Թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ի 
  
   Պօլիս 
  
   առ 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս 
  
   նուիրակ 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետն, 
  
   յիշեցուցանելով 
  
   նմա 
  
   վերստին 
  
   զգրեալսն 
  
   առ 
  
   ինքն 
  
   ի 
  
   յուլիսի 
  
   Ի, 
  
   եւ 
  
   մինչեւ 
  
   ցայժմ 
  
   ոչ 
  
   ընկալնուլ 
  
   զպատասխանիս 
  
   նոցին: 
  
   Եւ 
  
   յետ 
  
   այնորիկ 
  
   ուղղելն 
  
   զԱխլցխայու 
  
   Ախթարմայսն, 
  
   որք 
  
   բերան 
  
   աստ, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   յօգոստոսի 
  
   Գ :
  
   ) 
  
   Նոյնպէս 
  
   զբերելն 
  
   ի 
  
   յԱլաշկերտու 
  
   եւս 
  
   զԷ 
  
   Ախթարմայ 
  
   էրէցս 
  
   եւ 
  
   աշխարհականս, 
  
   (որպէս 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   ԺԸ 
  
   օգոստոսի ,
  
   ) 
  
   եւ 
  
   ուղղելն 
  
   զնոսա 
  
   եւս` 
  
   (որպէս 
  
   յօգոստոսի ,
  
   ) 
  
   եւ 
  
   ուղղելն 
  
   զնոսա 
  
   եւս` 
  
   (որպէս 
  
   յօգոստոսի 
  
   ԼԱ 
  
   ասացաւ 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Մարտիրոս 
  
   վարդապետին, 
  
   եւ 
  
   յետոյ 
  
   եւս 
  
   ասելոց 
  
   եմ :
  
   ) 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   ի 
  
   դեկտեմբերի 
  
   ԺԴ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   մի 
  
   գրել 
  
   ումեք 
  
   զհամբաւոյ 
  
   պատերազմին 
  
   Ռուսաց 
  
   ընդ 
  
   Օսմանցիս, 
  
   եւ 
  
   մի 
  
   խօսել 
  
   եւս 
  
   բնաւ 
  
   զայնցանէ, 
  
   զի 
  
   վտանկաւոր 
  
   էր, 
  
   իսկ 
  
   այժմ` 
  
   զի 
  
   յոյժ 
  
   սաստկացաւ 
  
   համբաւ 
  
   այնմ 
  
   կողման, 
  
   վասնորոյ` 
  
   գրեաց 
  
   զի 
  
   անորոշաբար 
  
   կերպիւ 
  
   ինչ 
  
   զստուգութիւն 
  
   համբաւոյն 
  
   գիտացեալ 
  
   գրեսցէ 
  
   ինքեան: 
  
   Եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   ի 
  
   Վրացն 
  
   կողմանէ 
  
   հնչէր, 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   վերդ 
  
   յամսոյս 
  
   ԺԳ 
  
   ասացաւ, 
  
   ծանոյց 
  
   նմա 
  
   անորոշաբար: 
  
   Փուսուլայ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նա, 
  
   զի 
  
   յառաջագոյն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   սրբազան 
  
   վեհին 
  
   թէ` 
  
   Յարութիւն 
  
   ոմն 
  
   տղայ, 
  
   գիացեալ 
  
   աստի 
  
   ի 
  
   ֆռանկատուն, 
  
   այժմս 
  
   եկեալ 
  
   է, 
  
   որ 
  
   գիտէ 
  
   լաւապէս 
  
   զբանս 
  
   իմաստասիրականս, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   լատինացւոցն 
  
   գոն: 
  
   Եւ 
  
   յայդր 
  
   գալ 
  
   խնդրէ 
  
   եթէ 
  
   կամիս, 
  
   եկեսցէ: 
  
   Իսկ 
  
   նոյն 
  
   Յարութիւնն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   զթուղթ 
  
   մի 
  
   առ 
  
   Աբրահամ 
  
   վարդապետն, 
  
   եւ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   գիտէրն, 
  
   ծանուցեալ 
  
   էր 
  
   սեռօրէն: 
  
   Եւ 
  
   զի 
  
   զպարտս 
  
   բազումս 
  
   ունէր, 
  
   խնդրէր 
  
   ազատել 
  
   զինքն 
  
   ի 
  
   պարտուցն, 
  
   զի 
  
   եկեալ 
  
   աստ 
  
   մնասցէ: 
  
   Եւ 
  
   յայսմանէ 
  
   զկածիս 
  
   էառ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն, 
  
   թէ 
  
   գուցէ 
  
   ոչ 
  
   այնքան 
  
   գիտասցէ 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   գրեալ 
  
   էր, 
  
   այլ 
  
   վասն 
  
   ազատելոյն 
  
   ի 
  
   պարտուցն 
  
   զմեզ 
  
   խաբել 
  
   կամի: 
  
   Վասնորոյ` 
  
   գրեաց 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին 
  
   թէ` 
  
   ասասցե'ս 
  
   դմա 
  
   ի 
  
   քէն, 
  
   թէ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ի 
  
   խնդիր 
  
   է 
  
   յոյժ 
  
   որպիսութեանց 
  
   խաւարման 
  
   արեգական 
  
   եւ 
  
   լուսնի, 
  
   արդ 
  
   թէ 
  
   գիտես 
  
   դու 
  
   գրեա 
  
   ' 
  
   թէ 
  
   երբ, 
  
   եւ 
  
   յորում 
  
   ժամու, 
  
   եւ 
  
   րոպէոջ 
  
   խաւարին, 
  
   ի 
  
   տուընջեան, 
  
   եթէ 
  
   ի 
  
   գիշերի, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   վեց 
  
   ամիսն 
  
   միանգամ 
  
   հանդիպի 
  
   խաւարումն, 
  
   զայս 
  
   ասէ 
  
   գրեցուցեալ 
  
   յղեսցես 
  
   ինձ, 
  
   եւ 
  
   ապա` 
  
   որպէս 
  
   եւ 
  
   գրեցից, 
  
   այնպէս 
  
   ասասցես: 
  
   Իսկ 
  
   եւ 
  
   կեսարացի 
  
   Սարգիս 
  
   վարդապետն 
  
   գրեալ 
  
   էր 
  
   առ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   զթուղթ, 
  
   եւ 
  
   զերիս 
  
   գիրս 
  
   ցուցեալ, 
  
   այսինքն` 
  
   զգիր 
  
   Ոսկանի 
  
   Աստուածաշնչոյն, 
  
   զգիր 
  
   ճաշոցին, 
  
   եւ 
  
   զգիր 
  
   Մխիթարայ 
  
   բառարանին, 
  
   զի 
  
   ի 
  
   նոցանէ 
  
   զորն 
  
   եւ 
  
   կամիցի 
  
   ի 
  
   Վենետիկ 
  
   փորագրել 
  
   տացէ 
  
   պարագայիւք 
  
   իւրովք, 
  
   յղեսցէ 
  
   աստ: 
  
   Եւ 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   այժմ 
  
   չգրեաց 
  
   ինչ 
  
   նմա 
  
   պատասխանի, 
  
   այլ 
  
   գրեաց 
  
   Զաքարիա 
  
   վարդապետին, 
  
   թէ 
  
   յետոյ 
  
   գրելոց 
  
   եմ, 
  
   այսպէս 
  
   ծանո 
  
   ' 
  
   նմա: 
  
   Այս 
  
   թուղթս 
  
   ընդ 
  
   մահտեսի 
  
   Կարապետ 
  
   տղային 
  
   յղեցաւ, 
  
   որ 
  
   յամսոյս 
  
   Ժ 
  
   յիշեցաւ, 
  
   զի 
  
   դեռ 
  
   աստ 
  
   էր 
  
   տակաւին: 
  
   Ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԺԴ : 
 
       
  
   Օրհնութեան 
  
   թուղթ 
  
   գրեաց 
  
   սրբազան 
  
   վեհն 
  
   ի 
  
   Թօխաթ 
  
   առ 
  
   ոմանս 
  
   բարեպաշտ 
  
   անձինս, 
  
   որք 
  
   զԴ 
  
   ղուռուշ 
  
   ողորմութիւնս 
  
   էին 
  
   յղեալ 
  
   վասն 
  
   սրբոյ 
  
   Աթոռոյս. 
  
   ի 
  
   ձեռն 
  
   տիրացու 
  
   Գալուստ 
  
   յանուն 
  
   տղայի 
  
   միոյ: 
  
   Որ 
  
   ել 
  
   աստի 
  
   ի 
  
   սեպտեմբերի 
  
   ԺԴ :