Իսկ
ի
միւսում
ամին
յորում
էր
թուական
ՆՂԳ
[493=1044]
առաքէր
Մօնօմախն
ներքինի
մի
Պառակամանոս
անուն,
բազում
զօրօք
յարեւելս
ի
խնդիր
քաղաքին
Անւոյ.
որոյ
եկեալ
հասանէր
ի
դուռն
քաղաքին,
եւ
ազգն
Հայոց
որ
էին
ի
քաղաքին՝
ոչ
հաւանեցան
տալ
զքաղաքն,
այլ
խնդրէին
զԳագիկ
թագաւորն
իւրեանց,
եւ
միաբանեալ
ելին
ի
պատերազմ
ընդ
զօրսն
Յունաց,
եւ
կոտորեալ
զնոսա՝
արարին
փախստական
եւ
բազում
աւարաւ
նոցա
մտին
ի
քաղաքն։
Իսկ
զօրքն
Յունաց
գնացին
յաշխարհն
իւրեանց,
եւ
Պառակամանոսն
ձմերեաց
Յուխտիքն,
ի
գաւառն
Թէոդուպօլեաց։
Եւ
յայնժամ
զօրքն
Հայոց
իբրեւ
տեսին
թէ
Գագիկ
այլ
ոչ
ելանէ
յա/23ա/րեւելս,
ժողովեցան
առ
հասարակ
ի
գերեզմանս
թագաւորացն
Հայոց,
եւ
լացին
անդ
զաւուրս
Գ
զանտիրանալ
իւրեանց,
եւ
անէծս
ցաւագինս
կարդացին
նենգաւորացն
Գագկայ.
ապա
ամենեքեան
յուսահատեալք
գրեցին
առ
Պառակամանոսն
եւ
կոչեցին
զնա,
եւ
ետուն
զԱնի
ի
ձեռս
նորա։
Աստանօր
բարձաւ
թագաւորութիւնն
Հայոց,
եւ
անկաւ
տէրութիւնն
Բագրատունեաց,
ըստ
գրեցելոյն
Ներսեսի։