33
Թե
վուր
բանդա
ղուլու
հալըն
հարցընիս.
Գըլուխը
թող
տա
քարին
Սայաթ-Նովեն.
Ախ
քաշելեն
ջանն
ու
հոքին
քայքայից.
Հա
գուլա
արտսունք-արին
Սայաթ-Նովեն:
Յար
ունենաս,
էս
խաբարըն
չիմանա,
Թող
աչկիրըն
չանե
նամ
Սայաթ-Նովեն.
Լիզուս
ուրիշի
մոդ,
միտկըս
քիզ
վըրա,
Թող
չը
դաղվե,
չանե
ղամ
Սայաթ-Նովեն:
Պատկիրքիցըտ
չը
կշտացա
դիտելով.
Բաղ
գըցեցի,
բարըս
մընաց
ուտելու.
Էնքա~ն
դարդ
սըրտումըս
մընաց
այտնելու,
Կարոտ
մընաց
ընգիրի
Սայաթ-Նովեն:
Տարին
վադ
էր,
էս
հենց
վադ
վախտից
էլավ.
Բլբուլի
պես
մահըտ
քու
վարթից
էլավ,
Էսքան
մուրը
քու
լիզվից`
բախտից
էլավ:
Էշխի
ընգավ
խիլքը
քամ
Սայաթ-Նովեն:
Ինչ
անիմ,
մաշվեցա
ահուզարեմեն.
Սիրտըս
հալից
յարիս
ինթիզարեմեն,
Կու
մեռնիմ,
յիդ
չիմ
կենա
իղրարեմեն,
Թող
մեռնի
քու
հուզիրին
Սայաթ-Նովեն:
Մե
ճար
չըկա,
վուր
քի
մոդ
գամ,
քի
տեսնեմ,
Վախում
իմ,
թե
աշխարն
ինձ
կու
բամբասե.
Հույս
կա
վիրչում,
վուր
քու
յարըտ
էլ
յիս
իմ,
Դե
թող
քընե
խաթըրջամ
Սայաթ-Նովեն:
Սիրտը
բարուն
ու
արթարին
ման
գու
քա.
Ովոր
մեյդան
մըտնե,
արին
ման
գու
քա,
Աչկըս
էլի
գոզալ
յարին
ման
գու
քա,
Թե
չէ
կըրակ
կու
մաղի
Սայաթ-Նովեն:
Դուն
ինձ
ուստա,
յիս
էլ
քի
յար,
քի
ջանան,
Ինչ
վուր
կոսիմ,
պիտիս
դըրուստն
իմանա.
Կարքըն
էս
է,
պիտիս
վառվի
ինձ
ամա,
Չուն
յիս
շամն
իմ`
փարվանան`
Սայաթ-Նովեն:
Խիվ
սիրտ,
ցավի
ճանգում
չորցար-խաշվեցիր,
Էշխի
ընգար,
քրքրվեցիր,
մաշվեցիր.
Քիզ
մե
հայտնի
մինձ
վարպիտ
կու
հաշվեին,
Ո՞վ
ասից,
ճամփից
շեղվի
Սայաթ-Նովեն:
Ինչ
վուր
Նուրի
կոսե,
յի'ս
իմ
քիզ
ջանան,
Հա~
ախ
քաշե,
չխնդա
թող
իմ
նանան.
Քիզ
իմ
սիրում,
կանց
կու
սիրեր
Շահսանամ:
Բութեն
փիրից
առավ
ջամ
Սայաթ-Նովեն:
7-6-1756
Վարսաղ-յարանա
(տե'ս
ծանօթ.
)