ԱՌԱՆՑ
խորհրդոյ
աւանդութիւն՝
յընդանուր
եկեղեցի
քրիստոնէից
ոչ
է,
այլ
աստուածային
իմն
ազդեցութեամբ
՚ի
հարցն
հաստատեալ.
եւ
մեզ
թէ
եւ
էր
կարելի
անձամբ
անձին
զզօրութիւն
նոցա
խուզել,
վայելուչ
էր
վասն
հաւատարիմ
զքննութիւնս
առնելոյ
զնոցայն
առնուլ
բան.
ոչ
թէ
զի
ամենեւին
տկարութիւնս
կարօտի
առ
զօրաւոր
մրցակիցս,
մանաւանդ
զի
առաջադրութիւնս
ոչ
եթէ
վարդապետութիւն
է,
այլ
օրինադրութիւն։
Արդ
զայս
խորհուրդ
սուրբն
Գրիգոր
աստուածաբան
յայտնէ
՚ի
թուղթն
որ
առ
Դորոթէոս
կոմսն
այսպէս
գրելով.
«Մաքրագոյն
սնդոյն
սփռեալ
յաստուածեղէն
պատարագին՝
արիմաթացոյն
է
սպասաւորութիւն
Յովսեփայ.
զի
որպէս
նա
զմարմինն
պատեալ
զտեառնն
եդ
՚ի
սնդոնի
եւ
՚ի
գերեզման
յուղարկէր,
յոյր
ձեռն
ամենայն
ազգի
մարդկան
յարութիւն
պարգեւեաց,
այսպէս
եւ
մեք
՚ի
վերայ
սնդոնի
կտաւուն
զհացն
առաջադրութեան
եւ
զբաժակն
օրհնութեամբ
սրբելով՝
ճշմարտապէս
զնա
մարմին
եւ
արիւն
տեառն
առանց
յերկուանալոյ
ճաշակեմք
հաւատովք.
եւ
նա
մեզ
զանապականութիւն
շնորհէ,
որ
՚ի
Յովսեփայն
մեզ
ընծայեալ
տուաւ
՚ի
թողութիւն
մեղաց
մերոց
Քրիստոս»։