***
ՄԱՏԵԱՆ
ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ
ԳՐԻԳՈՐԻ
ՆԱՐԵԿԱՑՒՈՅ
Վատիկան
4,
Տիսերան,
Ցուցակ,
էջ
223-224
Գրիչ`
Թադեոս
Վայր`
[Հռոմ]
ա
<349>
Փառք
ամենասուրբ
Երրորդութեանն,
որ
զաւրացոյց
զտկարութիւնս
աւարտել
զսա:
Արդ,
ես
Թադեոս
ցանկացող
եղեալ
սուրբ
հաւրս
գրոյս
անյագ
ըղձիւ,
եւ
ոչ
ունէի
ինչս,
զի
գրեալ
տայի,
եւ
անյագ
բաղձանաւք
սկսագրել
զսա,
թերեւս
աւգտեցայց
ի
սմանէ,
եւ
ի
զղջումն
ածից
զանձն
իմ
երկելի,
եւ
զմիտս,
եւ
զխորհուրդս
սահեցող
յածմամբ
նանրութեամբ
սուտ
ժամանակիս,
որ
ի
մերում
աւուրս
հան[դիպ]եցաւ
մերոյ
աշխարհին
արեւ[ւելեան]:
Վասն
մեղաց
մերոց
բարկացաւ
[անբար]կանալին
եւ
խրատե
\\\
մերոյ
եւ
եհասն
աշխարհին
սուր
անպատմելի,
զոր
տեսաք
աչաւք
մերովք,
զի
զհամարն
Աստուած
միայն
գիտէ
զկոտորելոցն
սրով
եւ
գերելոցն
ի
ձեռս
անաւրինաց:
Եւ
յետ
այնր
մահ
եւ
սով
սաստիկ,
եւ
այս
ամենայն
եղեւ
վասն
բազմանալոյ
անաւրենութեանց,
զի
ոչ
գտանի
ոք
զթիւն
պատմէ,
քան
զի
անճառ
է:
Բայց
գրեցաւ
սա
ի
թուիս
ՈՀԷ
(1228),
ձեռամբ
Թադեոսի
անարժան
քահանայի,
որ
անուամբ
եւ
ձեւով
միայն
երեւի
մարդկան
եւ
գործովք
մեռեալ,
եւ
ակնկալեալ
ողորմութեանն
Աստուծոյ
եւ
սրբոց
աղաւթից:
Արդ,
աղաչեմ
եւ
երեսս
անկեալ
պաղատիմ
գետնաքարշ
դիմաւք
թողութիւն
հայցեցէք\\\եցոյց
մերոց
ծնողաց
եւ
անմեղադիր
\\\աւք
խոշորութեան,
քանզի
ոչ
էր
գր\\\գրա\\\եր,
գրեցաւ
ի
սուրբ
մենաստ[անիս]\\\
բ
<4b>
Ո՜վ
պատուական
եղբայր,
աւրինակն
թիւր
էր,
որ
գրեցի:
Այլ
գիրք
առի
եւ
տեսա
շատ
պակաս
գտայ
յառաջին
աւրինակն,
եւ
որքան
կարացի
[ը]խորդեցի:
գ
<121>
Տէր
Աստուած
ողորմեա
Թադեոսի
գծողին
եւ
իւր
ննջեցելոցն
ամենեցուն:
դ
<350>
Ես
Թադեոս
տուի
զիմ
գիրգս
ի
Հռոմայ
Ոսպեթալս,
եւ
որ
հեռացուցանէ
զսայ,
յայտ
յաղաւթից
տանէդ`
զվարձս
Ուդայի
առցէ:
Զ\\\անիս
զերկու
\\\աշխատեցաք
եւ
բերաք
գծողս
\\\ելոց
արժանի
արարէք
եւ
զձեզ
յիշէ
եւ
զմեզ,
ամէն:
***
ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ
Երուսաղէմ,
1
295,
Ն.
Պողարեան,
Ցուցակ
Դ.
էջ
515-516
Գրիչ`
Կոստանդ
Վայր`
Սկեւռա
ա
<628>
Փառք
քեզ
Կոնեա
քող
[արեգսագոյն]
կիսագնտի
եւ
Դեմետր[ի
արարիչ]
վայել
տացէ
զգիրքս
նորընձա«Ո՜վ
պատուական
եղբայր
«:
Ի
վեցահարիւրորդի,
եաւթա[նասներորդի]
է
երորդի
(1228)
թու[ականիս,
ի
հայրապե]տութեան
աստուածարեալ
[Կոստանդեայ
կաթողիկոսի,
եւ
ի
թագ]աւորութիւն
Հեթմոյ
\\\գրեցաւ
\\\[ի
Սկեռ]այ,
ընդ
հովանեաւ
ամ[ենաւրհնեալ
Սուրբ]
Աստուածածնի
եւ
կենսա\\
կիր
Սուրբ
Նշանիս,
որ
է
մերձ
յան]մատոյց
դղեակս
Լա
[մբրոնի]
\\
[Գր]եցաւ
սայ
ձեռամբ
\\\Կոստանդ
պիտակ
\\\
յոյժ
նեղեալ
աղքատ
\\\զբովանդակն
գրեալ
\\\լիցի
սա
\\\եղբաւր
իմո
Պաւղ[ոսի]…
եւ
յետ
ելից
մեր\\\
բ
Գրիչ`
Պաւ[ղոս]
<54>
Շնորհատուն
բարեաց
Յիսուս,
եւ
աղբիւր
բարութեանց
Հոգին
Սուրբ,
կամաւք
Հաւր,
որովք
տիեզերք
պայծառացան,
տացէ
շնորհս
եւ
ողորմութիւն
տեառն
իմոյ
եւ
հայրազատ
եղբաւր
Կոստանդեայ
վարդապետի,
զի
ողորմած
է
եւ
մարդասէր:
Ո՜վ
րաբունք
ամենիմաստք
եւ
հոգելիցք,
յորժամ
փարթամանայք
ի
սուրբ
երգոյս,
մեղաց
թողութիւն
հայցեցէք
յԱստուծոյ,
որով
առէք
իշխանութիւն
կապել
եւ
արձակել:
Եւ
իմ
ժտելով
եւ
բախելով,
եւ
ապաւինելով
ի
լուսաթռիչ
աղաւթս
ձեր,
հայցեմ
յառատ
եւ
ի
ձրի
պարգեւողէն
մտանել
յորդեգրութիւն
Հաւրն
երկնաւորի:
Եւ
որ
առատն
է
առ
ամենեսեան
եւ
բարին,
ձեզ
եւ
մեզ
եւ
ծնաւղաց
եւ
եղբարց
մերոց
եւ
ամենայն
հաւատացելոց
ի
Քրիստոս
առհասարակ
ողորմեսցի
եւ
նմա
փառք
այժմ
եւ
յանըսպառ
յաւիտեանցն,
ամէն:
Աղաչեմ
չմեղադրել
խոշորութեան
գրոյս,
վասնզի
յոյժ
անվարժ
էի
ըստ
հոգւոյ
եւ
մա[ր]մնոյ:
գ
<383>
Աղաչեմ
յիշել
զԻսիկ(՞):
դ
<417>
Ո՜վ
վարդապետ
Կոստանդին,
Հոգով
լցեալ
աստուածային,
Դու
քարոզող
անմահ
բանին,
Եւ
ճշմարտիւ
մշակ
նորին:
Ի
սերմանել
քո
զգանձն
անգին,
Եւ
ի
յառնուլն
զանհատ
բարին,
Շնորհեա
եւ
ինձ
մասն
ընդ
քոին,
Առնուլ
զպսակ
յաղթանակին,
Եւ
ժառանգորդ
լինել
դրախտին:
ե
<2>
Կենաց
Տէր
Յիսուս
ողորմեա
ստացող[ի]
սորա
Հեթում
վարդ[ապետի]
եւ
ծնողաց
իւր,
ամէն: