Գիրք վաստակոց

Բազում անգամ զձիթենեացդ որպիսութիւնն պատմեցաք. եւ արդ արժան է զմեծ ծառոցն պատմել. եւս առաւել զտակուց փորելն պնտեմք յաշունն եւ 'ի գարունն, նոյնպէս եւ զաղբելն: Բայց նոր տնկին ասացաք բաց թողուլ. եւ աստ՝ երբ ծառն մեծանայ՝ զհողն ընդ տակն 'ի վեր կուտել. բայց 'ի գիջային վայրսն զաղբն պակաս ա՛ծ, եւ 'ի չորայինն՝ սակաւ մի աւելի. բայց արձակ ա՛ծ եւ հեռի 'ի տակուցն, որ չհասանի, թէ ոչ՝ չորացուցանէ զծառն: Եւ աղէկ ծածկեա, եւ զխոտսն հատո 'ի տակուցն. եւ երբ հօտես՝ աղբեա եւ փորեա, թէ ոչ ահոկէ ծառին: Եւ մի՛ թողուր որ ծառն շատ բարձրանայ, զի չէ աղէկ, եւ պտղին պակասութիւն առնէ. եւ իմաստունքն երեք գիրկ են սահմանեալ զբուն բարձրն. եւ զայլ աճն՝ 'ի լայնքն տո՛ւր իւր. եւ այսր աղագաւ զճիւղսն 'ի վայր քարշեն, եւ քարեր կախեն որ ցածանայ: Եւ զհօտելն յամէն երեք տարի հետ մի պարտ է առնել. եւ զակնուռսն յամէն տարի պարտ է քարշել եւ տանել տնկել եւ շատացուցանել զնասբն: Եւ ոչխարաց աղբն լաւ է քան զայլ աղբ, եւ յետ այնր գրաստուց աղբն: Բայց շատ գրեցաք եւ պնտեցաք, 'ի ծառէն կանգնաչափ մի՝ երեսք մի հող ա՛ծ եւ երեսք մի աղբ, եւ ապա հողով ծածկեա. եւ երբ զբերն առնուս եւ հօտես, եւ զակնուռսն քարշես՝ յայն ժամն արա: