Ուղեգրութիւն

[Գ] ԱՍԼԱՆԽԱՆԱ

Եւ անտի ելեալ քայլ մի քանի առաջ, տեսաք եկեղեցի մի մեծ, փառաւոր եւ գմբէթաշէն. եւ մտեալ ի ներս՝ տեսաք զի դեռ եւս երեւէին նկարք սրբոց պատկերաց եւ աւագ խորանն մեծ եւ լայնանիստ. եւ ունէր մատուռք բազում մեծ եւ բարձրաբերձ, զոր այժմ գազանաց տուն են արարեալ եւ տաճկերէն Ասլանխանայ կոչեն, զոր արկեալ են ի ներս բազում եւ ազգի ազգի գազանս, եւ կայր ամէն մատուռումն ազգ մի գազան. այլ եւ [1] առիւծ, ինձ, ծովային կատու, վաշախ եւ այլն։ Զայն իբրեւ տեսի ես՝ յարտասուս հարեալ յոգոց հանի եւ ասեմ. Տէր իմ ընդէ՞ր մտին հեթանոսք ի ժառանկութիւն քո, եւ պղծեցին զտաճար սուրբ քո։ Ընդէ՞ր քակեցեր զցանկ սորա եւ հայհոյեն զսա անցաւորք։ Ապականեցին զդա խոզք եւ երէք [2] վայրիք. եւ պատառող գազանք արածին եւ կերակրին ի սմա։ Եւ զսեղանս քո կործանեցին եւ մեք եղաք ծաղր եւ այպն կատականաց, այլ եւ նախատինք դրացեաց մերոց. եւ ոչ ոք է որ պատվէ կամ նորոգէ զսա։ Եւ դարձեալ յարեւելս կոյս ասեմ. Տէր Աստուած զօրութեանց, դարձ հայեաց եւ տես. այց արա՛ այգոյս [3] այսմիկ եւ դարման. զի սա է հարսն քո եւ մայր մեր, զոր պսակեցեր պատվական արեամբ քով սրբով. եւ փառօք զարդարեալ պճնեցեր եւ տուն աղօթից կոչեցեր։ Եւ ընդէ՞ր ես ոչ կորայ կամ մեռայ, քան թէ տեսի այսպիսի  աղէտ դառն կսկծանաց աչօք իմովք։ Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ. զիա՞րդ այժմ անարգեալ եւ դսրովեալ [յ]անօրինաց է. եւ դու զիա՞րդ լռես եւ համբերես։ Եւ ի միտս իմ երկրպագութիւն [4] մատուցեալ Աստուծոյ՝ տրտմութեամբ ելի ի նմանէ։ Եւ ասին թէ այս եկեղեցիս կուսանաց վանք էր։