
   և 
  
   յղեցաք 
  
   առ 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետն 
  
   տալ 
  
   յիւրաքանչիւրսն: 
  
   Գրեաց 
  
   նաև 
  
   զթուղթ 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   գանձապետ 
  
   Մսրլեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորն, 
  
   միամտութիւն 
  
   վասն 
  
   դրամոյն 
  
   զոր 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Բայազիտ՝ 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրվար 
  
   Զ 
  
   ) 
  
   թէ 
  
   մեզ 
  
   էհաս: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   Թօխաթու 
  
   նոր 
  
   ևս 
  
   դրամ 
  
   պարտի 
  
   գալ 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   ձեռս 
  
   քո 
  
   և 
  
   Առաքելին 
  
   է 
  
   գալոց 
  
   ասէ. 
  
   երբ 
  
   եկեսցէ՝ 
  
   շուտով 
  
   յղեսջիք: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   օնհութեան 
  
   սրբալոյս 
  
   Մեռոնին 
  
   սմա 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   զհրաւիրումն: 
  
   Եւ 
  
   հարկեաց 
  
   զորպիսութիւնս 
  
   գրել 
  
   միշտ, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետին 
  
   ևս 
  
   յանձնարարութիւն, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   բանք 
  
   սիրոյ: 
  
   Ըստ 
  
   սոյն 
  
   ոճին 
  
   դարձեալ՝ 
  
   բաց 
  
   ի 
  
   բանիցն 
  
   որ 
  
   վասն 
  
   դրամոցն 
  
   թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Եփրիկեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորն 
  
   գրեաց: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   զփուսուլայ 
  
   իւր 
  
   ձեռամբն, 
  
   քանզի՝ 
  
   Արքայն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   զպարգևս 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   վասն 
  
   իշխողին, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   Ա 
  
   քիւրք, 
  
   և 
  
   ԲՌ 
  
   ոսկի: 
  
   Զի 
  
   որպէս 
  
   վասն 
  
   Հերակլ 
  
   արքային 
  
   յղեալ 
  
   էր՝ 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրվարի 
  
   ԻԴ, 
  
   և 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԵ 
  
   ևս 
  
   յիշեցաւ, 
  
   (իսկ 
  
   սո՛ւտ 
  
   էր 
  
   այն՝ 
  
   թէ 
  
   սարասկեարն 
  
   կալեալ 
  
   է 
  
   զԳեօրկին, 
  
   որ 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԵ 
  
   ասացաւ, 
  
   զի 
  
   անցեալ 
  
   զնացեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզ 
  
   ): 
  
   Նոյնպէս 
  
   և 
  
   վասն 
  
   մեր 
  
   իշխողին 
  
   և 
  
   Խօյայ 
  
   խանին 
  
   ևս 
  
   էր 
  
   յղեալ, 
  
   այնու 
  
   մտօք, 
  
   զի 
  
   իբրու 
  
   ի՛ւր 
  
   արասցէ, 
  
   առ 
  
   որս 
  
   և 
  
   զֆարմանս 
  
   ևս 
  
   էր 
  
   գրեալ: 
  
   Զորս 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   աստ 
  
   սարասկեարն 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Իբրահիմ 
  
   Աֆանտու 
  
   որդի 
  
   Ղափուճի 
  
   բաշի 
  
   Նօման 
  
   աղային: 
  
   (առ 
  
   որ 
  
   գրեցեալ 
  
   է 
  
   թուղթ 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԵ 
  
   ): 
  
   Որ 
  
   իբրև 
  
   գնաց 
  
   առ 
  
   խանն, 
  
   նա 
  
   չէր 
  
   ընկալեալ, 
  
   դնելով 
  
   զօրինաւոր 
  
   պատճառս, 
  
   թէ 
  
   մեք 
  
   գլխաւոր 
  
   ունիմք 
  
   զՔեարիմ, 
  
   և 
  
   նա 
  
   այժմ 
  
   թշնամութեամբ 
  
   կայ 
  
   ընդ 
  
   ձեզ, 
  
   արդ 
  
   թէ 
  
   մեք 
  
   վերառնուցումք 
  
   զպարգևսդ, 
  
   յայնժամ, 
  
   ընդ 
  
   թշնամիս 
  
   միաբանեալ 
  
   համարի 
  
   զմեզ, 
  
   և 
  
   կամ 
  
   ինքն 
  
   գայ, 
  
   կամ 
  
   զծանր 
  
   զօրս 
  
   առաքէ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   մեր, 
  
   որք 
  
   ո՛չ 
  
   միայն 
  
   զմեր 
  
   երկիրս 
  
   աւերեն, 
  
   այլ 
  
   և 
  
   զԿարս՝ 
  
   և 
  
   զԲայազիտ, 
  
   և 
  
   զՎան, 
  
   և 
  
   զայլ 
  
   ամենայն 
  
   սահմանամերձ 
  
   տեղիսն 
  
   ձեր : 
  
   Ուստի՝ 
  
   վնա՛ս 
  
   է 
  
   ընդունելն 
  
   իմ 
  
   զայդ, 
  
   ո՛չ 
  
   միայն 
  
   մեզ՝ 
  
   այլ 
  
   և 
  
   ձեզ: 
  
   Զայս 
  
   ասացեալ 
  
   էր 
  
   և 
  
   չէր 
  
   վեր 
  
   առեալ: 
  
   Ուստի՝ 
  
   և 
  
   Նօման 
  
   բէկն 
  
   ի 
  
   Խոյ 
  
   ևս 
  
   ո՛չ 
  
   գնաց: 
  
   (ասէին 
  
   թէ՝ 
  
   և 
  
   Խօյայ 
  
   խանն 
  
   ևս 
  
   չկամէր 
  
   զայս 
  
   ) 
  
   այլ 
  
   ընդ 
  
   կրունկն 
  
   դարձեալ, 
  
   գնաց 
  
   ի 
  
   Կարս: 
  
   Եւ 
  
   առ 
  
   այս 
  
   իբրու 
  
   հաւաստելով 
  
   ասէին 
  
   շատք, 
  
   թէ 
  
   յառնելց 
  
   է 
  
   Օսմանցին 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   երկրացս: 
  
   Վասնորոյ՝ 
  
   զայս 
  
   եղելութիւնս 
  
   ծանոյց 
  
   այժմ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգոր 
  
   աղային, 
  
   և 
  
   հարկեաց, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   յայսմ 
  
   կողմանէ 
  
   զրոյց 
  
   ինչ 
  
   լիցի, 
  
   գրեալ 
  
   ծանուսցէ: 
  
   Տեսանելով 
  
   գրոյց 
  
   ինչ 
  
   լիցի, 
  
   գրեալ 
  
   ծանուսցէ: 
  
   Տեսանելով 
  
   թէ 
  
   վերջն 
  
   ո՞ւր 
  
   եզերի, 
  
   ծանուսցէ: 
  
   Եւ 
  
   շատ 
  
   հարկ 
  
   առ 
  
   այս, 
  
   թէ 
  
   զայսու 
  
   մի՛ 
  
   զանց 
  
   առներ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   միջոցն 
  
   պարզիցի 
  
   ասէ, 
  
   հարկիւ 
  
   գալ 
  
   պարտիս 
  
   ի 
  
   Հոգեգալստեանն՝ 
  
   որպէս 
  
   գրեցի 
  
   ասէ : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   նոր 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   և 
  
   օրհնութիւն՝ 
  
   որ 
  
   սիրով 
  
   յանձն 
  
   էր 
  
   առեալ 
  
   զվէքիլութիւն: 
  
   Եւ 
  
   զերիս 
  
   բանս 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   սա, 
  
   մին 
  
   թէ՝ 
  
   ես 
  
   ոչ 
  
   կարեմ 
  
   ի 
  
   դրունս 
  
   բռնաւորաց 
  
   երթալ: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   մինչև 
  
   ցարդ 
  
   մեզ 
  
   այդպիսի 
  
   բան 
  
   չէ 
  
   պատահեալ 
  
   յայդր, 
  
   եթէ 
  
   պատահիցի, 
  
   օրհնեալ 
  
   իշխանքն 
  
   լիցին 
  
   ողջ, 
  
   և 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   գրելոց 
  
   եմք : 
  
   Երկրորդ՝ 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   ինձ 
  
   տեղի՛ 
  
   ցոյց 
  
   տուր 
  
   որ 
  
   ի 
  
   պիտոյացեալ 
  
   ժամանակին 
  
   դրամ 
  
   առից: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   մեք 
  
   երբ 
  
   որ 
  
   գրիցեմք 
  
   քեզ 
  
   թէ՝ 
  
   այս 
  
   ինչ 
  
   ա՛ռ, 
  
   կամ 
  
   հոգա՛, 
  
   յայնժամ 
  
   զտեղին 
  
   ևս 
  
   ցուցանելոց 
  
   եմք, 
  
   թէ 
  
   այսքան 
  
   դրամ 
  
   յայս 
  
   ինչ 
  
   մարդոյ 
  
   ա՛ռ 
  
   և 
  
   խարճեա՛: 
  
   Երրորդ 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   ցաւագար 
  
   եմ, 
  
   զամենայն 
  
   գիր 
  
   ես 
  
   ո՛չ 
  
   կարեմ 
  
   գրել, 
  
   ինձ 
  
   մէկ 
  
   յատուկ 
  
   գրագիր 
  
   է 
  
   պիտոյ: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   դու 
  
   ո՞րքան 
  
   գիր 
  
   ունիս 
  
   գրելոյ՝ 
  
   որ 
  
   յատուկ 
  
   գրագիր 
  
   պահես, 
  
   և 
  
   ի 
  
   զուր 
  
   մասրաֆ 
  
   առնես: 
  
   Ի 
  
   տարին 
  
   դիցուք 
  
   թէ՝ 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   անգամ 
  
   գիր 
  
   պատահի 
  
   քեզ 
  
   գրել 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   կամ 
  
   առ 
  
   այլս, 
  
   և 
  
   զգիրն 
  
   մեր 
  
   առ 
  
   այլս 
  
   յղել՝ 
  
   կամ 
  
   զայլոցն 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   քեզ 
  
   ո՞րքան 
  
   ծանրութիւն 
  
   է 
  
   լինելոց 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   դու 
  
   չկարիցես 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   գիր 
  
   գրել՝ 
  
   կամ 
  
   այլոց 
  
   գրեցուցանել: 
  
   Ի 
  
   զուր 
  
   է 
  
   այդ 
  
   ասէ 
  
   և 
  
   աւելորդ: 
  
   Յայս 
  
   միջոցս 
  
   ասէ 
  
   առաջնորդ 
  
   եմք 
  
   յղելոց 
  
   յայդր, 
  
   նա՛ 
  
   և 
  
   գանձապետն, 
  
   Մուրտիկզատայքն 
  
   և 
  
   իշխանքն 
  
   մե՛ր 
  
   են, 
  
   և 
  
   նուիրակն 
  
   պակաս 
  
   չէ , 
  
   միայն 
  
   չես 
  
   մնալոց, 
  
   շուտով 
  
   մի՛ 
  
   ծանրացուցաներ 
  
   զբաննէ 
  
   և 
  
   զքեզ 
  
   վախեցուցաներ. 
  
   զի 
  
   գործն 
  
   յօրէյօր 
  
   հեշտանայ 
  
   և 
  
   կարգաւորի: 
  
   Դու 
  
   ևս 
  
   անվարձ 
  
   չես 
  
   մնալ՝ 
  
   թէ 
  
   հոգևոր 
  
   և 
  
   թէ 
  
   մարմնաւոր: 
  
   Զի 
  
   մինչ 
  
   տեսցուք 
  
   զքեզ 
  
   և 
  
   աչքաբաց 
  
   և 
  
   պիտանի 
  
   մեզ՝ 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   գիտեմք, 
  
   և 
  
   կարեմք 
  
   զքեզ 
  
   ուրախացուցանել: 
  
   Եւ 
  
   այլ 
  
   այսպիսի 
  
   բանք 
  
   յուսադրութեան: 
  
   Զայս 
  
   Գ 
  
   թուղթս 
  
   առ 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետն 
  
   յղեցաք 
  
   տալ 
  
   նոցա: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   Մեսրոպ 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց: 
  
   Զի 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   վերդ , 
  
   որովհետև 
  
   առաջնորդ 
  
   կամէր 
  
   յղել 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   գրեաց 
  
   սմա, 
  
   թէ 
  
   իշխանքն 
  
   զի՞նչ 
  
   միտս 
  
   ունին, 
  
   զո՞վ 
  
   են 
  
   մտադրեալ 
  
   խնդրել 
  
   առաջնորդ 
  
   ինքեանց: 
  
   Նշանադրեա՞լ 
  
   են 
  
   զոք, 
  
   և 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   խնդրե՞լ 
  
   կամին 
  
   ըստ 
  
   իւրեանց 
  
   կամացն, 
  
   եթէ 
  
   մերս 
  
   կամաց 
  
   թողուն : 
  
   Իմա՝ 
  
   ասէ 
  
   լաւապէս, 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   գրեա՛: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   վասն 
  
   մեր 
  
   իշխողի 
  
   պարգև 
  
   չընդունելոյն 
  
   գրեաց 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորին, 
  
   սմա 
  
   ծանոյց, 
  
   և 
  
   զսա 
  
   ևս 
  
   հարկեաց՝ 
  
   ակնադէտ 
  
   լինիլ, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   առ 
  
   այս 
  
   սարասկեարն, 
  
   և 
  
   կամ 
  
   զի՞նչ 
  
   գիտեն, 
  
   շուտով 
  
   ծանուցանել: 
  
   Ծանոյց 
  
   և 
  
   զդիտումն՝ 
  
   որ 
  
   կամր 
  
   Մեռօն 
  
   օրհնել, 
  
   և 
  
   հրաւիրելն 
  
   զմահտեսի 
  
   Գրիգորեանսն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   բալասանի 
  
   իւղոյն 
  
   որպէս 
  
   հարկ 
  
   գրեաց 
  
   Առաքելին 
  
   շուտով 
  
   յղել՝ 
  
   նոյնպս 
  
   և 
  
   սմա 
  
   գրեաց 
  
   յղել 
  
   տալ 
  
   շուտով 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարսայ : 
  
   Նոյնպէս՝ 
  
   հաշուիցն 
  
   իւրեանց 
  
   դաւթար 
  
   և 
  
   գրամ 
  
   պիտի 
  
   յղէր 
  
   ասէ՝ 
  
   հէչ 
  
   նշան 
  
   չերևեցուցանէ, 
  
   տես 
  
   թէ 
  
   ընդէ՞ր 
  
   յղէ: 
  
   Զսորին 
  
   պահարանն 
  
   ևս 
  
   Առաքելն 
  
   յղեաց 
  
   տալ 
  
   սմա: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   սուրբ 
  
   Կարապետի 
  
   առաջնորդ 
  
   Յովնան 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   Գ 
  
   գրեալ 
  
   թղթոյն, 
  
   որ 
  
   կարի 
  
   յետոյ 
  
   էհաս: 
  
   Որ 
  
   էր 
  
   պատասխանի 
  
   այնմ 
  
   թղթոյ 
  
   սրբազան 
  
   վեհին, 
  
   զոր 
  
   գրեաց 
  
   ա՛ռ 
  
   նա 
  
   ընդ 
  
   Մուրատին, 
  
   որ 
  
   յանձն 
  
   էր 
  
   առեալ 
  
   տալ 
  
   ԶԱՃԾ 
  
   ղռուշն, 
  
   զոր 
  
   ի 
  
   Հաշտարխանու 
  
   նուիրակ 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետէն 
  
   առեալ 
  
   էր 
  
   Մուրատն, 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   անդ, 
  
   և 
  
   խնդրէր 
  
   գրել՝ 
  
   թէ 
  
   ո՞ւմ 
  
   կամիցի 
  
   հասուցանել 
  
   զայն 
  
   դրամն 
  
   Վանայ 
  
   նուիրակ 
  
   Պաղտասար 
  
   վարդապետին, 
  
   թէ 
  
   Մուրտեանց 
  
   Առաքելին: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   գիտես 
  
   ահա 
  
   զի 
  
   քո 
  
   պարտքն 
  
   է, 
  
   եթէ 
  
   դատէ 
  
   զքեզ 
  
   խիղճ 
  
   քո՝ 
  
   և 
  
   պարտավճար 
  
   լինիլ 
  
   կամիս, 
  
   շուտով 
  
   հասո՛ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեան 
  
   Առաքելն, 
  
   զի 
  
   նա 
  
   մեզ 
  
   հասուսցէ, 
  
   և 
  
   զառ 
  
   նա 
  
   հասուցանելդ 
  
   մեզ 
  
   ծանո՛: 
  
   Գրեալ 
  
   էր 
  
   զնեղութենէ 
  
   երկրին, 
  
   և 
  
   զիւրոյ 
  
   հիւանդութենէն 
  
   և 
  
   անկարութենէն, 
  
   որում 
  
   գրեաց 
  
   զմխիթարութիւն: 
  
   Եւ 
  
   զայս 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Առաքելն 
  
   յղեաց 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   նա: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն: 
  
   Զի 
  
   քանիցս 
  
   ստիպմամբ 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   իշխանացն 
  
   գիր 
  
   գրեա, 
  
   մանաւանդ 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրային: 
  
   Այլ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   որովհետև 
  
   չէր 
  
   անտի 
  
   բնաւին 
  
   սրտադիւր, 
  
   յայս 
  
   քանի 
  
   ամս, 
  
   ո՛չ 
  
   ումեք 
  
   բնաւ 
  
   գրէր 
  
   զգիրս: 
  
   Զայս 
  
   թերևս 
  
   զգային 
  
   նոքա, 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   ստիպէին, 
  
   այլ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ասէ՝ 
  
   զուրախալի 
  
   ինչ 
  
   որովհետև 
  
   չունիմ, 
  
   զտրտմառիթսն 
  
   ընդէ՞ր 
  
   գրեցից 
  
   և 
  
   տրտմեցուցից: 
  
   Եթէ 
  
   զուրախալիս 
  
   ունէի, 
  
   գրէի 
  
   թերևս 
  
   առ 
  
   ի 
  
   յուրախանալ, 
  
   մանաւանդ՝ 
  
   գիտես 
  
   զբարս 
  
   դոցա 
  
   ասէ՝ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   նիւթաւոր 
  
   և 
  
   ի 
  
   հարկաւոր 
  
   բանից 
  
   ձանձրանան, 
  
   ո՞ւր 
  
   մնայ 
  
   թէ՝ 
  
   աննիւթ 
  
   և 
  
   անհարկաւոր 
  
   իցէ: 
  
   Իսկ 
  
   եթէ 
  
   մահտեսի 
  
   Ամիրային 
  
   ասես 
  
   ասէ 
  
   գրել 
  
   սակս 
  
   տնապպարգև 
  
   պաղոյն, 
  
   զայդ 
  
   ես 
  
   Ա 
  
   տարով 
  
   յառաջ 
  
   գրեցի 
  
   սիւրեան 
  
   չև 
  
   ևս 
  
   եղեալ, 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   դու 
  
   գիտես, 
  
   վերակրկնելն 
  
   զի՞նչ 
  
   համ 
  
   ունի: 
  
   Եթէ 
  
   գիտիցես 
  
   դու 
  
   ասէ 
  
   զիմ 
  
   ցաւս, 
  
   զայդ 
  
   ոչ 
  
   գրես 
  
   բնաւ: 
  
   Եւ 
  
   փոքր 
  
   ինչ 
  
   յիւրոց 
  
   ցաւոցն 
  
   ետ 
  
   նշան՝ 
  
   շատ 
  
   կարճ, 
  
   թէ 
  
   ո՛չ 
  
   մտօք 
  
   եմ 
  
   հանգիստ՝ 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   մարմնով. 
  
   և 
  
   զայլս 
  
   ընդ 
  
   այսց, 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   իմանալ, 
  
   և 
  
   իշխանացն 
  
   ևս 
  
   ծանուցանել, 
  
   մանաւանդ 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրային, 
  
   զի 
  
   իմացեալ 
  
   անմեղադիրս 
  
   զմեզ 
  
   արասցեն: 
  
   Եթէ 
  
   ողջ 
  
   հասաք 
  
   յայս 
  
   ամառնս, 
  
   և 
  
   այս 
  
   մրրիկս 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   փարատեցաւ, 
  
   յայնժամ 
  
   գրելոց 
  
   եմ 
  
   ըստ 
  
   խնդրոյդ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   և 
  
   խնդրես: 
  
   Իսկ 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետի 
  
   սանատն՝ 
  
   զոր 
  
   Գէորգն 
  
   և 
  
   Աստուածապահն 
  
   էին 
  
   տուեալ՝ 
  
   որոյ 
  
   օրինակն 
  
   այժմ 
  
   յղեցաք 
  
   առ 
  
   սա՝ 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   սորին 
  
   ), 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   լաւ 
  
   նկատեա՛ 
  
   յորպիսութիւն 
  
   այդ 
  
   թամասուկիդ, 
  
   և 
  
   տե՛ս 
  
   թէ՝ 
  
   զի՞նչ 
  
   զարմանալոյ 
  
   արժանի 
  
   բանս 
  
   տեսանես 
  
   ի 
  
   դմանէ: 
  
   Զի 
  
   գրեցեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   ՌՄԳ 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   Գ, 
  
   գրօղն 
  
   ի 
  
   Ստամբօլ՝ 
  
   և 
  
   դրամ 
  
   տուօղն 
  
   աստ: 
  
   Իսկ 
  
   Բ 
  
   վկայք 
  
   էին 
  
   գրեցեալք 
  
   նոյն 
  
   Գէորգի 
  
   ձեռագրովն՝ 
  
   թարց 
  
   կնքոյ, 
  
   որք 
  
   էին 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն, 
  
   և 
  
   ջուղայեցի 
  
   տէր 
  
   Յովաննէսի 
  
   որդի 
  
   Ստեփանն, 
  
   (որոց 
  
   անուանքն 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   յիշին 
  
   ): 
  
   Իսկ 
  
   սի 
  
   ժամ 
  
   գրեցման 
  
   թամասուկին, 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   ի 
  
   յԱթոռս 
  
   է 
  
   լեալ, 
  
   և 
  
   Ստեփանն 
  
   ի 
  
   Վան, 
  
   որք 
  
   անտեղեակք 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   լինին 
  
   երկոքեան: 
  
   Իսկ 
  
   և՝ 
  
   վասն 
  
   շարժմանց 
  
   Օսմանցւոցն 
  
   յայսկոյս՝ 
  
   ֆարման 
  
   էր 
  
   խնդրեալ 
  
   ի 
  
   սմանէ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   յառաջ 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   յառաջին 
  
   շարժմանն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   յայսկոյս՝ 
  
   և 
  
   յառնուլն 
  
   զայս 
  
   երկրայքս 
  
   ի 
  
   ժամանակս 
  
   Աստուածատրոյ 
  
   կաթուղիկոսին, 
  
   զֆերման 
  
   մի 
  
   հանեալ 
  
   էին 
  
   յԱրքայէն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   վասն 
  
   Աթոռոյս 
  
   ապահովութեան. 
  
   որոյ 
  
   զմիտսն 
  
   և 
  
   զթուականն 
  
   առեալ 
  
   սրբազան 
  
   վեհին՝ 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   զի 
  
   այնու 
  
   որոնեալ 
  
   զարքունական 
  
   տառքեանարն, 
  
   գտցեն 
  
   ի 
  
   նմա 
  
   զօրինակն, 
  
   և 
  
   ըստ 
  
   նմին 
  
   գրեցուցեալ 
  
   յղեսցեն: 
  
   Իսկ 
  
   նա 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   զտառքեանարն 
  
   որոնելով 
  
   յոյժ 
  
   դժուարին 
  
   լինի 
  
   գտանել. 
  
   մանաւանդ 
  
   թէ՝ 
  
   գտօղքն 
  
   ևս 
  
   անյագապէս 
  
   խնդրելոց 
  
   են: 
  
   Ուստի՝ 
  
   ա՛յն 
  
   է 
  
   բարւօք, 
  
   զի 
  
   զայն 
  
   ֆարմանն 
  
   աստ 
  
   յղեսցես, 
  
   և 
  
   մեք 
  
   ըստ 
  
   նոյն 
  
   օրինակի 
  
   գրեցուցեալ 
  
   յղեսցուք, 
  
   իշխանքն 
  
   ևս 
  
   ա՛յսպէս 
  
   կամեցան: 
  
   Իսկ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   երկնչիմ 
  
   ի 
  
   ճանապարհացն, 
  
   յղել 
  
   զֆարմանն, 
  
   զի 
  
   խառնակէ 
  
   յոյժ. 
  
   խակայն 
  
   եթէ 
  
   հետևիք, 
  
   կարէք 
  
   այնու 
  
   գրեցելովս 
  
   գտանել 
  
   տալ 
  
   և 
  
   հոգալ: 
  
   Ապա 
  
   թէ 
  
   ո՛չ 
  
   գտցի 
  
   իսպառ, 
  
   վերստին 
  
   գրեցէք 
  
   զի 
  
   յղեցից 
  
   զֆարմանն, 
  
   զի 
  
   շատ 
  
   հարկաւոր 
  
   և 
  
   օգտաւէտ 
  
   է 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   այսր՝ 
  
   գրեաց 
  
   զանցսն 
  
   ներկայիս, 
  
   թէ 
  
   խանն 
  
   մեր 
  
   յետս 
  
   դարձոյց 
  
   զպարգևսն 
  
   Արքային, 
  
   նոյնպէս 
  
   և 
  
   Խօյայ 
  
   խանն , 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   այսց՝ 
  
   զգռգռումն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   ի 
  
   պատերազմ, 
  
   և 
  
   զայլս 
  
   ըստ 
  
   սմին: 
  
   Եդաւ 
  
   ի 
  
   մեծ 
  
   թղթոջն 
  
   սորին 
  
   որ 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   է, 
  
   և 
  
   յղեցաւ 
  
   առ 
  
   Նազարէթն 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Այլ 
  
   յանձեռնհասութենէ՝ 
  
   հեռի 
  
   գրեցան 
  
   ի 
  
   միմեանց : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   պարոն 
  
   Գէորգն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   Կարս, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոցն՝ 
  
   զոր 
  
   ընդ 
  
   Աղային 
  
   յառաջ 
  
   և 
  
   ընդ 
  
   Ղօշավանցի 
  
   Ստեփանին 
  
   նոր 
  
   գրեալ 
  
   էր: 
  
   Եւ 
  
   զամենայն 
  
   վերոյգրեցեալ 
  
   թուղթսն 
  
   ի 
  
   միում 
  
   պահարանոջ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Առաքելին 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   գրեցեալ՝ 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա՝ 
  
   հասուցանել 
  
   առ 
  
   նա 
  
   շուտով: 
  
   Եւ 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   վասն 
  
   որդիութեանցն, 
  
   զոր 
  
   միշտ 
  
   առնէր 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Որ 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   զչրայս 
  
   և 
  
   զկողացու 
  
   տախտակս 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Ստեփանին 
  
   ի 
  
   Ղօշավանիցն, 
  
   ուր 
  
   ի 
  
   վաղուց 
  
   առեալ 
  
   և 
  
   ժողովեալ 
  
   կային, 
  
   և 
  
   կայր 
  
   դեռ 
  
   ևս: 
  
   Ծանոյց 
  
   և 
  
   զգալն 
  
   Նօման 
  
   աղային, 
  
   և 
  
   լաւ 
  
   շահիլն 
  
   աստ 
  
   ի 
  
   մէնջ, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   վերադառնալն 
  
   աստի: 
  
   Եւ 
  
   զերկուս 
  
   նամազի 
  
   թաղիսն 
  
   զորս 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   Աֆանտին 
  
   վասն 
  
   սարասկեարին՝ 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԵ 
  
   ), 
  
   առնուլ 
  
   ետ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   յԵրևանու, 
  
   և 
  
   յղեաց 
  
   այժմ 
  
   առ 
  
   Աֆանտին 
  
   ընդ 
  
   որդւոյն, 
  
   զոր 
  
   ծանոյց 
  
   սմա, 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   թէ 
  
   եթէ 
  
   զգինն 
  
   հարցցէ 
  
   Աֆանտին, 
  
   իւրեան 
  
   փէշքեաշ 
  
   է, 
  
   թող 
  
   գին 
  
   չյիշէ: 
  
   Միայն 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   մերս 
  
   կողմանէ 
  
   կու 
  
   յղէ 
  
   սարասկեարին, 
  
   ինքն 
  
   գիտէ, 
  
   մեք 
  
   որովհետև 
  
   սարասկեարին 
  
   ծանօթութիւն 
  
   չունէաք, 
  
   գիր 
  
   չգրեցաք. 
  
   իսկ 
  
   թէ 
  
   ինքն 
  
   կու 
  
   յղէ՝ 
  
   ևս 
  
   կամք 
  
   իւրն 
  
   է. 
  
   որպէս 
  
   կամի 
  
   այնպէս 
  
   արասցէ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   այդոցիկ 
  
   չհաւանիցի, 
  
   ծանուսջիք 
  
   զի 
  
   և՛ս 
  
   հետևեսցուք, 
  
   թերևս 
  
   քան 
  
   զայդոսիկ 
  
   լաւն 
  
   գտցուք: 
  
   Եւ 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրվարի 
  
   Զ, 
  
   որովհետև 
  
   Ղազարապատն 
  
   յամենայնի 
  
   հնացեալ 
  
   էր, 
  
   և 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   կամէր 
  
   նոր 
  
   նորոգել՝ 
  
   մանաւանդ՝ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   տանեացն՝ 
  
   հաւասար 
  
   վերին 
  
   բալախանային՝ 
  
   այլ 
  
   ևս 
  
   աւելի 
  
   շինուածս 
  
   շինել 
  
   տալ՝ 
  
   զի 
  
   բազմասցին 
  
   տեղիք 
  
   հիւրիցն: 
  
   Այլ 
  
   սակայն՝ 
  
   փայտ 
  
   սակաւ 
  
   ունէաք, 
  
   զի 
  
   յանցեալ 
  
   ամին՝ 
  
   Մօլլաղարայ 
  
   անուամբ 
  
   տաճիկ 
  
   ոմն 
  
   Կաղզուանցի՝ 
  
   որ 
  
   միշտ 
  
   փայտ 
  
   բերէր 
  
   աստ, 
  
   միջնորդութեամբ 
  
   վաթսուն 
  
   թուման 
  
   փող 
  
   էառ 
  
   ի 
  
   մէնջ՝ 
  
   զի 
  
   վեցհարիւր 
  
   փայտ 
  
   բերցէ. 
  
   Ժ 
  
   թուման 
  
   ևս 
  
   յառաջագոյն 
  
   դաւաճանութեամբ 
  
   էառ 
  
   ի 
  
   մէնջ, 
  
   յետոյ 
  
   իբրու 
  
   զղջացեալ՝ 
  
   յանձն 
  
   էառ 
  
   ԱՃ 
  
   փայտ 
  
   ևս 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   բերել, 
  
   որ 
  
   լինի 
  
   ԷՃ 
  
   փայտ, 
  
   զորս 
  
   յաշնանն 
  
   պարտ 
  
   էր 
  
   բերել: 
  
   Այլ 
  
   ըստ 
  
   կոչման 
  
   անուանն 
  
   սևերես 
  
   եղեալ՝ 
  
   չեբեր: 
  
   Վասնորոյ՝ 
  
   գրեաց 
  
   այժմ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   Գէորգին՝ 
  
   զի 
  
   գտցէ 
  
   զնա , 
  
   և 
  
   հարկեսցէ 
  
   շուտով 
  
   փայտ 
  
   հասուցանել 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   նա 
  
   չբերցէ, 
  
   ինքն 
  
   զհնար 
  
   իմն 
  
   գտցէ, 
  
   զի 
  
   ԱՃ 
  
   փայտ 
  
   գոնեայ՝ 
  
   յայս 
  
   ամառանս 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   հասուսցէ 
  
   վասն 
  
   շինութեան 
  
   Ղազարապատին՝ 
  
   դիւրին 
  
   իմն 
  
   կերպիւ: 
  
   Եւ 
  
   որովհետև 
  
   զսրբալոյս 
  
   Մեռոն 
  
   օրհնելոց 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհն՝ 
  
   որպէս 
  
   ասացաք, 
  
   վասնորոյ՝ 
  
   գրել 
  
   ետ 
  
   առ 
  
   սա 
  
   զպատուական 
  
   և 
  
   զնոր 
  
   իւղ 
  
   ձիթենւոյ 
  
   յղել 
  
   աստ, 
  
   մինչև 
  
   ցնոր 
  
   կիւրակէն: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա՝ 
  
   սակս 
  
   գալոյ 
  
   և 
  
   գնալոյ 
  
   Նօման 
  
   Աղային, 
  
   և 
  
   որպիսաբար 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   շահելոյն, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   անցք 
  
   անցին 
  
   մինչ 
  
   գնաց 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   իշխօղն, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   ի 
  
   փուսուլայոջ 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորին 
  
   ասացաւ 
  
   ). 
  
   զորս 
  
   և 
  
   սմա 
  
   գրեաց 
  
   ամենայն 
  
   պարագայիւքն 
  
   երկարապէս: 
  
   Ապա 
  
   ասէ՝ 
  
   խօսեաց 
  
   ընդ 
  
   ազիզ 
  
   բարեկամին 
  
   մերոյ 
  
   դօլվաթու 
  
   Աֆանտուն, 
  
   տե՛ս 
  
   զի՞նչ 
  
   ասէ 
  
   սակս 
  
   այսր. 
  
   յառնե՞ն 
  
   ի 
  
   պատերազմ 
  
   ընդ 
  
   սոսա, 
  
   թէ 
  
   ո՛չ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   իցէ՝ 
  
   զի 
  
   այնպէս 
  
   լիցի, 
  
   վասն 
  
   մեր 
  
   զի՞նչ 
  
   հոգս 
  
   է 
  
   առնելոց, 
  
   և 
  
   զի՞նչ 
  
   և 
  
   ասիցէ, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   լինիցի, 
  
   յօրէ 
  
   յօր 
  
   ծանուսցէ 
  
   ինքեան . 
  
   և 
  
   զայլս 
  
   ըստ 
  
   սմին 
  
   առ 
  
   ասյ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վերոյգրեցեալ 
  
   թաղեացն՝ 
  
   կրկին 
  
   և 
  
   ա՛ստ 
  
   գրեաց 
  
   զնոյնս՝ 
  
   որ 
  
   ինչ 
  
   ի 
  
   վերն: 
  
   Ընդ 
  
   վերոյգրեցեալ 
  
   մեծ 
  
   պահարանին 
  
   Կարնոյ 
  
   ի 
  
   մի 
  
   պահարան 
  
   եդեալ 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   ևս 
  
   ասացաւ 
  
   ընդ 
  
   Ստեփանին: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Ղօշավանից 
  
   առաջնորդ 
  
   Կարապետ 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   որ 
  
   այժմ 
  
   ի 
  
   յԱխլցխայու՝ 
  
   (ուր 
  
   է՛ր 
  
   մինչև 
  
   ցարդ, 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   ԻԵ 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերոյսն 
  
   ասացաւ, 
  
   որ 
  
   և 
  
   ի 
  
   վիճակսն 
  
   ևս 
  
   շրջագայեալ 
  
   էր 
  
   ) 
  
   եկեալ 
  
   մտեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Կարս, 
  
   և 
  
   զանցս 
  
   և 
  
   զորպիսութիւնս 
  
   Ախլցխայու՝ 
  
   և 
  
   թէ 
  
   ինքն 
  
   զի՞նչ 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   անդ՝ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն: 
  
   Զի 
  
   կերպիւ 
  
   ինչ 
  
   իբրու 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   հնազանդութեան 
  
   ածեալ 
  
   զնոսա 
  
   առեալ 
  
   էր 
  
   զպտուղ 
  
   առաջնորդութեանն 
  
   և 
  
   ելեալ, 
  
   որ 
  
   ո՛չ 
  
   էր 
  
   կատարեալ 
  
   իմն 
  
   հնազանդութիւն, 
  
   այլ 
  
   թերի 
  
   և 
  
   առերես: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   այժմ 
  
   ընդ 
  
   Ղօշավանցի 
  
   Ստեփանին 
  
   զպանիր 
  
   և 
  
   զձիթապտուղս 
  
   էր 
  
   յղեալ, 
  
   և 
  
   յամենայն 
  
   կողմանէ 
  
   զհարազատութեան 
  
   նշանս 
  
   ցուցեալ, 
  
   գրեաց 
  
   զշնորհակալութիւնս: 
  
   Եւ 
  
   զայլ 
  
   բանս 
  
   սակաւանիւթս: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   մեղադրելով՝ 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   է 
  
   մեծամեծ 
  
   երդուելդ 
  
   թէ 
  
   ես 
  
   այսպէս 
  
   հարազատ 
  
   եմ 
  
   և 
  
   քո 
  
   եմ, 
  
   ես 
  
   միանգամ 
  
   միամտեալ 
  
   եմ 
  
   ի 
  
   քէն՝ 
  
   և 
  
   հաւատացեալ՝ 
  
   դու 
  
   զի՞նչ 
  
   մտածես 
  
   որ 
  
   այդպէս 
  
   գրես: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   դրամ 
  
   տայր 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   առաջնորդական 
  
   տալեացն 
  
   մեզ. 
  
   և 
  
   գրեալ 
  
   էր՝ 
  
   զի 
  
   ում 
  
   և 
  
   գրեսցէ՝ 
  
   նմա 
  
   տացէ, 
  
   գրել 
  
   ետ 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետին, 
  
   զի 
  
   պահեսցէ 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   գրեսցէ՝ 
  
   այնպէս 
  
   արասցէ: 
  
   Եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   առ 
  
   Գէորգն 
  
   գրեաց 
  
   վասն 
  
   փայտի 
  
   և 
  
   զէթեաղւոյ՝ 
  
   զնոյնս 
  
   և 
  
   սմա՛ 
  
   գրեաց. 
  
   մուղայէթ 
  
   լինիլ 
  
   և 
  
   հոգալ 
  
   տալ: 
  
   Նոյնպէս 
  
   և 
  
   զորպիսութիւնս 
  
   գալոյ 
  
   և 
  
   գնալոյ 
  
   Նօման 
  
   բէկին, 
  
   հարկելով՝ 
  
   զորպիսութիւնս 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   սակս 
  
   այսր 
  
   եղելութեան 
  
   և 
  
   սակս 
  
   պատերազմին 
  
   լսիցէ: 
  
   Զայս 
  
   ուրոյն 
  
   ետուք 
  
   Ստեփանին 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Իբրահիմ 
  
   Աֆանտին, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն՝ 
  
   զոր 
  
   ընդ 
  
   որդւոյն 
  
   իւրոյ 
  
   Աղային 
  
   գեալ 
  
   էր, 
  
   թէ 
  
   զգալդ 
  
   լուեալ 
  
   ուրախացաք, 
  
   զի 
  
   դարձեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Կարնոյ 
  
   ի 
  
   Կարս: 
  
   Զի 
  
   մինչև 
  
   ցարդ 
  
   դեռ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   էր, 
  
   (որպէս 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԵ 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերոյսն 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ): 
  
   Վասն 
  
   գալստեան 
  
   աստ 
  
   և 
  
   դառնալոյ 
  
   որդւոյն 
  
   ոչինչ 
  
   երկար 
  
   բանս 
  
   գրեաց, 
  
   այլ 
  
   թէ՝ 
  
   ահա 
  
   ինքն 
  
   իսկ 
  
   պատմելոց 
  
   է 
  
   բերանով: 
  
   Շնորհակալելով 
  
   զբարեկամութենէն 
  
   և 
  
   զխնամոցն 
  
   որ 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   և 
  
   խնդիր 
  
   զնոյնս 
  
   միշտ 
  
   ունիլ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վերոյիշեցեալ 
  
   Բ 
  
   նամազի 
  
   թաղեացն 
  
   որք 
  
   ձեռամբ 
  
   որդւոյն 
  
   յղեցան, 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   եթէ 
  
   քան 
  
   զայդոսիկ 
  
   ևս 
  
   լաւն 
  
   լինիլ 
  
   կամիցիս, 
  
   ծանո՛ 
  
   մեզ՝ 
  
   զի 
  
   ճարեալ 
  
   յղեսցուք: 
  
   Եւայլ 
  
   առ 
  
   այսոսիկ 
  
   բանք: 
  
   Զայս 
  
   որդին 
  
   իւր 
  
   տարաւ: 
  
   Ընդ 
  
   որում 
  
   ել 
  
   և 
  
   Ղօշավանցի 
  
   Ստեփանն 
  
   ի 
  
   մարտ 
  
   ԻԹ: 
 
        
 
       
  
   Ի 
  
   Կարս 
  
   առ 
  
   Գէորգն, 
  
   զի 
  
   յղեսցէ 
  
   գյղեալսն 
  
   ի 
  
   Կարնոյ: 
 
        
 
       
  
   Յետ 
  
   գրելոյն 
  
   և 
  
   պահարանելոյն 
  
   մերոյ 
  
   զվերոյգրեալ 
  
   գրեանսն՝ 
  
   մինչդեռ 
  
   աստ 
  
   էին 
  
   տանօղքն, 
  
   և 
  
   ելանել 
  
   կամէին, 
  
   ժամանեաց 
  
   փայեակ 
  
   մի 
  
   ի 
  
   Կարնոյ, 
  
   ընդ 
  
   որում 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Առաքելն 
  
   զգրեանսն՝ 
  
   յինքենէ 
  
   և 
  
   յայլ 
  
   տեղեաց, 
  
   զորև 
  
   ինքն 
  
   իսկ 
  
   յղեալ 
  
   էր: 
  
   Ընդ 
  
   որում 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   նաև 
  
   զիւրեանց 
  
   հաշուից 
  
   դաւթարն, 
  
   զոր 
  
   քանիցս 
  
   յղել 
  
   պոստանայր. 
  
   (որպէս 
  
   ահա 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   նորին 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   որ 
  
   ինչ 
  
   դրամ 
  
   մնացեալ 
  
   էի 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   իւրեանց 
  
   ի 
  
   հին 
  
   հաշուէն, 
  
   զայն 
  
   ևս 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Կարս 
  
   առ 
  
   Գէորգն, 
  
   հասուցանել 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Իսկ 
  
   ի 
  
   գալ 
  
   փայեկին 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարսայ՝ 
  
   տուեալ 
  
   էր 
  
   նմա 
  
   և 
  
   Գէորգն 
  
   զթուղթ 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն. 
  
   ըր 
  
   ընդ 
  
   այլ 
  
   բանից 
  
   գրէր 
  
   և 
  
   զայլ՝ 
  
   զի 
  
   մարդ 
  
   յղեալ 
  
   բերել 
  
   տացէ 
  
   աստ 
  
   զԱռաքելի 
  
   յղեալ 
  
   ամանաթն: 
  
   Վասն 
  
   որոյ՝ 
  
   զթուանկչիս 
  
   ետ 
  
   յղել 
  
   անդ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   և 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   Գէորգն՝ 
  
   յղել 
  
   շուտով 
  
   զայն 
  
   ամանաթն: 
  
   Եւ 
  
   զի՝ 
  
   Սեբաստիոյ 
  
   նոր 
  
   առաջնորդ՝ 
  
   (որոյ 
  
   անունն 
  
   էր 
  
   Յակոբ 
  
   ), 
  
   գայր 
  
   ի 
  
   ձեռնադրիլ 
  
   աստ 
  
   եպիսկոպոս, 
  
   և 
  
   քամի 
  
   մի 
  
   ուխտաւորք 
  
   ևս 
  
   գոյին 
  
   ընդ 
  
   նմա, 
  
   զոր 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   Գէորգն: 
  
   Ուստի 
  
   գրեաց 
  
   զնոսա 
  
   ևս 
  
   յղել: 
  
   Եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   յերեկ 
  
   ընդ 
  
   Նօման 
  
   աղային 
  
   և 
  
   Ղօշավանցի 
  
   Ստեփանին 
  
   գրեալ 
  
   էր, 
  
   ծանոյց 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   էհարց՝ 
  
   թէ 
  
   շուտո՞վ 
  
   արդեօք 
  
   յղէ 
  
   զզէթեաղին՝ 
  
   զոր 
  
   վասն 
  
   սրբալոյս 
  
   Մեռոնին 
  
   խնդրեցաք, 
  
   և 
  
   զԱՃ 
  
   գրեանսն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   Իբրահիմ 
  
   Աֆանտին 
  
   որ 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   յիշի, 
  
   յառաջ 
  
   մինչ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   գնաց, 
  
   տուեալ 
  
   էր 
  
   անդ 
  
   զհաշիւ 
  
   առաջնոյ 
  
   սարասկեարին 
  
   և 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   Պօլիս: 
  
   Իսկ 
  
   այժմոյս՝ 
  
   յետ 
  
   ելանելոյն 
  
   նորա 
  
   ի 
  
   Կարնոյ՝ 
  
   նոր 
  
   ֆարման 
  
   էր 
  
   եկեալ 
  
   առ 
  
   նոր 
  
   սարասկեար 
  
   Հաճալի 
  
   փաշայն, 
  
   զի 
  
   զհաշիւն 
  
   նորին 
  
   նորապէս 
  
   տեսցէ 
  
   ընդ 
  
   Իբրահիմ 
  
   Աֆանտուն: 
  
   Ուստի՝ 
  
   և 
  
   նա 
  
   թաթար 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   նա 
  
   ի 
  
   Կարս, 
  
   և 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   երթալ 
  
   վերստին 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   և 
  
   տեսանել 
  
   ընդ 
  
   ինքեան 
  
   զհաշիւն 
  
   հնոյ 
  
   սարասկեարին 
  
   ի 
  
   նորոյ: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   երթալոց 
  
   էր, 
  
   զոր 
  
   գրէր 
  
   Գէորգն: 
  
   Ուստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   զի 
  
   զերբ 
  
   երթալն 
  
   նորին 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   սակս 
  
   յետս 
  
   դառնալոյն 
  
   աստի 
  
   Նօման 
  
   աղային 
  
   զի՞նչ 
  
   ասեն 
  
   անդ, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   պառերազմին 
  
   զի՞նչ 
  
   ձայն 
  
   ելանէ, 
  
   ծանուսցէ՛ 
  
   ինքեան: 
  
   Իսկ 
  
   զպատասխանիս 
  
   ի 
  
   Կարնոյ 
  
   եկեալ 
  
   թղթոցն, 
  
   և 
  
   իւրոյն 
  
   լիապէս, 
  
   խոստացաւ 
  
   յետոյ 
  
   գրել: 
  
   Ելին 
  
   թուանկչիքն 
  
   ի 
  
   մարտ 
  
   Լ: