ՏԱՊԱՆԱԳԻՐ
ՎԱՂԱՄԵՌԻԿ
ՄԱՆԿԱՆ
Ի
գըրկաց
գիրգ
գորովոյ՝
թըռեար
հրեշտակդ
անմեղուկ,
Անշաղախ
ի
յերկրէս
պահեալ
զոտկունքըդ
փափուկ,
Ի
դառըն
բաժակէ
կենաց
միայն
զանուշակ
Մայրենի
կաթին
առեալ
եւ
զգըգուանացն
ըզճաշակ.
Հանգի՛ր
աստ,
զերդ
յօրոցիդ,
քեզ
երանի՛,
ո՜վ
մանկիկ.
Ո՛չ
ծանեար
զարտասուս,
զոր
մեզ
հեղուլ
տաս
այժմիկ։