Տաղեր

74

Նազանի նազլուն տըվից հըրաման,
Պըռունգըն շարժից, լիզվին տվից խաղ. ինչ էլավ նահախ.
Նահախ արից ուստեն, վուր քաշից զարնիշ,
Նազլուի դեմքին խալ դըրից մե շախ, յարն էլ դըրից դաղ:

Էս դաղը թողից նազանին սըրտիս,
Վուր էշխումն էրվիմ, հա' տապակվիմ յիս,
Դիդարին կարոտ ման գամ գըժի պես.
Զա'լում, ռա'հմ արա, մե գամ նայե նախ, հետո վառե սաղ:

Սաղ էրից, վառից ջիգարըս, ջանըս,
Փալագն էլ փակից աղոթարանըս.
Էս չո'գան, էս սա'զ, էս էլ մե'յդանըս.
Խո'սկ ասա, վունցոր կըրակ ու չախմախ` հատ-հատ ու անվախ:

Անվախ իմ խոսկըս խորթ է հիմարին,
Վունց վարժապիտը` լալիկ անճարին,
Վունց ավարա ղուշ` վարթի սաջարին.
Ղարիբ բլբուլն է, վուր կու պըտրե բաղ` կընգնե վարթի թաղ:

Հենց վարթի թաղ է` յարիս վարսերը,
Խիլքից կու հանե նազ ու ղամզերը.
Ե'կ, Սա'յաթ-Նովա, երգե' քու սերը,
Թեգուզ խիղճ չունե էդ նազլուն շարմաղ` օսկումըն շաղաղ: