[Ժ]
ԵԱՍԸՐ
ՊԱԶԱՐ
Երկրորդ
դուռն
Եասըր
պազարն
է,
ուր
բազում
քրիստոնեա[յ]ք
գերիք
ազգ
եւ
ազգ։
Որք
ծերքն
են
եւ
պառաւք՝
նստել
են։
Իսկ
զաղջկունս
եւ
զմանկունս,
զտղայս
եւ
զաղվորերես
կանայս
տէլլարնին
առեալ
ի
ձեռս
զնոսա՝
շուր
[1]
ածէին
եւ
ծախէին
որպէս
զձի
եւ
զջորի.
եւ
զայլս
ժողովեալ
ի
տեղի
ինչ
կամ
ի
մօյտանի՝
իբրեւ
զոչխարս
ի
փարախի։
Իսկ
գնօղքն
եկեալ
բանային
զերեսս
եւ
զծոցս
կոյս
աղջկանց
եւ
զամենայն
մարմինս
նոցա
շէշափէին
յոտանց
մինչ
ի
գլուխ,
զի
մի
քոս,
խոց
կամ
այլ
ինչ
սպի
կամ
վէր
ունիցին։
Եւ
նոքա
լուռ
[2]
եւ
անմռունչ
կային.
եւ
զորս
հաճէին՝
գնէին.
եւ
որոշեալ
[ի]
հօրէ,
[ի]
մօրէ
կամ
[ի]
քւերց
եւ
[յ]եղբարց
բաժանեալ
առեալ
տանէին
ի
տուն։
Եւ
ես
տեսեալ
զայս
ամենայն
աղէտս
ցաւագինս,
զոր
բնաւ
չէի
տեսեալ,
ցաւաց
գլուխ
իմ,
դողաց
սիրտ
իմ,
խռովեցաւ
անձն
իմ
եւ
ամենայն
ոսկերք
իմ
սասանեցան.
եւ
ոչ
իշխէի
հարցանել
կամ
մերձենալ
առ
գերեալսն,
թէպէտ
զլեզուս
նոցա
գիտէի՝
վասն
ահի
Տաճկաց։
Վասն
որոյ
արտասուաթոր
աչօք
եւ
տխուր
դիմօք
հայեցեալ
յերկինս
յոգոց
հանեալ
ասեմ.
ո՜հ
ո՜հ
եւ
եղուկ
տառապելոյս.
լաւ
էր
թէ
չէի
ծնեալ
կամ
թէ
չէի
եկեալ
աստ,
քան
թէ
տեսի
ես
զայսպիսի
աղիողորմ
խեղճս
աչօք
իմովք։
Եւ
ասեմ.
Ո՜վ
տէր
իմ
եւ
ստեղծիչ,
մինչեւ
յե՞րբ
մոռանաս
զմեզ
ի
սպառ
եւ
մինչեւ
յե՞րբ
դարձուցանես
զերեսս
քո
ի
մէնջ.
ընդէ՞ր
մատնեցեր
զմեզ
ի
ձեռս
թշնամեաց
հեթանոսաց,
անօրինաց,
խստաց
եւ
ապստամբողաց։
Թէպէտ
մեղաք,
անօրինեցաք
եւ
[յ]անցեաք,
եւ
զպատվիրանս
քո
ոչ
պահեցաք,
այլ
գին
եմք
անապական
արեան
քո.
զքեզ
կարդամք
օգնութիւն,
զքո
նշանդ
պատվեմք,
եւ
զանուն
քո
անուանեմք.
դու
զմեզ
փրկեա
վասն
մեծի
փառաց
քոց։
Եւ
այլ
բազում
եւ
ազգի
ազգի
խեղճ
եւ
ողորմելի
բանքեր
տեսաք,
զի
անօրէն
Տաճիկքն՝
[3]
ազգն
Հագարու
զըզվին
եւ
նեղեն
զազգս
քրիստոնէից.
եւ
իբրեւ
ընդ
լծով
ծառայութեան
տառապեցուցանեն
եւ
չարչարեն,
որպէս
Եգիպտացիք
[4]
զԻսրայելացիսն.
որոց
[5]
Քրիստոս
լիցի
վրէժխնդիր.
ամէն։
Իսկ
երրորդ
դուռն
եօրղանճիք,
քիթաբչիք,
սիրմաճիք
եւ
այլ
խանութնի
ազգ
եւ
ազգ։
Չորրորդ
դուռն
ֆինճան
արախճինչիք
եւ
խաւուխչիք։
Եւ
այլ
սակաւ
մի
յառաջ՝
քարէ
մաղազիք,
ուր
գնոջ
ազնիւ
ջուխանի
ծախեն,
ֆռանկի
սկէռլէթ,
եթմիշչլա
կամ
(ութսուն)
չլա,
եիւզչլայ
մախմուրնի,
եւ
զանազան
ջուխանի
եւ
այլն։
