Վասն 
  
   Իւչքիլիսայի 
  
   վանիցն 
  
   որ 
  
   զթուղթս 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   առ 
  
   Քրդստանու 
  
   բէկերն, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   փետրուարի 
  
   ԺԲ 
  
   ) 
  
   նոյն 
  
   թղթոց 
  
   տանօղ 
  
   Թաւլու 
  
   գիւղացի 
  
   Դիլօն 
  
   տարեալ 
  
   մատուցեալ 
  
   էր 
  
   իւրաքանչիւրոցն. 
  
   և 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   զպատասխանիս 
  
   առեալ՝ 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   փայեկաւ 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   և 
  
   զանցսն 
  
   ևս 
  
   գրեալ: 
  
   Իսկ 
  
   առ 
  
   գործակալսն 
  
   ևս 
  
   թուղթ 
  
   գրեալ՝ 
  
   ծանուցեալ 
  
   էր 
  
   զայս 
  
   ինչ: 
  
   Զի 
  
   որդի 
  
   Ապտի 
  
   Փաշային՝ 
  
   որոյ 
  
   անունն 
  
   էր 
  
   Սուլէյման 
  
   բէկ, 
  
   մինչև 
  
   ցայժմ 
  
   ընդ 
  
   հօրեղբօրն 
  
   իւրում 
  
   Իսաղ 
  
   փաշային 
  
   կայր 
  
   ի 
  
   Բայազիտ, 
  
   մնալով 
  
   ընդ 
  
   ձեռամբ 
  
   նորին 
  
   հնազանդութեամբ, 
  
   որ 
  
   և 
  
   յառաջագոյն 
  
   ընդդէմ 
  
   հօրն 
  
   իւրոյ 
  
   Ապտի 
  
   փաշային, 
  
   զԲայազտոյ 
  
   բերդի 
  
   դուռն 
  
   բացեալ՝ 
  
   եմոյծ 
  
   զնա 
  
   ի 
  
   ներքս, 
  
   մինչ 
  
   պատահմամբ 
  
   ինչ 
  
   հայրն 
  
   յարտաքս 
  
   էր 
  
   ելեալ: 
  
   Որ 
  
   և 
  
   տիրեաց 
  
   Իսաղն 
  
   Բայազիտու 
  
   երկրին, 
  
   առնելով 
  
   փաշայութիւն 
  
   ժամանակ 
  
   ինչ , 
  
   թէպէտ 
  
   յետոյ 
  
   Ապտի 
  
   փաշայն 
  
   վերստին 
  
   տիրեաց 
  
   նոյն 
  
   բերդին 
  
   բռնութեամբ 
  
   և 
  
   հաստատեցաւ 
  
   յառաջին 
  
   իշխանութիւնն 
  
   իւր: 
  
   Մինչև 
  
   մեռաւ 
  
   յետ 
  
   ամաց 
  
   ինչ, 
  
   և 
  
   Իսաղն 
  
   դարձեալ 
  
   փաշայ 
  
   եղև՝ 
  
   և 
  
   տիրեաց 
  
   երկրին: 
  
   Որում 
  
   նոյն 
  
   ասացեալ 
  
   Սուլեման 
  
   բէկն, 
  
   հպատալ 
  
   լեալ՝ 
  
   կայր 
  
   ընդ 
  
   ձեռամբ 
  
   նորին 
  
   մինչև 
  
   ցարդ՝ 
  
   որպէս 
  
   ասացաք: 
  
   Իսկ 
  
   այժմ 
  
   պատճառանօք 
  
   ինչ 
  
   թշնամացեալ 
  
   միմեանց, 
  
   ելեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   բերբէն 
  
   Սուլէմանն, 
  
   և 
  
   գնացեալ 
  
   ի 
  
   յԻւչքիլիսայի 
  
   վանսն, 
  
   նստէր 
  
   անդ 
  
   Կ 
  
   մարդով, 
  
   և 
  
   ինքեանք 
  
   և 
  
   երիվարք 
  
   իւրեանց 
  
   ի 
  
   վանիցն 
  
   ուտելով՝ 
  
   թէ 
  
   և 
  
   սուղ 
  
   ինչ 
  
   կերակուր 
  
   ի 
  
   շրջակայ 
  
   գիւղորէիցն 
  
   ժողովելով՝ 
  
   զոչ 
  
   սակաւ 
  
   վիշտս 
  
   և 
  
   զնեղութիւնս 
  
   հասուցանէին 
  
   վանիցն՝ 
  
   և 
  
   միաբանից 
  
   նորին: 
  
   Իսկ 
  
   նորին 
  
   նոր 
  
   Առաջնորդ 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետն՝ 
  
   (որ 
  
   յիշեցաւ 
  
   ի 
  
   փետրուարի 
  
   ԺԲ 
  
   ), 
  
   յառաջագոյն 
  
   գնացեալ 
  
   գոլով 
  
   ի 
  
   Թօփրախղալայ, 
  
   մինչ 
  
   զայսոսիկ 
  
   լուեալ 
  
   էր, 
  
   այլ 
  
   ո՛չ 
  
   կարէր 
  
   դառնալ 
  
   ի 
  
   վանսն, 
  
   և 
  
   կայր 
  
   վանքն 
  
   յանտիրութեան: 
  
   Զայսոսիկ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   Դիլօն 
  
   առ 
  
   գործակալսն, 
  
   և 
  
   խնդրէր 
  
   ծանուցանել 
  
   սրբազան 
  
   վեհին, 
  
   զի 
  
   հնար 
  
   իմն 
  
   գտցէ: 
  
   Վասնորոյ 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա 
  
   սրբազան 
  
   վեհն , 
  
   ծանուցանելով 
  
   զհասանիլն 
  
   թղթոցն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   այս 
  
   գրեցելոցս 
  
   զայս 
  
   թէ՝ 
  
   մեք 
  
   այդմ 
  
   զի՞նչ 
  
   հոգս 
  
   արասցուք, 
  
   զի 
  
   ընդ 
  
   քեզ 
  
   զթուղթս 
  
   գրեցաք 
  
   առ 
  
   ամենայն 
  
   իշխօղսն 
  
   երկրիդ, 
  
   և 
  
   դու 
  
   առ 
  
   նոսա 
  
   հասուցեալ՝ 
  
   զպատասխանիսն 
  
   առեալ 
  
   և 
  
   յղեալ 
  
   ես, 
  
   որք 
  
   մեծամեծ 
  
   յուսադրութեամբ 
  
   գրեն 
  
   թէ՝ 
  
   ըստ 
  
   ամենայնի 
  
   մուղայէթ 
  
   եմք 
  
   լինելոց 
  
   վանիցն՝ 
  
   վասն 
  
   քոյդ 
  
   խաթեր: 
  
   Այժմ 
  
   այլ 
  
   զի՞նչ 
  
   գրեսցուք 
  
   նոցա, 
  
   կամ 
  
   թէ 
  
   ունի՞ 
  
   օգուտ 
  
   գրելն, 
  
   և 
  
   կարէ՞ 
  
   ոք 
  
   առնել 
  
   նմա 
  
   ինչ: 
  
   Դուք 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   արզ 
  
   առնէք 
  
   փաշային՝ 
  
   և 
  
   Ալիբէկին , 
  
   թէ 
  
   դուք 
  
   գրեցիք 
  
   Խալիֆային 
  
   թէ 
  
   լաւ 
  
   մուղայէթ 
  
   լինեմ 
  
   վանիցն, 
  
   այժմ 
  
   այս 
  
   զի՞նչ 
  
   է 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   առնէք 
  
   զհոգս 
  
   ինչ: 
  
   Կամ 
  
   թէ 
  
   ասէ՝ 
  
   Առաջնորդ 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   առնէ 
  
   վասն 
  
   այդ 
  
   զփոյթ, 
  
   որ 
  
   ահա 
  
   նորին 
  
   եղբայր 
  
   Ալիբէկին 
  
   մօ՛տ 
  
   է. 
  
   կամ 
  
   նա 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   գրէ 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   ապա 
  
   հա՛րկ՝ 
  
   զի 
  
   զհոգս 
  
   ինչ 
  
   առնել 
  
   ջանասցեն, 
  
   թերևս 
  
   ելցէ 
  
   նա 
  
   անտի: 
  
   Ապա 
  
   թէ 
  
   ո՛չ, 
  
   տեսցուք 
  
   մեք 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   եմք 
  
   առնելոց: 
  
   Եւ 
  
   այլ 
  
   առ 
  
   այս 
  
   բանք: 
  
   Ի 
  
   ձեռն 
  
   նորին 
  
   յղեալ 
  
   փայեկին: 
  
   Յղեցաք 
  
   ի 
  
   մարտ 
  
   Ժ: