6
Անգաճ
արա
բարիթավուր,
Գընա',
հիդըն
խա'ղ
մի
անի.
Յարի
սիրտըն
դա'ղ
մի
անի,
Էտ
կըրակըն
չա'ղ
մի
անի.
Չաղ
շուռ
արի
Յարսուն
տարի,
Յարին
բեդամա'ղ
մի
անի:
Բեդամաղ
չըլի
միզանից,
Չը
հիռանա
անմիղ
բանից.
Յարըն
նազով
հոքիս
հանից.
Հանած
ծառ
է,
Էշխով
վառ
է,
Չի'
վախենա
սուլթան-խանից:
Խանի
պես
դիվան
իս
անում,
Շահզադի
պես
սան
իս
անում,
Էտ
ի՞նչ
թավուր
բան
իս
անում.
Բանըտ
բանդ
է,
Պռոշըտ
ղանդ
է,
Քաղցըր
լիզվով
ջան
իս
հանում:
Ջան
չոնիմ
յարի
ձիռնեմեն,
Հիվանդ
իմ
էշխի
կըռնեմեն,
Դիղ
անիս
ծուցիտ
նըռնեմեն.
Նըռիդ
օսկով,
Քաղցըր
խոսկով,
Կրակ
իս
վերածում
բերնեմեն:
Բերնիտ
մեչըն
լալ
է,
գո'զալ.
Հաքիտ
զարըն
ալ
է,
գո'զալ,
Էտ
ի~նչպես
խիալ
է,
գո'զալ,
Էտ
խիալով
նազ
իս
անում,
յա'ր,
ամա~ն:
Նազ
իս
անում,
իխտիար
իս`
Հիդ
աշխարիս
բարեբար
իս.
Հընդու
էկած
ղալամքար
իս
Ղալամ
քաշած.
Ջանս
է
մաշած,
Ջանս
հանեցիր`
ջադուքար
իս:
Ջադուքար
իս
փել
ու
փանդով,
Շիրազու
շուշա
իս
ղանդով,
Այնաբանդ
իս
խաթաբանդով.
Ջամ-հալիլա,
Լալ
ու
թիլա,
Ջանս
հանեցիր
էտ
փըրսանդով:
Էտ
փըրսանդով
համ
իս
անում,
Դաստամազըտ
նամ
իս
անում,
Աբա
խաթրըտ
ջան
իս
անում.
Ջամ
իս
չինի,
Դոշտ
է
սինի,
Շամամնիրըտ
դամ
իս
անում:
Դամ
ու
դովրան
իս
համաշա,
Դաստա-դաստա
մազըտ
քաշա,
Հաքածըտ
զար
ու
ղումաշ
ա.
Ղումաշ
զարով
Գու
լաստարով,
Ո՞վ
քիզի
գու
քա
թամաշա:
Թամաշա
իս,
վարթի
ռանգ
իս,
Ծով
տեսած
օսկու
մահանգ
իս,
Սանթուր
ու
քամանչա
չանգ
իս`
Բարակ
ձենով
սազ
իս
անում,
յա'ր
ամա~ն:
Սազ
իս
անում,
դուր
իս
գալի.
Բաղչի
մեչըն
ջուր
իս
գալի.
Փունջ
մանիշակ
նուր
իս
գալի.
Նուր
գովելի,
Անպատմելի,
Վարթի
մեչըն
շուռ
իս
գալի:
Շուռ
իս
գալի
բըլբուլի
պես.
Հուտըտ
գու
քա
սընբուլի
պես,
Սուփրի
մեչըն
թայգուլի
պես
Դաստա
կապած,
Ռեհնին
կըպած,
Բաց
իս
էլի
դուն
գուլի
պես:
Գուլ
իս
կոկոր
տերիվակալ,
Չիս
թառամի,
արիվակալ,
Թաքավուր
իս
բարիվակալ.
Բարով
տամ
քիզ,
-
Մըտիկ
տու
միզ
Չէ
թե
ամսով,
-
օրիվակալ:
Օրն
ի
օրըն
շատանում
իս,
Էշխի
մեչըն
մոդանում
իս,
Սըրտի
դարդըս
յիդ
անում
իս.
Յիդ
արա',
տի'ս,
Թե
թաբիբ
իս,
-
Խիլքըն
գըլխես
հա~
տանում
իս:
Տարար
խիլքըս,
հեյրան
արիր.
Բարակ
միչկըտ
սեյրան
արիր.
Էտ
կըրակով
բիրյան
արիր.
Հալբաթ
մահիս
հազ
իս
անում,
յա'ր,
ամա~ն:
Հազ
չունիմ
խային
յարեմեն,
Չիս
ջոգվում
անգին
քարեմեն,
Թաք
չանցկենաս
իղրարեմեն.
Իղրար
անիս,
Հոքիս
հանիս,
Պըրծընիմ
ահուզարեմեն:
Ահուզար
իմ
քաշում,
ա~ման.
Քիզնից
ուրիշ
չունիմ
գուման.
Ծուցիտ
մեչըն
չայիր
չիման.
Չի'
ման
ասիմ,
Մուրախաս
իմ,
Սըրտումս
ունիմ
իղրար
իման:
Իղրար
իմանեն
չանցկենամ.
Առանց
քիզ
մին
օր
վո՞ւնց
կենամ.
Բերնումըս
դընիմ
սանձ`
կենամ.
Սանձահարիմ,
Սիրտըս
վարիմ`
Անհընանալու
գանձ
կենամ:
Գանձ
իս
սիրով
ու
սիրեկան,
Ղիմեթ
ունիս
անգին
ական,
Լալ
ու
ջավահիր
պատվական.
Պատիվ
անիմ,
Քանի
ջան
իմ,
Չուն
աշխարս
է
անցողական:
Ա'նց
մի
կենա,
թե
հալալ
իս,
Մի
մոր
ծըծած,
մի
մոր
դալ
իս.
Ղաբուլ
ունիմ,
թեգուզ
հալիս,
Չունքի
իլթիմազ
իմ
անում,
[յա'ր,
ամա~ն]:
Իլթիմազըս
է'ս
է,
ջա'նըմ.
Օրըս
հիդըտ
կես
է,
ջա'նըմ.
Էշխըն
էստու
պես
է,
ջա'նըմ.
Ջանըմ
-
ջան
իս,
Աննըման
իս.
Աշխարս
ուս
ու
տես
է,
ջա'նըմ:
Ուս
ու
տիս
արա,
իմացի.
Մըտիկ
արա
աղ
ու
հացի.
Թաք
իղրարին
դըրուստ
կացի.
Կաց
իղրարին-
Ահլի
շարին,
Յիփ
միռանիմ,
վըրես
լացի':
Լացիս,
աչկըտ
զայի`
անիս,
Դաստա
ռեհան
փայի`
անիս,
Արտասունքըտ
չայի`
անիս.
Չաու
ջուր
իս,
Խիստ
տըխուր
իս.
Ադալաթըտ
Շահի
անիս:
Շահի
զուրիաթ
թաբաղըն
Չի
հարցընի
դուգուն
դաղըն.
Վայ
թե
էլ
չը
խոսիս
վաղըն.
Վաղըն
գու
քամ,
Նըստիմ
ու
լամ,
Ասիմ
բարիթավուր
խաղըն:
Խաղ
իս
էլի,
Սա'յաթ-Նովա.
Դաղ
իս
էլի,
Սա'յաթ-Նովա.
Բաղ
իս
էլի,
Սա'յաթ-Նովա.
Գլուխըտ
փիանդազ
իս
անում,
յա'ր,
ամա~ն:
Էսպես
բարիթավուր,
լավ
յարանա,
Արութինի
ասած
(լուսանցքում):
Էսպէս
լաւ
բարիթաւուր
է,
որ
ինչ
որ
Աշուղ-Օղլանի
գլխովն
անցնելու
է
(?),
բոլորը
սրա
մէջ
է
գրած
(վերջում):