Որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   ահա 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մուրտիկեանցն 
  
   ասացաք, 
  
   պատասխանիք 
  
   թղթոցն 
  
   մեծին 
  
   Պօլսոյ 
  
   և 
  
   այլ 
  
   տեղեացն 
  
   որք 
  
   մնացին, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   յղեցան 
  
   յայնժամ 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ, 
  
   այժմ 
  
   լրացեալք 
  
   յղեցան: 
  
   Որք 
  
   են 
  
   այսք: 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   առ 
  
   մեծին 
  
   Պօլսոյ 
  
   Պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն , 
  
   ծանուցանելով 
  
   յառաջագոյն 
  
   զմահ 
  
   թարջիման 
  
   Ստեփանին, 
  
   որ 
  
   սակս 
  
   հիւանդութեան 
  
   ընդ 
  
   թղթաշէն 
  
   ֆռանկացն 
  
   ո՛չ 
  
   կարացեալ 
  
   գնալ՝ 
  
   մնաց 
  
   աստ. 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ. 
  
   և 
  
   կացեալ 
  
   ի 
  
   նոյն 
  
   հիւանդութեան, 
  
   և 
  
   ուռուց 
  
   ևս 
  
   բերեալ՝ 
  
   յապրիլի 
  
   ԺԸ 
  
   մեռաւ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   յորքան 
  
   ժամանակս 
  
   եկաց 
  
   ի 
  
   հիւանդութեանն, 
  
   որ 
  
   շաբաթ 
  
   ո՛չ 
  
   անցանէր՝ 
  
   որ 
  
   նա 
  
   ազատ 
  
   լիցի 
  
   ի 
  
   հիւանդութենէ: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   գնալ 
  
   փոքր 
  
   ֆռանկին, 
  
   մեծն 
  
   ըստ 
  
   մեծի 
  
   մասին 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   ո՛չ 
  
   գնաց, 
  
   թէ 
  
   ես 
  
   առանց 
  
   թարջիմանի 
  
   գնալ 
  
   ոչ 
  
   կարեմ , 
  
   իսկ 
  
   իբրև 
  
   ետես 
  
   թէ՝ 
  
   նա 
  
   ո՛չ 
  
   յառնէ 
  
   ի 
  
   հիւանդութենէն, 
  
   եթող 
  
   և 
  
   գնաց 
  
   նա 
  
   ևս: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   աստ 
  
   մնացեալ՝ 
  
   մեռաւ 
  
   վերջապէս: 
  
   Զորոյ 
  
   որպիսութիւնն 
  
   երկարապէս 
  
   գրեցին 
  
   վարդապետքն 
  
   մեր՝ 
  
   այսինքն՝ 
  
   գլխաւոր 
  
   եպիսկոպոսունքն, 
  
   առ 
  
   եղբայրն 
  
   նորին 
  
   Պետրոսն. 
  
   և 
  
   ինքն 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ևս 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նոյն 
  
   թարջիմանի 
  
   եղբայր 
  
   Պետրոսն, 
  
   ծանուցանելով 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   զորպիսութիւն 
  
   և 
  
   զմահ 
  
   եղբօրն 
  
   և 
  
   մխիթարելով: 
  
   Մի՛ 
  
   կարծիղես 
  
   ասէ 
  
   թէ՝ 
  
   յանտիրութենէ 
  
   և 
  
   յանպահպանութենէ 
  
   եղև 
  
   այնպէս, 
  
   զի 
  
   միշտ 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ակնարկութեան 
  
   մերոյ 
  
   էր: 
  
   Այլ 
  
   զկատարեալ 
  
   որպիսութիւնն 
  
   նորին, 
  
   և 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   վարձուն, 
  
   և 
  
   որպիսաբար 
  
   կեալն 
  
   նորին, 
  
   և 
  
   ո՞րքան 
  
   հիւանդանալն, 
  
   ահա 
  
   գլխաւոր 
  
   միաբանքն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   գոլով 
  
   տեղեակք 
  
   և 
  
   ականատեսք, 
  
   քեզ 
  
   գրեցին, 
  
   ուստի 
  
   մեք 
  
   այլ 
  
   ո՛չ 
  
   երկարեցաք, 
  
   անտի 
  
   իմա : 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   իւր 
  
   տարեկան 
  
   վարձուն, 
  
   ԱՃՀԴ 
  
   ղռուշ 
  
   և 
  
   ԺԲ 
  
   փարայ 
  
   էր 
  
   մնացեալ, 
  
   զոր 
  
   ահա 
  
   գրեցաք 
  
   պատրիարքին 
  
   տալ 
  
   քեզ: 
  
   Իսկ 
  
   զառեալն 
  
   ի 
  
   վարձուն 
  
   թէ 
  
   ո՞րպէս 
  
   փչացոյց, 
  
   ի 
  
   վարդապետաց 
  
   գրոյն 
  
   իմա՛: 
  
   իսկ 
  
   հանդերձք 
  
   նորին 
  
   և 
  
   այլ 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   ինչք 
  
   զորս 
  
   ունէր, 
  
   ահա 
  
   բօղչայով 
  
   գոն 
  
   աստ 
  
   ի 
  
   պահեստի. 
  
   (որոց 
  
   զդաւթարն 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարքն 
  
   աի 
  
   և 
  
   սա 
  
   տեսցէ 
  
   ), 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   կամիս 
  
   ասէ 
  
   առնել՝ 
  
   դու 
  
   գիտես: 
  
   Զայս 
  
   Բ 
  
   թուղթս 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարքն 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   զկատարեալ 
  
   որպէսն 
  
   նորին, 
  
   ինքն 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   այսպէս: 
  
   Զի 
  
   առաջին 
  
   տարւոյ 
  
   վարձն 
  
   անդ 
  
   առեալ 
  
   էր 
  
   յինքենէ, 
  
   (որ 
  
   էր 
  
   ԵՃ 
  
   ղռուշ 
  
   ): 
  
   Իսկ 
  
   երկրորդ 
  
   տարւոյն, 
  
   այսինքն՝ 
  
   ՌՄԻԵ 
  
   թուականին, 
  
   աստ 
  
   կամեցաւ 
  
   առնուլ, 
  
   զի 
  
   յայլոց 
  
   պարտս 
  
   առնէր 
  
   աստ, 
  
   և 
  
   չունէր 
  
   որ 
  
   տայր. 
  
   զվարձն 
  
   ա՛ստ 
  
   առնուլ 
  
   կամեցաւ, 
  
   զի 
  
   զպարտսն 
  
   տացէ: 
  
   Ուստի՝ 
  
   զպայմանագրեանսն 
  
   զորս 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   ընդ 
  
   պատրիարքին 
  
   տուեալ 
  
   և 
  
   առեալ 
  
   էին 
  
   միմեանց, 
  
   բերել 
  
   ետ 
  
   անտի, 
  
   զի 
  
   աստ 
  
   առնուցու 
  
   զվարձն, 
  
   որ 
  
   և 
  
   ի 
  
   նոյն 
  
   առաջին 
  
   ամին 
  
   իւրում, 
  
   այսինքն՝ 
  
   ի 
  
   ՌՄԻԴ 
  
   թուոջն 
  
   և 
  
   ի 
  
   նոյեմբերի 
  
   ամսեանն, 
  
   սկսաւ 
  
   առնուլ 
  
   զվարձն 
  
   առաջիկայ 
  
   ՌՄԻԵ 
  
   թուականին, 
  
   և 
  
   ղապզ 
  
   տալ 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետին: 
  
   Եւ 
  
   մինչև 
  
   ցնոյն 
  
   ՌՄԻԵ 
  
   թուոյ 
  
   հոկտեմբերի 
  
   վերջն՝ 
  
   որ 
  
   է՛ 
  
   տարի 
  
   մի, 
  
   էառ 
  
   ի 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետէն 
  
   ԲՃԿԵ 
  
   ղռուշ, 
  
   ընդ 
  
   մօհրով: 
  
   Որ 
  
   էր 
  
   երկար 
  
   թուղթ 
  
   մի, 
  
   զոր 
  
   յղեաց 
  
   այժմ 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   տեսանել՝ 
  
   և 
  
   նորին 
  
   եղբօրն 
  
   ևս 
  
   ցոյց 
  
   տալ: 
  
   Եւ 
  
   բաց 
  
   յայսմանէ, 
  
   Ի 
  
   ղռուշ 
  
   ևս 
  
   էառ 
  
   զի 
  
   քիւրք 
  
   շինել 
  
   տացէ 
  
   վասն 
  
   իւր, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   չշինեալ՝ 
  
   ետ 
  
   մեծ 
  
   ֆրանկին, 
  
   զի 
  
   պա՛րտ 
  
   էր 
  
   նմա: 
  
   Որ 
  
   ընդ 
  
   վերնոյն 
  
   եղև 
  
   ԲՃՁԵ 
  
   ղռուշ: 
  
   Իսկ 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   ժամ 
  
   շինման 
  
   քեարխանային, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   հիւանդութեանն, 
  
   թէ 
  
   պաչգև՝ 
  
   թէ 
  
   ողորմութիւն 
  
   էհաս 
  
   նմա 
  
   ՂԷ 
  
   ղռուշ: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   նոր 
  
   գալն 
  
   աստ, 
  
   ասաց 
  
   թէ 
  
   աւելի 
  
   խարջ 
  
   եմ 
  
   արարեալ 
  
   ի 
  
   ճանապարհին, 
  
   և 
  
   էառ 
  
   ի 
  
   մէնջ՝ 
  
   ԱՃԾԲ 
  
   ղռուշ: 
  
   Որ 
  
   եղև 
  
   բովանդակ 
  
   նմա 
  
   հասեալ 
  
   դրամն՝ 
  
   հինգ 
  
   հարիւր 
  
   երեսուն 
  
   և 
  
   չորս 
  
   ղռուշ: 
  
   Զոր 
  
   ընդ 
  
   վայր 
  
   փչացոյց 
  
   ասէ 
  
   այնպէս, 
  
   զի 
  
   յորժամ 
  
   մեռաւ, 
  
   պարտք 
  
   մնաց, 
  
   զոր 
  
   երկարօրէն 
  
   գրեցին 
  
   վարդապետքն 
  
   եղբօրն, 
  
   գլխաւորապէս 
  
   Ծ 
  
   ղռուշ 
  
   մեծ 
  
   ֆռանկին 
  
   էր 
  
   տալոյ 
  
   ասէ, 
  
   և 
  
   Խ 
  
   ղռուշ 
  
   փոքր 
  
   ֆրանկին, 
  
   որք 
  
   ի 
  
   գնալն 
  
   առին, 
  
   իսկ 
  
   մնացեալն 
  
   փչացուցեալ 
  
   էր, 
  
   այնպէս, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   մեռանելն 
  
   փարայ 
  
   մի 
  
   չերևեցաւ, 
  
   և 
  
   ԻԵ 
  
   ղռուշ 
  
   ԻԸ 
  
   փարայ 
  
   պարտս 
  
   ունէր 
  
   ասէ՝ 
  
   զոր 
  
   մեք 
  
   ետուք 
  
   յետ 
  
   մեռանելոյն: 
  
   Պահողացն 
  
   ևս 
  
   ետուք 
  
   ասէ 
  
   ԺԵ 
  
   ղռուշ, 
  
   զի 
  
   որքան 
  
   եկեալ 
  
   էր՝ 
  
   զի 
  
   որքան 
  
   եկեալ 
  
   էր, 
  
   տան 
  
   միում 
  
   ծանօթացեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   գեղջն, 
  
   որք 
  
   միշտ 
  
   ծառայեալ 
  
   էին 
  
   նմա, 
  
   մանաւանդ 
  
   ի 
  
   ժամ 
  
   հիւանդութեան: 
  
   Իսկ 
  
   ինքն 
  
   բան 
  
   ինչ 
  
   ո՛չ 
  
   էր 
  
   տուեալ 
  
   նոցա, 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   մեք 
  
   ետուք: 
  
   Եւ 
  
   թողեալ 
  
   ասէ 
  
   զայնս, 
  
   որք 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   իբրու 
  
   պարգև 
  
   և 
  
   ողորմութիւն 
  
   են 
  
   հասեալ 
  
   նմա, 
  
   և 
  
   զճանապարհի 
  
   ծախսն, 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   վարձուն 
  
   որ 
  
   ընդ 
  
   մոհրով 
  
   ԲՃԿԵ 
  
   ղռուշ 
  
   է 
  
   առեալ, 
  
   ր 
  
   Ի 
  
   ղռուշ 
  
   ևս 
  
   որիշ, 
  
   ԻԵ 
  
   ղռուշ 
  
   և 
  
   ԻԸ 
  
   փարայ 
  
   պարտքն 
  
   մնացեալ 
  
   զոր 
  
   ետուք, 
  
   և 
  
   պահողաց 
  
   ԺԵ 
  
   ղռուշ 
  
   վարձն 
  
   լինին 
  
   ի 
  
   միասին 
  
   ասէ՝ 
  
   երեք 
  
   հարիւր՝ 
  
   ԻԵ 
  
   ղռուշ 
  
   և 
  
   ԻԸ 
  
   փարայ, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   իւր 
  
   տարեկան 
  
   վարձուն 
  
   է 
  
   հասեալ 
  
   ասէ 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   զոր 
  
   աստ 
  
   տուեալ 
  
   եմք, 
  
   և 
  
   մնացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   նորին 
  
   վարձուն՝ 
  
   ԱՃՀԴ 
  
   ղռուշ 
  
   և 
  
   ԺԲ 
  
   փարայ, 
  
   զոր 
  
   տացես 
  
   ասէ 
  
   եղբօրն, 
  
   և 
  
   ղապզ 
  
   առեալ 
  
   յղեսցե՛ս 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   (Որպէս 
  
   եղբօրն 
  
   ևս 
  
   գրեցաւ 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   ֆրանկացն 
  
   և 
  
   սմա՝ 
  
   որիշ 
  
   աշխանայ՝ 
  
   և 
  
   աշչի, 
  
   և 
  
   շաբաթոց 
  
   թային 
  
   ունէին 
  
   կապած 
  
   դաւթարով, 
  
   զորոյ 
  
   զդաւթարն 
  
   ևս 
  
   յղեաց 
  
   տեսանել՝ 
  
   և 
  
   նորին 
  
   եղբօրն 
  
   ևս 
  
   ցուցանել, 
  
   զի 
  
   գիտասցէ 
  
   թէ՝ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   կերլեաց՝ 
  
   և 
  
   նմանապէս 
  
   հանդերձից՝ 
  
   չունէր 
  
   ինչ 
  
   պակասութիւն, 
  
   այլ 
  
   ընդ 
  
   վայր 
  
   և 
  
   ի 
  
   զուր 
  
   զայնքան 
  
   դրամն 
  
   փչացոյց: 
  
   Զի 
  
   մեք 
  
   զամենայն 
  
   ինչ 
  
   տուեալ 
  
   եմք 
  
   ըստ 
  
   բաւականին: 
  
   Իսկ 
  
   կտակ 
  
   ոչ 
  
   ունէր 
  
   ասէ 
  
   զի 
  
   գրէաք, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   մեռանիլն 
  
   ո՛չ 
  
   կտակ 
  
   արար, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   բերանով 
  
   բան 
  
   ինչ 
  
   աստ, 
  
   ո՛չ 
  
   խոստովանեցաւ 
  
   գոնեայ՝ 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   սրբութիւն 
  
   էառ: 
  
   Թէ 
  
   և 
  
   ի 
  
   մերայնոյն 
  
   յորդորօղք 
  
   շատ 
  
   եղեն, 
  
   այլ 
  
   չլուաւ: 
  
   Զսոցին 
  
   ամենեցուն 
  
   երկարապէսն 
  
   վարդապետքն 
  
   գրեցին 
  
   եղբօրն, 
  
   և 
  
   աստ 
  
   կարճ 
  
   գրեցաւ: 
  
   Իսկ 
  
   և՝ 
  
   թուղթն 
  
   որ 
  
   այժմ 
  
   եկեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   սմանէ, 
  
   գրեցեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԶ: 
  
   Որ 
  
   գրէր 
  
   զհասանիլ 
  
   անդ 
  
   մեծ 
  
   թղթաշէն 
  
   Մուսի 
  
   Բէյսօն 
  
   Յովսէփին: 
  
   Որ 
  
   անդ 
  
   ևս 
  
   որպէս 
  
   աստ՝ 
  
   յոյժ 
  
   լրբութիւն 
  
   և 
  
   զջինկեանայութիւնս 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   և 
  
   Զ 
  
   տարւոյ 
  
   վարձ 
  
   խնդրեալ: 
  
   Ուստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   թէ՝ 
  
   կշռեցէք 
  
   այդու, 
  
   թէ 
  
   մեք 
  
   ի 
  
   դմանէ 
  
   զի՞նչ 
  
   եմք 
  
   կրեալ 
  
   յայնքան 
  
   ժամանակին, 
  
   որ 
  
   աստ 
  
   էր: 
  
   Եւ 
  
   յետ 
  
   յոյժ 
  
   անհամութեանն, 
  
   իւրեանց 
  
   էլչուն 
  
   ևս 
  
   գանգատեալ 
  
   էր, 
  
   և 
  
   նոքա 
  
   իւրեանց 
  
   դատաստանաւն 
  
   չէին 
  
   հասուցեալ 
  
   նմա 
  
   ինչ 
  
   յայն 
  
   դաւոյն: 
  
   Ապա 
  
   անդ 
  
   նստեալ 
  
   էր, 
  
   և 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   Փարէզ: 
  
   Իսկ 
  
   պատրիարքն 
  
   և 
  
   Նազարէթն 
  
   պատասխանեալ 
  
   էին 
  
   թէ 
  
   մեր 
  
   մեծաւորն 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   մեզ 
  
   գրեալ 
  
   է 
  
   զայն 
  
   կուտամք, 
  
   և 
  
   աւելի 
  
   ինչ 
  
   ոչ 
  
   տամք 
  
   քեզ, 
  
   և 
  
   որքան 
  
   աստ 
  
   նստիս 
  
   քեզ 
  
   վեց 
  
   աւուր 
  
   խարջ 
  
   միայն 
  
   կուտամք 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   աւելի, 
  
   դու 
  
   որքան 
  
   աւելի 
  
   նստիս 
  
   ի 
  
   քոյդ 
  
   քէսայէն 
  
   կուտես: 
  
   Եւ 
  
   առ 
  
   այս 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   գրեաց 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   օգուտ, 
  
   որ 
  
   թարջիմանն 
  
   մեռաւ, 
  
   կենդանի 
  
   մնայր 
  
   և 
  
   գայր 
  
   յայդր, 
  
   զամենայն 
  
   անհամութիւնս 
  
   և 
  
   զլրբութիւնս 
  
   դոցա 
  
   պատմէր, 
  
   իմանայիք 
  
   թէ 
  
   մեք 
  
   զի՞նչ 
  
   կրեալ 
  
   ի 
  
   դոցանէ, 
  
   որք 
  
   վիրաւորեցին 
  
   զմեզ 
  
   ի 
  
   սիրտ 
  
   և 
  
   յոգի, 
  
   և 
  
   ինքն 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   վիրաւորիւր 
  
   և 
  
   ամաչէր 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   սակս 
  
   դոցին 
  
   անհամութեանցն 
  
   և 
  
   խաբեբայութեանցն: 
  
   Որք 
  
   Բ 
  
   տարի 
  
   և 
  
   կէս 
  
   աստ 
  
   մնացեալք, 
  
   զկեանս 
  
   մեր 
  
   կեղեքեցին, 
  
   և 
  
   ամենայն 
  
   բանից 
  
   և 
  
   գործոց 
  
   մերոց 
  
   զխափանումն 
  
   տուեալ 
  
   ինքեամբք 
  
   զբաղեցուցին, 
  
   զայնքան 
  
   դրամն 
  
   մեր 
  
   ի 
  
   զուր 
  
   վատնեցին, 
  
   և 
  
   վերջապէս 
  
   զոչինչ 
  
   շահս 
  
   ցուցին 
  
   մեզ: 
  
   Ապա 
  
   փոքր 
  
   թղթաշէնն 
  
   զիւր 
  
   Գ 
  
   տարւոյ 
  
   վարձն 
  
   առեալ 
  
   ի 
  
   մէնջ՝ 
  
   հանդերձ 
  
   ծախիւք 
  
   գալոյն 
  
   և 
  
   դառնալոյն, 
  
   շնորհակալութեամբ 
  
   դարձաւ 
  
   անդ: 
  
   (Որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   այս 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԻԸ 
  
   ): 
  
   Իսկ 
  
   այդ 
  
   մեծ 
  
   ջինկեանայդ 
  
   որ 
  
   զթարջիմանի 
  
   տկարութիւնն 
  
   և 
  
   զայլ 
  
   ինչ 
  
   պատճառելով 
  
   աստ 
  
   մնաց 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   ամիս 
  
   ևս՝ 
  
   իբրու 
  
   թէ 
  
   զաւելի 
  
   իմն 
  
   ոսկր 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   արկցէ, 
  
   որպէս 
  
   թէ 
  
   պարզերես 
  
   իցէ 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   և 
  
   լաւ 
  
   արհեստ 
  
   իցէ 
  
   ծաղկեցուցեալ 
  
   աստ, 
  
   սկսաւ 
  
   վեց 
  
   ամաց 
  
   վարձ 
  
   պահանջել 
  
   ի 
  
   մէնջ, 
  
   հանեալ 
  
   զխաբէական 
  
   գիր 
  
   իմն, 
  
   թէ 
  
   այս 
  
   իմ 
  
   պայմանագիրս 
  
   է, 
  
   որ 
  
   այսպէս 
  
   է 
  
   գրեցեալ: 
  
   Այլ 
  
   մեք 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   պատասխանեցաք 
  
   նմա 
  
   յայնժամ, 
  
   գրեալ 
  
   եմք 
  
   քեզ 
  
   ասէ 
  
   յառաջ. 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ, 
  
   և 
  
   յետոյ 
  
   ևս 
  
   սակաւուք 
  
   ի 
  
   ԻԹ 
  
   մարտի ,, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   յառաջ 
  
   ) 
  
   որ 
  
   թէ 
  
   տակաւին 
  
   յայդր 
  
   իցէ 
  
   ասէ, 
  
   ըստ 
  
   այնմ 
  
   գրեցելոյ 
  
   պատասխանի 
  
   տուեալ, 
  
   ի 
  
   բա՛ց 
  
   արասցես 
  
   ի 
  
   քէն, 
  
   նաև 
  
   զոր 
  
   այժմս, 
  
   գրեմ, 
  
   պատասխանեսցե՛ս: 
  
   Նախ՝ 
  
   զի 
  
   յամենայն 
  
   ազգս 
  
   ո՛չ 
  
   երբէք 
  
   գոյ 
  
   այսպիսի 
  
   դատաստան, 
  
   թէ 
  
   Գ 
  
   տարի 
  
   ծառայեսցէ 
  
   ոք 
  
   և 
  
   Զ 
  
   ամաց 
  
   վարձ 
  
   առնուցու: 
  
   Երկրորդ 
  
   և 
  
   զայն 
  
   Գ 
  
   ամաց 
  
   վարձն 
  
   ևս 
  
   յայնժամ 
  
   կարէ 
  
   իրաւամբ 
  
   խնդրել 
  
   և 
  
   առնուլ, 
  
   մինչ 
  
   զգործ 
  
   իմն 
  
   յառաջացուսցէ: 
  
   Ապա 
  
   թէ 
  
   ո՛չ, 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   և 
  
   տայցէ 
  
   նմա 
  
   տէր 
  
   գործոյն, 
  
   ոչ 
  
   եթէ 
  
   վարձ 
  
   համարի 
  
   նմա, 
  
   այլ 
  
   իբր 
  
   ողորմութիւն: 
  
   Ա՛րդ՝ 
  
   դա 
  
   եկն 
  
   աստ 
  
   թուղթ 
  
   հանելոյ 
  
   և 
  
   աշակերտ 
  
   ուսուցանելոյ, 
  
   ոչ 
  
   ըստ 
  
   կարգին 
  
   զլաւ 
  
   թուղթ 
  
   կարաց 
  
   հանել. 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   զաշակերտս 
  
   ուսոյց: 
  
   Մեք 
  
   ևս 
  
   եթէ 
  
   վարձ 
  
   չտայաք 
  
   դմա, 
  
   իրաւունս 
  
   ունէաք, 
  
   այլ 
  
   զմեր 
  
   պատիւն 
  
   պահելով 
  
   ետուք, 
  
   թէպէտ 
  
   դոքա 
  
   անամօթք 
  
   էին, 
  
   Գ 
  
   տարի 
  
   թէպէտ 
  
   չէր 
  
   լրացեալ, 
  
   այլ 
  
   լրապէս 
  
   ետուք, 
  
   (որպէս 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   և 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԻԸ 
  
   ևս 
  
   ասացաւ 
  
   ): 
  
   Երրորդ՝ 
  
   թէ 
  
   յիրաւի 
  
   էր 
  
   այդ 
  
   ասէ, 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ընկերդ 
  
   ևս 
  
   ո՛չ 
  
   ասաց 
  
   աստ 
  
   դմա, 
  
   այլ 
  
   միայն 
  
   զԳ 
  
   տարւոյ 
  
   վարձն 
  
   առեալ 
  
   գնաց: 
  
   Ո՛չ 
  
   ապաքէն 
  
   նա 
  
   ևս 
  
   քո 
  
   ընկեր 
  
   էր, 
  
   և 
  
   երկուցդ 
  
   ուղարկօղն 
  
   ևս 
  
   նոյն 
  
   մարդն 
  
   է: 
  
   Կամ 
  
   թէ 
  
   որ 
  
   այդպէս 
  
   պայման 
  
   գոյր, 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ի 
  
   սկիզբն 
  
   ոչ 
  
   ասացեր 
  
   մեզ: 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   հարցաք 
  
   իւրեանց 
  
   թէ՝ 
  
   ձեր 
  
   վարձն 
  
   ինչ 
  
   է, 
  
   ասացին 
  
   թէ՝ 
  
   միոյս 
  
   վարձն 
  
   ԹՃ 
  
   ղռուշ 
  
   է, 
  
   և 
  
   միոյս 
  
   ԶՃ, 
  
   զգիր 
  
   իմն 
  
   ֆռանկերէն 
  
   կարդային 
  
   և 
  
   այսպէս 
  
   ասէին, 
  
   այլ 
  
   Զ 
  
   տարուոյ 
  
   անուն 
  
   չկայր: 
  
   Մանաւանդ՝ 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղայն 
  
   որ 
  
   դոցա 
  
   ուղարկել 
  
   տուօղն 
  
   է, 
  
   մեզ 
  
   գրէ 
  
   թէ՝ 
  
   ընդ 
  
   Մուսի 
  
   Ալէքսանդր 
  
   Աղային 
  
   խօսեցաք, 
  
   որ 
  
   Գ 
  
   տարի 
  
   մնան 
  
   յայդր, 
  
   և 
  
   զիւրեանց 
  
   Գ 
  
   տարւոյ 
  
   վարձուց 
  
   կէսն 
  
   յայդր 
  
   առնուն 
  
   ի 
  
   քէն, 
  
   և 
  
   յորժամ 
  
   զարհեստն 
  
   յառաջացուցեալ՝ 
  
   զաշակերտս 
  
   ուսուցանեն, 
  
   և 
  
   ի 
  
   քէն 
  
   զշնորհակալութեան 
  
   թուղթ 
  
   ունելով 
  
   դարձցին 
  
   յերկիր 
  
   իւրեանց, 
  
   յայնժամ 
  
   և 
  
   զկէս 
  
   վարձուն 
  
   անդ 
  
   առնուցուն: 
  
   Արդ՝ 
  
   Գրիգորն 
  
   որ 
  
   ուղարկօղն 
  
   է 
  
   ա՛յսպէս 
  
   գրէ, 
  
   մեք 
  
   այդ 
  
   լրբիդ 
  
   որպէս 
  
   հաւատամք: 
  
   Չորրորդ՝ 
  
   մեզ 
  
   գրէ 
  
   Գրիգորն 
  
   թէ՝ 
  
   Բ 
  
   վարպռտաց 
  
   վարձն 
  
   ի 
  
   տարին 
  
   Ըճ 
  
   ռուփի: 
  
   Իսկ 
  
   ռուփին 
  
   իւր 
  
   գնովն՝ 
  
   որ 
  
   զմինն 
  
   Լ 
  
   փարայ 
  
   եթէ 
  
   հաշուեմք , 
  
   լինի 
  
   ԱՌ 
  
   ԲՃ 
  
   ղռուշ, 
  
   իսկ 
  
   թէ 
  
   աւելորդով 
  
   հաշուեմք, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Բասրայու 
  
   կողմունսն 
  
   մինն 
  
   ԶՂ 
  
   փարայ 
  
   տան, 
  
   լինի 
  
   ԱՌԴՃԽ 
  
   ղռուշ: 
  
   Իսկ 
  
   դոցա 
  
   յորժամ 
  
   հարցաք 
  
   ասացին, 
  
   թէ՝ 
  
   միոյս 
  
   վարձն 
  
   ԹՃ 
  
   ղռուշ 
  
   է, 
  
   և 
  
   միոյս 
  
   ԶՃ 
  
   ղռուշ 
  
   որ 
  
   լինի 
  
   ԱՌԵՃ 
  
   ղռուշ: 
  
   Քան 
  
   զԳրիգոր 
  
   Աղայի 
  
   գրեալն 
  
   աւելի: 
  
   Այլ 
  
   մեք 
  
   զԳրիգոր 
  
   Աղայի 
  
   գրեալն 
  
   թողեալ, 
  
   զիւրեանց 
  
   ասացեալն 
  
   ետուք, 
  
   զի 
  
   մի 
  
   լիցին 
  
   կիսասիրտ: 
  
   Մանաւանդ՝ 
  
   երբ 
  
   ասացաք 
  
   թէ՝ 
  
   վարձուց 
  
   կէսն 
  
   աստ 
  
   պարտիք 
  
   առնուլ, 
  
   և 
  
   զկէսն 
  
   ի 
  
   ձեր 
  
   երկրոջն, 
  
   աղաչեցին 
  
   զմեզ 
  
   թէ՝ 
  
   յայս 
  
   երկրէս 
  
   պիտի 
  
   իրս 
  
   առնումք՝ 
  
   որ 
  
   տանիմք 
  
   անդ 
  
   ծախեմք, 
  
   խնդրեմք 
  
   աստ 
  
   տալ: 
  
   Գիտէին 
  
   ի 
  
   հարկէ, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   վերջն 
  
   սևերես 
  
   դառնան, 
  
   և 
  
   անդ 
  
   առնուլ 
  
   ոչ 
  
   կարեն, 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   աստ 
  
   առին , 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   լսելով՝ 
  
   աստ 
  
   ետուք: 
  
   Մեք 
  
   այսպէս 
  
   յամենայն 
  
   կողմանէ 
  
   զդոսա 
  
   շահել 
  
   ջանացաք, 
  
   դոցա 
  
   յամենայնի 
  
   զտմարդութիւնս 
  
   ցուցին, 
  
   մանաւանդ 
  
   այդ 
  
   ջինկեանայդ: 
  
   այժմ 
  
   ինչ 
  
   իրաւունս 
  
   ունի, 
  
   որ 
  
   Զ 
  
   ամաց 
  
   վարձ 
  
   պահանջէ: 
  
   Կամէի 
  
   ասէ 
  
   առ 
  
   դոցա 
  
   էլչին 
  
   ևս 
  
   գրել 
  
   զդոցին 
  
   լրբութիւնն, 
  
   այլ 
  
   յանուն 
  
   մեր 
  
   խնայելով 
  
   չգրեցի: 
  
   Այլ 
  
   դուք 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   պատասխանեալ 
  
   էք, 
  
   այլ 
  
   այնպէս 
  
   բարւոքապէս 
  
   պատասխանեալ 
  
   կորուսջիք 
  
   ի 
  
   բաց: 
  
   Եւ 
  
   զայս 
  
   ևս 
  
   ասասջի՛ք 
  
   թէ 
  
   ձեր 
  
   ուղարկօղն 
  
   Գրիգորն 
  
   է, 
  
   Դ 
  
   տարւոյ 
  
   վարձ 
  
   է 
  
   գրեալ, 
  
   դուք 
  
   երթայք՝ 
  
   ո՛վ 
  
   ոք 
  
   որ 
  
   զայդ 
  
   պայմանեալ 
  
   է 
  
   ձեզ՝ 
  
   ընսդ 
  
   նմա 
  
   խօսեցարուք, 
  
   մեք 
  
   ձեզ 
  
   աւելի 
  
   փարայ 
  
   մի 
  
   չենք 
  
   տալ: 
  
   Մանաւանդ՝ 
  
   որպէս 
  
   յառաջ 
  
   գրեալ 
  
   եմ 
  
   ասէ 
  
   և 
  
   դուք 
  
   ևս 
  
   ասացեալ 
  
   էք, 
  
   որքան 
  
   աւելի 
  
   նստի 
  
   յայդր՝ 
  
   յիւր 
  
   քէսայէն 
  
   է: 
  
   Դուք 
  
   փարայ 
  
   րտայք. 
  
   այլ 
  
   միայն 
  
   զնաւլուն, 
  
   և 
  
   մինչև 
  
   ցիւր 
  
   երկիրն 
  
   զծախսն 
  
   ճանապարհի: 
  
   Թող 
  
   յիւրեանց 
  
   երկիրն 
  
   երթան 
  
   անդ 
  
   խօսօղն 
  
   կու 
  
   խօսի, 
  
   զի 
  
   գրեալ 
  
   յառաջ 
  
   Դեւօյին 
  
   և 
  
   Մարգարին 
  
   և 
  
   Գրիգորին 
  
   զանցս 
  
   զայս, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ): 
  
   Դուք 
  
   յայդր 
  
   չխաբուիք: 
  
   դուք 
  
   իրաւունս 
  
   ունիք 
  
   զայս 
  
   ևս 
  
   ասելոյթէ՝ 
  
   մեք 
  
   ոչ 
  
   զդա 
  
   բերօղն 
  
   եմք, 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   վարձուց 
  
   պայման 
  
   զնօղն, 
  
   ո՞վ 
  
   ոք 
  
   որ 
  
   զդա 
  
   յղեալ 
  
   է, 
  
   թող 
  
   երթայ 
  
   ընդ 
  
   նմա 
  
   խօսի: 
  
   Եթէ 
  
   հարկաւորիցի , 
  
   զայս 
  
   թուղթս 
  
   թարգմանել 
  
   տուր, 
  
   և 
  
   էլչուն, 
  
   զի 
  
   յորժամ 
  
   շատ 
  
   ստիպէաք 
  
   թէ՝ 
  
   զլաւ 
  
   թուղթ 
  
   ընդ 
  
   է՞ր 
  
   ո՛չ 
  
   հանէք, 
  
   ասէին, 
  
   ի 
  
   մեր 
  
   թագաւորէն 
  
   ծածուկ 
  
   եմք 
  
   եկեալ, 
  
   եթէ 
  
   իմանայր, 
  
   սպանանել 
  
   կուտայր 
  
   զմեզ: 
  
   Ուստի 
  
   ո՛չ 
  
   կարեմք 
  
   լաւ 
  
   թուղթ 
  
   հանել. 
  
   զի 
  
   երկնչիմք 
  
   թէ 
  
   հռչակիցի, 
  
   և 
  
   չկարիցեմք 
  
   գնալ 
  
   յայն 
  
   երկիրն: 
  
   Արդ՝ 
  
   թող 
  
   իմանայ 
  
   էլչին 
  
   և 
  
   իրաւունս 
  
   առնէ, 
  
   եթէ 
  
   թագաւորն 
  
   զայս 
  
   չգիտէ՝ 
  
   և 
  
   ընդդիմութիւն 
  
   է 
  
   նմա, 
  
   ո՞ւր 
  
   եկին 
  
   աստ: 
  
   Ահա 
  
   իւրեանց 
  
   թագաւորին 
  
   նենգեցին 
  
   որ 
  
   եկին 
  
   ընդ 
  
   դէմ 
  
   նորա 
  
   հրամանին, 
  
   մեզ 
  
   ևս 
  
   նենգեցին, 
  
   զի 
  
   զայսքան 
  
   դրամս 
  
   մեր 
  
   փչացուցին 
  
   մինչ 
  
   է 
  
   բազումս, 
  
   և 
  
   օգուտ 
  
   մէկ 
  
   փարայի 
  
   չափ 
  
   ո՛չ 
  
   ցուցին: 
  
   Թող 
  
   լսօղքն 
  
   զիրաւունս 
  
   առնեն, 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   զդոսա 
  
   բռնութեաբ 
  
   և 
  
   խաբէութեամբ 
  
   չբերաք 
  
   այլ 
  
   ինքեանք 
  
   եկին 
  
   վասն 
  
   իւրեանց 
  
   օգտին: 
  
   Մեք 
  
   յամենայնի 
  
   զդոսա 
  
   շահեցաք, 
  
   և 
  
   դոքա 
  
   զմեզ 
  
   զրկեցին, 
  
   դեռ 
  
   ևս 
  
   իւրեանք 
  
   առնեն 
  
   զլրբութիւնս: 
  
   Եւ 
  
   բազում 
  
   առ 
  
   այսոսիկ 
  
   բանք 
  
   և 
  
   պատւէրք: 
  
   Օրինակ 
  
   սորին 
  
   և 
  
   բոլորագրահամար 
  
   տետրոջն 
  
   է, 
  
   յերեսն՝ 
  
   ՉԺԲ , 
  
   ՉԺԳ, 
  
   ՉԺԴ, 
  
   ՉԺԵ, 
  
   ՉԺԶ, 
  
   ՉԺԷ: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   դարձեալ 
  
   առ 
  
   պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն, 
  
   որ 
  
   տրտնջէր 
  
   թէ՝ 
  
   գրեցելոցս 
  
   պատասխանի 
  
   ոչ 
  
   գրես: 
  
   Առ 
  
   որ 
  
   ւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   զհարկաւորաց 
  
   պատասխանիսն 
  
   գրեմք, 
  
   իսկ 
  
   զանհարկաւորօքն 
  
   եթէ 
  
   զանց 
  
   առնիցեմք, 
  
   զի՞նչ 
  
   մեղանչեմք: 
  
   Ապա 
  
   դու 
  
   որ 
  
   զհարկաւոր 
  
   գրեցելովքն 
  
   մեր 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   քանիցս 
  
   կրկնմամբ՝ 
  
   զանց 
  
   առնես 
  
   և 
  
   զնշան 
  
   մի 
  
   չերևեցուցանես, 
  
   մեք 
  
   զի՞նչ 
  
   արասցուք: 
  
   Եբեր 
  
   օրինակ 
  
   զայն՝ 
  
   որ 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԲ 
  
   և 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   գրեաց 
  
   վասն 
  
   Բասրայու 
  
   անդ 
  
   յղեալ 
  
   դրամոյն. 
  
   և 
  
   Բաղդատու 
  
   զի 
  
   աստ 
  
   հասուսցէ 
  
   զայնս, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   Թօխաթու 
  
   վախճանեալ 
  
   տէր 
  
   Մատթէոս 
  
   քահանայի 
  
   բանին՝ 
  
   որոց 
  
   չգիտէր 
  
   զպատասխանիս 
  
   ինչ: 
  
   Սոքա 
  
   են 
  
   մեծ 
  
   և 
  
   հարկաւորք 
  
   ասէ, 
  
   եթէ 
  
   քոյդ 
  
   գրեալք: 
  
   Եւ 
  
   հարկեաց 
  
   գրել 
  
   զորպէսն 
  
   այն 
  
   դրամոցն, 
  
   թէ 
  
   հասեա՞լ 
  
   են 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   թէ 
  
   ոչ: 
  
   Նաև 
  
   զբանից 
  
   տէր 
  
   Մատթէոսին, 
  
   որում 
  
   և 
  
   հետևիլ. 
  
   զի 
  
   սակաւ 
  
   դրամ 
  
   չէ 
  
   ասէ, 
  
   մեղք 
  
   է 
  
   Աթոռոյս: 
  
   Ծանոյց 
  
   աստ 
  
   զնուազիլն 
  
   մտից 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս, 
  
   և 
  
   զելից 
  
   առաւելուլն, 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   այսր 
  
   զխախտին 
  
   սեան 
  
   սրբայ 
  
   տաճարին, 
  
   և 
  
   այնր 
  
   աղագաւ 
  
   զվարպետս 
  
   բերելն 
  
   ի 
  
   Վանայ 
  
   առ 
  
   ի 
  
   շինել, 
  
   որ 
  
   փոքր 
  
   իրօք 
  
   ո՛չ 
  
   գայ 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   գլուխ: 
  
   Մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրային 
  
   ես 
  
   ո՛չ 
  
   գրեմ 
  
   ասէ 
  
   զայսպիսի 
  
   բան, 
  
   դու 
  
   ծանո՝ 
  
   նմա, 
  
   զի 
  
   թերևս 
  
   ջանացեալ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   բերիցէ 
  
   զայդ 
  
   երիցուդ 
  
   դրամն 
  
   ի 
  
   յօգնութիւն 
  
   տաճարի 
  
   սեանն, 
  
   և 
  
   ի 
  
   վարձ 
  
   ինքեան: 
  
   եւ 
  
   վասն 
  
   Յակոբ 
  
   վարդապետին 
  
   որ 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   զգործն 
  
   աւարտեալ 
  
   է, 
  
   և 
  
   յետ 
  
   հոգէգալստեանն 
  
   յղելոց 
  
   եմ, 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   ահա 
  
   ընս 
  
   քոյդ 
  
   գրեցելոյ 
  
   աւարտեալ 
  
   է 
  
   զգործն, 
  
   ապա 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ոչ 
  
   յղես: 
  
   Եւ 
  
   յայսմիկ 
  
   ի 
  
   կերպ 
  
   մեղադրախառն 
  
   աղաչանաց 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   ի 
  
   փառս 
  
   Աստուծոյ 
  
   և 
  
   ի 
  
   սէր 
  
   սրբոյ 
  
   իջման 
  
   տեղւոյս, 
  
   զայսպիսի 
  
   հարկաւոր 
  
   բանիւք 
  
   մի 
  
   զանց 
  
   առներ, 
  
   որ 
  
   Աթոռոյս 
  
   է 
  
   վնաս, 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   վիրաւորութիւն: 
  
   Գրեսցես 
  
   հարկիւ 
  
   զայսոսիկ, 
  
   և 
  
   Յակոբ 
  
   վարդապետն 
  
   օր 
  
   մի 
  
   յառաջ 
  
   յղեցես 
  
   եթէ 
  
   յղելոց 
  
   ես: 
  
   Եւ 
  
   զՓիլիպպոս 
  
   վարդապետի 
  
   որպէսն 
  
   երկար 
  
   գրեաց, 
  
   թէ 
  
   որպէս 
  
   դատարկ 
  
   եկն 
  
   աստ, 
  
   զի 
  
   Բասրայ 
  
   է 
  
   ձգեալ 
  
   զարդիւնսն 
  
   սովորութեան, 
  
   և 
  
   նոքա 
  
   ընդ 
  
   իւրեանց 
  
   ունելոյն 
  
   տուեալ 
  
   են 
  
   պարսից 
  
   զնոյն 
  
   սև 
  
   զերծեալ, 
  
   և 
  
   աղաչանօք 
  
   գրեալ 
  
   Փիլիպպոս 
  
   վարդապետին, 
  
   թէ 
  
   մեր 
  
   պարտքն 
  
   է. 
  
   յետոյ 
  
   յապահովանալս 
  
   տալոց 
  
   եմք: 
  
   Իսկ 
  
   նա 
  
   զչոր 
  
   թուղթսն 
  
   առեալ 
  
   եկն : 
  
   Եւ 
  
   այսպէս 
  
   ի 
  
   հինգ 
  
   ամս 
  
   սպասեալ 
  
   մեր՝ 
  
   թէ 
  
   նուիրակն 
  
   գայ 
  
   յօգնութիւն 
  
   հասանի 
  
   մեզ, 
  
   ահա 
  
   եկն 
  
   դատարկ: 
  
   Զոր 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   գրեմ 
  
   քեզ 
  
   ասէ, 
  
   զի 
  
   գիտացեալ 
  
   զցաւս 
  
   մեր՝ 
  
   ցաւակից 
  
   լիցիս: 
  
   Եւ 
  
   այսպիսիքս 
  
   մեզ 
  
   չէին 
  
   բաւական 
  
   ասէ, 
  
   անօրինակ 
  
   ցաւ 
  
   մի 
  
   ևս 
  
   յաւելաւ 
  
   մեզ, 
  
   որ 
  
   յոյժ 
  
   մաշէ 
  
   զմեզ 
  
   քան 
  
   զամենայն 
  
   ցաւս: 
  
   Որ 
  
   էր 
  
   քորն, 
  
   զոր 
  
   տարի 
  
   մի 
  
   աւելի 
  
   էր 
  
   որ 
  
   կրէր: 
  
   Գրեցի 
  
   ասէ 
  
   Նազարէթին, 
  
   զի 
  
   թէրևս 
  
   զդեղ 
  
   մի 
  
   հարցեալ 
  
   մեզ 
  
   գրեսցէ, 
  
   դու 
  
   ևս 
  
   իմացեալ՝ 
  
   հետեւեա՛ 
  
   թերևս 
  
   մի 
  
   վասն 
  
   մեր 
  
   հնարեալ 
  
   գրիցէթ 
  
   մեզ: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   (որպէս 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մուրտիկեանցն 
  
   ասացաւ 
  
   ), 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Մաիրայն. 
  
   զհոգեբաժին 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   վասն 
  
   եղբօրն 
  
   ձեռամբ 
  
   Մուրտիկեանց: 
  
   Վասն 
  
   որոյ 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրայն, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   և 
  
   օրհնութիւն 
  
   վասն 
  
   յղեցելոյն, 
  
   և 
  
   մխիթարութիւն 
  
   վասն 
  
   մահուան 
  
   եղբօրն, 
  
   և 
  
   շատ 
  
   բանք 
  
   սիրոյ: 
  
   Մխիթարեցայ 
  
   թէպէտ 
  
   ասէ 
  
   յընդունիլս 
  
   զգիրդ 
  
   սիրանիշ՝ 
  
   զոր 
  
   չէի 
  
   ընկալեալ 
  
   ի 
  
   վաղուց, 
  
   բայց 
  
   տրտմեցայ 
  
   վասն 
  
   մահուան 
  
   լուսահոգւոյն: 
  
   Եւ 
  
   յօր 
  
   Համբարձման 
  
   տեառն 
  
   զպաշտամանց 
  
   ետ 
  
   բաժանել 
  
   յեկեղեցւոջն 
  
   հանգուցեալ 
  
   եղբօր 
  
   նորին 
  
   Բաղդասար 
  
   Ամիրային, 
  
   և 
  
   ի 
  
   պատարագին 
  
   յիշել 
  
   զանունն, 
  
   և 
  
   ի 
  
   սեզանն 
  
   հացկերոյթ 
  
   առնել: 
  
   Զորս 
  
   և 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   այն 
  
   էր 
  
   իղձ 
  
   նորին, 
  
   որ 
  
   այն 
  
   դրամովն 
  
   ապա 
  
   և 
  
   կտաւ 
  
   առնուցուն 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   և 
  
   աղքատ 
  
   միաբանիցն 
  
   հանդերձ 
  
   լիցի: 
  
   Ուստի 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   թէ՝ 
  
   թէպէտ 
  
   դեռ 
  
   չէր 
  
   հասեալ 
  
   աստ 
  
   դրամն, 
  
   բայց 
  
   մեք 
  
   յունեցելոցն 
  
   մերոց 
  
   կարեցուցաք 
  
   զշոր 
  
   աղքատ 
  
   միաբանիցն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս՝ 
  
   յապայէ 
  
   և 
  
   ի 
  
   կտաւէ , 
  
   ի 
  
   գալն 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   թղթոց 
  
   քո 
  
   և 
  
   պատրիարքին: 
  
   Այլև՝ 
  
   գրեաց 
  
   զշնորհակալութիւն 
  
   և 
  
   օրհնութիւն 
  
   նորածին 
  
   որդւոյն, 
  
   զորմէ 
  
   ասացաւ 
  
   բան 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ, 
  
   ի 
  
   փուսուլայոջ 
  
   պատրիարքին: 
  
   Եւ 
  
   թէ՝ 
  
   զոմանս 
  
   հարկաւոր 
  
   բանս 
  
   գրեցաք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   խնդրեմ 
  
   զի 
  
   առնել 
  
   տացես 
  
   և 
  
   հոգասցես, 
  
   ի 
  
   սէր 
  
   մեր 
  
   և 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս: 
  
   Եւ 
  
   այլ 
  
   բանք 
  
   առ 
  
   այսոսիկ 
  
   և 
  
   օրհնութիւն: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   որդիս 
  
   եղբօր 
  
   սորին 
  
   հանգուցելոյ 
  
   Պաղտասար 
  
   Ամիրային 
  
   գրեաց, 
  
   այսինքն՝ 
  
   առ 
  
   Յակոբ՝ 
  
   Ասլան 
  
   և 
  
   Ռափայէլ 
  
   Աղայսն, 
  
   և 
  
   դեռաբողբոջ 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղազատային: 
  
   Նոյնպէս 
  
   մխիթարութիւն 
  
   վասն 
  
   մահուան 
  
   հօրն, 
  
   և 
  
   օրհնութիւն 
  
   և 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   վասն 
  
   յղեալ 
  
   հոգեբաժնին: 
  
   Զայսոսիկ 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարքն, 
  
   տանիլ 
  
   տալ 
  
   նոցա, 
  
   և 
  
   ասել 
  
   զհոգւոց 
  
   ի 
  
   դիմաց 
  
   իւրոց: 
  
   Եւ 
  
   ծանոյց 
  
   սմա 
  
   ևս 
  
   զպաշտամանց 
  
   բաժանել 
  
   տալն, 
  
   և 
  
   զհացկերոյթ 
  
   առնելն, 
  
   և 
  
   միաբանիցն 
  
   շոր 
  
   կարելն, 
  
   (որպէս 
  
   և 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրային 
  
   գրեցաւ 
  
   ): 
  
   Նաև 
  
   զգրելն 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   որ 
  
   զայն 
  
   դրամն 
  
   աստ 
  
   յղեսցեն: 
  
   (Որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ, 
  
   ի 
  
   թղթոց 
  
   Մուրտիկեանցն 
  
   ): 
  
   Զոր 
  
   Ամիրային 
  
   ևս 
  
   ասասցես 
  
   ասէ: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   պատրիարքն 
  
   իւրով 
  
   ձեռամբ, 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   Հալապու 
  
   կողմանցն 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   մեզ 
  
   թէ՝ 
  
   կամիմք 
  
   Էջմիածնի 
  
   թեմ 
  
   լինիլ, 
  
   և 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   գրեալ 
  
   եմք 
  
   պատրիարքին 
  
   և 
  
   իշխանացն: 
  
   Ես 
  
   չգիտեմ 
  
   թէ 
  
   զինչ 
  
   են 
  
   գրեալ 
  
   ձեզ . 
  
   և 
  
   դուք 
  
   զի՞նչ 
  
   էք 
  
   պատասխանեալ 
  
   նոցա, 
  
   և 
  
   զինչ 
  
   միտս 
  
   ունին 
  
   իշխանքն: 
  
   Գրեսցես 
  
   մեզ 
  
   զմտաց 
  
   ձերոց: 
  
   Ես 
  
   ոչ 
  
   գրեցի 
  
   իշխանացն, 
  
   զի 
  
   մի 
  
   հռչակեսցի: 
  
   Թէպէտ 
  
   ի 
  
   նոցունց 
  
   օգուտ 
  
   չունիմք, 
  
   բայց 
  
   բարձրութիւն 
  
   է 
  
   անուան 
  
   Աթոռոյս 
  
   և 
  
   ձեզ 
  
   ևս 
  
   պարծանք՝ 
  
   որ 
  
   ի 
  
   ձեր 
  
   ժամանակս 
  
   լինի 
  
   և 
  
   ի 
  
   ձեռս 
  
   ձեր: 
  
   Եւ 
  
   լսէաք 
  
   թէ՝ 
  
   զՄատթէոս 
  
   երիցու 
  
   ինչքն 
  
   առեալ 
  
   են, 
  
   և 
  
   կամին 
  
   այնու 
  
   տուն 
  
   առնուլ 
  
   վասն 
  
   նուիրակաց 
  
   մերոց: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   մեր 
  
   նուիրակն 
  
   Բ 
  
   և 
  
   Գ 
  
   ամիս 
  
   նստի , 
  
   տունն 
  
   ի՞նչ 
  
   պիտոյ 
  
   է, 
  
   ոչ 
  
   միշտ 
  
   նստի 
  
   ի 
  
   քաղաքդ 
  
   որպէս 
  
   Երուսաղեմայ 
  
   վէքիլ: 
  
   Մանաւանդ 
  
   քաղցելոյն 
  
   հաց 
  
   է 
  
   պիտոյ 
  
   ասէ 
  
   և 
  
   հիւանդին, 
  
   այդ 
  
   տունդ 
  
   ապահով 
  
   ժամանակի 
  
   բան 
  
   է, 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   զհարկաւոր 
  
   ծախս 
  
   ունի 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   շինուածոց, 
  
   ևս 
  
   առաւել 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   սեան 
  
   եկեղեցւոյ, 
  
   զինչ 
  
   վայել 
  
   է 
  
   զեկեղեցին 
  
   թողուլ 
  
   և 
  
   տուն 
  
   առնուլ: 
  
   Եթէ 
  
   կամիք 
  
   Աթոռոյս 
  
   տալ 
  
   զայդ 
  
   դրամդ, 
  
   այսպէս 
  
   տուք: 
  
   Եւ 
  
   հարկ 
  
   յոյժ, 
  
   առ 
  
   ի 
  
   խափանել 
  
   զայն, 
  
   ի 
  
   զդրամն 
  
   Աթոռոյս 
  
   տալ 
  
   տացես : 
  
   Թէ 
  
   կամիս. 
  
   իշխանացն 
  
   ևս 
  
   ցոյց 
  
   տուր 
  
   զայս 
  
   գիր, 
  
   և 
  
   զմէնջ 
  
   ողջո՛յն 
  
   տուր 
  
   ամենիցն: 
  
   Տե՛ս 
  
   զայսմանէ 
  
   և 
  
   ի 
  
   ներքոյ 
  
   ի 
  
   փուսուլայոջ 
  
   Նազարէթին: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Խոջայ 
  
   Նազարէթն 
  
   և 
  
   պարոն 
  
   Թադէոսն 
  
   գրեաց, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   յապրիլի 
  
   Ա 
  
   և 
  
   մայիսի 
  
   Ա 
  
   գրեալ 
  
   գրեանցն: 
  
   Շնորհակալութիւն, 
  
   որ 
  
   զգրեանսն 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   որք 
  
   գնալոց 
  
   էին 
  
   ի 
  
   Մարչիլեա 
  
   աե 
  
   Շահրիմանեանց 
  
   Մարգարն, 
  
   յղեալ 
  
   էին, 
  
   (Որք 
  
   յիշեցան 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   հարկ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   գալն 
  
   պատասխանեաց 
  
   նոցին, 
  
   շուտով 
  
   յղեսցեն 
  
   աստ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   լիրբ 
  
   թղթաշինին 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   առ 
  
   պատրիարքն՝ 
  
   սոցա 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   գրեաց. 
  
   և 
  
   ասաց 
  
   զլիապէսն 
  
   ի 
  
   պատրիարքի 
  
   թղթոյն 
  
   իմանալ, 
  
   և 
  
   այնպէս 
  
   խօսիլ՝ 
  
   և 
  
   փարայ 
  
   չտալ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ԻԹ 
  
   գրեաց 
  
   զչարատպիչ 
  
   Պօղոսի 
  
   գրերն 
  
   յետս 
  
   տալոյ 
  
   Գէորգին 
  
   յորմէ 
  
   առեալ 
  
   էին, 
  
   նոքա 
  
   այժմ 
  
   գրէին 
  
   թէ 
  
   այսպէս 
  
   եմք 
  
   առնելոց. 
  
   ծասնորոյ՝ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   այդպէս 
  
   արարէք, 
  
   մեզ 
  
   չեն 
  
   պիտոյ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վերոյյիշեալ 
  
   մահտեսի 
  
   Գասպար 
  
   Ամիրայի 
  
   յղեալ 
  
   դրամոցն 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա՝ 
  
   սոցա 
  
   ծանոյց 
  
   ի 
  
   կարճոյ. 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   կամեցեալ 
  
   է 
  
   այնպէս 
  
   արարաք: 
  
   Գրեսջի՛ք 
  
   Առաքելին, 
  
   զի 
  
   մեզ 
  
   հասուսցէ 
  
   զայն 
  
   դրամն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետի 
  
   փօլիցային 
  
   զոր 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն, 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   Առաքելին 
  
   և 
  
   Սիմէօնօն 
  
   գրեաց 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ, 
  
   զնոյնս 
  
   և 
  
   սոցա՛ 
  
   գրեաց: 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   զի 
  
   զղապղն 
  
   յղեսցեն 
  
   ի 
  
   Զմիւռին 
  
   աե 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն, 
  
   և 
  
   զդրամն 
  
   մի՛ 
  
   խնդրեսցեն 
  
   ի 
  
   նմանէ. 
  
   զի 
  
   ոչ՛ 
  
   կարէ 
  
   տալ 
  
   ասէ, 
  
   և 
  
   նեղութիւն 
  
   կու 
  
   կրէ: 
  
   Այլ 
  
   ևս 
  
   ահա 
  
   գրեցի 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   Խոջայ 
  
   Առաքելն 
  
   յղեսցէ: 
  
   (Որպէս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   նորին 
  
   ևս 
  
   ասացաւ 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ): 
  
   ԻՍկ 
  
   զաւելորդ 
  
   յղեցելոյ 
  
   ղապզն 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   նա 
  
   յղեցի 
  
   ասէ: 
  
   Եւ 
  
   զթուղթն 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   յղեցի 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   հասուցանել 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   որովհետև 
  
   զնորին 
  
   թուղթն 
  
   նա 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Գրեաց 
  
   և 
  
   զմահն 
  
   թարջիման 
  
   Ստեփանին, 
  
   և 
  
   նորին 
  
   որպիսութեանց՝ 
  
   ասաց 
  
   ի 
  
   թղթոյ 
  
   պատրիարքին 
  
   իմանալ, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   զինչ 
  
   հասեալ 
  
   նմա 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   վարձուն, 
  
   և 
  
   զի՞նչ 
  
   մնացեալ, 
  
   զոր 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   պատրիարքին 
  
   տալ 
  
   եղբօրն: 
  
   Որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   նորին: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սոսա, 
  
   վասն 
  
   քորին, 
  
   զոր 
  
   տարի 
  
   մի 
  
   աւելի 
  
   էր՝ 
  
   զի 
  
   ունէր: 
  
   Որոյ 
  
   զորպէսն 
  
   գրեաց, 
  
   և 
  
   պատուիրեաց 
  
   հարցանել 
  
   անդ՝ 
  
   թերևս 
  
   զդեղ 
  
   մի 
  
   գտեալ 
  
   գրիցեն, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   պատրիարքին 
  
   ևս 
  
   ասացաւ 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   յոյժ 
  
   հարկ 
  
   առ 
  
   այս, 
  
   այսպէս 
  
   առնել 
  
   շուտով: 
  
   Փուսուլայ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սոսա 
  
   յոյժ 
  
   առանձին, 
  
   նոր 
  
   նշանագծօք, 
  
   մեր 
  
   Ղունկիանոս 
  
   վարդապետին: 
  
   (Քանզի 
  
   նոքա 
  
   յառաջ 
  
   զայն 
  
   խնդրեցին, 
  
   առ 
  
   ի 
  
   գրել 
  
   այնու 
  
   զծածուկ 
  
   որպիսութիւնս 
  
   մեզապատշաճս. 
  
   զորս 
  
   և 
  
   մեք 
  
   յղեցաք, 
  
   որով 
  
   այժմ 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   զնոր 
  
   ի 
  
   նորոյ 
  
   գրգռումն 
  
   Օսմանցւոց 
  
   և 
  
   Ռուսաց 
  
   ընդ 
  
   միմեանս 
  
   ի 
  
   պատերազմ, 
  
   ի 
  
   զԼամսայի 
  
   ելն 
  
   ևս 
  
   ): 
  
   Զի 
  
   Յակոբ 
  
   վարդապետն 
  
   զգործն 
  
   զերծեալ 
  
   էր 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   յղէր, 
  
   խնդրեաց 
  
   իմանալ 
  
   զպատճառն 
  
   և 
  
   գրել՝ 
  
   թէ 
  
   է՞ր 
  
   ոչ 
  
   յղէ: 
  
   (Զորոյ 
  
   զործմանէն 
  
   ասացաւ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   պատրիարքին 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   յարքունուստ 
  
   զֆարման 
  
   հանեալ՝ 
  
   զինչս 
  
   հանգուցեալ 
  
   տէր 
  
   Մատթէոսին 
  
   (որ 
  
   օ 
  
   վերն 
  
   յիշեցաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   պատրիարքին 
  
   ) 
  
   հանեալ 
  
   էին, 
  
   և 
  
   կամէին 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   իւրեանց 
  
   ծածկել: 
  
   Գրեաց 
  
   գրել՝ 
  
   թէ 
  
   զի՞նչ 
  
   կամին 
  
   առնել: 
 
       
  
   Եւ 
  
   Հալապու 
  
   ժողովուրդքն 
  
   զկաթողիկոսն 
  
   իւրեանց 
  
   հանեալ 
  
   անտի 
  
   անարգանօք, 
  
   կամէին 
  
   լինել 
  
   թէմ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս. 
  
   որ 
  
   և 
  
   երիցս 
  
   մահսար 
  
   էին 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   մեծն 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   նոսա, 
  
   թէ 
  
   այս 
  
   է 
  
   կամք 
  
   մեր. 
  
   իսկ 
  
   նոքա 
  
   չառնէին 
  
   ինչ 
  
   փոյթ, 
  
   գրեաց 
  
   իմանալ 
  
   և 
  
   գրել՝ 
  
   թէ 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ոչ 
  
   կամին: 
  
   Առ 
  
   սա 
  
   յղեաց 
  
   զպահարանն 
  
   պատրիարքին, 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Գրեաց 
  
   ևս 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   զթուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Զմիւռնիոյ 
  
   առաջնորդ 
  
   և 
  
   Նուիրակ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   գրեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Շանուցանելով 
  
   նախ՝ 
  
   թէ 
  
   առաջին 
  
   յղեալ 
  
   փօլիցայիդ 
  
   ղապզն 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   նոյեմբերի 
  
   Թ 
  
   ընդ 
  
   Մասեհեան 
  
   Եսայուն 
  
   յղեցի 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   ի 
  
   Թօխաթ՝ 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   հասուցանել. 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   զայս 
  
   ). 
  
   իսկ 
  
   Եսային 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   չէ 
  
   հասուցեալ 
  
   Աղամջանին, 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   ո՛չ 
  
   հասանի. 
  
   այլ 
  
   դու 
  
   լեր 
  
   միամիտ, 
  
   զի 
  
   այն 
  
   դրամն 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   է 
  
   հասեալ 
  
   և 
  
   Եսային 
  
   թէ 
  
   ո՞ւր 
  
   է, 
  
   իմա, 
  
   և 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   խնդրեա՛ 
  
   զայն : 
  
   Այլ 
  
   և 
  
   Տօնացոյցքն 
  
   հասեալ 
  
   էին 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   (որք 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   և 
  
   այլ 
  
   յառաջ 
  
   յիշեցան 
  
   ): 
  
   Բայց 
  
   մեք 
  
   գրեալ 
  
   էաք 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին 
  
   Լ 
  
   հատ 
  
   յղել. 
  
   խա 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   Ի 
  
   հատ 
  
   է 
  
   հասեալ: 
  
   Ուստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   գրել 
  
   զորպէսն: 
  
   Եւ 
  
   զտօնացոյցն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   պահել՝ 
  
   և 
  
   խնդրողացն 
  
   տալ 
  
   գ 
  
   ղռուշով: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   դրա,
  
   ն 
  
   որ 
  
   և 
  
   թղթոջ 
  
   Նազարէթին 
  
   յիշեցաւ, 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   դ 
  
   արանց 
  
   թօխաթցւոց 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն: 
  
   Ընդ 
  
   որ 
  
   գրեաց 
  
   զշնորհակալութիւն: 
  
   եւ 
  
   զի 
  
   գրեաց 
  
   Աղամջանին 
  
   յղել 
  
   զայն 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Առաքելն, 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Բայց 
  
   որ 
  
   յառաջ 
  
   զղապզ 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   Նազարէթն 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   գրեաց 
  
   նմա 
  
   յղել 
  
   և 
  
   դրամն 
  
   չխնդրել, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   նորին 
  
   թղթոջն 
  
   ասացաւ 
  
   ), 
  
   զայն 
  
   ևս 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Բայց 
  
   դու 
  
   թէ 
  
   ասէ 
  
   կարիցես 
  
   զայն 
  
   ևս 
  
   տալ, 
  
   շատ 
  
   լաւ 
  
   լինի: 
  
   Իսկ 
  
   որ 
  
   ընդ 
  
   սմին 
  
   աւելի 
  
   ևս 
  
   էր 
  
   յղեալ, 
  
   ղապզ 
  
   այնր 
  
   աղագաւ 
  
   յատուկ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յիշեցուցանելով 
  
   այսպէս 
  
   թէ՝ 
  
   այնքան 
  
   դրամ 
  
   որ 
  
   հասուցեալ 
  
   էիր 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն՝ 
  
   իմացաք. 
  
   այլ 
  
   Ա 
  
   ղապզ 
  
   յառաջ 
  
   յղեալ 
  
   եմք 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   Նազարէթն՝ 
  
   քեզ 
  
   հասուցանել. 
  
   մնացելոյն 
  
   աղագաւ 
  
   ևս 
  
   այս 
  
   թուղթս 
  
   լիցի 
  
   քեզ 
  
   ղապզ: 
  
   Զայս 
  
   բաց 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   յղեաց 
  
   հասուցանել 
  
   առ 
  
   սա: 
  
   Եւ 
  
   բաց 
  
   այսց 
  
   դրամոյս, 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   թօխաթցի 
  
   Ամլիկին 
  
   ևս 
  
   հասեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   դրամ 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետն 
  
   զոր 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   զթուղթ 
  
   առ 
  
   նոյն 
  
   թոխաթցի 
  
   Ամլիկն, 
  
   թէ 
  
   դու 
  
   որ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   մեր 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   այսքան 
  
   դրամ 
  
   էիր 
  
   հասուցեալ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   վէքիլն, 
  
   ահա 
  
   և 
  
   մեք 
  
   զայս 
  
   օրհնութեան 
  
   թուղթս 
  
   իբր 
  
   զղապզ 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   յղեցաք, 
  
   զի 
  
   դու 
  
   միամտեալ 
  
   յղեսցես 
  
   ի 
  
   Զմիւռին 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն, 
  
   զի 
  
   նա 
  
   ևս 
  
   միամտիցի: 
  
   Զայս 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետն 
  
   յղեցաք 
  
   յղեցաք 
  
   տալ 
  
   նմա. 
  
   (որպէս 
  
   յետոյ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   նոին 
  
   ևս 
  
   եմ 
  
   ասելոց 
  
   ) 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   զայս 
  
   ևս 
  
   ծանոյց 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին, 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   զյաս 
  
   դրամս 
  
   ևս 
  
   ընդ 
  
   վերոյիշեալ 
  
   դրամոյն 
  
   ի 
  
   միասին 
  
   մեզ 
  
   հասեալ 
  
   իմասցիս. 
  
   և 
  
   միամիտ 
  
   լիցիս, 
  
   և 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   ամենիցն, 
  
   զայս 
  
   թուղթս 
  
   ևս 
  
   իբր 
  
   ղապզ 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   պահեսցես, 
  
   զի 
  
   յաւուր 
  
   հաշուատրութեանդ 
  
   քեզ 
  
   պիտոյասցի: 
  
   Եւ 
  
   սա 
  
   զխնդիր 
  
   իմն 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   Ղուկաս 
  
   վարդապետին 
  
   ասել 
  
   սրբազան 
  
   վեհին: 
  
   Առ 
  
   որ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   այժմ 
  
   ձեռնհաս 
  
   չեղաք, 
  
   յետոյ 
  
   գրելոց 
  
   եմք. 
  
   անհոգ 
  
   լեր: 
  
   Ծանոյց 
  
   և 
  
   զայս, 
  
   թէ՝ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   ղափանցի 
  
   Յարութիւնի 
  
   որդի 
  
   Հայրապետ 
  
   կայ՝ 
  
   զոր 
  
   մեզ 
  
   վէքիլ 
  
   եմք 
  
   արարեալ, 
  
   եթէ 
  
   բան 
  
   ինչ 
  
   պատահիցի 
  
   նմա 
  
   պատշաճ, 
  
   գրեա՛ 
  
   նմա: 
  
   Փոքր 
  
   ինչ 
  
   ևս 
  
   զբարւոք 
  
   որպիսութեանցն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   գրեաց. 
  
   նաև 
  
   խախտիլ 
  
   սեան 
  
   եկեղեցւոյն 
  
   և 
  
   զնորոգել 
  
   տալն. 
  
   յոր 
  
   ասէ 
  
   յոյժ 
  
   ծախք 
  
   լինին: 
  
   Ողջոյն 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   Ապրօզատէիցն, 
  
   այսինքն 
  
   Աստուածատուր 
  
   Գալուստ 
  
   և 
  
   Առաքել 
  
   Աղայիցն, 
  
   և 
  
   տէր 
  
   Ստեփանին 
  
   յատուկ, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   ամենայն 
  
   քահանայից 
  
   և 
  
   իշխանաց 
  
   տեղւոյն: 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   վէքիլ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   Իթ 
  
   գրեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Վասն 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետի 
  
   առաջին 
  
   փօլիցային 
  
   դարձեալ 
  
   ղապզ 
  
   խնդրէր: 
  
   Ուստի՝ 
  
   որպէս 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին, 
  
   նոյնպէս 
  
   և 
  
   սմա 
  
   գրեաց 
  
   զյղելն 
  
   յառաջագոյն 
  
   զայն 
  
   ղապզն 
  
   ընդ 
  
   Մասեհեան 
  
   Եսայուն 
  
   ի 
  
   նոյեմբերի 
  
   Թ: 
  
   Զայս 
  
   դրամոյ 
  
   և 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանի 
  
   ընդ 
  
   նմին 
  
   այլ 
  
   ևս 
  
   դրամ 
  
   յղելոյն 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ, 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մսրլեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորին: 
  
   Չիմացաք 
  
   ասէ 
  
   թէ 
  
   Եսային 
  
   ո՞ւր 
  
   մնաց, 
  
   որ 
  
   զայն 
  
   թուղթսն 
  
   քեզ 
  
   ո՛չ 
  
   հասոյց: 
  
   Այլ 
  
   մեք 
  
   գրեցաք 
  
   ասէ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   զհասանիլն 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   այն 
  
   դրամոյն, 
  
   աի 
  
   միամտիցի: 
  
   Եւ 
  
   քոյդ 
  
   յղեցելոյ 
  
   կողմանէն 
  
   ևս 
  
   դու 
  
   միամիտ 
  
   լեր. 
  
   զի 
  
   մեզ 
  
   է 
  
   հասեալ 
  
   ընդ 
  
   այն 
  
   դրամոյն 
  
   քոյ 
  
   յղեալն 
  
   ևս: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   Գաղատիոյ 
  
   նուիրակ 
  
   Աստւածատուր 
  
   վարդապետն՝ 
  
   (որ 
  
   իմարտի 
  
   ԻԹ 
  
   յիշեցաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետին 
  
   ). 
  
   դրամ 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   զոր 
  
   և 
  
   սա 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   առ 
  
   Մսրլեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգոր 
  
   գանձապետն 
  
   մեր , 
  
   և 
  
   առ 
  
   Ղուկաս 
  
   Աղայն՝ 
  
   հասուցանել 
  
   մեզ: 
  
   Ուստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   զշնորհակալութիւն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   դրամոյն 
  
   գրեաց 
  
   զղապզ 
  
   առ 
  
   Գաղատիոյ 
  
   նուիրակ 
  
   Ասատուածատուր 
  
   վարդապետն, 
  
   միամտութիւն 
  
   վասն 
  
   հասանելոյն 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   յանդիմանութիւն 
  
   վասն 
  
   գիր 
  
   չգրելոյն 
  
   աստ: 
  
   Եւ 
  
   հարկ՝ 
  
   զգիրն 
  
   պակաս 
  
   չառնել 
  
   և 
  
   զգործն 
  
   շուտ 
  
   աւարտել 
  
   և 
  
   գալ: 
  
   Զայս 
  
   յղեցաք 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն՝ 
  
   զի 
  
   ինքն 
  
   միամտեալ 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   նա 
  
   ի 
  
   միամտութիւն 
  
   նմին: 
  
   Այլև՝ 
  
   Բ 
  
   օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   էր 
  
   խնդրեալ 
  
   վասն 
  
   արդիւնս 
  
   թուղթ 
  
   էր 
  
   խնդրեալ 
  
   վասն 
  
   արդիւնս 
  
   ինչ 
  
   տուողաց , 
  
   որոց 
  
   զմինն 
  
   բացարձակ 
  
   չէր 
  
   գրեալ 
  
   չէր 
  
   թէ՝ 
  
   առ 
  
   ո՞վ 
  
   գրեսցուք 
  
   զթուղթն, 
  
   ուստի 
  
   գրեաց 
  
   նոր 
  
   գրել՝ 
  
   զի 
  
   գրեսցէ: 
  
   Եւ 
  
   զմիւսն՝ 
  
   որ 
  
   էր 
  
   վասն 
  
   կտակի 
  
   միոյ՝ 
  
   զոր 
  
   Մկրտիչ 
  
   ոմն 
  
   ի 
  
   վախճանելն 
  
   կտակեալ 
  
   էր 
  
   վասն 
  
   նորին 
  
   զօրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Գալուստ 
  
   ոմն, 
  
   որ 
  
   զայն 
  
   կտակն 
  
   տուեալ 
  
   էր 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին: 
  
   Զայս 
  
   ևս 
  
   յիշեցաք 
  
   առ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վիճոյ 
  
   Կեսարացւոցն 
  
   էր 
  
   գրեալ՝ 
  
   զոր 
  
   արարեալ 
  
   էին 
  
   ընդ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Սահակ 
  
   վարդապետին: 
  
   Թուղթսն 
  
   ևս 
  
   սա՛ 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   աստ 
  
   յայնժամ: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   ահա 
  
   հաշտեալ 
  
   են 
  
   ընդ 
  
   միմեանս, 
  
   և 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   մեզ. 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   գրեսցաք 
  
   նուիրակին 
  
   խաղաղութեամբ 
  
   վարիլ 
  
   ընդ 
  
   նոսա, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   եղեալ 
  
   տօնացուցիցն 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   Դ 
  
   հատ 
  
   ծախեալ 
  
   եմ, 
  
   և 
  
   այլ 
  
   ոչ 
  
   ծախի: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   զի՞նչ 
  
   շուտափոյթ 
  
   լինիս, 
  
   թող 
  
   մնասցեն 
  
   առ 
  
   քեզ, 
  
   և 
  
   երբ 
  
   ծախիցի, 
  
   յայնժամ 
  
   ծախեա 
  
   Գ 
  
   ղռուշով՝ 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   պակաս: 
  
   Այլ 
  
   և՝ 
  
   զայն 
  
   դրամն 
  
   զոր 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   գրէր 
  
   թէ 
  
   յղեցի 
  
   ի 
  
   Թօխաթ՝ 
  
   դեռ 
  
   չէր 
  
   հասեալ 
  
   առ 
  
   սա՝ 
  
   զոր 
  
   գրէր: 
  
   Ուստի 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   Դ 
  
   մարդոյ 
  
   ձեռօք 
  
   է 
  
   յղեալ 
  
   այսինքն՝ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Իփակօղլի 
  
   Աղայեկի 
  
   որդի 
  
   Աւետիքին, 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Խօջայ 
  
   Փիլիպպոսին, 
  
   և 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Փամբուղչի 
  
   օղլի 
  
   Պետրոսին, 
  
   և 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Իւսիւֆ 
  
   օղլի 
  
   Չրաղ 
  
   Մարտիրոսին, 
  
   զորս 
  
   ի 
  
   հասանելն 
  
   առ 
  
   քեզ՝ 
  
   բոլորապէս 
  
   առնուցուս 
  
   ասէ, 
  
   և 
  
   յղեսցես 
  
   իԿարին 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Առաքելն, 
  
   որպէս 
  
   և 
  
   նոքա 
  
   քեզ 
  
   գրելոց 
  
   են: 
  
   Եւ 
  
   որպէս 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին՝ 
  
   նոյնպէս 
  
   և 
  
   սմա՛ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   Ղափանցի 
  
   Յարութիւնի 
  
   որդի 
  
   Հայրապետ 
  
   կայ, 
  
   մեզ 
  
   վէքիլ 
  
   եմք 
  
   արարեալ՝ 
  
   եթէ 
  
   գիր 
  
   կամ 
  
   այլ 
  
   ինչ 
  
   ուղարկելոյ 
  
   լինիս, 
  
   նմա՛ 
  
   յղեա՛: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   սրբոյ 
  
   մեռոնին 
  
   աղաչէր 
  
   թէ՝ 
  
   զօրհնութեան 
  
   ժամանակն 
  
   ազդեա՛, 
  
   զի 
  
   եկից: 
  
   գրեաց 
  
   թէ 
  
   ես 
  
   յանցեալ 
  
   ամին 
  
   մինչ 
  
   որդիքդ 
  
   եկին, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   յունիսի 
  
   Ը .
  
   ) 
  
   ընդ 
  
   նոսա 
  
   գրեցի, 
  
   և 
  
   բերանով 
  
   ևս 
  
   ասացի, 
  
   թէ 
  
   յեկօղ 
  
   ամին 
  
   ի 
  
   հոգեգալստեանն 
  
   օրհնելոց 
  
   եմք: 
  
   Այժմ 
  
   որովհետև 
  
   այսքան 
  
   խառնակութիւնք 
  
   գոն 
  
   ի 
  
   միջի 
  
   չկամեցաք, 
  
   զի 
  
   մի՛ 
  
   խառնիճաղանճ 
  
   լիցի 
  
   յայս 
  
   ահաբեկութիւնս: 
  
   Բայց 
  
   յայն 
  
   ապաստանէաք, 
  
   թէ 
  
   դուք 
  
   գիտքէք, 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   և 
  
   ձեզ 
  
   չգրեցաք: 
  
   Մանաւանդ 
  
   զի 
  
   այնպէս 
  
   գիտէի 
  
   թէ՝ 
  
   և 
  
   դուք 
  
   կուլսէք, 
  
   զի 
  
   յաղուհացին 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   գրեալ 
  
   էի: 
  
   Այժմ 
  
   բանն 
  
   այսպէս 
  
   եղև, 
  
   թողութիւն 
  
   առնես. 
  
   դեռ 
  
   մինչև 
  
   ցարդ 
  
   վասն 
  
   այս 
  
   վատ 
  
   համբաւոցս 
  
   դեռ 
  
   ուխտաւոր 
  
   գալոյ 
  
   ձայն 
  
   չկայ: 
  
   Տեսցուք 
  
   Աստւած 
  
   զի՞նչ 
  
   տնօրինէ: 
  
   Եւ 
  
   ծանոյց 
  
   զյղելն 
  
   յառաջ 
  
   զղապզ 
  
   առ 
  
   Նազարէթն, 
  
   զի 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   թուղթս 
  
   նոցին 
  
   ): 
  
   Եւ 
  
   զպատճառն 
  
   ևս 
  
   ծանոյց, 
  
   որ 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   թուղթս 
  
   նոցին 
  
   և 
  
   ի 
  
   վերոյսն, 
  
   զի 
  
   գրեցաք 
  
   ասէ 
  
   Նազարէթին 
  
   տալ: 
  
   Այժմ 
  
   որովհետև 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   է 
  
   յղեալ, 
  
   գրեցի 
  
   ահա 
  
   Նազարէթին, 
  
   որ 
  
   զայն 
  
   ղապզն 
  
   առ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետն 
  
   յղէ, 
  
   և 
  
   դրամն 
  
   չառնու: 
  
   ահա 
  
   նա 
  
   զայն 
  
   ղապզն 
  
   կու 
  
   յղէ 
  
   առ 
  
   նա. 
  
   մնացելոյ 
  
   զապզն 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   յղեցի, 
  
   զի 
  
   յղեսցես 
  
   առ 
  
   նա. 
  
   (որպէս 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետի 
  
   թղթոջն 
  
   ևս 
  
   ասացի 
  
   ): 
  
   Որ 
  
   ահա 
  
   իւրեան 
  
   բոլոր 
  
   նոր 
  
   յղեալ 
  
   դրամոյ, 
  
   ղապզերն 
  
   իւրեան 
  
   հասանեն, 
  
   դու 
  
   ևս 
  
   ասէ 
  
   ծանո՛ 
  
   նմա: 
  
   Զթուղթ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յղեաց 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   նա: 
  
   Թուղթս 
  
   ևս 
  
   ի 
  
   Կարին՝ 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետն 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   որ 
  
   գրեցեալ 
  
   էր 
  
   յապրիլի 
  
   ԺԸ: 
  
   Առ 
  
   որ 
  
   հասեալ 
  
   էր 
  
   թուղթ 
  
   սրբազան 
  
   վեհին, 
  
   զոր 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   այժմ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   հարազատութեամբ 
  
   ծառայել 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս: 
  
   Որոյ 
  
   աղագաւ, 
  
   և 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա 
  
   օրհնութիւն 
  
   և 
  
   շնորհակալութիւն, 
  
   և 
  
   զկոնդակ 
  
   ևս 
  
   վասն 
  
   վէքիլութեան 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   Կարնոյ 
  
   ժողովուրդսն , 
  
   և 
  
   վէքիլ 
  
   կարգեաց 
  
   զնա 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս: 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   ամենեցուն, 
  
   զի 
  
   ամենեքեանքն 
  
   օժանդակ 
  
   լիցին 
  
   նմա, 
  
   մի 
  
   ոք 
  
   խոչ 
  
   և 
  
   հակառակ 
  
   լիցի 
  
   գործոյն: 
  
   Եւ 
  
   ունի 
  
   դա 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   զհրաման 
  
   զի 
  
   ի 
  
   չլինելն 
  
   յայդր 
  
   մեր 
  
   նուիրակին, 
  
   կտակաց՝ 
  
   հոգեբաժնից, 
  
   խոստմանց՝ 
  
   և 
  
   այլոց 
  
   այսպիսեաց 
  
   մուղայէթ 
  
   լեալ՝ 
  
   առնուցու 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   հասուսցէ, 
  
   և 
  
   գրեսցէ, 
  
   զի 
  
   առ 
  
   տուօղսն 
  
   զթուղթս 
  
   օրհնութեան 
  
   գրեսցուք: 
  
   Զայս 
  
   առ 
  
   սա 
  
   յղեաց, 
  
   և 
  
   պատւիրեաց 
  
   տալ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետին, 
  
   զի 
  
   ծանուցմամբ 
  
   կարդալ 
  
   տայցէ, 
  
   և 
  
   ապա 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   առնուցու, 
  
   և 
  
   գործոյն 
  
   միամտութեամբ 
  
   մուղայէթ 
  
   լիցի: 
  
   Այլև՝ 
  
   վասն 
  
   Գաղատիոյ 
  
   նւիրակ 
  
   Աստուածատուր 
  
   վարդապետի 
  
   դրամոյն՝ 
  
   զոր 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանն 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   այն 
  
   ի 
  
   Կարին, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   նորին 
  
   ասացաւ 
  
   ) 
  
   էր 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Թօխաթցի 
  
   Ամլիկին, 
  
   և 
  
   Թօխաթցի 
  
   Եսայուն. 
  
   գրեաց 
  
   առնուլ 
  
   զայնս 
  
   ի 
  
   նոցունց 
  
   ձեռամբ 
  
   հարազատ 
  
   գանձապետին 
  
   մերոյ 
  
   Մսրլեան 
  
   մահըեսի 
  
   Գրիգորին, 
  
   և 
  
   ընդ 
  
   միս 
  
   դրամոյն 
  
   զոր 
  
   զԱմլիկէն 
  
   առեալ 
  
   էր, 
  
   պահել 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   և 
  
   չըխառնել, 
  
   և 
  
   յղել 
  
   ի 
  
   Բայազիտ 
  
   առ 
  
   տէր 
  
   Վահանն, 
  
   կամ 
  
   ի 
  
   Կարսառ 
  
   Գէորգն, 
  
   զի 
  
   նոքա 
  
   մեզ 
  
   հասուսցեն, 
  
   կամ 
  
   թէ 
  
   աստ 
  
   որիշ 
  
   հաւատարիմ 
  
   եկօղ 
  
   լիցի, 
  
   աստ 
  
   յղել 
  
   նորին 
  
   ձեռամբն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   յԱմլիկէն 
  
   առեալ 
  
   դրամոյն 
  
   ղապզն, 
  
   որ 
  
   գրեցեալ 
  
   էր՝ 
  
   (որ 
  
   յիշեցաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Եսայի 
  
   վարդապետին 
  
   ) 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   տալ 
  
   նմա: 
  
   Զթուղթ 
  
   մահտեսի 
  
   Աղամջանին 
  
   ևս 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   առ 
  
   նա 
  
   հասուցանել: 
  
   Յիշելով 
  
   թէ՝ 
  
   նորա 
  
   յղեալ 
  
   դրամոց 
  
   յայդր 
  
   թղթոջդ 
  
   շուտով 
  
   յղեա՝: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   որ 
  
   ըստ 
  
   գրեցելոյ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետին 
  
   թուղթ 
  
   գրեցաւ 
  
   առ 
  
   տէր 
  
   Յակոբի 
  
   կին 
  
   Խանումն, 
  
   նուիրակն 
  
   և 
  
   սա 
  
   տուեալ 
  
   էին 
  
   նմա, 
  
   և 
  
   բաց 
  
   ի 
  
   հայերէն 
  
   գրոյն 
  
   զոր 
  
   առեալ 
  
   էին, 
  
   յանձն 
  
   էին 
  
   առնուլ 
  
   տուեալ՝ 
  
   զի 
  
   տաճկերէն 
  
   ևս 
  
   տացէ 
  
   գիր: 
  
   Եւ 
  
   առ 
  
   ի 
  
   հաստատութիւն 
  
   վախուպ 
  
   լինելոյ 
  
   տանն, 
  
   յօժարեցուցեալ 
  
   էին 
  
   զպառաւն, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   տարւոջն 
  
   Բ 
  
   ղռուշ 
  
   քերայ 
  
   տացէ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս. 
  
   զայս 
  
   այսպէս 
  
   սահմանեալ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին: 
  
   Ընդ 
  
   որ 
  
   հաճեցաւ, 
  
   և 
  
   գրեաց 
  
   այնպէս 
  
   առնել: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   յառաջ 
  
   մեր 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետն 
  
   Ա 
  
   դաւթար 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն 
  
   վասն 
  
   իրաց 
  
   ոմանց 
  
   հարկաւորաց՝ 
  
   առնուլ 
  
   և 
  
   յղել. 
  
   և 
  
   նա 
  
   տուեալ 
  
   էր 
  
   սմա՝ 
  
   զի 
  
   հոգասցէ, 
  
   զոր 
  
   և 
  
   սա 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին: 
  
   Ո՛ւստի՝ 
  
   գրեաց 
  
   առնուլ 
  
   զայն 
  
   ամենայն 
  
   և 
  
   յղել 
  
   աստ, 
  
   և 
  
   զգինն 
  
   ի 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետէն 
  
   առնուլ: 
  
   Եւ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն 
  
   այժմ 
  
   վէքիլ 
  
   վէքիլ 
  
   կարգեաց 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   ի 
  
   տեղի 
  
   առաջնորդի 
  
   (որպէս 
  
   ասելոց 
  
   եմ 
  
   յետոյ 
  
   ). 
  
   զոր 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   եւ 
  
   վասն 
  
   բանից 
  
   Արապկերցի 
  
   Մարտիրոսին, 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մուրտիկեանցն 
  
   ասացաւ 
  
   ). 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   թէ՝ 
  
   մեզ 
  
   դրամ 
  
   է 
  
   տալոյ. 
  
   Խոջայ 
  
   Առաքելին 
  
   գրեմք 
  
   որ 
  
   առնու, 
  
   մեզ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   թէ՝ 
  
   յայս 
  
   տարի 
  
   կառնում, 
  
   դու 
  
   ևս 
  
   մուղայէթ 
  
   լեր, 
  
   տե՛ս 
  
   տալոյ 
  
   նշան 
  
   գո՞յ 
  
   թէ 
  
   ոչ՛, 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   գրեա՛: 
  
   Եւ 
  
   որ 
  
   յապրիլի 
  
   ԻԲ 
  
   գրեաց 
  
   Մսրլեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորին, 
  
   ի 
  
   յոյն 
  
   Խօջայ 
  
   Եակուբ 
  
   օղլուցն 
  
   դրամ 
  
   առնուլ՝ 
  
   զի 
  
   փօլիցայ 
  
   արասցէ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Թօխաթու 
  
   նուիրակ 
  
   Սահակ 
  
   վարդապետին: 
  
   Էհարց 
  
   այժմ 
  
   սմա, 
  
   թէ 
  
   այն 
  
   ո՞րպէս 
  
   եղև, 
  
   մեզ 
  
   գրեա՛: 
  
   Գանձապետին 
  
   ևս 
  
   ողջոյն 
  
   գրեաց: 
  
   Եւ 
  
   այլ 
  
   բանք 
  
   առ 
  
   այսոսիկ: 
  
   Իսկ 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   ԺԳ 
  
   առ 
  
   ժողովուրդն 
  
   Կարնոյ, 
  
   և 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց 
  
   և 
  
   խոստացաւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   առաջնորդ 
  
   յղել: 
  
   Այլ 
  
   զի 
  
   վասն 
  
   խառնակ 
  
   լինելոյ 
  
   տեզւոյն, 
  
   և 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   մտացն 
  
   զբաղմանց 
  
   ի 
  
   պէսպէս 
  
   ցաւոց, 
  
   չկարաց 
  
   մինչև 
  
   ցարդ 
  
   զառաջնորդ 
  
   յղել 
  
   անդ, 
  
   և 
  
   այժմ 
  
   ևս 
  
   չլինէր 
  
   ձեռնտու 
  
   յղել. 
  
   վասնորոյ 
  
   զկոնդակ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   ժողովուրդսն 
  
   Կարնոյ՝ 
  
   և 
  
   զնուիրակ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն 
  
   վէքիլ 
  
   արար, 
  
   զի 
  
   ժամանակ 
  
   ինչ 
  
   ընդ 
  
   նուիրակութեան 
  
   և 
  
   զառաջնորդութեան 
  
   գործն 
  
   հոդասցէ, 
  
   մինչև 
  
   յետոյ 
  
   ժամանակ 
  
   գտեալ, 
  
   զոմն 
  
   պատշաճաւոր 
  
   առաջնորդ 
  
   անդ 
  
   յղեսցէ: 
  
   Անդ 
  
   ծանոյց 
  
   ժողովրդեանն 
  
   զայն 
  
   յաջողութիւն 
  
   առաջադրութեանն 
  
   իւրոյ. 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   ասէ 
  
   զքազաքդ 
  
   ֆարմանով 
  
   ի 
  
   մեր 
  
   կողմն 
  
   արկաք, 
  
   զի 
  
   մեր 
  
   մարդն 
  
   լիցի, 
  
   և 
  
   յայդր 
  
   պատահեալ 
  
   բանիցն 
  
   մերոց 
  
   ևս 
  
   հոգ 
  
   տարցէ: 
  
   Եւ 
  
   թէպէտ 
  
   այսպէս 
  
   կամեցաք 
  
   ասէ 
  
   և 
  
   արարաք, 
  
   բայց 
  
   մինչ 
  
   Աստուծոյ 
  
   կամքն 
  
   ո՛չ 
  
   հաճեսցի, 
  
   մեր 
  
   կամեցեալն 
  
   ո՛չ 
  
   ինչ 
  
   է: 
  
   Զի 
  
   յայսքան 
  
   ժամանակ 
  
   զմիջոց 
  
   մի 
  
   ոչ 
  
   գտաք, 
  
   զի 
  
   ապահով 
  
   մնասցուք 
  
   ի 
  
   ցաւոց, 
  
   և 
  
   զայսպիսի 
  
   օգտաւոր 
  
   բանս 
  
   հոգասցուք: 
  
   Զի 
  
   յօրն 
  
   մէկ 
  
   կերպ 
  
   այլայլութիւն 
  
   և 
  
   վրդովումն 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   անկանի, 
  
   և 
  
   խափան 
  
   ածէ 
  
   մերոց 
  
   դիտմանց: 
  
   Վասնորոյ՝ 
  
   ժամանակ 
  
   ինչ 
  
   վէքիլ 
  
   կարգեցաք 
  
   զՄեսրօպ 
  
   վարդապետդ, 
  
   որովհետև 
  
   ի 
  
   քաղաքդ 
  
   է, 
  
   և 
  
   ոչ 
  
   երթայ 
  
   յայլուր, 
  
   զի 
  
   ընդ 
  
   նուիրակութեանն 
  
   և 
  
   զառաջնորդութիւն 
  
   արասցէ 
  
   ժամանակ 
  
   ինչ, 
  
   մինչև 
  
   անցցէ 
  
   այս 
  
   մրրիկս, 
  
   և 
  
   մեք 
  
   և 
  
   դուք 
  
   միամտիցուք, 
  
   և 
  
   ապա 
  
   զռաջնորդ 
  
   յղեսցուք 
  
   յայրդ: 
  
   Եւ 
  
   պատուէր 
  
   սիրով 
  
   հնազանդել 
  
   նմա, 
  
   և 
  
   չլինել 
  
   ումէք 
  
   նմա 
  
   ներհակ, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   կարգն 
  
   է. 
  
   ունի 
  
   ասէ 
  
   իշխանութիւն 
  
   գործելոյ 
  
   զամենայն 
  
   գործս 
  
   առաջնորդական, 
  
   և 
  
   գիտութեամբ՛ 
  
   իշխանաց 
  
   և 
  
   եկեղեցպանացն, 
  
   վանից 
  
   արդեանցն 
  
   ևս 
  
   վերահասու 
  
   լինիլ՝ 
  
   զի 
  
   մի՛ 
  
   ինչ 
  
   կորիցէ 
  
   և 
  
   վատնեսցի 
  
   ի 
  
   զուր: 
  
   Եւ 
  
   առանց 
  
   հրամանի 
  
   դորա 
  
   մի՛ 
  
   ոք 
  
   ի 
  
   գործս 
  
   օրինաց 
  
   եկեղեցւոյ 
  
   ձեռնամխեսցի: 
  
   Եւ 
  
   առ 
  
   այսոսիկ 
  
   բազում 
  
   պատուէրք: 
  
   Օրինակք 
  
   այս 
  
   թղթոյս՝ 
  
   և 
  
   Հայրապետի 
  
   վէքիլութեան 
  
   թղթոյն, 
  
   ի 
  
   բոլորագրահամար 
  
   տետրոջն 
  
   են, 
  
   յերեսն՝ 
  
   ՉԺԷ, 
  
   ՉԺԸ: 
  
   Զայս 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   Մեսրօպ 
  
   վարդապետն, 
  
   և 
  
   զթուղթ 
  
   ևս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   և 
  
   պատուիրեաց 
  
   հնազանդիլ 
  
   հրամանաց 
  
   օրեանց, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   կոնդակոջ 
  
   գրեալ 
  
   է՝ 
  
   այնպէս 
  
   առնել: 
  
   Զի 
  
   որովհետև 
  
   ասէ 
  
   ժամանակս 
  
   այսպէս 
  
   վրդովեցեալ 
  
   է, 
  
   և 
  
   դու 
  
   ո՛չ 
  
   կարես 
  
   ելանել 
  
   ի 
  
   վիճակսն, 
  
   և 
  
   յայդր 
  
   երկարապէս 
  
   նստիս, 
  
   և 
  
   այդ 
  
   քաղաքդ 
  
   ևս 
  
   առանց 
  
   հովուի 
  
   կայ. 
  
   և 
  
   մեք 
  
   ամձեռնհաս 
  
   լինիմք 
  
   ըստ 
  
   պատշաճի 
  
   և 
  
   ըստ 
  
   յարմարութեան 
  
   զառաջնորդ 
  
   յղել 
  
   յայդր 
  
   ի 
  
   ներկայումս: 
  
   Վասնորոյ 
  
   այսպէս 
  
   տեսաք 
  
   պատշաճ, 
  
   զոր 
  
   և 
  
   դու 
  
   առնել 
  
   պարտիս, 
  
   և 
  
   ընդ 
  
   դմին 
  
   զքո 
  
   նուիրակութեան 
  
   գործն 
  
   ևս 
  
   յառաջացուցանել. 
  
   և 
  
   զհարկաւոր 
  
   որպիսութիւնս 
  
   մեզ 
  
   գրել՝ 
  
   մանաւանդ 
  
   վասն 
  
   պատերազմացն 
  
   զփայակն 
  
   վասն 
  
   այս 
  
   իսկ 
  
   առաքեցաք 
  
   ի 
  
   մայիս 
  
   ամսոյս 
  
   ԻԱ: 
  
   Պատուիրեաց 
  
   ևս 
  
   զվէքիլ 
  
   Հայրապետի 
  
   կոնդակն 
  
   ծանուցմամբ 
  
   ընթեռնուլ 
  
   տալ 
  
   յեկեղեցւոջն, 
  
   և 
  
   զնա 
  
   վէքիլ 
  
   հաստատել: 
  
   (Որպէս 
  
   ի 
  
   նորին 
  
   թղթոջն 
  
   ևս 
  
   ասացաւ 
  
   ): 
  
   Էհարց 
  
   և 
  
   վասն 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Առաքելին, 
  
   թէ 
  
   գալո՞յ 
  
   էր 
  
   աստ, 
  
   որպէս 
  
   եղև: 
  
   Եւ 
  
   այլ 
  
   որիշ 
  
   եկօղք 
  
   զո՞ն 
  
   թէ 
  
   ոչ: 
  
   (Որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   մայիս 
  
   ամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ): 
  
   Էհարց 
  
   և 
  
   զորպիսութեանց 
  
   Իբրահիմ 
  
   Աֆանդուն 
  
   որ 
  
   անդ 
  
   էր 
  
   դեռ: 
  
   Նաև 
  
   պապտիլ 
  
   սեան 
  
   սուրբ 
  
   եկեղեցւոյն, 
  
   և 
  
   իւր 
  
   բերել 
  
   տալն 
  
   զճարտարապետս 
  
   ի 
  
   շինեցուցանել, 
  
   սմա 
  
   ևս 
  
   ծանոյց. 
  
   ըրպէս 
  
   պատրիարքին՝ 
  
   և 
  
   այլոցն 
  
   որք 
  
   ի 
  
   վերոյ: 
  
   Թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Յամթայ 
  
   առաջնոդ 
  
   Պետրոս 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   ի 
  
   յունվարի 
  
   ելն 
  
   գրեցեալ: 
  
   Որ 
  
   զՅամթեցւոցն 
  
   գանգատելով, 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   բ 
  
   և 
  
   Գ 
  
   վատ 
  
   անձինքն 
  
   ինձ 
  
   զինչ 
  
   առնեն: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   այդ 
  
   վատ 
  
   անձինքդ 
  
   ո՞վ 
  
   են. 
  
   յանուանէ 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ոչ 
  
   գրես. 
  
   ոչ 
  
   ապաքէն 
  
   ամենեքեանք 
  
   քեզ 
  
   սիրելիք 
  
   էին, 
  
   և 
  
   զքեզ 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   խնդրէին, 
  
   այժմ 
  
   ընդէ՞ր 
  
   վատացան 
  
   և 
  
   քեզ 
  
   խո՛չ 
  
   եղեն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   տալեացն 
  
   գրէր 
  
   թէ՝ 
  
   յետ 
  
   սրբոյ 
  
   Զատկին 
  
   տալոց 
  
   եմ, 
  
   (որպէս 
  
   և 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ի 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   թղթոջն 
  
   ասացաւ 
  
   ) 
  
   գրեաց 
  
   յոյժ 
  
   հարկ՝ 
  
   շուտով 
  
   տալ: 
  
   Մուրտիկեանքն 
  
   մեզ 
  
   գրեն 
  
   ասէ 
  
   թէ՝ 
  
   մեզ 
  
   ևս 
  
   է 
  
   տալոյ. 
  
   և 
  
   յորժամ 
  
   վասն 
  
   քեզ 
  
   տալեացն 
  
   գրեմք, 
  
   յօրէ 
  
   յօր 
  
   ձգէ 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   տայ: 
  
   Տուր 
  
   ասէ՝ 
  
   և 
  
   որքան 
  
   շուտով 
  
   տայցես, 
  
   օգուտքո 
  
   է: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   գալ 
  
   գրոյդ 
  
   ասէ, 
  
   Ղօշավանից 
  
   առաջնորդ 
  
   Կարապետ 
  
   վարդապետն 
  
   աստ 
  
   էր, 
  
   որ 
  
   ահա 
  
   Բ 
  
   գիր 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   քեզ 
  
   և 
  
   առ 
  
   ոմանս 
  
   իշխանս 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   քսրին, 
  
   տեսջիք 
  
   ասէ, 
  
   և 
  
   որպէս 
  
   գրեալ 
  
   է՝ 
  
   այնպէս 
  
   արասջիք: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Մերտինու 
  
   զօրհնութեան 
  
   կոնդակ 
  
   խնդրէր: 
  
   մեք 
  
   լսեմք 
  
   ասէ 
  
   յեկօղ 
  
   նուիրակաց, 
  
   զի 
  
   անդ 
  
   ուղղադաւան 
  
   ո՛չ 
  
   գոյ, 
  
   այլ 
  
   ամենեքեան 
  
   ֆռանկացեալ 
  
   են, 
  
   և 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   ապստամբ: 
  
   Վասն 
  
   այն 
  
   չգրեցաք, 
  
   զի 
  
   անընդունակ 
  
   մի՛ 
  
   լիցի 
  
   ի 
  
   նոցունց 
  
   թուղթն 
  
   մեր: 
  
   այլ 
  
   դու 
  
   դեռ 
  
   րես 
  
   գնացեալ 
  
   անդ, 
  
   ե՛րթ, 
  
   և 
  
   ահա 
  
   զարքունական 
  
   ֆարմանն 
  
   ունիս 
  
   ի 
  
   ձեռինդ. 
  
   տե՛ս, 
  
   թէ 
  
   ընդունին 
  
   զքեզ 
  
   և 
  
   հնազանդին, 
  
   մեզ 
  
   ծանո՛, 
  
   և 
  
   մեք 
  
   որպէս 
  
   պատշաճն 
  
   իցէ 
  
   այնպէս 
  
   արասցուք, 
  
   և 
  
   կատարեսցուք 
  
   զխնդիր 
  
   քո: 
  
   Եւ 
  
   զնուիրակ 
  
   Ղազար 
  
   վարդապետէն 
  
   փոքր 
  
   ինչ 
  
   գանգատ 
  
   գրէր , 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   մեք 
  
   նմա 
  
   գրեալ 
  
   եմք 
  
   զպատուէր 
  
   միամիտ 
  
   լեր: 
  
   Եւ 
  
   զՀալապցւոց 
  
   բանն՝ 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   վերն 
  
   ի 
  
   փուսուլայս 
  
   պատրիարքին 
  
   և 
  
   Նազարէթին 
  
   գրեցաւ 
  
   ) 
  
   սա 
  
   ևս 
  
   գրէր, 
  
   առ 
  
   որ 
  
   գրեաց 
  
   թէ՝ 
  
   զայդ 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   ևս 
  
   գրեալ 
  
   են 
  
   բազմակնիք 
  
   թղթով՝ 
  
   թէ 
  
   մեք 
  
   Էջմիածնի 
  
   թեմ 
  
   կլինիմք: 
  
   Սակայն՝ 
  
   նոքա 
  
   զանց 
  
   առնեն, 
  
   և 
  
   մեք 
  
   բնաւ 
  
   ոչ 
  
   յիշեմք, 
  
   նկատելով՝ 
  
   ի 
  
   վերջն: 
  
   Բայց 
  
   դու 
  
   նոցա 
  
   ասա՛ 
  
   թէ՝ 
  
   եթէ 
  
   հաւաստեաւ 
  
   այդպէս 
  
   կամիք, 
  
   անգամ 
  
   մի 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Էջմիածին 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ոչ 
  
   գրէք 
  
   զմիտս 
  
   ձեր. 
  
   զի 
  
   և 
  
   կաթուղիկոսն 
  
   գիտասցէ: 
  
   Այսպէս 
  
   գրեա՛ 
  
   ասէ, 
  
   և 
  
   ականադէ՛տ 
  
   լեր, 
  
   և 
  
   զինչ 
  
   լինիլն 
  
   մեզ 
  
   գրեա՛: 
  
   Զայս 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանսն 
  
   յղեաց, 
  
   և 
  
   զթուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   Խօջայ 
  
   Առաքելն 
  
   և 
  
   տիրացու 
  
   Սիմէօնն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   Կարին: 
  
   Եւ 
  
   յիշեցոյց 
  
   զայն 
  
   թուղթն, 
  
   զոր 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ընդ 
  
   փայեկի 
  
   միոյ 
  
   յղեցաք: 
  
   Եւ 
  
   որպէս 
  
   յայնժամ 
  
   խոստացաւ 
  
   զմնացեալ 
  
   թուղթսն 
  
   յետոյ 
  
   յղել. 
  
   այժմ 
  
   զՊօլսոյ 
  
   պահարանն 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սոսա, 
  
   շուտով 
  
   յղել 
  
   աե 
  
   Նազարէթն: 
  
   Եւ 
  
   զՅամթայ 
  
   առաջնորդի 
  
   թուղթն, 
  
   և 
  
   զՄեսրօպ 
  
   վարդապետինն, 
  
   և 
  
   զվէքիլ 
  
   Հայրապետինն 
  
   ևս 
  
   պատուիրեաց 
  
   հասուցանել 
  
   առ 
  
   իւրաքանչիւրսն: 
  
   Նաև՝ 
  
   Ա 
  
   պահարանաև 
  
   թուղթ 
  
   ևս 
  
   առ 
  
   սոսա 
  
   յղեաց՝ 
  
   յղել 
  
   շուտով 
  
   ի 
  
   Բաղդատ: 
  
   Որք 
  
   էին 
  
   գրեանք 
  
   ի 
  
   Հնդիկս 
  
   գնալոյ 
  
   և 
  
   շատ 
  
   հարկին 
  
   պատուէր 
  
   վասն 
  
   այսր, 
  
   զի 
  
   ժամ 
  
   մի 
  
   յառաջ 
  
   յղեալ 
  
   ծանուսցեն 
  
   ինքեանք: 
  
   Եւ 
  
   Առաքելին 
  
   յատուկ 
  
   պատուէր՝ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   գալն 
  
   աստ 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   յամսոյս 
  
   ԻԱ 
  
   ) 
  
   բերցէ 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   զԱնկիւրիոյ 
  
   նուիրակի 
  
   դրամն, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   անդ 
  
   առ 
  
   Մսրլեան 
  
   մահտեսի 
  
   Գրիգորն, 
  
   որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   վէքիլ 
  
   Հայրապետին: 
  
   Ի 
  
   գալդ 
  
   դու 
  
   ևս 
  
   դրամ 
  
   բեր 
  
   ասէ, 
  
   ի 
  
   լցուցումն 
  
   բազմադիմի 
  
   պակասութեանց 
  
   մերոց: 
  
   Եւ 
  
   տիրացու 
  
   Սիմէօնին 
  
   ևս 
  
   յատուկ 
  
   պատուէր, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   Առաքելն 
  
   յայսկոյս 
  
   իցէ 
  
   եկեալ, 
  
   ինքն 
  
   ընթերցցի 
  
   զայս 
  
   գիրս, 
  
   և 
  
   զայս 
  
   գրեալքս 
  
   կատարեսցէ 
  
   և 
  
   զպահարանսն 
  
   յիւրաքանչիւր 
  
   տեղսն 
  
   հասուսցէ: 
  
   Իսկ 
  
   գրեանքն 
  
   Հնդկաց՝ 
  
   էին 
  
   վասն 
  
   մահուան 
  
   լուսահոգի 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղային, 
  
   քանզի՝ 
  
   յանցեալ 
  
   ամին 
  
   և 
  
   ի 
  
   մայիսի 
  
   ԻԱ 
  
   փոխեցեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   տէր: 
  
   Զորոյ 
  
   զվախճանիլն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   Շամիր 
  
   Աղայն. 
  
   առ 
  
   որ 
  
   գրեցաւ 
  
   թուղթ 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   Զ: 
  
   Որ 
  
   հասեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   մեծն 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   պատրիարքն, 
  
   և 
  
   նա 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   աստ: 
  
   Նաև՝ 
  
   ի 
  
   Բաղդատու 
  
   Խալդարենց 
  
   Մարգար 
  
   Աղայն 
  
   ևս 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   և 
  
   գրէր 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   Մատրասու 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   առ 
  
   իս 
  
   ազդել 
  
   հրամանացդ: 
  
   Եւ 
  
   իւրաքանչիւրոց 
  
   գրեցելոց 
  
   դիտումն 
  
   այս 
  
   էր. 
  
   զի 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   գրեսցէ 
  
   անդ 
  
   զամենայն 
  
   հոգևոր 
  
   յիշատակաց 
  
   առաջադրութիւնս 
  
   լուսահոգւոյն, 
  
   զորս 
  
   առաջադրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   ի 
  
   շինել 
  
   աստ, 
  
   և 
  
   զամենայն 
  
   խոստմունսն 
  
   նորին՝ 
  
   զորս 
  
   այնց 
  
   աղագաւ 
  
   արարեալ 
  
   էր, 
  
   զի 
  
   անդ 
  
   դատաստանաւ 
  
   և 
  
   օրինօք 
  
   նախ 
  
   խոստմունսն 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   որ 
  
   առ 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս՝ 
  
   որոշեալ 
  
   հանցեն 
  
   ի 
  
   միջոյ: 
  
   Քանզի 
  
   որովհետև 
  
   յիշատակ 
  
   չունէր 
  
   լուսահոգին, 
  
   մանաւանդ 
  
   թէ՝ 
  
   յանկարծ 
  
   և 
  
   թարց 
  
   կտակի 
  
   էր 
  
   վախճանեալ, 
  
   վասնորոյ՝ 
  
   ֆռանկքն 
  
   որք 
  
   իշխօղք 
  
   տեղւոյն 
  
   էին, 
  
   տիրապետել 
  
   կամէին : 
  
   Մանաւանդ 
  
   թէ՝ 
  
   կին 
  
   ունէր 
  
   լուսահոգին 
  
   ազգաւ 
  
   լատին, 
  
   որ 
  
   յետոյ 
  
   ելեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   կնութենէն, 
  
   նա 
  
   այժմ 
  
   մարբն 
  
   իւրով 
  
   եկեալ 
  
   անդ 
  
   ի 
  
   Փունթշէրու, 
  
   ջանայր 
  
   ստանալ 
  
   զժառանգութիւնս 
  
   լուսահոգւոյն. 
  
   նստիլ 
  
   ի 
  
   տան 
  
   նորա, 
  
   և 
  
   տիրել 
  
   կայիցն: 
  
   Այլ 
  
   իշխանք 
  
   տեղւոյն, 
  
   մանաւանդ 
  
   թէ 
  
   Շամիր 
  
   Աղայն՝ 
  
   անկեալ 
  
   ի 
  
   դատաստանատունսն, 
  
   հանեալ 
  
   էին 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   զգիր 
  
   տեղակալութեան 
  
   մերձակայ 
  
   ազգականաց 
  
   լուսահոգւոյն, 
  
   այսինքն 
  
   պարոն 
  
   Սահրատին 
  
   Խօջամալեան. 
  
   և 
  
   պարոն 
  
   Սէթին 
  
   և 
  
   Թօրոսին 
  
   Տէր 
  
   Աւէտեան: 
  
   Որպէս 
  
   զի 
  
   ի 
  
   տան 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   նստեալք՝ 
  
   վերահասու 
  
   լիցին 
  
   կայից 
  
   և 
  
   ամենայն 
  
   առևտրոց 
  
   նոցին, 
  
   և 
  
   տիրեսցեն, 
  
   զի 
  
   մի՛ 
  
   կորիցէ 
  
   ինչ: 
  
   Նաև՝ 
  
   էր 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   քոյր 
  
   մի 
  
   Զիպիտայ 
  
   անուամբ, 
  
   որ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Սուրաթ, 
  
   անայր՝ 
  
   անժառանգ 
  
   և 
  
   անցեալ 
  
   զաւուրբք: 
  
   Զնա 
  
   հաւանեցուցեալ 
  
   էր 
  
   Շամիր 
  
   Աղայն 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   բարեկամաց, 
  
   որ 
  
   յօժարութեամբ 
  
   յանձն 
  
   էր 
  
   առեալ՝ 
  
   և 
  
   ի 
  
   կենդանութեան 
  
   իւրում 
  
   հաստատեալ 
  
   կտակաւ, 
  
   որպէս 
  
   զի 
  
   ամենայն 
  
   ինչոն 
  
   իւր 
  
   հայրենուստ 
  
   և 
  
   ի 
  
   մայրենուստ 
  
   մնացեալ, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   յեղբօրէն 
  
   մնացեալն, 
  
   բոլորապէս 
  
   ի 
  
   Ժ 
  
   բաժինս 
  
   բաժանեսցին, 
  
   որոց 
  
   զերկուսն 
  
   ինքն 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   առնել 
  
   կամիցի՝ 
  
   արասցէ, 
  
   և 
  
   զմնացեալ 
  
   ութն 
  
   բաժինն 
  
   բոլորապէս 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   հասուսցեն, 
  
   զի 
  
   յիշատակաց 
  
   լուսահոգի 
  
   եղբօրն 
  
   իւրոյ 
  
   օգնութիւն 
  
   լիցի, 
  
   և 
  
   շինեսցին, 
  
   և 
  
   մնասցեն 
  
   ի 
  
   կայի: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   այսր 
  
   հոգևորի 
  
   առաջադրութեան, 
  
   գրով 
  
   և 
  
   կտակաւ 
  
   վէքիլ 
  
   և 
  
   փոխանորդ 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   ինքեանց 
  
   զՄարութեան 
  
   Յովսէփ 
  
   Աղայն 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Մատրաս. 
  
   զի 
  
   կտակին 
  
   իւրոյ 
  
   կատարօղ 
  
   լեալ՝ 
  
   զութն 
  
   բաժին 
  
   ինչսն 
  
   հասուսցէ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս՝ 
  
   ի 
  
   յօգնութիւն 
  
   յիշատակաց 
  
   եղբօր 
  
   իւրոյ: 
  
   Վասնորոյ 
  
   և 
  
   Շամիր 
  
   Աղայն 
  
   զայս 
  
   ամենայն 
  
   ծանուցեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին, 
  
   և 
  
   գրէր, 
  
   զի 
  
   զշնորհակալութեան, 
  
   օրհնութեան 
  
   և 
  
   մխիթարութեան 
  
   թուղթ 
  
   գրեսցէ 
  
   առ 
  
   նոյն 
  
   Զիպիտա 
  
   քոյրն 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղային: 
  
   Նաև 
  
   առ 
  
   ազգականսն 
  
   նորին 
  
   Խօջամալեան 
  
   Սարհատն՝ 
  
   և 
  
   Տէր 
  
   Աւէտեան 
  
   Սէթն 
  
   և 
  
   Թօրոսն 
  
   ևս 
  
   խնդրէր 
  
   գրել 
  
   զգրեանս 
  
   մխիթարութեան 
  
   և 
  
   օրհնութեան, 
  
   նաև 
  
   յորդորանաց, 
  
   զի 
  
   ջատագովութիւնս 
  
   արասցեն 
  
   հասանիլ 
  
   աստ 
  
   խոստմանց 
  
   լուսահոգւոյն: 
  
   Վասնորոյ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   հասարակ 
  
   ժողովուրդսն 
  
   Մատրասու 
  
   քաղաքին. 
  
   և 
  
   ծանոյց 
  
   նոցա 
  
   զլսելն 
  
   իւր 
  
   զմահ 
  
   լուսահոգւոյն, 
  
   և 
  
   կսկծիլն 
  
   յոյժ. 
  
   մանաւանդ 
  
   ընդ 
  
   այն՝ 
  
   որ 
  
   թարց 
  
   կտակի 
  
   է 
  
   վախճանեալ: 
  
   Որ 
  
   չունելով 
  
   ասէ 
  
   զժառանգութիւն 
  
   մարմնաւոր 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   երկրի, 
  
   ջանայր 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռոջս 
  
   ստանալ 
  
   զմեծամեծ 
  
   յիշատակս 
  
   հոգևոր: 
  
   Որոց 
  
   ամենիցն 
  
   կատարման 
  
   համբաւն 
  
   դեռ 
  
   չհասեալ 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   կարօտութեամբ 
  
   վախճանեցաւ, 
  
   այս 
  
   է 
  
   ասէ 
  
   մեզ 
  
   մեծ 
  
   կսկիծ: 
  
   Մանաւանդ՝ 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   յայս 
  
   ցաւաշատ 
  
   և 
  
   յանտիրացեալ 
  
   երկրոջս, 
  
   նորին 
  
   յորդորմամբն 
  
   և 
  
   յուսադրութեամբն 
  
   եղաք 
  
   ձեռնամուխ 
  
   այսց 
  
   յիշատակացս: 
  
   Որոց 
  
   զյոլովսն 
  
   ի 
  
   գլուխ 
  
   բերաք, 
  
   և 
  
   զմնացեալսն 
  
   ևս 
  
   ջանայաք 
  
   շինել 
  
   ըստ 
  
   բարեիղձ 
  
   ջանից 
  
   լուսահոգւոյն: 
  
   Այժմ 
  
   մինչ 
  
   այդպէս 
  
   եղև, 
  
   զերկուս 
  
   կսկիծս 
  
   ստանայ. 
  
   մի՛ 
  
   զի 
  
   յայնպիսւոյ 
  
   ազնիւ 
  
   սիրելւոյ 
  
   զրկեցայ. 
  
   և 
  
   երկրորդ՝ 
  
   զի 
  
   անօգնական 
  
   մնացի 
  
   ես 
  
   առ 
  
   ի 
  
   յառաջացուցումն 
  
   այս 
  
   հոգեւոր 
  
   յիշատակացս 
  
   նորին: 
  
   Այլ 
  
   զի 
  
   ասէ 
  
   սէրն 
  
   նորին 
  
   որ 
  
   առ 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս՝ 
  
   որ 
  
   էր 
  
   հարևանցի, 
  
   այլ 
  
   յատուկ 
  
   իմն . 
  
   վասնորոյ՝ 
  
   և 
  
   մեք 
  
   յատկական 
  
   սիրով 
  
   պա՛րտիմք 
  
   շահել 
  
   զհոգի 
  
   նորին: 
  
   Նախ՝ 
  
   յիշել 
  
   ի 
  
   միշտ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   պատարագոյն 
  
   զանուն 
  
   նորին, 
  
   (զոր 
  
   և 
  
   առնեմք 
  
   իսկ 
  
   ասէ՝ 
  
   թէ 
  
   աստ՝ 
  
   և 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   շրջակայ 
  
   վանորայսն. 
  
   ղսը 
  
   իւր 
  
   կենդանութեան 
  
   արարեալ 
  
   խնդրոյն 
  
   ). 
  
   և 
  
   երկրորդ՝ 
  
   զի 
  
   զհոգևոր 
  
   առաջադրութիւնս 
  
   նորին 
  
   մեզ 
  
   բոլորապէս 
  
   շինեցուցեալ 
  
   յաւարտ 
  
   հասուսցուք 
  
   և 
  
   ի 
  
   կայի 
  
   պահեսցուք. 
  
   զի 
  
   անջինջ 
  
   մնասցէ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռոջս 
  
   անուն 
  
   և 
  
   յիշատակ 
  
   նորին: 
  
   Այլ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   շինեալ 
  
   եմք 
  
   ասէ. 
  
   գիտէք՝ 
  
   զի 
  
   ձեռնտուութեամբ 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   եմք 
  
   շինեալ, 
  
   իսկ 
  
   զորս 
  
   նոր 
  
   եմք 
  
   շինելոց՝ 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   առանց 
  
   այսպիսւսյ 
  
   ձեռնտուութեան 
  
   ոչ 
  
   կարեմք 
  
   ի 
  
   գլուխ 
  
   տանիլ: 
  
   Այլ 
  
   ինքն 
  
   լուսահոգին 
  
   բացի 
  
   յատուկ 
  
   խոստմանց 
  
   իւրոց 
  
   այսց 
  
   աղագաւ 
  
   խոստանայր, 
  
   գրէր 
  
   ևս 
  
   մեզ 
  
   թէ՝ 
  
   որքան 
  
   և 
  
   խարջեսցես 
  
   դու 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   այդ 
  
   շինութեանցդ, 
  
   զբոլորն 
  
   ես 
  
   եմ 
  
   տալոց. 
  
   զի 
  
   ամենայն 
  
   գոյքս 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյդ 
  
   են, 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   կենդանութեանս, 
  
   և 
  
   թէ 
  
   զկնի 
  
   մահուանս: 
  
   Միայն 
  
   թէ՝ 
  
   դու 
  
   զիմ 
  
   առաջադրութիւնսդ 
  
   շինեալ 
  
   տուր, 
  
   զի 
  
   ինձ 
  
   հոգևոր 
  
   յիշատակ 
  
   լիցին 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռոջդ: 
  
   Արդ՝ 
  
   յայտնի 
  
   է 
  
   ձեզ 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   լուսահոգին 
  
   որովհետև 
  
   ոչ 
  
   ունէր 
  
   զմարմնաւոր 
  
   ժառանգ, 
  
   ցանկայր 
  
   զհոգևոր 
  
   յիշատակս 
  
   ստանալ 
  
   ինքեան, 
  
   և 
  
   այնր 
  
   աղագաւ 
  
   զայսպիսի 
  
   մեծամեծ 
  
   խոստմունս 
  
   գրէր 
  
   մեզ: 
  
   Գոն 
  
   ասէ 
  
   յայդր 
  
   ահա 
  
   նորին 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   գրեալ 
  
   թղթոց 
  
   օրինակքն. 
  
   տեսէ՛ք 
  
   և 
  
   լաւ 
  
   վերահասու 
  
   լերուք: 
  
   Եւ 
  
   որովհետև 
  
   այս 
  
   էր 
  
   ասէ 
  
   իղձ 
  
   և 
  
   բաղձանք 
  
   լուսահոգւոյն, 
  
   ուրեմն՝ 
  
   նորին 
  
   ժառանգութիւնն 
  
   և 
  
   յիշատակն 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   է 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   այլ 
  
   ոք, 
  
   վասնորոյ՝ 
  
   և 
  
   ամենայն 
  
   գոյք 
  
   և 
  
   ինչք 
  
   նորին 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   և 
  
   մեզ 
  
   պարտին 
  
   հասանիլ : 
  
   Գրեաց 
  
   և 
  
   զհաւանութիւնս 
  
   վասն 
  
   կարգելոյն 
  
   զտեղակալս 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   տան 
  
   և 
  
   ընչից 
  
   և 
  
   առևտրոց 
  
   լուսահոգւոյն: 
  
   Եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   քոյր 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   Զիպիտայն 
  
   զՄարութեան 
  
   Յովսէփն 
  
   էր 
  
   արարեալ 
  
   ինքեալ 
  
   վէքիլ՝ 
  
   զի 
  
   կատարեսցէ 
  
   զկտակսն 
  
   իւր. 
  
   վասնորոյ՝ 
  
   մեք 
  
   ևս 
  
   զնա 
  
   արարաք 
  
   մեզ 
  
   վէքիլ 
  
   և 
  
   փոխանորդ. 
  
   զի 
  
   ամենայն 
  
   կայից 
  
   լուսահոգւոյն 
  
   վերահասու 
  
   լեալ՝ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   հասուսցէ: 
  
   Եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   առաջադրեալ 
  
   էր 
  
   լուսահոգին 
  
   առ 
  
   ի 
  
   շինեցուցանել, 
  
   և 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   վասն 
  
   նոցին 
  
   խոստացեալ 
  
   էր, 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ի 
  
   թղթի. 
  
   և 
  
   հանդէպ 
  
   նոցին 
  
   գրեաց 
  
   զշինեալսն 
  
   իւր 
  
   զամենայն 
  
   ի 
  
   նոցունց 
  
   և 
  
   զծախսն՝ 
  
   զորս 
  
   նոցին 
  
   աղագաւ 
  
   արարեալ 
  
   էր. 
  
   և 
  
   զայնս 
  
   ևս՝ 
  
   զորս 
  
   նո՛ր 
  
   էր 
  
   շինելոց: 
  
   Զոր 
  
   և 
  
   յղեաց 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   յիշեալ 
  
   Մարութեան 
  
   Յովսէփին, 
  
   և 
  
   յայս 
  
   հասարակ 
  
   թղթոջս 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   զայն 
  
   տեսցեն 
  
   և 
  
   խոհեմութեամբ 
  
   ենթադրեալ 
  
   իմասցին 
  
   զծախս 
  
   նոր 
  
   շինելեացն 
  
   ևս՝ 
  
   թէ 
  
   որքան 
  
   լինին: 
  
   Ապա 
  
   պատուէր 
  
   և 
  
   յորդորումն 
  
   յոյժ 
  
   շատ, 
  
   զի 
  
   ամենեքեան 
  
   կամիցին 
  
   զայս 
  
   և 
  
   ջանասցեն 
  
   աստ 
  
   հասանիլ 
  
   այն 
  
   ընչիցն, 
  
   և 
  
   ո՛չ 
  
   ի 
  
   յօտարս 
  
   վատնիլ: 
  
   Եւ 
  
   զՓիլիպպոս 
  
   վարդապետի 
  
   երկար 
  
   միջոցաւ 
  
   ի 
  
   Բանդարբուշեռ 
  
   արգելանիլն, 
  
   և 
  
   զդրամն 
  
   ի 
  
   Բասրա 
  
   թողուլն, 
  
   և 
  
   դատարկ 
  
   աստ 
  
   գալն՝ 
  
   ծանոյց 
  
   սոցա 
  
   (որպէս 
  
   և 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   ԻԹ 
  
   Պօլսոյ 
  
   պատրիարքին 
  
   գրեաց 
  
   ) 
  
   զոր 
  
   ոչ 
  
   եթէ 
  
   զնուիրակէն 
  
   գանգատելով՝ 
  
   կամ 
  
   զԲասրայու 
  
   ժողովրդոցն 
  
   տրտունջ 
  
   առնելով 
  
   գրեմ, 
  
   (զի 
  
   չեն 
  
   մեղադրելիք 
  
   ասէ, 
  
   այսպէս 
  
   եբեր 
  
   ժամանակն 
  
   ), 
  
   այլ 
  
   զժամանակիս 
  
   դառնութիւնն, 
  
   և 
  
   զմեր 
  
   յամենայն 
  
   կողմանէ 
  
   պակասութիւնսն 
  
   գրէմ 
  
   զի 
  
   իմասջիք, 
  
   և 
  
   ցաւակից 
  
   լինիցիք, 
  
   զի 
  
   այդ 
  
   ինչքդ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   հասցին, 
  
   և 
  
   ձեզ 
  
   ևս 
  
   վարձք 
  
   լիցի. 
 
 :