Սրբոյ 
  
   Կարապետի 
  
   ժողովարար 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետն 
  
   գնացեալ 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզ 
  
   առ 
  
   մեր 
  
   նուիրակ 
  
   Մարտիրոս 
  
   վարդապետն, 
  
   ձեռամբ 
  
   նորին 
  
   փոքր 
  
   ինչ 
  
   խարճի 
  
   էր 
  
   առեալ 
  
   անտի` 
  
   որպէս 
  
   գրեցաւ 
  
   նմա 
  
   յայնժամ: 
  
   Եւ 
  
   գնացեալ 
  
   ի 
  
   կողմանս 
  
   Խամսայու 
  
   եւ 
  
   Գեանջայու, 
  
   այժմ 
  
   դարձեալ 
  
   էր 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզ, 
  
   եւ 
  
   կամէր 
  
   անդ 
  
   ժողովք 
  
   առնել, 
  
   զոր 
  
   արգելուին 
  
   Առաջնորդ 
  
   Յովաննէս 
  
   եւ 
  
   նուիրակ 
  
   Մարտիրոս 
  
   վարդապետքն: 
  
   Ուստի` 
  
   նա 
  
   եւս 
  
   անկեալ 
  
   առ 
  
   Միրզայ 
  
   Գեօրկին 
  
   եւ 
  
   Միրզայ 
  
   Միսայէլն, 
  
   աղաչեալ 
  
   էր 
  
   զնոսա 
  
   գրել 
  
   առ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   զիրիջայս, 
  
   զի 
  
   կոնդակ 
  
   յղեսցէ, 
  
   եւ 
  
   հրաման 
  
   տացէ 
  
   ժողովարարութեան: 
  
   Եւ 
  
   նոքա` 
  
   որովհետեւ 
  
   բարեկամ 
  
   եւս 
  
   էր 
  
   նոցա 
  
   ի 
  
   մօր 
  
   կողմանէ, 
  
   բազմօք 
  
   աղերսանօք 
  
   գրեալ 
  
   էին 
  
   զայս 
  
   խնդիր 
  
   առ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն: 
  
   Ուստի` 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   զթուղթ 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   նոսա 
  
   ի 
  
   պատասխանի 
  
   թղթոյն 
  
   իւրեանց, 
  
   եւ 
  
   ծանոյց 
  
   նոցա 
  
   զայն 
  
   բանսն, 
  
   զորս 
  
   յայնժամ 
  
   գրեցաք 
  
   վասն 
  
   սորա 
  
   եւ 
  
   զչխնդրելն 
  
   յինքենէ 
  
   Յօնան 
  
   վարդապետին 
  
   վասն 
  
   նորա 
  
   զկոնդակ 
  
   ժողովարարութեան 
  
   մեծամտութեամբ, 
  
   այլ 
  
   թէ` 
  
   Ա 
  
   թուղթ 
  
   տաս` 
  
   որ 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզ 
  
   խարճի 
  
   փէյտակ 
  
   առնէ: 
  
   Եւ 
  
   զլրբութիւն 
  
   այլ 
  
   սեւագլխին, 
  
   որ 
  
   յորժամ 
  
   կոնդակ 
  
   խնդրեաց 
  
   աստ` 
  
   եւ 
  
   սրբ. 
  
   վեհն 
  
   ոչ 
  
   ետ, 
  
   բարբանջեալ 
  
   էր 
  
   թէ, 
  
   եւս 
  
   կոնդակ 
  
   ունիմ, 
  
   որ 
  
   Գ 
  
   դորա 
  
   կոնդակին 
  
   չափ, 
  
   կոնդակի 
  
   չեմ 
  
   կարօտ: 
  
   Ապա 
  
   ասէ 
  
   ` 
  
   որովհետեւ 
  
   դա 
  
   մեր 
  
   կոնդակին 
  
   չէ 
  
   կարօտ, 
  
   այլ 
  
   ի՞նչ 
  
   խնդրէ 
  
   ի 
  
   մէնջ, 
  
   իսկ 
  
   թէ 
  
   կարօտ 
  
   է, 
  
   ապա 
  
   այն 
  
   ի՞նչ 
  
   բարբանջմունք 
  
   է` 
  
   զոր 
  
   աստ 
  
   արարեալ 
  
   է, 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   իւր 
  
   մեծաւորն 
  
   ընդէ՞ր 
  
   ոչ 
  
   խնդրէր 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   կոնդակ : 
  
   Կամ 
  
   թէ` 
  
   զդորա 
  
   կոնդակն 
  
   առէք 
  
   եւ 
  
   տեսէք, 
  
   թէ 
  
   ո՞րքան 
  
   չափազանցօրէն 
  
   զարդարեալ 
  
   են 
  
   եւ 
  
   երկարեալ, 
  
   զոր 
  
   մեք 
  
   մեր 
  
   նուիրակացն 
  
   ոչ 
  
   տամք: 
  
   Դմա 
  
   որպիսի 
  
   կոնդակ 
  
   տացուք, 
  
   որ 
  
   իւր 
  
   կոնդակին 
  
   համեմատ 
  
   լիցի, 
  
   զի 
  
   մեք 
  
   զայդպիսի 
  
   կոնդակ 
  
   ոչ 
  
   տամք 
  
   ումեք, 
  
   ի 
  
   հարկէ 
  
   եթէ 
  
   ըստ 
  
   մեր 
  
   սովորութեանն 
  
   զկոնդակ 
  
   տացուք, 
  
   եւ 
  
   դա 
  
   ընդ 
  
   իւր 
  
   Առաջնորդի 
  
   կոնդակին 
  
   յատեան 
  
   հանցէ, 
  
   զմերն 
  
   քամահելոց 
  
   են 
  
   վասն 
  
   անշեղութեան: 
  
   Այժմ 
  
   ասէ 
  
   ի 
  
   ձեզ 
  
   է 
  
   անկեալ 
  
   եւ 
  
   դուք 
  
   զորպէսն 
  
   դոցա 
  
   լաւ 
  
   չգիտելով 
  
   ` 
  
   միամտաբար 
  
   զիրիջայ 
  
   գրէք: 
  
   Որում 
  
   թէպէտ 
  
   չէր 
  
   պիտոյ 
  
   խնայելն, 
  
   բայց 
  
   վասն 
  
   խաթեր 
  
   ձերոյ 
  
   ահա 
  
   գրեցաք 
  
   Յովաննէս 
  
   եւ 
  
   Մարտիրոս 
  
   վարդապետացն, 
  
   զի 
  
   թոյլ 
  
   տացեն 
  
   զմա 
  
   ժողովք 
  
   առնել: 
  
   Փուսուլայ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սոսա, 
  
   թէ 
  
   յառաջ 
  
   ընդ 
  
   Պատայ 
  
   բէկին 
  
   զոր 
  
   ինչ 
  
   գրեցաք 
  
   ձեզ` 
  
   դեռ 
  
   ոչ 
  
   գրեցիք 
  
   մեզ 
  
   զպատասխանիսն: 
  
   Այժմ 
  
   զնոյն 
  
   բանսն 
  
   Արքային 
  
   գրեցաք, 
  
   զինչ 
  
   լինելն 
  
   մեզ 
  
   գրեցէք : 
 
       
  
   ԶԹուղթ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Յովաննէս 
  
   եւ 
  
   Մարտիրոս 
  
   վարդապետսն 
  
   գրեաց 
  
   որպէս 
  
   ի 
  
   վերոյ 
  
   ասացաւ, 
  
   զի 
  
   թոյլ 
  
   տացեն 
  
   նմա 
  
   ժողովք 
  
   առնել: 
  
   Փուսուլայ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սոսա 
  
   եւ 
  
   պատուիրեաց 
  
   ոչ 
  
   թողուլ 
  
   նմա, 
  
   զի 
  
   զկոնդակն 
  
   Առաջնորդին 
  
   իւրոյ 
  
   հանցէ` 
  
   եւ 
  
   յատեան 
  
   ընթեռնուլ 
  
   տացէ: 
  
   Զի 
  
   Առաջնորդաց 
  
   կոնդակ 
  
   ոչ 
  
   է 
  
   օրէն 
  
   ասէ 
  
   գրել 
  
   ընդհանրապէս, 
  
   եւ 
  
   կամ 
  
   յամենայն 
  
   եկեղեցիս 
  
   յատեան 
  
   ընթեռնուլ 
  
   տալ. 
  
   այլ 
  
   միայն 
  
   հայրապետին 
  
   ասէ 
  
   վայել 
  
   է 
  
   այդ: 
  
   Եթէ 
  
   իւրեանց 
  
   կոնդակ 
  
   էր 
  
   պիտոյ` 
  
   թող 
  
   ի 
  
   մէնջ 
  
   խնդրէին 
  
   եւ 
  
   առնուին: 
  
   Եւ 
  
   գրեաց` 
  
   զի 
  
   խօսողացն 
  
   զսոյն 
  
   պատասխանեսցեն, 
  
   մանաւանդ` 
  
   Միրզայ 
  
   Գեօրկուն 
  
   եւ 
  
   Միրզայ 
  
   Միսայէլին: 
  
   Զի 
  
   նոքա 
  
   էին 
  
   գրեալ 
  
   մեզ 
  
   վասն 
  
   նորա 
  
   ասէ 
  
   զիրիմջայս: 
  
   Ասացէք, 
  
   զի 
  
   անպատեհ 
  
   բանի 
  
   պատճառ 
  
   մի 
  
   լիցին 
  
   ասէ, 
  
   մինչեւ 
  
   նոքա 
  
   զձեզ 
  
   ստիպեսցեն 
  
   վասն 
  
   կոնդակին 
  
   ընթեռնլոյ: 
  
   Այլ 
  
   թող 
  
   ասէ 
  
   ծանուցմամբ 
  
   ժողով 
  
   արասցէ: 
  
   Եւ 
  
   եթէ 
  
   ինքն 
  
   զծանուցումն 
  
   չգիտէ, 
  
   դուք 
  
   ծանուցումն 
  
   արասցիք 
  
   յամենայն 
  
   եկեղեցիս 
  
   տեղւոյդ 
  
   ի 
  
   սէր 
  
   ս. 
  
   Կարապետին , 
  
   զի 
  
   տացեն 
  
   նմա 
  
   զառատ 
  
   ողորմութիւնս: 
  
   Եդ 
  
   զայս 
  
   ի 
  
   թղթոջ 
  
   Միրզայ 
  
   Միսայէիլն 
  
   եւ 
  
   Միրզայ 
  
   Գեօրկուն, 
  
   զի 
  
   տացեն 
  
   նոցա, 
  
   եւ 
  
   վասն 
  
   սեւագլխին 
  
   զժողովս 
  
   արասցեն : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   եւս 
  
   առ 
  
   Հերակլ 
  
   Արքայն 
  
   գրեաց 
  
   տաճկերէն, 
  
   սէր 
  
   եւ 
  
   օրհնութիւն, 
  
   եւ 
  
   վասն 
  
   համբաւոց 
  
   եւ 
  
   որպիսութեանց 
  
   կողմանցն 
  
   Օսմանցւոց` 
  
   (որք 
  
   ասացան 
  
   յամսոյս 
  
   Ե 
  
   եւ 
  
   յԹ 
  
   ): 
  
   Մանաւանդ 
  
   զայն, 
  
   զոր 
  
   այժմ 
  
   լսէաք 
  
   թէ` 
  
   Կարսայ 
  
   եւ 
  
   Ախլցխայու 
  
   գլխաւորքն 
  
   արզայ 
  
   գրեն 
  
   առ 
  
   թագաւորն 
  
   խափանել 
  
   յայսկուսէ 
  
   զյարձակումն 
  
   զօրաց, 
  
   զի 
  
   հազիւ 
  
   ասեն 
  
   խաղաղութիւն 
  
   եմք 
  
   արարեալ 
  
   ընդ 
  
   գրացիս 
  
   մեր, 
  
   ընդ 
  
   Վիրս 
  
   եւ 
  
   ընդ 
  
   Կարմրագլուխս 
  
   այս 
  
   կողմանցն, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   հանգստեան 
  
   կամք : 
 
       
  
   Թուղթ 
  
   մի 
  
   եւս 
  
   վրացերէն 
  
   գրեաց 
  
   առ 
  
   սա 
  
   վասն 
  
   իրաց 
  
   ինչ: 
  
   Զորս 
  
   տուաք 
  
   վրացի 
  
   Դաւիթ 
  
   բէկին, 
  
   զոր 
  
   յառաջագոյն 
  
   յղեալ 
  
   էր 
  
   Արքայն 
  
   ընդ 
  
   Նսնուսեցի 
  
   մհ. 
  
   Սարգսի 
  
   որդի 
  
   Ստեփանին, 
  
   երթալ 
  
   ի 
  
   Բայազիտ, 
  
   եւ 
  
   առնուլ 
  
   զինչս 
  
   հանգուցեալ 
  
   փեսային 
  
   իւրեանց 
  
   Մարկոսին: 
  
   Զոր 
  
   եւ 
  
   առեալ 
  
   էին 
  
   որպէս 
  
   թէ, 
  
   եւ 
  
   այժմ 
  
   դարձեալ 
  
   գնայր 
  
   ի 
  
   Թիֆլիզ: 
  
   Որ 
  
   ել 
  
   ի 
  
   յօգոստոսի 
  
   ԻԶ: