43
Աշուղ
ըլիլն
ինձ
ամա
մինձ
ցավ
դառավ`
Ձեռըս
Չանգլու-փիրին
կապածի
պես
է.
Ուշկըս
շաղվից,
յիփ
էշխի
հուրն
ինձ
առավ`
Հենց
գիդին
թե
խիլքս
պահածի
պես
եմ:
Ջանք
դըրեցի`
հացըս
աղի
հասցըրի,
Ձորից
դուս
բերի
դուզ
տիղի
հասցըրի,
Զոռով
հարուր
ցավ
ու
դաղի
հասցըրին`
Տակեն
քոք`
վըրեն
թաղ
բըռնածի
պես
է:
Օղորմի
էն
փիր-ուստադին,
վուր
անցավ,
Հըլա
կանանչ,
չոր
չոլիրում
չորացա,
Սըրտիս
միչըն
էշխի
կըրակ
գոյացավ,
Էնդուր
դոշըս
խուրեն
դաղվածի
պես
է:
Աչկես
արուն
հուսից,
նամի
մեչ
ընկավ,
Գիշեր-ցերեկ
դարդ
ու
ղամի
մեչ
ընկա.
Փարվանի
պես
վառած
շամի
մեչ
ընկա`
Թիվիրըս
էլ
կոսիս
էրվածի
պես
է:
Ախըր
տեսեք,
էշխըն
ջալալ
շինից
ինձ.
Բազարի
մեչ
գցից,
դալալ
շինից
ինձ.
Տեսնողներն
էլ
էնենց
խիալ
կոնին
միշտ,
Թե
էս
Սայաթ-Նովեն
հարփածի
պես
է:
(1758)
Էս
վարսաղ
է.
Արութինի
ասած`
հունիսի10-ին,
քրոնիկոնի
446-ին: