Տարեգիրք

Ի թուին ՇԿԱ [561=1112] եկն Մամտուտն զօրօք յՈւռհա, եւ նստաւ շուրջ զնովաւ. եւ կոմսն Ճօսլինն առեալ Ճ ձիաւոր եւ Ճ հետեւակ եւ գնայր մտանէր ի Սրուճ, Եղիային պահոցն, եւ բաժանեալ ՌՇ [1500] ձիաւոր յայլազգեացն՝ արշաւեցին ի Սրուճ. եւ Ճօսլինն անկեալ ի վերայ նոցա կոտորեաց ի նոցանէ ՃԾ [150] եւ կալաւ գլխաւորս Ժ եւ մնացեալքն անկան ի բանակն։ Եւ յարուցեալ Մամտուտն /89բ/ արար արշաւանս ամենայն զօրօքն ի Սրուճ. եւ յայն միջոցին, ծածկաբար գնայր Ճօսլինն եւ մտանէր յՈւռհա, եւ արք ոմանք յՈւռհայէ գնացեալ ծածկաբար եւ հանդիպեցան նմա, եւ խնդրեցին ի նմանէ պարգեւս, եւ տային զքաղաքն ի ձեռս նորա. եւ նա ետ բազում պարգեւս նոցա։ Եւ գնաց Մամտուտն ի գիշերի եւ եմուտ ի քաղաքն, եւ յայնժամ յարուցեալ Պաղտինն եւ Ճօսլինն զօրօքն գնացին ի պարիսպն, եւ քաջապէս նեղէին զզօրս անօրինացն, եւ լնուին ի պարիսպէն ի վայր եւ թափէին զքաղաքն յայլազգեացն. եւ զբազումս ի քաղաքացեացն չարչարանօք եսպան Պաղտինն. եւ Մամտուտն գնաց ի Խորասան մեծաւ ամօթով։ Ի սոյն ամի ժողով արար կոմսն Անտիոքայ Տանկրի, եւ գնաց ի վերայ Գող Վասլին, եւ նստեալ ի վերայ Ռապնայ էառ զնա, եւ գնացեալ ի վերայ Քեսնոյ. եւ Գող Վասիլն ժողովեալ զզօրս իւր, եւ եբեր այլ զօրս ի Պարսից յօգնութիւն իւր, եւ բանակեցաւ ընդդէմ նորա /90ա/. եւ ապա արարին սէր, եւ դարձուցին ի միմեանս զոր ինչ առեալ էին բերդ. Գող Վասիլն դարձոյց զՀարսնմսուր, զԹաւրէշ եւ զՈւրեմն, զՓերսինծակքն, զՌազտիզ եւ զՀարթան ի Տանկրի, եւ ինքն գնաց յԱնտիոք։ Ի սոյն ամի մեռաւ Գող Վասիլն եւ թող սուգ մեծ ամենայն Հայոց. քանզի մնացեալ իշխանքն Հայոց առ նա էին ժողովեալ, եւ աթոռ հայրապետութեան յաշխարհի նորա եդաւ, եւ էր խոստովանահայր նորա տէր Բարսեղ, զոր եդ հոգեբարձ իւր, եւ յանձն արար հաստատել ի տեղի իւր զՏղայ Վասիլն, որ էր սնեալ ի տան նորա որպէս զորդի իւր, եւ էր մայրենօք յազգէն Կամսարական։ Եւ արարին զօր թաղման նորա թագաւորական հանդիսիւ ի վանքն Կարմիր, եւ բաժանեցին բազում ինչս հոգւոյ նորա յաղքատս եւ ի տնանկս. տարան եւ Տանկրէի եւ կնոջ նորա եւ այլ իշխանացն որ զնովաւ էին։ Արդ արար ժողով տէր Բարսեղ եւ հաս/90բ/տատեաց յաթոռն զտղայ Վասիլն, եւ ուրախացան առ հասարակ՝ զի ամենայն տեսակաւ գեղեցիկ էր, ի տուրս, ի զինուորութիւնս, ի հասակս, ի տեսակս. եւ էր փեսայ Լեւոնի, որդւոյ Կոստանդեայ ի դուստր իւր. եւ նոքա ուրախացան եւ գոհացան զԱստուծոյ։ Ի սոյն ամի մեռաւ քաջ զօրականն Քրիստոսի Տանկրի, տէրն Անտիոքայ, եւ ետ զքաղաքն ի քուերորդին իւր Ռօճէլ. եւ էր սա այր պատերազմող եւ քաջ։