Ուղեգրութիւն

[1]            Այսինքն՝ ի նմանէ։

[2]            զատնին

[3]            Զաքարիա Վանեցի, որ Մելքիսեդեկ կաթողիկոսէն պատուիրակ ղրկուած էր Պօղոս Ե քահանայապետին, Հռոմէն մեկնեցաւ 1612 մարտ 27- ին ( Ծաղկազարդ)։ Հասնելով Կ. Պոլիս ընտրուեցաւ պատրիարք, հեռացնելով աթոռէն Գրիգոր Կեսարացին։ Պօղոս Ե քահանայապետ 20 հոկտեմբեր 1613 թուակիր նամակին մէջ կը գրէր առ Զաքարիա. «Իսկ ինչ որ կը գրես թէ հոգ տարած ես ղրկելու առ յարգելի եղբայրն մեր Մելքիսեդեկ՝ Մեծաց Հայոց Կաթողիկոսը, մեր նամակն զոր մեր ձեռքէն առած էիր, եւ ասոր համար ձեր ազգէն երկու եպիսկոպոս ճամբայ դրած ես մեր ընծաներով, այս ամէնը կարի հաճելի եղաւ մեզ» ( հմմտ. Կաթողիկէ Արձագանգ, 1913, էջ 507-508)։ Այսպէս նաեւ առ դեսպանն Գաղղիոյ թղթին մէջ կը գրէր նոյն քահանայապետը նոյն թուականով. «Մեր մեծարոյ եղբօր Մելքիսեդեկի՝ Հայոց մեծաց պատրիարքին մեզի ղրկած պատուիրակը՝ սիրելի որդին մեր Զաքարիա վարդապետ, տեղեկացուց մեզ, որ անցեալ տարի (1612), երբ Հռոմէն կը վերադառնար ի Հայաստան, Կ. Պոլիս հասնելով, եպիսկոպոսներէն, քահանաներէն ու իւր ազգին ժողովրդենէն եկեղեցւոյ առաջնորդ կարգուած է» ( անդ, էջ 551)։ Կը տեսնուի ասկէ, թէ Սիմէոն Լեհացւոյ տողերը ունին հաւատարմութիւն։