Թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   առ 
  
   Ջուղայու 
  
   Քալանթար 
  
   Սարգիս 
  
   Աղայն` 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   ԻԲ 
  
   գրեցեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԻԲ 
  
   զթուղթ 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքն: 
  
   Զի 
  
   թօհմաթ 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն` 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   վաղուց 
  
   հետէ 
  
   թուղթ 
  
   ոչ 
  
   ընկալնում 
  
   ի 
  
   քէն: 
  
   Եւ 
  
   զայն 
  
   թուղթն` 
  
   ընդ 
  
   Քարիմ 
  
   Խանի 
  
   Ղուլլար 
  
   Աղասի 
  
   Ֆաթա 
  
   Սուլթանին 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   սա 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն: 
  
   Բայց 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   զպատասխանի 
  
   թղթոյ 
  
   սորին 
  
   գրեալ, 
  
   ոչ 
  
   ընդ 
  
   Ֆաթա 
  
   Սուլթանին 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   (թէպէտ 
  
   տակաւին 
  
   աստ 
  
   էր 
  
   նա 
  
   ) 
  
   զի 
  
   մի 
  
   գուցէ 
  
   վտանկ 
  
   ինչ 
  
   ծնանիցի: 
  
   Այլ 
  
   ետ 
  
   Թիֆլիզեցի 
  
   Պարոն 
  
   Մէհրապին 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզու 
  
   եկեալ 
  
   աստ, 
  
   երթայր 
  
   ի 
  
   Խօյ :
  
   ) 
  
   տանիլ 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   ի 
  
   Խօյ, 
  
   եւ 
  
   անտի 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   սա: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   զայս, 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   այսուհետեւ 
  
   ի 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   զթուղթ 
  
   ինչ, 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   տաճկաց 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   այլ 
  
   ընդ 
  
   քրիստոնէի: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   դրամոն 
  
   (ճ 
  
   ) 
  
   զոր 
  
   յայնժամ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սա 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   գրել 
  
   նուիրակին, 
  
   զի 
  
   փոխ 
  
   տացէ 
  
   ինքեան: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   ըստ 
  
   խնդրոյ 
  
   սորին 
  
   գրեաց 
  
   նուիրակին 
  
   դրամ 
  
   (ճ 
  
   ) 
  
   տալ 
  
   սմա, 
  
   եւ 
  
   զսանատ 
  
   առնուլ 
  
   ի 
  
   սմանէ: 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   սեպեմբերի 
  
   ԻԲ 
  
   ասացեալ 
  
   է .
  
   ) 
  
   որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   փոշիմանեալ 
  
   սա, 
  
   այժմ 
  
   մեծաւ 
  
   զղջմամբ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   թէ` 
  
   եւս 
  
   ոչ 
  
   կամէի 
  
   գրել 
  
   քեզ 
  
   վասն 
  
   դրամոյն. 
  
   այլք 
  
   ստիպեցին 
  
   զիս 
  
   եւ 
  
   գրել 
  
   ետուն: 
  
   Եթէ 
  
   գրեալ 
  
   եւս 
  
   իցես 
  
   ասէ 
  
   նուիրակին 
  
   դրամ 
  
   տալ 
  
   ինձ, 
  
   ես 
  
   ոչ 
  
   առից : 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   պատուիրեաց 
  
   սմա, 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   այսուհետեւ 
  
   զդրամ 
  
   ինչ 
  
   խնդրել 
  
   ի 
  
   նուիրակէն: 
  
   Զի 
  
   թէպէտ 
  
   ըստ 
  
   քոյդ 
  
   խնդրոյդ 
  
   յայնժամ 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   նուիրակին 
  
   դրամ 
  
   տալ 
  
   քեզ, 
  
   բայց 
  
   զայն 
  
   ակամայ 
  
   եւ 
  
   թահրիւ 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   կամաւ: 
  
   Զի 
  
   քեզ 
  
   ամօթ 
  
   մեծ 
  
   է 
  
   ասէ 
  
   եթէ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   դրամոյն 
  
   ձեռնամուխ 
  
   լինիցիս: 
  
   Նաեւ` 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   սա 
  
   ի 
  
   սրբազան 
  
   վեհէն 
  
   գրել 
  
   նուիրակին 
  
   իւրեանց 
  
   Ստեփաննոս 
  
   վարդապետին 
  
   մնալ 
  
   ի 
  
   Ջուղայ: 
  
   եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   առ 
  
   այս 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   թէ 
  
   ` 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   դա 
  
   կամի 
  
   ասէ 
  
   մնալ 
  
   յայդր, 
  
   թող 
  
   մնասցէ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   կամիցի, 
  
   մեք 
  
   ո՞րպէս 
  
   բռնութեամբ 
  
   արգելեսցուք 
  
   ասէ 
  
   զդա 
  
   յայդր: 
  
   Զայսոսիկ 
  
   նուիրակին 
  
   եւս 
  
   գրեաց, 
  
   (որպէս 
  
   ասելոց 
  
   եմք 
  
   յետոյ ,
  
   ) 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   սմա 
  
   զգրելն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   վասն 
  
   վրացի 
  
   Աղէքսանդրի 
  
   ինքեան 
  
   տալեաց 
  
   դրամոյն. 
  
   յառաջագոյն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սա 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն, 
  
   զի 
  
   գրեսցէ 
  
   ի 
  
   Հաշտարխան, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   մօրէ 
  
   նորին 
  
   առնուլ 
  
   տացէ: 
  
   Եւ 
  
   թէպէտ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԻԲ 
  
   գրեալ 
  
   սմա , 
  
   բացասաց 
  
   զխնդիրս 
  
   սորին, 
  
   բայց 
  
   յետոյ 
  
   ի 
  
   յղելն 
  
   զՍանահնեցի 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետն 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   ԺԷ 
  
   ի 
  
   Հաշտարխան 
  
   նուիրակ, 
  
   պատուիրեաց 
  
   նմա, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   հասանելն 
  
   ի 
  
   վիճակս 
  
   իւր, 
  
   լռելեալն 
  
   խորհեսցի 
  
   ընդ 
  
   իշխանաց 
  
   տեղւոյն, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   վասն 
  
   առնլոյ 
  
   զդրամն 
  
   սորին 
  
   ի 
  
   յԱղէքսանդրի 
  
   մօրէն 
  
   զիր 
  
   իմն 
  
   հնարել 
  
   կարասցէ, 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան, 
  
   զի 
  
   ըստ 
  
   այնմ 
  
   արասցէ: 
  
   Զոր 
  
   ծանոյց 
  
   սմա, 
  
   եւ 
  
   խոստացաւ, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   Յովսէփ 
  
   վարդապետն 
  
   ըստ 
  
   պատուիրի 
  
   իւրոյ 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   առնելեացն 
  
   իւրոց 
  
   բան 
  
   ինչ 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան, 
  
   գրեալ 
  
   ծանուսցէ 
  
   ի 
  
   միամտութիւն 
  
   իւր: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   որդւոյն 
  
   իւրոյ 
  
   տիրացու 
  
   Թադէոսին 
  
   որպէս 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   պատմութեան 
  
   ՌՄԺԹ 
  
   երորդ 
  
   ամին 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   նոյեմբերի 
  
   Ե, 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   եւս 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   վասն 
  
   նորա 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն, 
  
   եւ 
  
   խոստանայր 
  
   յղել 
  
   զնա 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   պատուիրեաց 
  
   սմա 
  
   ի 
  
   կամս 
  
   իւր 
  
   թողուլ 
  
   նմա, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   գայցէ 
  
   ասէ 
  
   աստ 
  
   եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ, 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   եւ 
  
   մեր 
  
   որդի 
  
   է: 
  
   Զայս 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   վասն 
  
   նորա, 
  
   քանզի 
  
   կարծէր 
  
   զնմանէ` 
  
   թէ 
  
   նա 
  
   ոչ 
  
   կամի 
  
   գալ, 
  
   այլ 
  
   սա 
  
   ստիպէ 
  
   նմա: 
  
   Իսկ 
  
   եւ 
  
   Նախիջեւանու 
  
   իշխօղքն 
  
   ի 
  
   քանի 
  
   սմա 
  
   զմիմեամբք 
  
   անկալաք, 
  
   աւերեցին 
  
   զերկիրսն 
  
   ըստ 
  
   մեծի 
  
   մասին: 
  
   Որոց 
  
   բողոքն 
  
   հասեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Շիրազ 
  
   առ 
  
   Քարիմ 
  
   Խանն 
  
   ` 
  
   եւ 
  
   նա 
  
   հրամայեալ 
  
   էր, 
  
   զի 
  
   ամենեքեանքն 
  
   երթիցեն 
  
   անդ 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   զի 
  
   տեսցէ 
  
   զդատաստանս 
  
   նոցա, 
  
   եւ 
  
   այցելութիւն 
  
   արասցէ 
  
   երկրին: 
  
   Ուստի` 
  
   նոքա 
  
   եւս 
  
   ժողովեալք 
  
   երթային 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   տանելով 
  
   ընդ 
  
   իւրեանս 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   գլխաւոր 
  
   քեանդխուտայից 
  
   երկրին , 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   հայոց 
  
   եւ 
  
   թէ 
  
   ի 
  
   տաճկաց: 
  
   Որեւ 
  
   ի 
  
   յԱստապատու 
  
   եւս 
  
   զոմանս 
  
   ի 
  
   քէդխուտայից 
  
   տանէին 
  
   ընդ 
  
   իւրեանս: 
  
   Եւ 
  
   նոքա 
  
   թէ 
  
   յաղագս 
  
   այնր` 
  
   եւ 
  
   թէ 
  
   վասն 
  
   այլ 
  
   ինչ 
  
   յատուկ 
  
   հոգալեաց 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   գեղջն 
  
   իւրեանց, 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   առ 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետն 
  
   աղաչել 
  
   զսրբազան 
  
   վեհըն, 
  
   զի 
  
   գրեսցէ 
  
   առ 
  
   քեալանթար 
  
   Սարգիս 
  
   Աղայն, 
  
   զի 
  
   հոգ 
  
   տարցէ 
  
   բանից 
  
   իւրեանց: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   գրեաց 
  
   նմա, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   կարելի 
  
   իցէ 
  
   խնդիրն 
  
   նոցա, 
  
   հոգասցէ: 
  
   Որպէս 
  
   եւ 
  
   յառաջագոյն 
  
   անգամ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   նմա 
  
   յաղագս 
  
   նոցա 
  
   վասն 
  
   այսպիսւոյ 
  
   բանի 
  
   զխնդիր, 
  
   (որպէս 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   պատմութեան 
  
   ՌՄԺԷ 
  
   երորդ 
  
   ամին, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   մարտի 
  
   Ա .
  
   ) 
  
   բայց 
  
   թէ 
  
   չլինիցի 
  
   ասէ 
  
   կարելի, 
  
   կամ 
  
   թէ 
  
   դու 
  
   յաղագս 
  
   այնր 
  
   զվնասն 
  
   իմն 
  
   կրելոյ 
  
   լիցիս, 
  
   մի 
  
   հոգար: 
  
   Զի 
  
   այսպիսի 
  
   բանս 
  
   զմեզ 
  
   աղաչելով 
  
   գրեցուցանեն, 
  
   դու 
  
   թէ 
  
   կարելի 
  
   է, 
  
   հոգա 
  
   ', 
  
   ապա 
  
   թէ 
  
   վնաս 
  
   ինչ 
  
   լինելոյ 
  
   լիցի 
  
   քեզ 
  
   վասն 
  
   այնց, 
  
   մի 
  
   հոգար: 
  
   Մեք 
  
   քեզ 
  
   վնաս 
  
   ոչ 
  
   կամիմք: 
  
   Զայս 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   երբեմն 
  
   նա 
  
   բեռն 
  
   բառնայր 
  
   թէ` 
  
   զայս 
  
   ինչ 
  
   բան 
  
   դու 
  
   գրեցեր, 
  
   եւ 
  
   եւս 
  
   հոգացի: 
  
   Որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   զայս 
  
   ինչ 
  
   վնասս 
  
   կրեցի: 
  
   Որպէս 
  
   եւ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   վասն 
  
   Աղէքանդրին, 
  
   (որ 
  
   ասացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԻԲ :
  
   ) 
  
   Փուսուլայ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   եւ 
  
   այլ 
  
   միւս 
  
   գրեցելոյց 
  
   սորին: 
  
   Զի 
  
   բաց 
  
   ի 
  
   սրբազան 
  
   վեհէն 
  
   զնուիրակ 
  
   Ստեփաննոս 
  
   վարդապետն 
  
   խնդրելոյն, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   ասացաւ ,
  
   ) 
  
   զԱւետիս 
  
   պետն 
  
   եւ 
  
   զայլ 
  
   սեւագլուխ 
  
   եւս 
  
   խնդրէր 
  
   յղել 
  
   աստի 
  
   ի 
  
   վանս 
  
   իւրեանց: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   վանիցն 
  
   իւրեանց 
  
   եւս 
  
   զհոգս 
  
   առնել 
  
   աղաչէր: 
  
   Զի 
  
   Առաջնորդն 
  
   իւրեանց 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետն 
  
   (որ 
  
   յիշեցեալ 
  
   է 
  
   իպատմութեան 
  
   ՌՄԻ 
  
   երորդ 
  
   ամին, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   Ժ :
  
   ) 
  
   ոչ 
  
   լինէր 
  
   մուղայէթ 
  
   վանիցն 
  
   իւրեանց: 
  
   Որպէս 
  
   գանգատ 
  
   գրէր 
  
   զնմանէ: 
  
   Նոյնպէս 
  
   զտէր 
  
   Մինաէն 
  
   (որ 
  
   ի 
  
   պատմութեան 
  
   ՌՄԺԸ 
  
   երրորդ 
  
   ամին, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԺԵ 
  
   յիշեցեալ 
  
   է .
  
   ) 
  
   եւս 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   զգանգատ 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն. 
  
   վասն 
  
   անյիշելի 
  
   արարմանցն 
  
   նորին: 
  
   Յորմէ 
  
   եւ 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   ընդ 
  
   բանիւ 
  
   արարեալ 
  
   զնա, 
  
   տանիլ 
  
   առ 
  
   ինքն , 
  
   եւ 
  
   դատել 
  
   զնա 
  
   ըստ 
  
   արժանւոյն 
  
   իւրոյ: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   սորին 
  
   խնդրոցն 
  
   եւ 
  
   գանգատանացն 
  
   միանգամայն 
  
   այսպէս 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   թէ` 
  
   զի 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   ասէ 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   զամենայն 
  
   իմացաք: 
  
   Բայց 
  
   այդոքիկ 
  
   Առաջնորդին 
  
   են 
  
   ասէ 
  
   գործք. 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   մեր: 
  
   Այսինքն 
  
   զանկարգ 
  
   քահանայսն 
  
   դատել, 
  
   վանքին 
  
   ֆիքր 
  
   քաշել, 
  
   եւ 
  
   զեղեալ 
  
   միաբանւն 
  
   պահել: 
  
   Զոր 
  
   այլք 
  
   լուեալ, 
  
   յօժարին 
  
   ասէ 
  
   գալ 
  
   յայդր: 
  
   Արդ` 
  
   այդ 
  
   անկարգութիւնդ 
  
   եթէ 
  
   ի 
  
   ձեզ 
  
   գոն, 
  
   Առաջնորդն 
  
   վասն 
  
   է՞ր 
  
   ոչ 
  
   լինի 
  
   վրէժխնդիր: 
  
   Եւ 
  
   է՞ր 
  
   ոչ 
  
   տայ 
  
   նիզամ 
  
   վանքն 
  
   եւ 
  
   քահանայից: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   ինքն 
  
   ոչ 
  
   կարէ, 
  
   թող 
  
   բազմակնիք 
  
   թղթով 
  
   գրեսցեն 
  
   մեզ, 
  
   ապա 
  
   եւ 
  
   մեք 
  
   հոգասցուք: 
  
   Իսկ 
  
   եթէ 
  
   ինքն 
  
   է 
  
   պատճառ 
  
   այդ 
  
   անկարգութեանցդ , 
  
   վասնայնորիկ 
  
   ոչ 
  
   լինի 
  
   հոգացող, 
  
   յայնժամ 
  
   եւս 
  
   պարտին 
  
   միաբանք 
  
   եւ 
  
   ժողովուրդքն 
  
   միաբանութեամբք 
  
   ծանուցանել 
  
   մեզ, 
  
   որպէս 
  
   յառաջ 
  
   գրեցին 
  
   մեզ 
  
   բազմակնիք 
  
   թղթով: 
  
   (Որպէս 
  
   ի 
  
   պատամութեան 
  
   ՌՄԺԹ 
  
   երորդ 
  
   ամին, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԺԵ 
  
   ասացեալ 
  
   է .
  
   ) 
  
   զոր 
  
   սա 
  
   եւս 
  
   կնքեալ 
  
   էր, 
  
   եւ 
  
   յատուկ 
  
   եւս 
  
   գրեալ 
  
   վասն 
  
   լաւութեանն: 
  
   Զի 
  
   որպէս 
  
   գրեցիք 
  
   ասէ 
  
   վասն 
  
   լաւութեան 
  
   միաբանութեամբ, 
  
   եւ 
  
   մեք 
  
   եւս 
  
   լսելով 
  
   ձեզ 
  
   ներեցաք 
  
   նմա 
  
   եւ 
  
   կոնդակ 
  
   յղեցաք. 
  
   (Որպէս 
  
   ասացեալ 
  
   ի 
  
   պատմութեան 
  
   ՌՄԻ 
  
   ամին, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   հոկտեմբերի 
  
   Ժ :
  
   ) 
  
   նոյնպէս 
  
   եթէ 
  
   ունի 
  
   դա 
  
   վատութիւն, 
  
   պարտիք 
  
   ասէ 
  
   միաբանութեամբ 
  
   գրել 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   զի՞նչ 
  
   արարից: 
  
   Եթէ 
  
   միոյ 
  
   գրովն 
  
   եւս 
  
   վրէժխնդիր 
  
   լինիցիմ 
  
   ասէ 
  
   ոմանց, 
  
   եւ 
  
   կարէ 
  
   ասէ 
  
   գրել 
  
   մեզ, 
  
   եւ 
  
   բազմաց 
  
   կնքեցուցանել: 
  
   Զդատելին 
  
   անպարտ 
  
   առնել, 
  
   եւ 
  
   զայն 
  
   մէկ 
  
   գրօղն 
  
   պարտաւոր: 
  
   Որպէս 
  
   արար 
  
   յառաջ: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   սեւագլուխ 
  
   խնդրելոյն 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   այսպէս 
  
   եւս 
  
   գրեցաւ 
  
   սմա 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   թէ` 
  
   զորպէսն 
  
   տեղւոյդ 
  
   լաւապէս 
  
   գիտես 
  
   ասէ, 
  
   զայդ 
  
   լսօղն 
  
   ո՞րպէս 
  
   յօժարի 
  
   գալ 
  
   յայդր: 
  
   Ջռհորն 
  
   որ 
  
   հոտի , 
  
   որքան 
  
   լաւ 
  
   ջուր 
  
   լնուս, 
  
   եւս 
  
   հոտի 
  
   ասէ: 
  
   Պարտիս 
  
   զջհորն 
  
   մաքրել, 
  
   եւ 
  
   ապա 
  
   նոր 
  
   ջուր 
  
   լնուլ: 
  
   Եթէ 
  
   կարես 
  
   այս 
  
   է 
  
   հնարն, 
  
   եւ 
  
   եթէ 
  
   ո'չ, 
  
   ուրեմն 
  
   մէկ 
  
   կոնդակ 
  
   ունի 
  
   (որ 
  
   է 
  
   Քարիմխանն .
  
   ) 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   դու 
  
   ոչ 
  
   կարես 
  
   խօսիլ, 
  
   զի՞նչ 
  
   արասցուք: 
  
   Զի 
  
   թէ 
  
   խօսիմք 
  
   ասէ, 
  
   բանն 
  
   յայդ 
  
   դուռնդ 
  
   անկանի, 
  
   եւ 
  
   մեծանայ: 
  
   Մեք 
  
   ոչ 
  
   ծանօթանամք 
  
   այդ 
  
   դրանդ. 
  
   որպէս 
  
   պատճառն 
  
   գիտես: 
  
   (Զի 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   երկնչելով 
  
   յիշխողէն 
  
   տեղւոյս, 
  
   ոչ 
  
   գրէր 
  
   առ 
  
   Քեարիմխանն 
  
   զթուղթ 
  
   ինչ 
  
   վասն 
  
   հարկաւոր 
  
   հոգալեաց 
  
   եւս, 
  
   զի 
  
   մի 
  
   նա 
  
   յայլ 
  
   եւ 
  
   այլ 
  
   կարծիս 
  
   անկանիցի 
  
   վասն 
  
   իւր: 
  
   Թէպէտ 
  
   Քեարիմխանն 
  
   թօհմահթիւ 
  
   32) 
  
   ասացեալ 
  
   էր 
  
   սմա 
  
   թէ` 
  
   Խալիֆայն 
  
   վասն 
  
   է՞ր 
  
   ոչ 
  
   գրէ 
  
   մեզ 
  
   զթուղթ 
  
   ինչ, 
  
   զոր 
  
   եւ 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   յայնժամ 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն, 
  
   ի ... 
  
   գրեալ 
  
   ծանոյց 
  
   սմա 
  
   զպատճառն 
  
   արգելման 
  
   թղթոյն 
  
   իւրոյ 
  
   ի 
  
   Քերիմխանէն 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   վերդ ,
  
   ) 
  
   որում 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   դիպօղ 
  
   ժամու 
  
   ծանուսցէ 
  
   նմա 
  
   զայն, 
  
   եւ 
  
   միամտեցուսցէ 
  
   զնա 
  
   վասն 
  
   իւր: 
  
   Եւ 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   ըստ 
  
   պատուիրի 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   ասացեալ 
  
   էր 
  
   նմա 
  
   զպատճառն 
  
   արգելման 
  
   թղթոյ 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   յինքենէ 
  
   (Եւ 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   հաւանեալ 
  
   էր :
  
   ) 
  
   եթէ 
  
   բանն 
  
   մեծանայ 
  
   եւ 
  
   յայդ 
  
   դուռնդ 
  
   անկանի, 
  
   մեզ 
  
   եւս 
  
   հարկ 
  
   լինի 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   ծանօթանամք 
  
   այդ 
  
   դրանդ: 
  
   Զի 
  
   գիտեմ 
  
   ասէ 
  
   որ 
  
   նա 
  
   դովաւ 
  
   պարծի: 
  
   Ուրեմն 
  
   խոստովանաբար 
  
   կարդա 
  
   ' 
  
   ասէ 
  
   եւ 
  
   լաւ 
  
   մտածեա 
  
   '. 
  
   եթէ 
  
   յիրաւ 
  
   է 
  
   զոր 
  
   գրես 
  
   զդմանէ, 
  
   թէպէտ 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   արարք 
  
   շատ 
  
   ունի 
  
   դա: 
  
   Թէպէտ 
  
   համբերեմք 
  
   դեռ 
  
   եւս, 
  
   եւ 
  
   մեք 
  
   եւս 
  
   եթէ 
  
   վրէժխնդիր 
  
   լինիմք- 
  
   դու 
  
   զայդ 
  
   դուռնդ 
  
   կարե՞ս 
  
   պահել 
  
   ասէ, 
  
   որ 
  
   նոր 
  
   տիրութիւն 
  
   չառնէ, 
  
   ստոյգն 
  
   գրեցէք 
  
   մեզ 
  
   ասէ 
  
   բազմակնիք 
  
   թղթով: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   կարես 
  
   ասէ 
  
   պահել 
  
   զայդ 
  
   դուռնդ , 
  
   ուրեմն 
  
   պարտիս 
  
   համբերել, 
  
   եւ 
  
   ժամանակին 
  
   սպասել, 
  
   եւ 
  
   տնկած 
  
   ծառիդ 
  
   պտուղն 
  
   ժամանակ 
  
   մի 
  
   վայելել: 
  
   Գիտեմ 
  
   ասէ 
  
   զփոփոխական 
  
   եւ 
  
   զզղջական 
  
   բարս 
  
   քո, 
  
   որ 
  
   յետ 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   աւուրց 
  
   հաշտիս 
  
   ասէ 
  
   ընդ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   զներհակ 
  
   գրելոց 
  
   ես 
  
   մեզ : 
  
   Որ 
  
   ոչ 
  
   վայելէ 
  
   ասէ 
  
   քումդ 
  
   խոհեմութեան 
  
   յայսր 
  
   եւ 
  
   անդր 
  
   փոփոխիլ, 
  
   եւ 
  
   թշնամեաց 
  
   հաւատալ 
  
   եւ 
  
   մեզ 
  
   գրել. 
  
   որպէս 
  
   այս 
  
   փող 
  
   խնդրեալդ 
  
   ի 
  
   մէնջ, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   ասացաւ :
  
   ) 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Ասպահանու 
  
   նուիրակ 
  
   Ստեփաննոս 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԻԲ 
  
   ըստ 
  
   խնդրոյ 
  
   Քեալանթարին 
  
   զգրելն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   վասն 
  
   դրամոյ, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   նուիրակական 
  
   արդեանցն 
  
   իւրոյ 
  
   դրամ 
  
   (ճ 
  
   ) 
  
   տացէ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   զսանատ 
  
   առցէ 
  
   ի 
  
   նմանէ: 
  
   Եւ 
  
   կրկին 
  
   գրելն 
  
   Քեալանթարին 
  
   առ 
  
   ինքն , 
  
   եւ 
  
   փոշիմանութեամբ 
  
   հրաժարիլն 
  
   ի 
  
   խնդրելոյն 
  
   զդրամ: 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   ասացաւ :
  
   ) 
  
   Եւ 
  
   պատուէր` 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   Քեալանթարն 
  
   զդրամ 
  
   ինչ 
  
   խնդրել 
  
   կամիցի 
  
   յինքենէ 
  
   եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   կամիցի, 
  
   յարդեանցն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   դրամ 
  
   ինչ 
  
   մի 
  
   տացէ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   զառաջին 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   գրեալ 
  
   գիրն 
  
   մեր 
  
   վասն 
  
   դրամոյն, 
  
   (ճ 
  
   ) 
  
   մի 
  
   ընդունիցի 
  
   բնաւ, 
  
   զի 
  
   այն 
  
   գիրն 
  
   իբր 
  
   թահր 
  
   գրեցի 
  
   ասէ 
  
   ընդ: 
  
   Այլ 
  
   եւ 
  
   վասն 
  
   սորա 
  
   լուաք 
  
   թէ 
  
   գնացեալ 
  
   է 
  
   ի 
  
   Բասրա, 
  
   առ 
  
   ի 
  
   տեսանելն 
  
   զքոյրն 
  
   եւ 
  
   զփեսայն: 
  
   (որ 
  
   է 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղայն :
  
   ) 
  
   որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   եւ 
  
   Քեալանթարն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   թէ` 
  
   գրեալ 
  
   եմ 
  
   ի 
  
   Բասրա 
  
   նուիրակին 
  
   մերոյ: 
  
   Զի 
  
   որքան 
  
   դրամս 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   ունիցի, 
  
   ձեռամբ 
  
   մահտեսի 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղային 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն 
  
   յղեսցէ 
  
   ի 
  
   Պօլիս: 
  
   Զոր 
  
   եւ 
  
   գրեալ 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց` 
  
   զի 
  
   որքան 
  
   դրամս 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   ի 
  
   պատրաստի 
  
   ունիցի, 
  
   կամ 
  
   ձեռամբ 
  
   մահտեսի 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղային 
  
   փօլիցայիւ 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն 
  
   յղեսցէ 
  
   ի 
  
   Պօլիս, 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   բերցէ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս: 
  
   Այլեւ 
  
   ` 
  
   Քեալանթարն 
  
   որ 
  
   խնդրեալ 
  
   էր 
  
   զսա 
  
   ի 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   մնալ 
  
   ի 
  
   Ջուղա, 
  
   (որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   թղթոջ 
  
   նորին 
  
   ասացաւ :
  
   ) 
  
   ոչ 
  
   գիտաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհըն 
  
   թէ 
  
   ա՞րդեօք 
  
   սորա 
  
   կամօքն 
  
   եւ 
  
   հաւանութեա՞մբն 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   նա 
  
   ինքեան, 
  
   թէ 
  
   յինքենէ: 
  
   Վասնորոյ` 
  
   եւ 
  
   գրեալ 
  
   զայս 
  
   ծանոյց 
  
   սմա, 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   Քեալանթարն 
  
   իւր 
  
   հաւանութեամբն 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   ինքեան 
  
   վասն 
  
   իւր 
  
   անդ 
  
   մնալոյն, 
  
   փութով: 
  
   Զպատճառն 
  
   մնալոյն 
  
   իւրոյ 
  
   փութով 
  
   գրեալ 
  
   ծանուսցէ 
  
   մեզ, 
  
   զի 
  
   գիտասցուք: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   կամի 
  
   մնալ 
  
   անդ , 
  
   վաղվաղակի 
  
   ելեալ 
  
   եկեսցէ 
  
   ի 
  
   սուրբ 
  
   Աթոռս: 
  
   Զայս 
  
   թուղթս 
  
   եդաք 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Քանլանթարին 
  
   եւ 
  
   ետուք 
  
   յԱստապատու 
  
   եկեալ 
  
   Յովսէփ 
  
   փայեկին, 
  
   զի 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   տարեալ 
  
   անդ 
  
   Աստապատեցւոցն 
  
   տացէ, 
  
   զի 
  
   եւ 
  
   նոքա 
  
   անտի 
  
   յղեսցեն 
  
   առ 
  
   Քեալանթարն 
  
   ի 
  
   Ջուղա, 
  
   զի 
  
   եւ 
  
   նա 
  
   նուիրակին 
  
   տացէ: 
  
   Ել 
  
   Յովսէփ 
  
   փայեակն 
  
   ի 
  
   յունուարի 
  
   Ը: