Ուղեգրութիւն

[Ե]  ԳՈՂԳՈԹԱ, ԳԵԹՍԵՄԱՆԻ

Եւ անտի ի Գողգոթայ լեառն, որ է ԺԵ աստիճան. եւ հուպ նմին Վերնատունն մեր, ուր մեր խորան եւ սեղանն է։ Եւ ամենայն տնօրինականացն երկրպագեալ դարձաք ի տուն։

Եւ այլ օր տարան զմեզ ի Գէթսամանի, ուր Գերեզման է սուրբ Աստուածածնին։ Եւ է ինքն մեծ եւ փառաւոր եկեղեցի՝ քաղքէն ի դուրս, մէջ ձորու, զոր քառսուն աստիճան վար իջաք՝ «Այսօր ժողովեալ» ասելով մտաք ի ներս. քանզի եւ Տիրամօրն գերեզմանին վ[ե]րայ մէջ եկեղեցոյ [1] մատուռ մ՚էր շինած գմպէթաձեւ. եւ անդր ջերմ եւ երկար աղօթեալ՝ մեղաց թողութիւն խնդրեցաք մեզ եւ մեր ծնողաց եւ ամենայն երախտաւորաց։ Եւ յետոյսն տեսաք մաղարայ մի խաւարչտին եւ խոր. եւ ասին թէ ա՛ստ է Դժոխոց բերանն։ Եւ ելեալ ի գլուխ աստիճանաց՝ էր Գերեզման Ծնողաց ամէնօրհնեալ Սուրբ Աստուածածնին. եւ բազում ուխտատեղեաց հանդիպեալ, զոր [2] կայ մի ըստ միոջէ գրած ի Տնօրինականքն. յաջ կողմն Յովակիմ էր եւ ի ձախն՝ Աննայ։

Եւ այլ օր եկաք Հրեշտակապետ վանքն, որ էր կամարակապ եւ վիմաշէն, շուրջանակի պարիսպ. եւ կայր ի նմա յիսուն-վաթսուն տուն քարէ. եւ անդ եւս յոլով տնօրինականք կ՚անէին։

Եւ անտի ելեալ քաղքէն դուրս՝ մտաք Սուրբ Փրկիչ. մեծ եւ հռչակաւոր [3] վանք, պարսպաւոր, որ վաթսուն օտա ունէր՝ նոր քարէ։ Եւ կայր բակն [4] ծառ մի թուրինճի [5] ազնիւ, յորմէ բախեց ամենայնի (՞)։ Եւ այլ տեսաք Ձիթենի մի վաղուցու, բոլորն ցանկով պատած. եւ ասին թէ ի այս ծառս կապած էր Յիսուս եւ չարչարած. եւ ունէր սակաւ պտուղ, ուստի հատաք։

Եւ այս մեծամեծ ըխտատեղիքս [6] ամէն տեղ ժամուց պիտի տալ մարդու կօրա՝ ուրօպ, փարա, ղուռուշ եւ ոսկի։