Դարձաւ
ի
Թիֆլիզու
սրբոյ
Գեղարդեան
սպասաւոր
Աբրահամ
վարդապետն,
(որ
ի
յօգոստոսի
ԺԹ
յիշեցաւ ,
)
եւ
զսուրբ
Գեղարդն
եբեր
անտի:
Ընդ
որում
եղեալ
էր
Արքայն
զոմն
ի
ծառայից
իւրոց,
զԲէջանն,
եւ
գիր
եւս
էր
գրեալ
սրբազան
վեհին:
Իսկ
եւ
վասն
ընչից
անհաղորդ
մեռելոյն`
(որ
ի
յունիսի
Գ
ի
թուղթսն
Ղզլարու
յիշեցաւ .
)
գրեալ
էր
Արքայն`
թէ
մեռեալն
այն,
(որոյ
անունն
Զալի
էր ,
)
է
այս
քաղաքացի,
եւ
ի
Ղզլար
վախճանեալ
է,
եւ
զինչս
բազում
ունի:
Եւ
մեք
զազգականն
նորա`
որոյ
անունն
է
Փարսատան,
մահսարու
յղեցաք
անդ`
զի
տիրասցէ
ընչիցն,
իսկ
ինչքն
են
ի
ձեռն
ուրումն,
որոյ
անունն
է
Պապա.
գրեա
'
ի
Ղզլար
քոյոց
գործակալաց,
զի
Փարսատանին
տալ
տացեն
զայն
ինչսն:
Եւ
զի
ի
թաղելն
այս
մեռելոյս
Յովաննէս
վարդապետն
չէր
թուլատրեալ,
ուստի
յիշեցեալ
Պապայն
զԾ
թուման
դրամս
էր
խոստացեալ
սրբոյ
Աթոռոյս
տալ:
Ապա
նա
տուեալ
էր
զհրաման
թաղելոյ:
Եւ
ապա
խնդրեալ
էր
զխոստացեալն,
եւ
Պապայն
չէր
տուեալ:
Ի
նոյն
միջոցսն
Մինաս
վարդապետն
եւս
ի
Ղզլար
գնացեալ
աստի`
նա
եւս
խնդրեալ
էր
զխոստմունսն,
եւ
նմա
եւս
չէր
տուեալ:
Վասնորոյ`
զթուղթ
գրեաց
սրբազան
վեհն
առ
իշխանսն`
եւ
քահանայս`
եւ
առ
հասարակ
ժողովուրդսն
Ղզլարու,
յորում
եւ
զանուն
Յովաննէս
վարդապետին
գրեաց,
կարծելով
տակաւին
անդ
լինել:
Յիշեցուցանելով
զընդդիմութիւն
Պապային,
որ
զխոստմունսն
զոր
խոստացեալ
էր
սրբոյ
Աթոռոյս,
չէր
տուեալ,
եւ
ապա
հրաման,
զի
առցեն
զայն
ինչսն
դաւթարաւ
եւ
առանց
պակասութեան
ի
Պապայէն,
եւ
յանձնեսցեն
Փարսատանին,
զի
բերցէ
ի
Թիֆլիզ,
մեք
կարեմք
ասէ
առնուլ
անտի
զբաժինն
սրբոյ
Աթոռոյս:
Եւ
բաց
ի
Փարսատանէդ
յայդմանէ,
որ
մահսարու
Հերակլ
արքային
եւ
Թիֆլիզու
ժողովրդեանն
եկեալ
է
յայդր,
այլ
ոչ
ոք
ունի
իշխանութիւն
տիրել
ընչից
մեռելոյն
այնմիկ:
Եւ
պատուիրեաց`
զի
թէ
Յովհաննէս
վարդապետն
անդ
լինիցի,
ձեռամբ
նորին
արասցեն
զայս,
ապա
ոչ,
իւրեանք
արասցեն:
Եւ
թէ
Պապայն
չտայցէ ,
ծանուսցեն
ինքեան:
Թուղթ
մի
եւս
ի
Թիֆլիզ
առ
Տէր
Նիկողայոսն
գրեալ`
զայս
թուղթս
յղեաց
առ
նա`
հաւատարմաւ
եւ
շուտով
ի
Ղզլար
հասուցանել:
Թուղթ
մի
եւս
առ
հերակլ
արքայն`
ի
պատասխանի
թղթոյն,
նախ
վասն
սրբոյ
Գեղարդեանն
եւ
Աբրահամ
վարդապետին
աստ
հասանելոյն
եւ
ապա
ծանոյց
զգրելն
ըստ
խնդրոյն
առ
ժողովուրդսն
Ղզլարու
զթուղթ,
զի
զինչս
Զալուն
տացեն
Փարսատանին:
Ծանոյց
եւս
թէ`
Պապայն
Ծ
թուման
է
խոստացեալ
յընչից
մեռելոյն
տալ
սրբոյ
Աթոռոյս,
եւ
չէ
տուեալ,
զգործակալսն
մեր
խաբէ,
թէ
ահա
ի
Թիֆլիզու
վարիսն
եկեալ
է,
ես
ոչ
կարեմ
տալ:
Իսկ
զՓարսատանն
խաբէ,
թէ
ի
սրբոյ
Աթոռոյն
երկնչիմ,
եւ
տալ
ոչ
կարեմ:
Արդ`
ասէ,
յորժամ
անյ
ինչքն
եկեսցեն
յայդր,
յանժամ`
վասն
մեզ
խոստացեալ
Ծ
թումանին
կամք
քոյ
է:
Եւ
ըստ
որում
խնդրեաց
յարքայէն
սրբազան
վեհն
ի
յուլիսի
Ի,
գրեալ
այժմ
զորպիսութեանց
Ռուսաց
համբաւոյն
փոքր
ինչ,
որ
յիրաւի
էր,
եւ
գլխաւոր
ոմն
եկեալ
ի
վերին
Վրաստուն,
ինքն
ընդ
յառաջ
երթայր
նմա:
Խնդրեաց`
զի
եւս
ծանուսցէ
զորպէս
լինելն
համբաւոյն:
Իսկ
եւ
պատասխանիք
թղթոցն`
որք
ի
յունիսի
Գ
գրեցան
ի
Ղզլար,
այժմ
եկն:
Տաճիկն
այն
`
որոյ
աղագաւ
գրեաց
սրբազան
վեհն
գնել
դրամով
եւ
յղել
աստ,
Ռուսքն
քրիստոնէացուցեալ
էին,
եւ
արկեալ
զխաչն
ի
պարանոցն,
ընդ
որում
չէր
ումեք
հնար
խօսել:
Եւ
Դաւիթ
վարդապետն
գալոց
էր
ի
Ղզլար:
Յղեցան
Թուղթքս
ընդ
Աղալօյի
եղբայր
Բէջանին,
որ
ընդ
սրբոյ
Գեղարդեանն
էր
եկեալ:
Ի
սեպտեմբերի
ԺԳ :
