Քերթուածներ

ՄԽԻԹԱՐԵԱՆ ԱՇԱԿԵՐՏԱՑ`
ԱՌ ՄԻՔԱՅԷԼ ՎԱՐԴԱՊԵՏ ՇԷՔԵԱՆ

ԲՈՂՈՔ

Մխիթարեա՛նց եմք աշակերտ,
Վարժեալք նոցուն ի դաստակերտ.
Զի՞ զմեզ առնես արդ դատափետ,
Է՜ Շէքեան դու վարդապետ:

Թէ ոչ վաստակ նոցին գրչաց
Կոփէր  զանհարթ  միտս  հայազգեաց,
Էիք  արդ  դու  եւ  Պօրճոնեան
Բեռին  բարձողք  ի   Նաւարան:

Անշուք  ծնողաց,  ի  խոր  խաւար
Տգիտութեան`  իմաստիւք  վառ
Փայլեն  որդիքն  ի  դարուց  դարս,
Իբրու  զվարսամ  յաստեղաց  պարս:

Դաստիարակ  հանուրց  ազգիս
Զսոսա միայն գիտեմք յաստիս.
Իշխե՜ս զուգել նոցին փայլման,
Նըսեմաստուեր դու է՜ Շէքեան:

Անիծակուռ  անկցին  յերկիր,
Որք չար խօսին անկարեկիր,
Թո՛ղ Կայենի առցեն բաժին.
Եղբայրատեացք ի հուր մաշի՛ն:

Ցորչափ  շընչեմք  զօդ  ի  ռընգունս
Խաղայ  արիւն  մեր  յերակունս.
Եւ ցորչափ զայս երգէ Պըւէտ,
Մխիթարեանք կեցցե՛ն յաւէտ: