37
Յիփոր
սարի
լալեն
կանանչ
բաղ
ընգնե,
Կու
բացրանա
ճուղքին,
«սուսան
իմե,
կոսե.
Խաբար
չառած
կոկոր
վարթ
ու
լալեմեն,
Բլբուլի
պես
ինքն
իրան
սանամ
կոսե:
Դավրիշին
ո՞վ
կուտա
քոշկ
ու
սարայը,
Խամ
քաթանը
ներկիս,
չի'լի
դարայի,
Էնդու
համա
չի
պակսի
իմ
հարայը,
Վուր
ամեն
մարթ
«յիս
էլ
հասան
իմե,
կոսե:
Էն
ի՞նչ
նիտ
է,
վերքեն
արուն
չի
հուսի,
Նիրկարարը
ղուշ
է`
առանց
կարասի,
Անփիր
մարթի
լիզվից
անիծկ
չի
պակսի,
Էտենց
մարթն
էլ
իրան
«իսան
իմե,
կոսե:
Հեստի
մարթ
կա,
ժեռ
քարին
էլ
հավան
չէ,
Վուր
քամին
տա,
բմբուլի
պես
կու
թռչե.
Մարթ
էլ
կա,
վուր
ճիճու
տեսնե
կու
փախչե`
Աժդահայի
գլխին
«ավսան
իմե,
կոսե:
Էս
խիվ
սիրտըս
էշխի
միչին
թաղվիլ
է.
Էշխում
թաղվիլ,
հարուր
տիղից
դաղվիլ
է.
Սայաթ-Նովեն
էնդուր
լալով
շաղվիլ
է,
Վուր
աղվեսըն
-
«ասլան
բասան
իմե,
կոսե:
Էս
Արութինի
ասած
է.
օգութլամա: