Բ
ՄԱՀ
ՔԱՋՈՐԴՒՈՅՆ
Դու
զո՞վ
խնդրես
մա՛յր
իմ
անոյշ.
Ե՛կ,
մի՛
դողար,
մօտեցի՛ր
հոս,
Անլաց
աչօք
դիտէ՛
զորդիդ
Ու
իւր
վէրքերն
արիւնահոս։
Թրքաց
մայրեր
թող
լան՝
ու
դուն
Ուրախ
լուրեր
տա՛ր
ի
Զէյթուն։
Ինչպէս
երբեմն
որրանիս
մէջ
Կակուղ
ձեռքով
փայփայելով
Մանկիկ
մարմնոյս
հանգիստ
տայիր
Իբրեւ
հրեշտակ
նըւագելով,
Զիս
հանգչեցուր
ի
հող՝
եւ
դուն
Ուրախ
լուրեր
տարի
Զէյթուն։
«Նորեկ
որդւոյս
կենացն
արեւ
Ձեզի
համար
փայլի՛,
Հայե՛ր»։
Այսպէս
յայնժամ
դու
կ՚երգէիր
Օրորոցիս
նըստեալ
քովեր.
Անոնց
համար
շիջաւ՝
եւ
դուն
Ուրախ
լուրեր
տար
ի
Զէյթուն։
Կարմիր
կայլակք
ցայտին
վէրքէս,
Սակայն,
մա՛յր
իմ,
նայէ՛
չորս
դին,
Զարիւնըռուշտ
Թուրքերըն
տե՛ս,
Հազարներով
փըռուած
գետին.
Կերաւ
զանոնք
սուր
մեր՝
ու
դուն
Ուրախ
լուրեր
տար
ի
Զէյթուն։
Մըռընչեցին
ինչպէս
վիշապ
Ու
մեր
վըրայ
յարձակեցան.
Ո՜վ
հայրենիք,
ի
հուր
ի
բոց
Քո
համար
մեր
սիրտք
վառեցան.
Կարմիր
ներկան
ձորք
մեր՝
ու
դուն
Ուրախ
լուրեր
տար
ի
Զէյթուն։
Ու
ծափ
զարկին
մեր
հարց
ոսկերք
Զի
չէ՛
մեռած
Հայոց
կըրակ,
Ու
ցընծացին
այնչափ
զոհեր
Զի
լուծաւ
վրէժ
յարեան
վըտակ։
Խնտաց
Մասիս,
մա՛յր
իմ,
եւ
դուն
Ուրախ
լուրեր
տար
ի
Զէյթուն։
Վերջին
համբոյր
տամ
քեզ,
մա՛յրիկ։
Հատուցանես
զայն
սիրուհւոյս.
Վերջին
անգամ
գրկեմ
մեր
հող
Ոյր
ադր
կ՚իջնամ
ի
ծոցն
անլոյս։
Խաչ
մը
տընկէ
վըրաս՝
ու
դուն
Ուրախ
լուրեր
տար
ի
Զէյթուն։