39.
ՍՏԵՓԱՆ
ՍԱՐԵԱՆԻՆ
26
մարտ.,
1906,
Կանտ.
Սիրելի
մեծ
Հայր,
Ստացած
եմ
Ձեր
քարտը։
Ձեր
խրախուսանքը,
հայրական
զգացումները,
մաղթանքները
եւ
մինչեւ
իսկ
փոքրիկ
ակնարկութիւնները
ինծի
խիստ
շատ
սիրելի
եւ
հաճոյ
եղան։
Ատոնց
փոխարէնը
պիտի
ջանամ,
բաղձանքէ
աւելի
դրական
կերպով
հատուցանել՝
աշխատելով
դասերուս,
մշակելով
միտքս
եւ
զգացումներս,
զետեղելով
մէջս
կորիզը
առողջ
զարգացումի
մը։
Նամակիս
հետ
կը
ղրկեմ
գրքերը.
Գարեգինին
տուած
թիւէն
զատ
երեք
հատ
աւելի
դրած
եմ,
երկուսը
նուէր
Հայր
Անդրիկեանին,
Մարմարեանին
համար,
որ
աչքէս
վրիպած
էր
եւ
միւսը՝
Սոլովեանին,
որուն
հայրենիք
վերադարձը
հիւանդութեան
պատճառավ
խիստ
ցաւ
առթեց
ինձ։
Սիրելի
Հայր,
եթէ
Ձեզի
ոեւէ
անտեղութիւն
կամ
նեղութիւն
չպատճառէր,
պիտի
խնդրէի,
որ
գրքերուն
դրամը
փոխանակ
ինծի
ուղարկելու,
յանձնէիք
վերապատիւ
տպարանապետին,
իբր
մէկ
մասը
«Սարսուռներու»
թուղթի
ծախքին,
միւս
մասն
ալ
կը
փութամ
հատուցանել
իրեն,
եթէ
ուրիշ
օրինակներ
ալ
ծախուին։
Ի
մէջ
այլոց
ինծի
կը
գրէք,
թէ
Վանքը
ինչ-ինչ
բաներ
եմ
գրած.
այդ
ակնարկութիւնը
անորոշ
ըլլալուն
համար
չհասկցայ,
եւ
գրեթէ
անկարելի
է
որոշ
պատասխան
մը
տալը։
Այս
չափս
կրնամ
ըսել
եւ
ոչ
ալ
[աւել]։
Ես
Վանքը
չեմ
գրած
այնպիսի
բան
մը,
որ
շօշափէ
վանական
եւ
կամ
վարժարանական
քաղաքականութիւնը.
այս
կէտին
վրայ
կը
վստահեցնեմ
զՁեզ,
վասնզի
անիմաստ
եւ
ծանծաղամիտ
կը
գտնամ
անցած
գործը
քրքրելը
եւ
զբաղիլ
այնպիսի
խնդիրներով,
որոնց
վրայ
սեւ
պատանք
մը
քաշած
եմ։
Իսկ
գալով
բոլորովին
անձնական
խնդրոյ
մը
(գուցէ
այս
ըլլայ
Ձեր
ըսածը),
այո՛,
կը
յիշեմ
գրած
ըլլալ
մէկ
եւ
միակ
նամակ
մը
իմ
կարողութեանս
համեմատ
գլուխգործոց
մը,
քիչ
մը
ասղնտող
երգիծանքի
մէջ,
վասնզի
այդ
պատասխանն
ալ
արժանի
գործ
էր
իր
պատասխանելիին
աճպարարութեան
ելեւէջին,
բայց
նաեւ
պռստիւնին
եւ
մերկացումի
ծիծաղի
contraste-ին
[1]
մէջ։
Հեգնական
էր
ան,
բայց
ոչ
երբեք
անարգական
եւ
բոլորովին
անձնական
հողի
վրայ։
Սակայն
չերկնցնեմ,
աւելորդ
է
զՁեզ
զբաղեցնել
այսպիսի
փուչումուչ
խնդիրներով։
Սիրելի
Հայր.
Վերապատուելի
Հայր
Յովհանի
համար
գրքին
վրայ
գրածիս
անսէթեւէթ
ձեւը
իմ
կարծիքով
արդէն
կ՚ապացուցանէ,
թէ
խուսափած
եմ
ոեւէ
վերյուշումէ.
ան
միայն
երկտողին
կարճ
բնականութիւնը
յուսամ
թէ
կը
միացնէ
état
nominal-ը
[2]
յարաբերական
զգացումներուն.
միանգամ
ընդմիշտ
կը
յայտնեմ,
թէ
անցեալին
համար
Լեթէն
ցամքեցուցած
եմ
առանց
Ախերոնին
շրթունք
դպցուցած
ըլլալու։
Շնորհակալութիւնս
ամէն
անոնց,
որոնք
այնքան
ազնուօրէն
չզլացան
«Սարսուռները»
ջեռուցանելու
իրենց
եղբայրական
տաք
սրտերուն
մէջ։
Անհուն
շնորհակալութիւններս
Ձեզ
այն
օգտակարութեան,
որ
ղրկած
«Սարսուռներս»
այս
ծրարին
[մէջ]
միանգամեւս
չզլացաք
Վերապատուելի
Հայր
Անդրէասի
[տալու]։
Յարգանքներս
նաեւ
Վերապատուելի
Հայր
Արսէն
վարդապետին,
որուն
նամակը
ստացած
եմ
սրտի
ցնծութեամբ.
կը
սպասեմ
իր
դիտողութիւններուն,
որոնց
օգտակարութիւնը
տեսած
եմ
շատ
անգամներ։
Կու
տամ
ամսահաշիւս
սենեակ,
ճաշ,
քարիւղ
75
գրասեղանի
մը
10
լուացք
2,
25
թղթատարի
3,
10
թատրոն
1
դասագիրք
3,
50
թուղթ,
մատիտ,
տետր
եւ
այլն
50
մանր-մունր
60
95,
95
Կը
համբուրեմ
Ձեր
սուրբ
աջը
եւ
մաղթելով
քաջառողջութիւն
եւ
տոկունութիւն
Ձեր
վսեմ
պաշտօնին
մէջ
կը
մնամ
Ձերդ
Դ.
Վարուժան
