ԱՌ
Հ.
ԱՐՍԷՆ
Կ.
ԲԱԳՐԱՏՈՒՆԻ
Ի
հալոցացըդ
խանդից
Երգ
մի
եւ
ինձ
աղաչեմ՝
[1]
Կիզուլ
ի
բոցդ
եւ
ի
հուր,
Թռանիլ
ընդ
թռիչսըդ
վըսեմ։
[2]
Կամ
թէ
կամիս
երգ
աղու
Գորովանաց
եւ
սիրոյ
[3]
Թրթռակ
տաւղիդ
ի
նուրբ
թելս
Շարժեալառ
իս
հնչեցո՛։
Ո՜հ
ո՛չ
այնպէս
ի
գիրդ
ծոց
Յունկըն
փափկիկ
քաղցրասցի
Մանկանն
ի
քուն
անուշից
Օրօր
գըթոյն
մայրենի,
[4]
Ո՛չ
ի
կուսին
յերգ
ի
քնար
Մանու
մատանց
քնքշենի
Յակճիռըս
կայ
իւր
տարփող
Սրտատրոփիկ
պատանի,
Ոչ
դայլայլիկք
սոխակին
[5]
Ի
պուրակին
լուռ
ըստուէր
Մելամաղձիցըն
ոգւոց
Եւ
կամ
սրտից
կարեվէր,
Ինձ
քա
ղցրասցին
որչափ
քո
Դաշնակութեանցըդ
ծորանք
Որ
յիս
յաւերժ
հնչեսցեն
Զերթ
մշտախօս
արձագանք։
[1]
Բ
(1849)
ձ
Ջեռայց
ի
բոցդ
եւ
ի
հուր
[2]
Բ
(1849)
ձ
Կամ
թէ
կամիս,
-
երգ
փափուկ
[3]
Բ
(1849)
ձ
Հեզամընջիկ
ի
նուրբ
թելս
[4]
Բ
(1849)
ձ
Ոչ
խանդակաթ
ի
սըրտէ,
Նըւագք
եւ
ձայն
բարբառոյ
Ի
քաղցրախորժ
լուսնին
ժամ
Կարօտագին
սիրելւոյ:
[5]
Բ
(1849)
ձ
Ի
յանտառին
բազմաստուէր
Սեւամաղձիցըն
ոգոց
Յիա
նա
յաւէժ
հնչեսցէ: