Ուղեգրութիւն

[Է] ՄԱՍՆԱՒՈՐ ԻՆՉ ՊԱՅՄԱՆՔ ՔԱՂԱՔԻՆ

Պատմեմ ձեզ եւ այլ սքանչելիս վասն քաղաքին Վէնէտիկու, որ յոյժ հիացումն տա[յ] լսողաց. բայց աղաչեմ զընթերցողսդ՝ [1] չձանձրանալ։ Եւ թէ որպէս հրաշիւք հիմնացեալ եւ կառուցեալ է մեծամեծ վիմօք եւ լեռնանման քարօք ի վերայ ծովու. որպէս կամուրջք ի վերայ գետոց, եկեղեցիք, տներն եւ ամէն եաբուքն ծովու մէջ է. եւ բոլորն ջուր, նա եւ փողոցնին ջուր է. եւ թէ կամիս ուրեք [2] կամ առ դրացիս գնալ, փէրէմով պիտիս երթալ։ Այլ եւ այս սքանչացնէ զտեսողս, զի ծովս այս երկու անգամ երթայ եւ գայ, [յ]աւելու եւ նուազի նման Սելհովամ գետոյն, որ ի ժամանակս Եսայիա [3] մարգարէի. սապէս եւ սա յետնուց մինչեւ յառաւօտն սկսնու աւելուլ մարդապօյ մի եւ յառաւօտէ մինչեւ ի յերիկուն նուազի եւ թերանայ. եւ այնպէս սրընթաց երթա[յ] եւ գայ արագ որպէս գետ ակներեւ ամենեցուն։ Եւ այսու պատճառաւ ոչ ոք ի թագաւորաց կարաց առնուլ զքաղաքս եւ ոչ կարէ, զի միապէս չէ. երբեմն ծով է եւ երբեմն աղտաղտուկ [4]. զի թէ նաւով գան՝ մըխին եւ թէ ձիով՝ խեղթին եւ ցամաքով անհնար է։