Ի
թուին
ՇԾԶ
[556=1107]
եղեւ
սաստիկ
պատերազմ
ընդ
սուլտանն
արեւմտից՝
Խլիճասլանն
եւ
ընդ
Ջովլի,
յաշխարհն
Մօսլայ.
եւ
յաղթեաց
Ջովլի
սուլտանին,
եւ
սպանաւ
Խլիճասլանն,
եւ
մնացեալքն
փախեան
եւ
ելին
ի
Մելիտինէ.
բայց
մահ
նորա
սուգ
մեծ
եղեւ
քրիստոնէից,
զի
էր
այր
բարի
եւ
ողորմած.
եւ
մնաց
նմա
Դ
որդի
որ
տիրեցին
գաւառացն։
Եւ
յայսմ
ամի
ժողովեցան
զօրքն
Պարսից
ԺԲՌ
[12000]
եւ
եկեալ
անցին
ընդ
լեառն
Տաւրոս,
եւ
աւերեցին
զաշխարհն
Անարզաբոյ
եւ
անթիւ
գերութեամբ
եւ
աւարաւ
գնացեալ
անցին
ընդ
դաշտն
Մարշայ,
եւ
ելին
յերկիրն
Գող
Վասլին,
ի
սահմանս
Նուկրականն։
Եւ
Գող
Վասիլն
լուեալ
ժողովեաց
զզօրս
իւր,
եւ
իբրեւ
կորիւն
առիւծու
յարձակեցան
ի
վերայ
նոցա,
եւ
ի
սուր
սուսերի
մաշեցին
զնոսա
առհասարակ,
առին
զաւար
եւ
զգերի
նոցա
եւ
կալան
ի
նո/83ա/ցանէ
գլխաւորս
Ե
եւ
դարձան
մեծաւ
յաղթութեամբ
ի
Քեսուն,
գոհանալով
զՏեառնէ։