Զի՞նչ
է
սահմանն
յուսոյ,
Պատասխանի.
Յույսն
է
ստոյգ
ակնկալութիւն
հանդերձեալ
երանութեանն,
յառաջ
եկեալ
ի
շնորհացն
Աստուծոյ
եւ
ի
յատուկ
արդեանցն։
Ստուգութիւն
աստ
ոչ
զապացուցականն
ասէ.
այլ
զստուգութիւն
կարծեացն։
Եւ
պատճառ
յուսոյն
նախ
է
շնորհն
Աստուծոյ.
եւ
ապա
արդիւնքն
մեր։
Զի
յուսալ
յիր
ինչ
առանց
արդեանց
ոչ
է
յոյս.
այլ
յանդգնութիւն։
Դարձեալ՝
յոյսն
է
ունակութիւն
մտաց
յղացեալ
յառատութենէն
Աստուծոյ.
ունելով
կեանս
յաւիտենական՝
բարի
արդեամբ։
Եւ
դիտելի
է
զի
հաւատն
եւ
յոյսն
այսպէս
զանազանին։
Զի
հաւատն
է
վասն
անցելոցն
եւ
հանդերձելոց։
Իսկ
յոյսն
վասն
հանդերձելոյն
միայն։
Դարձեալ՝
հաւատն
է
ի
բարեաց
ինքեան
եւ
այլոց.
իսկ
յոյսն
է
ի
բարեացն
ինքեան
միայն։
Այլ
համբարձայնին.
զի
երկոքեանն
հաւատն
եւ
յոյսն՝
են
յոչ
երեւելիսն։
Այլ
եւ
զանազանի
յոյսն.
զի
որք
են
ի
ճանապարհ
աստի
կենաց,
յոյս
նոցա
է
հանդերձ
ստուգութեամբ
կարծեաց
որպէս
ասացաւ։
Իսկ
որք
ելեալք
են
ի
մարմնոյ,
յոյս
նոցա
էր
հանդերձ
ստուգութեամբ
գիտութեան,
զի
ստուգապէս
գիտեն
զլինելոց
հատուցումն։
Իսկ
յոյսն
որ
էր
ի
սուրբն
Ստեփաննոս
յորժամ
ետես
ղերկինս
բացեալ,
եւ
ի
Պօղոս
յորժամ
ասաց
«գիտեմ
յո՞
հաւատացեալն
եմ,
եւ
յոյսն
որ
էր
ի
յԱդամ
նախքան
զմեղանչելն
էին
հանդերձ
ստուգութեամբ
տեսութեանն»։
Նոյնպէս
եւ
այժմ
սրբոց
եւ
երանելեաց
յոյսն
է
հանդերձ
ստուգութեամբ
տեսութեանն.
զի
դեռեւս
հանդերձեալ
է
նոցա
մարմնոյն
յարութիւն.
եւ
փառք
եւ
պսակքն
ըստ
իրին։
Սակայն
ներկայ
է
ըստ
ճանաչման
տեսութեանն։
Եւ
յայսցանէ
յայտէ,
զի
յետ
յարութեանն
ի
վերինն
գաւառ
ոչ
գոյ
յոյս.
զի
է
անդ
երանութիւն,
որ
է
ստացումն
ամենայն
բարեաց.
բոլորն
համագամայն
եւ
կատարեալ.
եւ
ինչ
է
ապառնի
յոր
յուսացեալ
լինի։
Եւ
այժմ
յոյս
մեր
է
կրկին.
նախ
առ
սրբոյ
վասն
օժանդակութեան
եւ
բարեխօսութեան։
Երկրորդ
առ
Աստուած
վասն
յատուկ
իշխանութեանն։
Եւ
այս
է
երեքկին
այսինքն
թողութեան.
ըստ
սաղմոսին
«ի
քեզ
Տէր
յուսացայ
մի
ամաչեցից
յաւիտեան»։
Եւ
շնորհաց.
որպէս
ասէ.
«որք
յուսան
ի
Տէր
ողորմութիւն
Տեառն
շուրջ
եղիցի
զնոքօք»։
Եւ
փառք.
որպէս
ասէ
առակն
«որ
յուսայ
Աստուած՝
փրկեսցի»։
Եւ
բազում
է
ներգործութիւն
յուսոյն։
Նախ
ազատէ
ի
նեղութենէ.
ըստ
այնմ
«ի
քեզ
յուսացան
հարքն
մեր
եւ
փրկեցեր
զնոսա»։
Երկրորդ
զօրացուցանէ.
որպէս
յայտ
է
ի
մակաբայեցւոցն
զկնոջէն
որ
ունէր
Է
որդիս՝
ածեալ
ի
սպանումն
ի
միումն
աւուր
տեսալ.
եւ
տանէր
այնմ՝
յուսովն
որ
առ
Աստուած։
Նոյնպէս
եւ
ամենայն
դասք
մարտիրոսացն
յուսով
զօրացան։
Երրորդ
ամբառնայ
զմիտս.
որպէս
ասէ
Եսայի
«որք
յուան
ի
Տէր
փոխեսցեն
զզօրութիւնս.
առնուն
զթեւս
որպէս
զարծուի»։
Չորրորդ
փրկէ
ի
թշնամեաց
ընդ
սաղմոսին
«որ
փրկես
զյուսացայս
ի
քեզ»։
Հինգերորդ
տայ
զժամանակաւորս.
ըստ
այնմ
«աչք
ամենեցուն
ի
քեզ
յուսան.
եւ
դու
տաս
նոցա»։
Այս
քան
վասն
Յուսոյ։
