ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Երեւան
5569
Հետ.
Ստացող՝
Յովհաննէս
…
Ուստի
եւ
տեսեալ
զսորա
փրկագործութեան
խորհուրդ
սրբասէր
կրաւնաւորք
Յովհաննէս
եւ
Մկրտիչ
հարազատ
եղբարքն…
գնեցին
զսուրբ
աւետարանս
ի
խալալ
արդեանց
իւրեանց,
յիշատակ
իւրեանց
եւ
ծնաւղացն
Նոր-Ամիրի,
եւ
մաւրն
Մէլէքի,
եւ
եղբարցն
Մարտիրոսի
եւ
Թումայի
եւ
Յովսեփայ,
եւ
քուերցն
Շաքար-Խաթունին
եւ
Շամշայ-Խաթունին,
եւ
այլ
ամենայն
արեանց
մերձաւորացն։
Արդ,
որք
աւգտիք
յաստուածային
բուրաստանէս
յիշեցէք
առ
աստուած
զբարէսէր
եւ
զժրաջան
կրաւնաւորքս
զՅովհաննէս
եւ
զՄկրտիչ
զխարազատ
եղբարքս,
որք
ստացան
զանառիկ
մեծութիւնս
ի
պատճառս
արքայութեանն
երկնից
ինքեանց,
եւ
ծնաւղացն
իւրեանց,
եւ
եղբարցն,
եւ
եղբաւրորդոցն
Ջանիբէկին
եւ
Սուլտանշին,
եւ
այլ
ամենայն
ազգականացն
… :
Եւ
արդ,
ես
յետինս
ի
կրաւնաւորաց
եւ
անպիտանս
ի
պիտականաց
յերես
անկեալ
աղաչեմ
եւ
խնդրեմ
ի
ձէ[ն]ջ
յիշման
արժանի
առնէք
զիս
զՅովհաննէսս,
եւ
զեղբարն
իմ
զՄկրտիչ,
եւ
զծնաւղսն
իմ
զՆորԱմիրն
եւ
զՄէլէքն,
եւ
աստուածողորմի
ասացէք
ի
ժամ
պատարագին,
եւ
մեղաց
թ[ողութ]իւն
խնդրեցէք,
ամէն:
Այլ
եւ
գնեցաք
զսուրբ
աւետարանս
ի
տաճկանց,
ի
վերջին
թուիս
ՊՁԲ
(1433),
յիշատակ
մեր
եւ
ծնողաց
մերոց:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Երեւան
7857
Հեղինակ`
հետ
ստացողք
Տիրատուր
եւ
Էտիլ-Մելիք
Վայր`
Ժամանակ`
1433
…
Յիշատակ
է
սուրբ
աւետարանս
պարոն
Տիրատրու
եւ
իւր
կողակցին
Էտիլ-Մելիքին,
եւ
գնեցին
իւրեանց
հալալ
արդեանցն
զայս
սուրբ
աւետարանս,
աշխատեցան
պարոն
Տիրատուրն
եւ
իւր
կողակիցն
խաթուն
Էտիլ-Մելիքն,
արծաթով
զարդարեցին,
եւ
փրկչական
պատկեր
ի
վերայ
խաչին
կայ,
եւ
տուաք
ի
սուրբ
Յակոբ
եկեղեցին
վասն
յիշատակի
պարոն
Տիրատրին
եւ
իւր
կողակցին
ԷտիլՄելի[քի]ն,
եւ
յԱմիր
Սարգսին,
Ֆռանգ-Խաթունին`
փոխեցեալն
առ
Քրիստոս,
եւ
իւր
զաւակացն
Ուլու-Խաթունին,
եւ
Կուլաֆ-Խաթունին,
եւ
Յազիզպէին`
զփոխեցեալն
առ
Քրիստոս,
եւ
կենդանի
զաւակացն,
սոքա
են`
Տինար-Խաթունն,
եւ
զեղբաւր
որդւոյն
Աւետիքն,
եւ
իւր
փեսայոց
Ուլուպէին,
եւ
մեծ
Միքայէլն
եւ
փոքր
Միքայէլն:
Ի
խնդրոյ
աստուածասէր
եւ
բարէպաշտ
առն
պր.
Աստուածատուրին
եւ
հեզահոգի
իւր
կենակցին
Էտիլ-Մելիքին:
Յիշատակ
է
այս
սուրբ
աւետարանս
անջնջելի,
ոչ
երէց,
ոչ
եկեղեցպան,
ոչ
տանուտէր
ձեռնամուխ
չի
լինայ
այս
սուրբ
աւետարանիս:
Եւ
ոչ
ազգ
եւ
ոչ
մեծ,
ոչ
փոքր
ձեռնամուխ
չի
լինայ,
ոչ
ծախելով
եւ
ոչ
գրաւելով,
բայց
խնամս
տանելով
սուրբ
աւետարանիս,
որ
կենայ
ի
սուրբ
Յակոբ
եկեղեցիս,
ոչ
ոք
իշխանութիւն
չունենայ
հանելոյ
\\
ի
սուրբ
եկեղեցոյս:
Եւ
որք
[յ]անդգնի
եւ
հանէ
ի
սուրբ
եկեղեցոյս
զայս
սուրբ
աւետարանս`
որոշեալ
լիցի
ի
Քրիստոսէ
աստուծոյ
մերոյ,
ամէն:
Արդ,
աղաչանք
եմ
ձեզ,
զայս
սուրբ
աւետարանս,
որ
իմ
ազգէս,
թէ
ազգ
մնայ,
նայ
իշխանութիւն
ունենայ,
որ
փըտըռեն
զայս
սուրբ
աւետարանս,
որ
չծախեն
եւ
ոչ
գրավեն:
Այսպէս
կու
պնդեմ,
որ
իմ
յիշատակս
այս
սուրբ
աւետարանս
է,
որ
տարին
Ա
(1)
տարապայմ[ա]ն
կարդան
զյիշատակարանս,
որ
ինձ
ողորմիս
ասեն
…:
Ի
թվ.
ՊՁԲ
(1433),
ի
վայելումն
Յակոբին:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
ԲՑՎ
196
Հեղինակ`
գրիչ
Ստեփանոս
Վայր`
Աղաչեմք
զամենեսեան,
ո՜վ
սուրբ
հարք
եւ
եղբարք,
որք
հանդիպիք
այս
սուրբ
աւետարանիս,
յիշեցէք
ի
մաքրափայլ
յաղաւթս
ձեր
եւ
աստուածողորմի
ասացէք
ստացողաց
սուրբ
աւետարանիս
հոգւոցն
հայրազատ
եղբարցն`
Մանգտեւագին
եւ
Յոհաննէսին,
եւ
իւրեանց
ծնողացն
հաւրն`
Մեծատրուն,
եւ
մաւրն`
Սառին,
եւ
փոխեցեալ
եղբաւրն
Սահակին,
եւ
կենակցին
իւր
Շնահաւորին,
եւ
միւս
եղբաւրն
Յովանիսին,
որ
առ
աստուած
փոխեցաւ,
եւ
Մելիքսեթին,
զի
աստուած
ողորմեսցի
նոցա:
Ընդ
նոսին
եւ
ինձ
աստուածողորմի
ասացէք,
որ
զսա
գրեցի`
Ստեփանոս
սուտանուն
քահանայի,
որ
զանունս
ունիմ
եւ
զգործս
ոչ,
եւ
կողակցին
իմոյ
Մինայի,
որ
յայսմ
ամի
առ
աստուած
փոխեցաւ,
եւ
իմոցն
ամենայնի:
Գրեցաւ
ի
թուականիս
ՊՁԲ
(1433):
ՅԱՂԱԳՍ
ՏՆՕՐԻՆՈՒԹԵԱՆՆ
ՔՐԻՍՏՈՍԻ,
ԹՈՎՄԱՅԻ
ԱՔՈՒԻՆԱՑՒՈՅ
Երեւան
3936
Գրիչ
Գուլիար
ա
Եղբայր
ֆրա
Սարգիս,
խոշորութեան
գրոյս
անմեղադիր
լեր
վասն
բազում
պատճառաց,
եւ
զանարժան
եւ
զփանաքի
նուաս[տս]`
ֆրա
Գուլիարս
յիշեա
\\\
բ
Նորոգող
եւ
կազմող՝
Դոմինիկոս
Շահապոնցի
Զֆրա
Դոմինիկոս
Շահապոնցի`
վերըստին
նորոգող
եւ
կազմող
յիշեցէք
ի
մաքրափայլ
յաղօթս
ձեր,
ո՜վ
սուրբ
սիրօղք
այսմ
սուրբ
աստուածաին
գանձիս:
Աղաչեմ
վասն
սիրոյն
Քրիստոսի
յիշել
յաղօթս
նաեւ
զհոգեւոր
եւ
զմարմնաւոր
ծնօղսն
իմ,
որ
հանկ[ուց]եալ
են
ի
Քրիստոս:
Նորոգեցաւ
ի
թվ.
Հաոց
ՊՁԲ
(1433):
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Փիրղ.
Նօտ.
102,
Մուշ.
Ս.
Առաքելոց
վանք
Վայր`
Մոկունք
գիւղ
Գրի
մի
աւետարան
ի
թվ.
ՊՁԲ
(1433),
ի
պարոնութեան
Ամիր-Աբտալին,
ի
հայրապետութեան
տեառն
Կոստանդեայ,
ի
գիւղն
Մոկունք:
ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ
Երուսաղէմ
1631
Գրիչ`
Թադէոս
Ավրամենց
Վայր`
Կաֆա
Ի
թվին
Հայոց
ՊՁԲ.
(1432)
ամի
եւ
ի
մարտի
ամսոյ
Ժ.
(10)
աւարտեցաւ
լուծմանք
Պէրի
արմենիասին,
որ
է
իմատս
մեծի
եւ
անյաղթ
փիլիսոփայի
սրբոյն
Դաւթայ
քաջ
իմաստասիրի,
եւ
լուծեալ
ի
մեծ
հռետորէ
Յովաննէսէ
Որոտնեցոյ,
եւ
ի
լուսաւոր
րաբունապետէ
Գրիգորէ
եռամեծէ:
Եւ
զմնացեալս
զայս
ի
յիմաստասիրացն
գրոց
խնդրեալ
մեր
ի
բարեսէր
վարդապետէն
մեր`
ի
տէր
Սարգիս
քաջ
րաբունոյ,
առ
ի
կարդալ,
եւ
նա
խոնարհեալ
յաղաչանս
մեր
աշխատեցաւ
ընդ
մեզ
եւ
կարդացաք`
սկսեալ
ի
դեկտեմբեր
ամսոյն,
աւար[տե]ցաք
||
կորովն`
մին
ճառ
[կարդալով],
յայնպէս
որ
ըստ
օրէ
գրելով
հոգ
ի
մտի
[ու]նէի
մի
ինչ
բան
դժուար[ի]մաց,
ծածուկ
եւ
անյայտ
մնասցէ
ի
սմ[ա]նէ,
վասն
որոյ`
զոր
դիւրիմաց
արուեստի
եւ
բացատելով
ի
միմեանց
գրեցի
եւ
ի
լու
սան||
ի
դասէն
իմացեալս
դրոշ[մեցի]
ի
վանս
[մենա]ստանի
մեծի
սրբոյն
Անտոնի
անապատականի,
առընթեր
մեծի
մայրաքաղաքի
Կաֆայի,
յաշխարհս
Հոնաց`
Գազարիա
կոեցելոյ:
[Ե]ւ
ի
հայրապետութեանն
տեառն
Կոստանդընեա,
[ե]ւ
եպիսկոպոսութեանն
նահանգիս
մեր
Կաֆայի
եւ
Ղրիմի`
տէր
Կարապետի
սրբասիրի,
եւ
ի
վարդապետութեանն
տէր
Սարգիս
քաջ
հռետորի`
երջանիկրաբունապետի`
մերոյ
վարժապետի:
Արդ,
որք
պատահիք
սմա
կարդալով
եւ
կամ
օրինակելով
յիշսջիք
սրտի
մտօք
ի
Քրիստոս
ի
բարի
մասին
զանարժանս`
Թադէոս
Ավրամենց
կոչեց[ել]ոյ
եւ
ծ[նաւ]ղսն
իմ:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Երեւան
7305
Վաճառքի
գիր
Յանունն
աստուածոյ
ես
Մարտիրոս
Աբրայհամու
որդի,
Թադէոս
քահանայն
եղբայրորդի:
Յորժամ
վաղճանեցար
հորեղբարն
իմ
Թադէոս
քահանայն,
ես`
Մարտիրոս
զնորայ
Աւետարանս
ծախեցի
Յակոբ
քահանային
Ո.
(600)
դկն.
(դեկան),
գնին
առի
մին
կով
ու
մին
եզն,
ու
մատաղ
արարի
Թադէոս
քահանային:
Ով
ոք
որ
յայսմ
հետէ
առնէ
այս
Աւետարանս,
կամ
յիմ
ազգէ
կամ
յաւտարաց
ՅԺԸ.
հայրապետացն
անիծած
եղիցի
եւ
մասն
զՅուդաին
եւ
զխաչահանուացն
եւ
զԿայէնին
առցէ:
Մուսուլման
ՄուտամՓաշին
վկայութեամբ,
Եատկարին
վկայութեամբ,
Սատաթիարին`
Սապատինին
որդոյն
վկայութեամբ,
Կարապետ
քահանային,
Մկրտիչ
քահանային,
Յոհանէս
քահանային`
սոցա
վկայութեամբ,
եւ
ես`
Բարսէղ
քահանայս,
որ
զգիրս
գրեցի`
վկայ
եմ:
Այլ
եւ
տանուտէրացս
վկայութեամբ`
Տիրատրին
վկայութեամբ,
Խութլուպէկին
վկայութեամբ,
Գրիրորին
վկայութեամբ,
Ամսաջանին
վկայութեամբ,
Պապիկին
վկայութեամբ,
աստուծոյ
վկայութեամբ,
մեք
ամենեքեան
վկայ
եմք
առաջի
աս
տուծոյ,
որ
այս
Աւետարանս
գնեց
Յակոբ
||
քահանայն
ի
Մարտիրոսէն,
ի
վայելումն
անձին
իւրոյ
եւ
յիշատակ
ծնողաց
իւրոց:
Եւ
ես
Յակոբս`
անարժան
քահանայս,
յերեսս
անկեալ
աղաեմ
զամենեսեան,
որք
հանդիպիք
այս
սուրբ
աստուածային
եւ
աանապական
գանձարանիս
կարդալով
կամ
աւրինակելով,
յիշեսջիք
ի
բոլոր
սրտէ
գըծընողսն
իմ`
զհայրն
իմ
զՊէկին
եւ
զմայրն
իմ
զՆազ,
եւ
զեղբայրն
իմ
զՎարդան,
եւ
զՍեւալան,
զՄցլիքշայ,
զԱրթուխշայ,
եւ
զքոյրն
իմ
զՎախախ,
եւ
զբազմերախտ
հայրն
իմ
ըստ
հոգոյ
եւ
զվարդապետն`
զՄկրտիչ
քահանայն,
եւ
զամենայն
աստուածային
աւրհնութեանց
արժանաւոր
մայր
վարպետին
իմ
զՍամար,
վասն
զի
բազում
եւ
անչափ
երախտիս
ունին
ի
վերայ
սեր,
եւ
զայլ
ամենայն
արեան
մերձեւորսն
իմ
զոր
կան
այժմ,
եւ
որոց
գնացեալ
են
առ
աստուած,
զքեռին
իմ
զՄարտիրոս,
եւ
զմծ
մամն
իմ
զՍիրամարգ:
Յորջամ
յաղաւթս
կայցէք
յիշեսջիք
ի
մաքրափայլ
ձաղաւթս
ձեր
զվերոյասացեալքս
ի
սմա,
եւ
զիս
զՅակոբ
քահանայս
աղաչեմ
յիշատակել
առաջի
անմահ
գաոինն,
ո՜վ
սուրբ
ընթերձողք,
վասն
զի
բազում
տենչանաւք
եւ
բազում
փափա[գա]նաւք
ըստացայ
զսուրբ
Աւետարանս
յիշատակ
ինձ
եւ
ծնողաց
իմոց,
զոր
վերոյ
գրեցաք…
…
Ի
թվ.
ՊՁԲ.
(1433)…
ՃԱՇՈՑ
Երուսաղէմ
3232
Գրիչ`
Տիրատուր
Վայր`
Երուսաղէմ
…
Գրեցաւ
սա
ձեռամբ
մեղապակտ
եւ
անարհեստ
գրչի
Տիրատրոյ
ի
թվականութեանս
Հայոց
ՊՁԲ.
(1433),
ի
նոյեմբեր
ԻԸ.
(28),
ի
սուրբ
քաղաքս
Երուսաղէմ,
ընդ
հովանեաւ
սուրբ
Փրկիս,
որ
կափարիճ
վէմն
է
եւ
Քրիստոսի
բանտն,
ի
հայրապետութեան
տեառն
տէր
Կոստան||դեա
Հայոց
կաթողիկոսի,
եւ
ի
սուրբ
քաղաքս
Երուսաղէմայ
եպիսկոպոսութեանն
տէր
Մարտիրոսի,
եւ
ի
փակակալութեան
սուրբ
Յակոբայ
Գրիգորիսի
անյաղթ
փիլիսոփայի
եւ
անհաս
ձայնաւորի,
եւ
նորին
ձեռնասնունդ
աշակերտի
փոքր
եկեղեցապանի
Յովանէս
կուսակրաւն
աբեղայի,
եւ
սուրբ
Յարութեան
լուսարարին`
Մարուգէ
ճգնազգեաց
աբեղային,
եւ
այլ
մանկագոյն
վճիտիմիտ
աբեղային`
Թորոսին,
որ
ի
Յարութեանէն
մինչ
ի
վարդավառն
գրեց,
աստուած
պահէ
զինքն,
ամէն:
ՃԱՇՈՑ
Երեւան
4656
Հետ
ստացող`
Ուլուպէկ
Վայր`
Ղրիմ
Զվերջին
ստացող
սուրբ
գրոցս
զպարոն
Ուլուպէկն,
որ
ստացաւ
զսա
ի
հալալ
վաստակոց
իւրոց
եւ
ետ
յիշատակ
ի
սուրբ
Սարգիս
եկեղեցիս
յիշատակ
իւր,
եւ
ծնաւղաց
իւրոց,
եւ
եղբարց,
հօրն
իւրոյ
պարոն
Շահինշային,
եւ
մօրն
ՋումլայԽաթունն,
եւեղբարց
իւրոց`
Տակալպէկին
եւ
Նիկողո||սին…
Ի
թուիս
Հայոց
ՊՁԲ.
(1433)
եւ
դեկտեմբեր
ամսոյ
ի
Ա.
(1)
գնեց
պարոն
Ոլուպէկն
զսուրբ
մատեանս
Ռ,
(1000)
սպիտակ
ի
յԱւետիքէն,
եւ
է
այս
Աւետիքս
եղբայր
Յովել
աբեղին,
եւ
սոքա
որդիք
Յովանէսին,
եւ
նա
Սարգիս
քահանային,
եւ
են
սոքա
յազգէ
Նատերանց:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Արմաշ
145,
Յ.
Թոփճեան,
Ցուցակ,
էջ
287
Գրիչ`
Յովաննէս
…
Ողորմեա
ստացողի
սորա
Թոմա
քահանային
եւ
ինձ
մեղաւորիս
յովաննիս,
ի
թվ.
ՊԾԲ.
(1433)
գրեցաւ:
Զստացող
սորայ
եւ
զսուրբ
Աւետարանիս
Թումայ
քահանայ,
որ
ստացաւ
զայս
ի
հալալ
արդեանց
իւրոց
յիշատակ
իւր,
եւ
զծնակղաց
իւրոց`
հաւրն
իւր
Ամիրին
եւ
մաւրն
իւր
Ալամին,
եւ
հաւրեղբայրն
իւր
զՏիրատուր,
եւ
զոնքանչն
իւր
զԱրզումանն,
եւ
զամուսինն
իւր
զԱզիզ,
…
ի
վայելումն
որդեաց
իւրոց
Ղուկաս
սարկաւագին
եւ
Սուքիասին
եւ
Վրթանեսին:
