Ի 
  
   Հերակլ 
  
   Արքայէն 
  
   Գէօրկի 
  
   անուամբ 
  
   վրացի 
  
   ոմն 
  
   առաքեցեալ 
  
   աստ 
  
   առ 
  
   խանն, 
  
   երթայր 
  
   աստի 
  
   ի 
  
   Շուշի 
  
   առ 
  
   որդի 
  
   Փանահխանին 
  
   Իբրահիմ 
  
   Խալիլ 
  
   խանն, 
  
   վասն 
  
   Շատրլու 
  
   կոչեցեալ 
  
   տաճկացն, 
  
   որք 
  
   փախուցեալք 
  
   աստի 
  
   գնացին 
  
   յերկիր 
  
   նորին, 
  
   զի 
  
   յետս 
  
   յղել 
  
   տացէ 
  
   զնոսա 
  
   աստ, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   սոցա 
  
   լիցի 
  
   հաշտութիւն: 
  
   Վասնորոյ` 
  
   եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   զթուղթ 
  
   սիրոյ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   Իբրահիմ 
  
   Խալիլ 
  
   խանն, 
  
   յորում 
  
   եւ 
  
   զյանձնարարութիւնս 
  
   գրեաց 
  
   վասն 
  
   Յովհաննէս 
  
   կաթուղիկոսին, 
  
   եւ 
  
   Գանձասարու: 
  
   Եւ 
  
   զոմանս 
  
   հարկաւոր 
  
   բանս 
  
   բերանով 
  
   ասաց 
  
   Գեօրկուն 
  
   ` 
  
   ասեալ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   գրեաց 
  
   թէ` 
  
   եթէ 
  
   կատարեսցես, 
  
   ի 
  
   քէն 
  
   շնորհակալ 
  
   եմք 
  
   լինելոց, 
  
   եւ 
  
   մեզ 
  
   լաւութիւն 
  
   մեծ 
  
   է: 
  
   Ա 
  
   աման 
  
   չայ 
  
   եւս 
  
   յղեաց 
  
   նմա, 
  
   զոր 
  
   ինքն 
  
   էր 
  
   խնդրեալ 
  
   յայլոց 
  
   ձեռօք : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Յովհաննէս 
  
   կաթուղիկոսն 
  
   գրեաց, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   Բց 
  
   թղթոցն 
  
   իւրոց 
  
   ի 
  
   յուլիսի 
  
   ամսեանն 
  
   գրեցելոց: 
  
   Եւ 
  
   ծանոյց 
  
   զգրելն 
  
   յառաջ 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   եւս 
  
   ի 
  
   յունիսի 
  
   ԺԷ 
  
   զթուղթ 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   զյանձնարարութիւն 
  
   գրելն 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   առ 
  
   խանն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   թէ` 
  
   զնուիրակունս 
  
   եմ 
  
   յղելոց 
  
   ի 
  
   կողմն 
  
   Շրուանու, 
  
   գրեաց 
  
   յղել 
  
   փութով, 
  
   եւ 
  
   ըզյանձնարարութիւնս 
  
   էր 
  
   խնդրեալ, 
  
   գրեաց 
  
   թէ` 
  
   մեք 
  
   ի 
  
   հանդիպիլն 
  
   գնացողաց` 
  
   աստի 
  
   գրեմք, 
  
   դու 
  
   միամիտ 
  
   զնուիրակսդ 
  
   յղեա: 
  
   Եւ 
  
   զյաջողութեանց 
  
   իւրոյ 
  
   կողմանն 
  
   էր 
  
   գրեալ` 
  
   պատուիրեաց 
  
   եւս 
  
   արիանալ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   Մելիք 
  
   Ադամին 
  
   զօրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   խնդրէր, 
  
   զի 
  
   զնա 
  
   եւս 
  
   յիւր 
  
   կողմն 
  
   արկցէ, 
  
   զի 
  
   նա 
  
   միայն 
  
   էր 
  
   ջատագովն 
  
   չիք 
  
   Իսրայէլին: 
  
   Գրեաց 
  
   թէ` 
  
   չունիմ 
  
   ըզպատճառ 
  
   ինչ` 
  
   որով 
  
   գրեցից 
  
   զմա 
  
   զթուղթ: 
  
   Դա 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   արար 
  
   ցայժմ, 
  
   գիտէ 
  
   լաւապէս: 
  
   Իսկ 
  
   մեք` 
  
   ոչ 
  
   գրով 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   բանիւ 
  
   զմա 
  
   զոչինչ 
  
   եմք 
  
   արարեալ, 
  
   իսկ 
  
   թէ 
  
   ինքն 
  
   զղջացեալ 
  
   յարարմանցն` 
  
   գրեսցէ 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   զթուղթ 
  
   մեղայական 
  
   եւս 
  
   սիրով 
  
   ընկալեալ` 
  
   գրելոց 
  
   եմք 
  
   առ 
  
   դա 
  
   զթուղթ 
  
   օրհնութեան 
  
   եւ 
  
   սիրոյ: 
  
   Ապա 
  
   թէ 
  
   ոչ, 
  
   ինքն 
  
   լիցի 
  
   ողջ, 
  
   մեք 
  
   միշտ 
  
   զդա 
  
   մերն 
  
   գիտելով 
  
   բացի 
  
   յօրհնելոյ 
  
   զոչինչ 
  
   եմք 
  
   արարեալ 
  
   զմա: 
  
   Եւ 
  
   սմա` 
  
   եւ 
  
   այլ 
  
   մէլիքացն 
  
   անորոշաբար 
  
   ողջոյն 
  
   գրեաց, 
  
   եւ 
  
   մեղադրեաց , 
  
   զի 
  
   յառաջ 
  
   մինչ 
  
   կռիւ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   միջի, 
  
   զթուղթս 
  
   յոլովս 
  
   գրէին, 
  
   իսկ 
  
   այժմ 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   մի: 
  
   Եւ 
  
   Գեօրկին 
  
   ի 
  
   օգոստոս 
  
   ԻԸ :