Շամպեցի 
  
   Սաղաթիէլն 
  
   եւ 
  
   իւր 
  
   եղբայր 
  
   Յարութիւնն 
  
   ի 
  
   Հնդիկս 
  
   բնակեալ 
  
   յանձանց 
  
   ոմանց 
  
   սանատով 
  
   առնելացուք 
  
   ունէին: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   ՌՄԺԶ 
  
   թուոջն 
  
   ի 
  
   գալն 
  
   տէր 
  
   Գէորգին 
  
   ընդ 
  
   լուսահոգի 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետին 
  
   ի 
  
   Հնդիկս 
  
   զնա 
  
   վէքիլ 
  
   էին 
  
   արարեալ 
  
   թղթովք, 
  
   զի 
  
   գնացեալ 
  
   առնուցու 
  
   ի 
  
   պարտատերացն 
  
   զդրամն 
  
   իւրեանց: 
  
   Իսկ 
  
   ի 
  
   հասանելն 
  
   նորա 
  
   ի 
  
   Հնդիկս, 
  
   վէքիլլամայքն 
  
   եւ 
  
   սանատքն 
  
   ի 
  
   ծովն 
  
   էր 
  
   գնացեալ: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   ոչ 
  
   զպատրատեարսն 
  
   էր 
  
   տեսեալ, 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   դրամ 
  
   ինչ 
  
   առեալ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   վէքիլութեան 
  
   ըստ 
  
   իւր 
  
   ասիցն: 
  
   Եւ 
  
   յետ 
  
   ժամանակաց 
  
   ի 
  
   դառնալն 
  
   նորա 
  
   ի 
  
   Բայազիտ, 
  
   վէքիլ 
  
   առնօղ 
  
   այնոքիկ 
  
   խնդրեալ 
  
   էին 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   զդրամն 
  
   իւրեանց: 
  
   Իսկ 
  
   նա 
  
   թէպէտ 
  
   մահսար 
  
   եւ 
  
   թուղթ 
  
   էր 
  
   ցուցեալ 
  
   նոցա, 
  
   ասելով 
  
   թէ` 
  
   ոչ 
  
   զձեր 
  
   պարտատեարսն 
  
   եմ 
  
   տեսեալ 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   դրամ 
  
   ինչ 
  
   առեալ, 
  
   բայց 
  
   նոքա 
  
   ոչ 
  
   էին 
  
   հաւատացեալ 
  
   նմա. 
  
   այլ 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   տաճկաց 
  
   բազում 
  
   վնաս 
  
   էին 
  
   հասուցեալ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   բերանոյ 
  
   նորա 
  
   եւս 
  
   զթուղթ 
  
   էին 
  
   առեալ, 
  
   զի 
  
   գնացեալ 
  
   յայն 
  
   կողմունսն, 
  
   ի 
  
   նշանաւոր 
  
   արանց 
  
   ոմանց 
  
   վերստին 
  
   հաստատուն 
  
   մահսար 
  
   բերցէ 
  
   առ 
  
   ինքեանս, 
  
   զի 
  
   յայնժամ 
  
   միամտեալ 
  
   այնու, 
  
   հաւատասցեն 
  
   ասացելոցն 
  
   իւրոց: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   եկեալ 
  
   աղաչանաց 
  
   զսրբ. 
  
   վեհն 
  
   գրել 
  
   ի 
  
   Բաղդատ 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   Բասրա 
  
   Յարութիւն` 
  
   Միքայէլ` 
  
   Ալէքսան 
  
   եւ 
  
   Մարգար 
  
   Աղայիցն, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   գնալն 
  
   իւր 
  
   յայն 
  
   կողմունսն , 
  
   մուղայէթ 
  
   եւ 
  
   հոգացօղ 
  
   լիցին 
  
   բանիցն 
  
   իւրոց: 
  
   Վասնորոյ` 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   ըստ 
  
   խնդրոյն 
  
   նորա` 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   նոցա: 
  
   Պատուիրելով 
  
   նոցա, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   գնալն 
  
   տէր 
  
   Գէորգին 
  
   առ 
  
   ինքեանս 
  
   այսու 
  
   թղթովս, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   պատմելն 
  
   ինքեանց 
  
   զայս 
  
   եղելութիւնս, 
  
   մուղայէթ 
  
   լիցին 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   յԱստուածակոյս 
  
   կողմանէ 
  
   մէկ 
  
   հաստատուն 
  
   մահսար 
  
   բերել 
  
   տացեն 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   որ 
  
   բերեալ 
  
   ցուցցէ 
  
   զրպարտողացն 
  
   իւրոց 
  
   եւ 
  
   ազատիցի, 
  
   եւ 
  
   միամտութեամբ 
  
   զկարգն 
  
   իւր 
  
   պաշտեսցէ: 
  
   Զայս 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   գրեաց 
  
   նոցա 
  
   սրբ. 
  
   վեհն, 
  
   զի 
  
   նա 
  
   ասաց 
  
   թէ` 
  
   նոքա 
  
   եւս 
  
   լաւ 
  
   տեղակ 
  
   են 
  
   այս 
  
   եղելութեանս: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   ընչիցն 
  
   Հնդկաց 
  
   նուիրակ 
  
   լուսահոգի 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետին` 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   սեպ. 
  
   ելն, 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   եւս 
  
   զմիամտութիւն 
  
   գրեաց 
  
   նոցա, 
  
   զի 
  
   զայնս 
  
   ձեռամբ 
  
   սոյն 
  
   տէր 
  
   Գէորգին 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   հասեալ 
  
   իմասցին` 
  
   եւ 
  
   միամտեսցին: 
  
   Ել 
  
   տէր 
  
   Գէորգն 
  
   այսու 
  
   թղթովս 
  
   ի 
  
   յնր. 
  
   ԼԱ : 
 
        
 
       
  
   Փօլիցայ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Կարսայ 
  
   նուիրակ 
  
   Գրիգոր 
  
   պետին 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   Կարսեցի 
  
   Գէորգին : 
 
        
 
       
  
   Թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   առ 
  
   Կարսայ 
  
   նուիրակ 
  
   Գրիգոր 
  
   վարդապետն, 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   սեպ. 
  
   Գ 
  
   յիշեցեալ 
  
   է .
  
   ) 
  
   պատուէր` 
  
   զի 
  
   ի 
  
   նուիրական 
  
   արդեանցն 
  
   իւրոց 
  
   (4) 
  
   կամ` 
  
   (5) 
  
   տացէ 
  
   կարեսցի 
  
   Գէորգին, 
  
   եւ 
  
   ղապզ 
  
   առեալ 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   յղեսցէ, 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   միամտութիւն 
  
   գրեսցուք 
  
   առ 
  
   ինքն: 
  
   Եւ 
  
   պատուէր` 
  
   վասն 
  
   գործոյն: 
  
   Թուղթ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   կարեսցի 
  
   պարոն 
  
   Գէորգն 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   յնվ. 
  
   ԺԶ 
  
   յիշեցաւ.
  
   ) 
  
   որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   զգրելն 
  
   առ 
  
   նուիրակն, 
  
   զի 
  
   դրամ 
  
   տացէ 
  
   ինքեան: 
  
   (4) 
  
   կամ 
  
   (5) 
  
   եւ 
  
   պատուէր` 
  
   զի 
  
   յառնուլն 
  
   ի 
  
   նուիրակէն 
  
   զդրամս, 
  
   ղապզ 
  
   տացէ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   այն 
  
   դրամովն 
  
   ի 
  
   պէտս 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   գիրս 
  
   առեալ 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Իսկ 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   դրամոյն 
  
   (Ծ) 
  
   զոր 
  
   ի 
  
   յնվ. 
  
   ԺԶ 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   տալ 
  
   Սալահ 
  
   Աղային, 
  
   այժմ 
  
   ոչինչ 
  
   գրէր 
  
   սրբ. 
  
   վեհին 
  
   թէ 
  
   տուեալ 
  
   է 
  
   թէ 
  
   ոչ: 
  
   Վասն 
  
   որոյ` 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   պատուիրեաց 
  
   սմա 
  
   գրել 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   զտայն 
  
   դրամոյն: 
  
   Յղեցան 
  
   այսոքիկ 
  
   ընդ 
  
   աշտարակցւոցն 
  
   առ 
  
   Գէորգն: 
  
   Որք 
  
   ելին 
  
   ի 
  
   փետր. 
  
   Բ :