52
Աստծու
սիրուն,
խոսի,
ա'յ
իմ
սիրուհիս,
Բառըտ
քախցըր,
պըռունգնիրըտ
հանց
նաբաթ.
Գո'զալ,
թե
վուր
աղուհացըն
սի'րում
իս,
Եկ,
ինձ
մի
տու
էլ
ամոթանք-խըջալաթ:
Առուտեհան
ծանոթ
բաղըն
թեքվեցի,
Բլբուլ
ձենին
վարթի
թուփըն
թեքեցի.
Մեբաշ
տեսա
յարս
է,
իսկույն
չոքեցի,
Խիլքըս
թըռավ
գլխես`
տեսքեն
էլա
մաթ:
Մարմար
դոշին
մարջան
կախելիս
տեսա,
Պռունգներին
շաքար
մաղելիս
տեսա,
Զալում
յարիս
վարթըն
քաղելիս
տեսա,
Պտտվում
իմ
էնդուր,
վունցոր
մե
սայաթ:
«Հա
ու
չէե-ով
ինձ
զրգեցիր
հավատից,
Օրն
էլ
հինգ
հետ
խաթետ
պակաս
չէ
խաթից.
Յա'ր,
ազա'տիր
ինձ
յադ
յարի
մուննաթից.
Լա'վ
չէ,
գո'զալ,
մի'
անի
վատ
ադալաթ: