Գիրք վաստակոց

Գիտելի է որ նռնենւոյն պատրուսելն կարէ յամէն ազգ պատրուսելոյ. եւ է այսպէս: Գի՛տ 'ի ծառն զերկայն զերկայն բարունակսն եւ զուժովսն՝ որ իջանել կարեն 'ի գետին, եւ զայլսն կտրեա եւ ձգեա. եւ զայն ճիւղսն պատրուսեա մօտ 'ի ծայրն, որպէս արժան է, ճղապատրոյս 'ի յամէն ճղերուն ծայրսն. եւ ապա զամէն ճիւղ յիւր դեհին վերայ պատրաստ իջո, եւ 'ի գետինն թաղեա. եւ զպատրուսանւոյն ծայրսն 'ի դուրս թո՛ղ 'ի հողոյն, սակաւ մի. եւ զինքն յայն տարին աղէկ ծառայեա, փորելով եւ ջրով, մինչեւ աղէկ բռնէ. եւ յորժամ բռնէ՝ բա՛ց զճիւղն եւ կանգնեցո, եւ զպատրոյսն 'ի ծայրն բռնած սար ծառ: Բայց գիտել պարտ է, զի զնռնենին որ աղէկ պըլպըլկէ ու ծիլ հանէ, ապա պատրուսեա, որ բռնէ այս արուեստովս. նոյնպէս եւ զամենայն նօսր եւ վատոյժկեղեւ ծառ: Զի պատրուսին գոյացուցիչն մայրանին կեղեւն է. երբ կեղեւն վատուժ լինի, նա ճարն այն է, որ հողովն մարդն զպատրոյսն պահէ եւ գոյացուցանէ՝ որ լինի: