Ի
թուին
ՇԾ
[550=1101]
եղեւ
յԵրուսաղէմ
զարմանք
մեծ,
քանզի
ի
մեծի
աւուր
շաբաթին
ըստ
սովորութեանն
ոչ
վառեցաւ
լոյս
ի
գերեզմանն
տէրունական,
այլ
մնաց
մինչեւ
ի
կիւրակէ
Զատկին,
ի
ժամ
ճաշոյն
եւ
ապա
վառեցաւ։
Եւ
լինէր
այս
ցուցումն
անուղղայ
գնացից
նոցա,
վասնզի
ազգն
Ֆրանգաց
թողին
զիւրեանց
սովորական
բարի
գործսն,
եւ
անկան
յանխտիր
պոռնկութիւնս
եւ
զազրալի
գործս,
զորս
ոչ
է
արժան
պատմել.
եւ
կացուցանէին
սպասաւորս
աստուածընկալ
գերեզմանին
զկանայս,
եւ
/75ա/
կլերիկոսքն
եւ
քահանայքն
ոչ
պարապէին
յուտելոյ
եւ
ըմպելոյ
եւ
զմարմնոյ
կամսն
կատարելոյ,
եւ
զամենայն
ազգ
քրիստոնէից
հանին
ի
ժառանգութենէ
իւրեանց։
Իսկ
յորժամ
արգելաւ
վառումն
լուսոյն,
ապա
ի
միտս
եկեալ՝
զամենայն
ազգ
կարգեցին
ի
տեղի
իւր,
եւ
յուխտ
սպասաւորել
սուրբ
Յարութեանն.
եւ
յորժամ
այսպէս
արարին
եւ
կացին
յաղօթս
Ե
ազգ
քրիստոնեայքն
եւ
ապա
վառեցաւ
լոյսն
Կիւրակէին
ի
ժամ
ճաշոյն,
եւ
ուրախացեալ
ետուն
փառս
Աստուծոյ։