59
Մախուխն
ու
ոխչըրի
միսը
կռվեցան,
Ամեն
մեկըն
ասում
ին`
«մազեն
յիս
իմե.
Քու
մեչն
ի՞նչ
ղըվաթ
կա,
ի՞նչ
իս
դուս
տալի,
Մարթու
ղըվաթ
տվողն
ու
փազեն
յիս
իմ:
Մախուխն
ասավ.
«օխտը
շափաթ
պաս
ունիմ,
Գլխիս
ծառա
օխտը
նորահարս
ունիմ.
Համիմ,
սխտոր,
պինտա
ու
պըռաս
ունիմ,
Աթամորթու
սրտի
մուրազն
յիս
իմե:
Ոխչրի
միսըն
ասավ.
«իմ
մեչն
է
համը,
Կու
դնին
փըլավումն`
կու
քաշին
դամը.
Ինձ
մաթլաբեն
կոծին,
քիզ
կոծին
ջամը,
Ջիգրու
կու
պատռեցնիմ,
քու
ջազեն
յիս
իմե:
Մախուխն
ասավ.
«քանի
փքվիս
պատռվիս,
Պիտի
վուր
պաս
պահիս,
հազար
փշրվիս,
Միխկիրիտ
դարձ
գաս
ու
պիտի
հաղորթվիս`
Դժոխկի
ու
դրախտի
ղազեն
յիս
իմե:
Ոխչրի
միսըն
ասավ.
«պակսիլ
է
օրըն,
Դիփունն
ինձ
ին
գովում`
քաչալն
ու
քոռըն.
Քիզ
կու
քոռացընե
իմ
մատղի
զորըն,
Լավաշում
փաթաթած
թավազեն
յիս
իմե:
Սայաթ-Նովեն
ասավ.
«խոմ
գի'դիք`
օց
իմ.
Գուզիք
էրկսիտ
մետի,
մեբաշ
սղոցիմ.
Կու
վիկալնիմ
ձիզ
մութն
տիղն
կոծիմ,
Կողպեքն
կու
դընիմ`
ձիր
ռազեն
յիս
իմե: