Տարեգիրք

Իսկ յայսմ ամի, որ էր թուական Հայոց ՇԷ [507=1058] փոխեցաւ առ Քրիստոս սուրբ հայրապետն տէր Պետրոս, կացեալ հայրապետ ամս ԽԲ [42] եւ նստոյց յաթոռն զտէր Խաչիկ, եւ ինքն հանգեաւ ի Սեւաստ եւ թաղեցաւ ի վանս սրբոյն Նշանին։ Ի սոյն ամի ելանէր ի Պարսից ամիրայ մի բազում զօրօք /32բ/ Դինար անուն, եւ խաղաղութեամբ անվնաս անցանէր ընդ բազում տեղիս, եւ գայր հասանէր մինչեւ ի Մելիտինի Հայոց, վասնզի վաղուց տեղեկացեալ էին ի բազմաց թէ կարի յոյժ յղփացեալ են հարստութեամբ։ Եւ էր քաղաքն անպատրաստ, եւ ոչ ունէին զօրք պատերազմելոյ, եւ ոչ տեղի ապաստանի փախստեան։ Եւ ամենեքեան ի փախուստ դարձան, եւ այլազգիքն զհետ մտեալ կոտորէին յանխնայ, մինչեւ լցաւ քաղաքն արեամբ սպանելոցն։ Եւ զգեղեցիկս ի կանանց եւ ի մանկտոյ գերի վարեցին, եւ ուրախութեամբ դարձան. եւ վասնզի աւուրք ձմերայնոյ էր, մնացին ի գաւառսն Հանծթայ. իսկ ի գարունն գնացին ի գաւառն Տարօնոյ եւ առ ստորոտով լերինն բնակեցան, մերձ ի Սասունք։ Եւ տեսեալ զայն քաջազօր իշխանն Հայոց Թոռնիկ, որդին Մուշեղայ, եւ զօրօք իւրովք հասանէր ի վերայ այլազգեացն. եւ խառնեցան ի միմեանս պատերազմաւ։ Եւ քաջն Թոռնիկ ամբարձ զաչս իւր եւ ասէ. /33ա/ Գլակայ վանաց սուրբ Կարապետ, հասիր այս օր յօգնութիւն մեզ։ Եւ նոյնժամայն յարձակեցան եւ որպէս զորայս հնձէին զնոսա. եւ արարին զնոսա փախստական, եւ զինչս եւ զգերի զոր ունէին, էառ քաջն Թոռնիկ եւ զօրք իւր, եւ գնացին յաւանս իւրեանց գոհանալով զՏեառնէ եւ զսուրբ Կարապետէն։ Ի սոյն ամի ի ժամանակս ձմերայնոյ Կ [60] օր ձիւն եկն, գիշերն գայր եւ ցերեկն հալէր. եւ էր ջուրն կարմիր եւ դառնահամ, եւ եղեւ սով սաստիկ վայրի անասնոցն եւ թռչնոցն, զի ոչ գտանէին կերակուր, եւ ի սովոյն դիմէին ի շէնս եւ ի մարդս, եւ նոքա յանխնայ կոտորէին զնոսա։ Իսկ ողորմածքն կերակրէին զնոսա զաւուրսն ձմերայնոյ, եւ ի գալ գարնանն արձակէին զնոսա. եւ ամիրա ոմն, տէր Մծբնայ, անուն նորա Նսրտօլ, հրամայեաց սպասաւորաց իւրոց՝ եւ հոգ ցօղնոյ, զի յամենայն աւուր Խ քոռ ցորենոյ եւ Խ գարոյ եւ Խ կորեկոյ, եւ այլ խոտ եւ յարդ ի դաշտին ճապաղել, զի եկեալ վայրի անա/33բ/սունքն եւ թռչունքն ուտէին. եւ հրամայեաց ոչ սպանանել ի նոցանէ։ Եւ ամենայն ոք ըստ իւրում կարի դարմանէր զնոսա։ Եւ յայնմ ամի եղեւ սով սաստիկ զի ցան ոչ եղեւ ի ձիւնէն։