Արդ` 
  
   յանցեալ 
  
   թուոջն 
  
   ի 
  
   Հնդկաց 
  
   երկրէն 
  
   նաւ 
  
   մի 
  
   ելեալ 
  
   իբրու 
  
   գայցէ 
  
   ի 
  
   Բասրա, 
  
   եւ 
  
   եկեալ 
  
   հանդէպ 
  
   Մաշկաթու 
  
   բեկեալ 
  
   է: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   նաւին 
  
   եղեալք 
  
   որն 
  
   ջրասոյզ 
  
   են 
  
   լեաք, 
  
   եւ 
  
   որն 
  
   զերծեցեալք: 
  
   Բայց 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   նաւին 
  
   այն 
  
   շօռոթեցի 
  
   Ղազար 
  
   ուանամբ 
  
   հարուստ 
  
   եւ 
  
   ընչաւէտ 
  
   մարդ 
  
   մի 
  
   է 
  
   եղեալ, 
  
   որ 
  
   բաց 
  
   ի 
  
   յայնց 
  
   որք 
  
   ի 
  
   նաւումն 
  
   կորեալ 
  
   են, 
  
   ԽՌ 
  
   թումանի 
  
   եւս 
  
   գոյք 
  
   է 
  
   ունեցեալ 
  
   ի 
  
   դուրսն: 
  
   Այս 
  
   Ղազարս 
  
   յառաջ 
  
   քան 
  
   զնաւի 
  
   բեկանիլն, 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   նաւին 
  
   հիւանդացեալ 
  
   վախճանեալ 
  
   է: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   ժամ 
  
   մահուան 
  
   իւրոյ` 
  
   ի 
  
   Բասրա 
  
   նստօղ 
  
   Ինկլիզի 
  
   Պալիօզն 
  
   իւրեանց 
  
   վէքիլ 
  
   է 
  
   արարեալ, 
  
   զի 
  
   ամենայն 
  
   գոյքն 
  
   իւր 
  
   ի 
  
   նա 
  
   հասանիցին: 
  
   Որ 
  
   եթէ 
  
   ընտանի 
  
   լինիցին, 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   վարիս 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   կտակ , 
  
   զայնս 
  
   ամենայն 
  
   Պալիօզն 
  
   հոգասցէ: 
  
   Զոր 
  
   ի 
  
   Վան 
  
   բնակեալ 
  
   ջուղայեցի 
  
   տէր 
  
   Յովհաննէսն 
  
   եւ 
  
   որդի 
  
   նորին 
  
   տիրացու 
  
   Ստեփաննոսն 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   սրբ. 
  
   վեհին: 
  
   Զայս 
  
   եւս 
  
   էին 
  
   գրեալ 
  
   թէ` 
  
   Ղազարն 
  
   այն 
  
   այսքան 
  
   կայ 
  
   ունի, 
  
   եւ 
  
   բնաւին 
  
   ո'չ 
  
   մէկ 
  
   վարիս 
  
   ունի, 
  
   եւ 
  
   ոչ 
  
   մէկ 
  
   փարայ 
  
   պարտք: 
  
   Նորա 
  
   կայքն 
  
   յԱթոռդ 
  
   պարտին 
  
   հասանիլ: 
  
   Բայց 
  
   մինչեւ 
  
   ի 
  
   Պօլսոյ 
  
   յԻնկլիզի 
  
   դեսպանէն 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Պալիօզին 
  
   գիր 
  
   ո'չ 
  
   լինիցի 
  
   ասեն, 
  
   փարայ 
  
   զի 
  
   ոչ 
  
   տայ 
  
   մարդոյ: 
  
   Զոր 
  
   ի 
  
   գիտելն 
  
   սրբ. 
  
   վեհին, 
  
   փութով 
  
   զթուղթ 
  
   մի 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   Պօլսոյ 
  
   նուիրակ 
  
   եւ 
  
   պատրիարք 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն: 
  
   Ծանուցանելով 
  
   նմա 
  
   զորպէսն 
  
   հանգուցեալ 
  
   շօռոթեցի 
  
   Ղազարին: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց, 
  
   զի 
  
   անդ 
  
   հետեւեալ 
  
   իմասցի 
  
   թէ 
  
   որո՞յ 
  
   ձեռօքն 
  
   է 
  
   կարելի, 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   ի 
  
   մերայոցն 
  
   ո՞վ 
  
   կայ 
  
   ի 
  
   դրանն 
  
   դեսպանին, 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   նոցա 
  
   մէկ 
  
   գիր 
  
   առցէ 
  
   ի 
  
   դեպանէն 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Բայսրայու 
  
   Ինկլիզի 
  
   Պալիօզին 
  
   թէ` 
  
   այդ 
  
   շօռոթեցի 
  
   Ղազարդ 
  
   որ 
  
   ի 
  
   նաւումն 
  
   մեռեալ 
  
   է, 
  
   դորա 
  
   ո'չ 
  
   վարիս 
  
   ունի, 
  
   եւ 
  
   ո'չ 
  
   այլ 
  
   ինչ 
  
   միրասխօռ. 
  
   դորա 
  
   գոյքն 
  
   ամենայն 
  
   հայոց 
  
   կաթողիկոսին 
  
   եւ 
  
   Աթոռոյն 
  
   պարտի 
  
   հասանիլ 
  
   ըստ 
  
   օրինաց 
  
   իւրեանց 
  
   եւ 
  
   ըստ 
  
   վկայութեան 
  
   տեղւոյդ 
  
   հայոց: 
  
   Վասնորոյ 
  
   պարտիս 
  
   զամենայն 
  
   գոյսն 
  
   դորա 
  
   յանձնել 
  
   տեղդ 
  
   Էջմիծնի 
  
   վէքիլ 
  
   Էմնիազեան 
  
   Յարութիւն 
  
   եւ 
  
   Մարտիրոսեան 
  
   Միքայէլին 
  
   որպէս 
  
   կաթողիկոսն 
  
   եւս 
  
   գրեալ 
  
   է 
  
   դոցա: 
  
   Հալպաթ 
  
   ` 
  
   այսպէս 
  
   մէկ 
  
   գիր 
  
   առցես 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   դեսպանէն, 
  
   եւ 
  
   դու 
  
   եւս 
  
   գրեսցես 
  
   ասէ 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   եւ 
  
   Միքայէլ 
  
   Աղայիցն, 
  
   եւ 
  
   դեսպանին 
  
   գրովն 
  
   յղեսցես 
  
   ի 
  
   Բասրա 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   նոցա: 
  
   Եւ 
  
   եւս 
  
   գրեալ 
  
   եմ 
  
   ասէ 
  
   նոցա: 
  
   Յղեցաւ 
  
   այս 
  
   առ 
  
   մհ. 
  
   Փիլիպպոսն, 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   պատն 
  
   յղեալ 
  
   ի 
  
   Պօլիս: 
  
   Եւ 
  
   յԱպրիլ 
  
   ամսոյս 
  
   մէկն 
  
   գրեցաւ : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Էմնիազեան 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   եւ 
  
   Միքայէլ 
  
   Աղայսն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոցն 
  
   իւրեանց, 
  
   զոր 
  
   ընդ 
  
   ս. 
  
   Երուսաղեմայ 
  
   նուիրակ 
  
   Համատանեցի 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետին 
  
   գրեալ 
  
   էին: 
  
   Որոց 
  
   եւ 
  
   խոստացաւ 
  
   զպատասխանին 
  
   թղթոցն 
  
   իւրեանց 
  
   յետոյ 
  
   գրեալ 
  
   առ 
  
   ինքեանս, 
  
   եւ 
  
   յայնժամ 
  
   զնորատիպ 
  
   տօնացոյցս 
  
   եւս 
  
   յղեալ 
  
   վասն 
  
   իւրեանց: 
  
   Զի 
  
   որովհետեւ 
  
   յայս 
  
   ներկայ 
  
   աւուրքս 
  
   սակս 
  
   տաճկաց 
  
   նաւրուզին 
  
   յԵրեւան 
  
   գտանէաք 
  
   ասէ, 
  
   եւ 
  
   էաք 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   բազմակերպ 
  
   զբաղանաց, 
  
   վասնայնորիկ 
  
   ոչ 
  
   կարացաք 
  
   գրել 
  
   ձեզ 
  
   երկրապէս 
  
   զպատասխանիս 
  
   թղթոց 
  
   ձերոց: 
  
   Զայս 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   այսպէս 
  
   գրեաց 
  
   նոցա, 
  
   քանզի 
  
   կամէր 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   գրել 
  
   զգիրս 
  
   զայս, 
  
   զի 
  
   փութով 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   նոսա, 
  
   զի 
  
   մի 
  
   կորնչիցին 
  
   կայքն 
  
   հանգուցեալ 
  
   Ղազարին: 
  
   Իսկ 
  
   եւ` 
  
   զորպէսն 
  
   հանգուցեալ 
  
   շօռօթեցի 
  
   Ղազարին 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   ծանոյց 
  
   նոցա: 
  
   Որոց 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց, 
  
   զի 
  
   երթեալ 
  
   ընդ 
  
   տեղւոյ 
  
   Պալիօզին 
  
   խօսեսցին, 
  
   եւ 
  
   ասասցեն 
  
   թէ` 
  
   Ղազարին 
  
   յիշատակ 
  
   ոչ 
  
   գոյ 
  
   իւր 
  
   ապրանացն 
  
   տիրէ. 
  
   նորա 
  
   ինչքն 
  
   ըստ 
  
   մեր 
  
   օրինացն 
  
   պարտին 
  
   հասանիլ 
  
   մեր 
  
   ս. 
  
   Աթոռոյն 
  
   եւ 
  
   Հայրապետին: 
  
   Եւ 
  
   որքան 
  
   գիտէք 
  
   դուք, 
  
   եւ 
  
   որպիսի 
  
   կերպիւ 
  
   որ 
  
   պատշաճ 
  
   տեսանէք, 
  
   ասացէք 
  
   ասէ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   յորդորեցէք 
  
   հասուցանել 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս, 
  
   եւ 
  
   մի 
  
   կորուսանել 
  
   ընդ 
  
   վայր, 
  
   եւ 
  
   զսուրբ 
  
   Աթոռս 
  
   եւ 
  
   զհոգի 
  
   հանգուցելոյն 
  
   զրկել: 
  
   Եթէ 
  
   լուիցէ 
  
   ձեզ, 
  
   եւ 
  
   հաւանեսցի 
  
   այսպէս 
  
   առնել, 
  
   ապա 
  
   առէք 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   դմանէ 
  
   զայն 
  
   ինչսն, 
  
   եւ 
  
   գրեցէք 
  
   մեզ, 
  
   զի 
  
   գրեսցուք 
  
   առ 
  
   նա 
  
   զթուղթ 
  
   օրհնութեան 
  
   եւ 
  
   շնորհակալութեան, 
  
   եւ 
  
   յղեսցուք 
  
   առ 
  
   ձեզ` 
  
   զի 
  
   տաջիք 
  
   դմա: 
  
   Ապա 
  
   թէ 
  
   ոչ 
  
   կամիցի 
  
   տալ, 
  
   զայն 
  
   եւս 
  
   գրեսջիք 
  
   ասէ 
  
   մեզ 
  
   եւ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   զի 
  
   նա 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   եղեալ 
  
   Ինկլիզի 
  
   էլչուն 
  
   ծանուսցէ, 
  
   եւ 
  
   թուղթ 
  
   առեալ 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   դորա 
  
   վասն 
  
   այդ 
  
   բանիդ` 
  
   յղեսցէ 
  
   առ 
  
   ձեզ` 
  
   զի 
  
   եւ 
  
   դուք 
  
   տաջիք 
  
   զմա, 
  
   եւ 
  
   զայն 
  
   ինչսն 
  
   առնուցուք: 
  
   Քանզի` 
  
   մեք 
  
   գրեալ 
  
   եմք 
  
   ասէ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   զի 
  
   ինքն 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   ձեզ 
  
   զթուղթ 
  
   գրեալ 
  
   տեղեկասցի. 
  
   եթէ 
  
   տեղւոյդ 
  
   Պալիօղն 
  
   զայն 
  
   ինչսն 
  
   մեզ 
  
   հասուցանել 
  
   չը 
  
   կամիցի, 
  
   ի 
  
   տեղւոյ 
  
   եղեալ 
  
   էլչուցն 
  
   գիր 
  
   առնուցու 
  
   եւ 
  
   առ 
  
   ձեզ 
  
   յղեսցէ, 
  
   որ 
  
   զայն 
  
   ինչսն 
  
   առնուցուք 
  
   ի 
  
   դմանէ: 
  
   Եւ 
  
   առ 
  
   այս 
  
   հարկ: 
  
   Փուսուլայ 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նոսա: 
  
   Ծանուցանելով 
  
   նոցա 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպ. 
  
   ելն 
  
   ընդ 
  
   Աւետիք 
  
   վարդապետին 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Շիրազու 
  
   զթուղթս 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքեանս 
  
   եւ 
  
   առ 
  
   ոմանս 
  
   անձինս: 
  
   Էմնիազեանց 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղայն 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   Չաքիկենց 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղային 
  
   դրամ 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդ. 
  
   եւ 
  
   ծանուցեալ 
  
   սրբ. 
  
   վեհին: 
  
   Որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   միամտութիւն 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   զի 
  
   զդրամն 
  
   զայն 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   հասեալ 
  
   իմասցի` 
  
   եւ 
  
   միամտեսցի: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   վասն 
  
   դրամոյն 
  
   առ 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղայն 
  
   եւս 
  
   զմիամտութիւն 
  
   գրելն 
  
   այժմ: 
  
   եւ 
  
   ընդ 
  
   Սաղիմայ 
  
   նուիրակ 
  
   համատանցի 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետին 
  
   մէկ 
  
   մարգարտեայ 
  
   թասպեհ 
  
   էր 
  
   յղեալ 
  
   սա: 
  
   Որոյ 
  
   գինն 
  
   որդի 
  
   նորին 
  
   պ. 
  
   Ստեփանն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   թէ` 
  
   Ա 
  
   հատն 
  
   մարգարտին 
  
   Դ 
  
   ոսկի 
  
   եւ 
  
   կէս 
  
   է: 
  
   Եւ 
  
   թէպէտ 
  
   շատ 
  
   թանկագին 
  
   էր, 
  
   բայց 
  
   որովհետեւ 
  
   յղեալ 
  
   էին, 
  
   ընկալաւ: 
  
   Եւ 
  
   խոստացեալ 
  
   էին 
  
   զնորին 
  
   պակասն 
  
   եւս 
  
   գտանել 
  
   եւ 
  
   յղել. 
  
   բայց 
  
   ոչ 
  
   կամեցաւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղայի 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   յղեալ 
  
   չինեղինացն 
  
   եւ 
  
   բօղչայով 
  
   ամանաթին 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   սեպ. 
  
   ելն 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   եւս 
  
   պատուիրեաց 
  
   սմա, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   մինչեւ 
  
   ցայժմ 
  
   յայսկոյս 
  
   իցէ 
  
   յղեալ 
  
   բարի 
  
   է. 
  
   եւ 
  
   թէ 
  
   ոչ` 
  
   ընդ 
  
   հաւատարիմ 
  
   եկողաց 
  
   յղեսցէ: 
  
   Նոյնպէս 
  
   եւ 
  
   Միքայէլ 
  
   Աղայն 
  
   եւս 
  
   էր 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   տեղւոյ 
  
   նուիրակ 
  
   Փիիպպոս 
  
   վարդապետին 
  
   դրամ 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն ...: 
  
   Առ 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   զմիամտութիւն 
  
   գրեաց 
  
   վասն 
  
   այն 
  
   դրամոյն: 
  
   Եւ 
  
   որդւոցն 
  
   նոցին 
  
   Ստեփանին 
  
   եւ 
  
   Յովսէփին 
  
   ողջոյն 
  
   գրեաց: 
  
   Յղեցան 
  
   այսոքիկ 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն, 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   նոսա 
  
   ի 
  
   Բասրա : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Չաքիկենց 
  
   Գրիգոր 
  
   Աղայն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   Մատրաս, 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   երկոքին 
  
   թղթոցն 
  
   իւրոց: 
  
   Որոց 
  
   մինն 
  
   ի 
  
   սոյն 
  
   թուոյս 
  
   յունվարին 
  
   ընդ 
  
   Սաղիմայ 
  
   նուիրակ 
  
   Յովհաննէս 
  
   վարդապետին 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   էհաս, 
  
   եւ 
  
   միւսն 
  
   ի 
  
   մարտին 
  
   հասարակ 
  
   մարդով: 
  
   Երկուքն 
  
   մի 
  
   օրինակ, 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   1773 
  
   թ. 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   հոկտ. 
  
   17 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   29: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպ. 
  
   ելն 
  
   ընդ 
  
   Աւետիք 
  
   վարապետին 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Շիրազու 
  
   զթուղթ 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   եւ 
  
   առ 
  
   Էմնիազենց 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղայն 
  
   յղելն 
  
   ի 
  
   Բասրա, 
  
   զի 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   հասուսցէ: 
  
   Ծանոյց 
  
   եւ 
  
   զգալն 
  
   թղթաշինացն 
  
   ի 
  
   ս. 
  
   Աթոռս: 
  
   Որք 
  
   ի 
  
   փետր. 
  
   ԺԳ. 
  
   եկեալ 
  
   մտին 
  
   աստ: 
  
   Եւ 
  
   թէ 
  
   որպէս 
  
   էին 
  
   եկեալ, 
  
   եւ 
  
   յՕսմանցւոց 
  
   երկրոջն 
  
   զի՞նչ 
  
   պատահել 
  
   նոցա 
  
   եւ 
  
   որքան 
  
   մասրաֆ 
  
   եղեալ 
  
   վասն 
  
   նոցա, 
  
   զամենն 
  
   մի 
  
   ըստ 
  
   միոջէ 
  
   յետոյ 
  
   գրել 
  
   խոստացաւ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   յաւուր 
  
   միում 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   խօսից 
  
   էհարց 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   թղթաշինացն, 
  
   թէ 
  
   որպէս 
  
   եւ 
  
   ի՞նչ 
  
   պայմանաւ 
  
   եկիք. 
  
   ասացին 
  
   թէ` 
  
   բաց 
  
   ի 
  
   ճանապարհի 
  
   մասրաֆէն, 
  
   Գ 
  
   տարի 
  
   մնամք 
  
   աստ, 
  
   տարին 
  
   մէկիս 
  
   հազար 
  
   ղռուշ 
  
   վարձ 
  
   լինի: 
  
   Զայս 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   տէր 
  
   Աւետքին` 
  
   մխիթարութեամբ 
  
   գրեաց 
  
   սմա 
  
   եւ 
  
   ընտանեացն 
  
   նորին: 
  
   Եւ 
  
   որդւոցն 
  
   նորին 
  
   յետոյ 
  
   մխիթարութիւն 
  
   գրել 
  
   խոստացաւ 
  
   սմա: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   թղթաշինացն 
  
   առ 
  
   Մուսի 
  
   Դլաշն 
  
   եւս 
  
   յետոյ 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   գրել 
  
   խոստացաւ: 
  
   Վասն 
  
   այն 
  
   դրամոյն` 
  
   զոր 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղայն 
  
   ի 
  
   կողմանէ 
  
   սորին 
  
   հասուցեալ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   որոյ 
  
   աղագաւ 
  
   միամտութիւն 
  
   գրեաց 
  
   սմա: 
  
   Իսկ 
  
   վասն 
  
   չինեղինացն 
  
   եւ 
  
   բօղչայով 
  
   ամանաթին 
  
   (զոր 
  
   հասուցեալ 
  
   էր 
  
   մհ . 
  
   Յարութիւն 
  
   Աղային 
  
   յղել 
  
   ի 
  
   ս. 
  
   Աթոռս :
  
   ) 
  
   Որպէս 
  
   ի 
  
   սեպտ. 
  
   ելն, 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   եւս 
  
   խոստացաւ 
  
   սմա 
  
   յետոյ 
  
   միամտութիւն 
  
   եւ 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   գրել 
  
   առ 
  
   ինքն. 
  
   զի 
  
   ինչքն 
  
   այնք 
  
   տակաւին 
  
   ոչ 
  
   հասին 
  
   առ 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   գրէր 
  
   սրբ . 
  
   վեհին 
  
   թէ` 
  
   Շամիր 
  
   աղայն 
  
   պատմագիրքն 
  
   է 
  
   յղեալ 
  
   վասն 
  
   քոյ, 
  
   բայց 
  
   ոչ 
  
   էհաս 
  
   մեզ: 
  
   Եւ 
  
   խոստացաւ 
  
   սմա 
  
   ի 
  
   հասանիլն 
  
   պատմագրին 
  
   առ 
  
   մեզ, 
  
   շնորհակալութիւն 
  
   գրել 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   ասել 
  
   Շամիր 
  
   Աղային` 
  
   զի 
  
   մի 
  
   գուցէ 
  
   միամտօրէն 
  
   այնպէս 
  
   գիրք 
  
   տպիցէ, 
  
   որ 
  
   ազգիս 
  
   եւ 
  
   եկեղեցւոյս 
  
   մերոյ 
  
   վնաս 
  
   լիցի: 
  
   Եւ 
  
   եւս 
  
   յետոյ 
  
   գրելոց 
  
   եմ 
  
   ասէ 
  
   իւրեան: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   Փիլիպպոս 
  
   վարդապետին 
  
   յանձնարարութիւն 
  
   գրեաց, 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   անդ 
  
   իցէ, 
  
   ի 
  
   սէր 
  
   ունիցի 
  
   զնա: 
  
   Եւ 
  
   զորպէսն 
  
   հանգուցեալ 
  
   Ղազարին 
  
   ի 
  
   կարճոյ 
  
   ծանոյց 
  
   սմա: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   խոստացաւ 
  
   զկնի 
  
   Զատկին 
  
   զնոր 
  
   տօնացոյցն 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   ինքն: 
  
   Յղեցաւ 
  
   այս 
  
   առ 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   յղեալ 
  
   առ 
  
   նա : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Հնդկաց 
  
   նուիրակ 
  
   Փիլիպպոս 
  
   վարդապետն 
  
   գրեաց 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   ի 
  
   ՌՄԻԲ 
  
   թուոջն 
  
   եւ 
  
   յԱպրիլի 
  
   ԺԹ 
  
   ի 
  
   Սուրաթու 
  
   գրեալ 
  
   թղթոյն: 
  
   Որում 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   քան 
  
   զայս 
  
   յառաջ 
  
   ի 
  
   սեպտ. 
  
   ելն 
  
   վասն 
  
   Կալկաթու 
  
   անցիցն 
  
   ի 
  
   վիճոյն 
  
   զթուղթս 
  
   գրելն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   եւ 
  
   առ 
  
   այլս 
  
   ոմանս: 
  
   Եւ 
  
   պատուէր` 
  
   գրել 
  
   զպատասխանին: 
  
   Եւ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   անձանց 
  
   ոմանց 
  
   օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   էր 
  
   խնդրեալ 
  
   ի 
  
   սրբ. 
  
   վեհէն: 
  
   Զորս 
  
   յետոյ 
  
   գրել 
  
   խոստացաւ 
  
   նմա: 
  
   Եւ 
  
   վասն 
  
   հանգուցեալ 
  
   շօռոթեցի 
  
   Ղազարի 
  
   ընչիցն 
  
   այժմ 
  
   առ 
  
   մհ. 
  
   Յարութիւն 
  
   եւ 
  
   Միքայէլ 
  
   Աղայսն 
  
   զթուղթ 
  
   գրելն 
  
   եւ 
  
   զնոսա 
  
   վէքիլ 
  
   առնելն 
  
   ծանոյց 
  
   սմա : 
  
   Եւ 
  
   պատուիրեաց` 
  
   զի 
  
   ինքն 
  
   եւս 
  
   մուղայէթ 
  
   լեալ 
  
   տիրեսցէ 
  
   ընչիցն 
  
   նորին. 
  
   եւ 
  
   զինչ 
  
   առնելն 
  
   իւր 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան: 
  
   Յղեցաւ 
  
   այս 
  
   առ 
  
   Մարտիրոսեան 
  
   Միքայէլ 
  
   Աղայն 
  
   յղել 
  
   առ 
  
   նա : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   մհ. 
  
   Փիլիպպոսն` 
  
   զՊօլսոյ 
  
   պահարանն 
  
   ընդ 
  
   Ջալապ 
  
   Իւղէիր 
  
   անուամբ 
  
   տաճկի 
  
   միոյ 
  
   (որ 
  
   էր 
  
   քիւրտ 
  
   ազգաւ 
  
   Մրտեսի .
  
   ) 
  
   յղեաց 
  
   առ 
  
   սա, 
  
   փութով 
  
   առ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն 
  
   յղել 
  
   ի 
  
   Պօլիս: 
  
   Եւ 
  
   պատուէր` 
  
   զի 
  
   թէ 
  
   նոր 
  
   ֆարմանքն 
  
   հասեալ 
  
   իցեն 
  
   առ 
  
   ինքն. 
  
   փութով 
  
   առ 
  
   մեզ 
  
   յղեսցէ , 
  
   եւ 
  
   զպատասխանին 
  
   թղթոյս 
  
   գրեսցէ: 
  
   Իսկ 
  
   եւ` 
  
   վերոյիշեալ 
  
   Ջալապ 
  
   Իւղէիր 
  
   տաճիկն 
  
   վասն 
  
   երկիւղի 
  
   ճանապարհին 
  
   աստ 
  
   դրամ 
  
   (ահձե 
  
   ) 
  
   ետ 
  
   մեզ, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   Կարին 
  
   տացուք 
  
   ինքեան: 
  
   Վասնորոյ 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   զփօլիցայագիր 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   Մուրտիկեանց 
  
   մհ . 
  
   Փիլիպպոսին, 
  
   ետ 
  
   նոյն 
  
   տաճիկն, 
  
   զի 
  
   երթեալ 
  
   այնու 
  
   առնուցու 
  
   զդրամն 
  
   ի 
  
   մհ. 
  
   Փիլիպպոսէն: 
  
   Յորում 
  
   եւ 
  
   պատուէր 
  
   գրեցաւ 
  
   մհ. 
  
   Փիլիպպոսին, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   այն 
  
   տաճիկն 
  
   ի 
  
   հասանիլն 
  
   փօլիցայագիր 
  
   առ 
  
   ինքն, 
  
   յարդեանցն 
  
   ս. 
  
   Աթոռոյս 
  
   (որ 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   գոյր .
  
   ) 
  
   դրամ 
  
   (ամձե 
  
   ) 
  
   տացէ 
  
   նմա, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   վերայ 
  
   մեր 
  
   հաշուեսցէ, 
  
   եւ 
  
   զփօլիցայագիրս 
  
   առեալ 
  
   ի 
  
   նմանէ 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   պահեսցէ 
  
   ի 
  
   միամտութիւն 
  
   իւր: 
  
   Յղեցան 
  
   այսոքիկ 
  
   ընդ 
  
   Ջալապ 
  
   Իւզէիր 
  
   տաճիկն 
  
   առ 
  
   մհ. 
  
   Փիլիպպոսն: 
  
   Որ 
  
   ել 
  
   ի 
  
   ապրիլի 
  
   Ա: