Քերթուածներ

Հեղինակ
ՊԷՇԻԿԹԱՇԼԵԱՆ ՄԿՐՏԻՉ  

Բաժին
Արեւմտահայ եւ սփիւռքի գրականութիւն  

Թեմա
Դիտել

ԳՆԱՑԷ՛Ք, ԻՄ ՏԱՂՔ

Գնացէ՛ք,  իմ  տաղք,  ոչ  թէ  յեթեր
Ուր  շող  եւ  փայլ  եւ  հով  ժպտին,
Եւ  ուր  զուարթնոյն  վարսք  լուսահեր
Ծալ  ծալ  ի  ճեմս  իւր  ծածանին:

Գնացէ՛ք,  իմ  տաղք,  ոչ ի  կամար,
Ուր  լուսափթիթ  ծաղկունք  երկնից,
Իբր ըզդրասանգ  ականց  գոհար
Կախեալ  ցոլան  յոլորս  փնջից:

Գնացէ՛ք,  իմ  տաղք,  ոչ թէ  ի  ծոց
Զարմանահրաշ  սիրոյ  բնութեան,
Որ ի յաւիւն ի հուր ՚ւ ի բոց
Վառէ,  գրկէ,  տածէ  զհամայն:

Գնացէ՛ք,  իմ  տաղք,  ոչ  ի  պարերգ
Օդաթըռիչ  այն  Սիլֆիտաց
Որ  յասպարէզ  կապուտաներկ
Կայթեն  հողմոյն  ի  սոյլ  նուագաց:

Գնացէ՛ք,  իմ  տաղք.  գնացէ՛ք  առ  կոյս,
Գնացէ՛ք  մեղմով  եւ  պատկառոտ,
Ծաւի  աչաց  նորա  ի  լոյս
Զուարթացէ՛ք  անձկակարօտ:

Եւ  թէ   անոյշ  ձեզ  ակնարկեաց,
Իբրեւ  զերամ  թռչնոց,  յուշիկ
Դուք  թառեցէ՛ք  իւր  խոպոպեաց
[1] Վերայ,  թեւոց  եւ յուս  փափկիկ:

Եւ  երգս  աղու  յորինելով`
Յունկըն  նորա  ճռուողեցէ՛ք,
Թէ՛  յարթմընի,  թէ՛  ըզքընով
[2] Յար  ըզնովաւ  թեւածեցէք:

 

Իցի՜ւ,  յորժամ  ոչ  եւս  իմ  ձայն
Հասցէ  առ նա,  եւ  կամ իմ շունչ,
Ու  ի  մոռացօնս  անկայց  համայն,
Գոնեա  լըսէր  ըզձեզ  մրմունջ:


[1] Ա(1870) եւ Գ(1904) Վերայ, ձեռաց եւ յուս փափկիկ:

[2] Ա(1870) եւ Գ(1904) Միշտ ըզնովաւ թեւածեցէ՛ք: