Քերթուածներ

ՈՂԲԵՐԳ

Շաղ մարգարտեայ եւ զեփիւռիկ
Գգուեն ըզհողդ, Ցոլա՛կ, Հեզի՛կ.
Որորեսցեն զոգեակըս ձեր
Սոխակք անոյշ ի դայլայլիկ:

Ուսցին մանկիկք ի գիրգ տիոց,
Ուսցին փափկիկ դըստերք Հայոց
Երգ մի տըխուր, թոթով ի բան,
Ձօնել ընծայ շիրմաց ձերոց:

Ձեռն ի ձեռին, շուրջ պարաւոր,
Գայցեն փոքիրկ հրեշտակք բոլոր.
Վարդըս կարմիր գայցեն սփռել
Ցերկնից դրախտէն փընջից յոլոր:

Անդ կիպարոյն ի յոստ ցամաք
Կախեմ ըզքնարս ողբանըւագ.
Ի շունչ հողմոյն թող մրմնջէ.
«Ձեզ, քունդ անո՛յշ, Հեզի՛կ, Ցոլա՛կ»։